Duşta olanlara düşünüyordum. Nasıl bu kadar kör ve aptal olabildiğimi.. Oysa dikkatim baya fazlaydı. Neyi yanlış yapmıştım? Nejat amca kayıptı. Belki de kurtulamamıştı. Herşey gözümün önündeyken resmen gözlerimi kapatmıştım görmemek için. Doktorun konuşmasına izin versem belki de bunları bana anlatacaktı. Pişmanlık artık bağımlılık yapmıştı bende. Her adımımda bir pişmanlık beni takip ediyordu.

Duştan çıktım ve oturup herşeyi düşünmeye başladım. Zehra ise gözleri boşluğa bakar şekilde oturuyordu. O an kapının altında bir zarf olduğunu fark ettim. Muhtemelen ben duştayken atılmıştı. Çünkü oradayken atılsa kesinlikle sesini duyar ya da fark ederdim. Zarfı açtım.

Şuanlık yaşadığımı kızıma söyleme. Bizzat beni görmesi daha iyi olacaktır. Bombalardan bir ipucu buldum. Gece tam 12 de hazar gölüne gel. Bu işi bitireceğiz.. -Nejat S.

Zehra'nın yanına gittim ve bir yere gitmem gerektiğini söyledim. Hiç aldırış etmedi ve nereye diye sormadı bile. Başını salladı sadece. Omuzunu okşadım ve ayağa kalkıp kıyafetlerimi giyinmek için dolaba yöneldim. Kıyafetlerimi giymiş ve kapıya doğru adım atmışken Bekle. diye bir ses geldi. Zehra'ya döndüm. Kalktı ve yanıma geldi. Elini beline zütürdü ve kabzası gümüş işlemeli ihtişamlı bir tabanca çıkardı daha önce orda olduğunu fark etmemiştim onu taşırken.. Artık buna ihtiyacın var. Hızlısın ama kurşundan daha hızlı değil. diye ekledi. Silahımı belime takıp otel odasından çıktım.

Saat 23:30 du. Arabama binip göl kıyısına doğru gitmeye başladım. Göl kıyısına vardığımda saat 12 ye gelmişti nerdeyse. Göl kıyısında dolaşırken ağaçlıkların arasında göl kıyısında duran bir adam fark ettim. Arabayı durdurdum ve çıkıp adamın yanına doğru yürümeye başladım. Başında kar maskesi vardı. Nejat amca? dedim. Sesi boğuk geliyordu. Artık değil. Yüzüm patlama da tanınmayacak bir hal aldı ama izlerini bulmayı başardım diyerek bir not uzattı. Notu aldım ardından Kızım için çok endişelendim. Onu kurtardığın için sağol. Notta bu işle bağlantısı olan bir adamın adresi var. Git ve onu bu sefer canlı yakala, konuştur. Artık benim sabrım kalmadı. dedi. Kağıda baktığımda hastaneye yakın bir yerdeki konağın adresiydi. Anladım Nejat amca, bu işin sonunu getirmenin vakti gerçekten geldi. Refika anne de çok endişelendi mi Zehra için? Eminim zor sakinleştirmişsindir. dedim. Evet öyle diye yanıtladı. Bu adreste kim... derken arkasına geçtim ve lafımı yarıda kesip silahı çıkarıp tam ensesinden ateşledim. Suya doğru bir torba gibi düştü.

Yanlış cevap ! Refika anne endişelenirdi. Tabi yaşasaydı.. Dedim.