işyerindeki binler beni bazen o kadar sinirlendiriyor, o kadar çileden çıkartıyor ki masama oturup düşünüyorum...

Elime bir otomatik silah alıp ofisteki tüm yavşakları ayaklarından vurup sürünerek kaçmaya çalışmalarını izlemek ve iyice süründürdükten sonra önüne geçip bana korkmuş bir suratla yalvarırken "kes sesini huur çocuğu" deyip kafalarından tek tek vurmak istiyorum.

Ama daha sonra, kim uğraşacak şimdi amk deyip derin bir nefes alıyorum. Ve sıradan taktan hayatıma her zamanki gibi devam ediyorum.

Bugün hiç olmadığım kadar mutlu oldum beyler.

Yaklaşık 1 saat önce soda almak için bir bina yanımızdaki markete gittim.

istanbul zaten tedirgin, sürekli de bir hareketlilik var sokaklarda, herkes bir koşuşturmaca saat geç olmasına rağmen. Her neyse aldım sodaları baktım bozuk paralar kalmış dedim ki şunlara çikolata falan alayım, çocukluğumdaki gibi paraları bitirene kadar diye geçirdim içimden. Çıktım tam yürüyorum bir ses geldi arkadan, hemen bir telaş döndüm tabii bir baktım ki kapkara gözlü hayattan öylesine usanmış, bir de o yüke kağıt arabasını yüklenmiş bir erkek çocuğu. Çıkardım poşetten verdim çikolatayı hemen. Yaptığın iyilik falan anlatılmaz derler de, ben onun gözündeki o mutluluğu onun mutluluğundan kaynaklı benim mutluluğumu anlatmasam nasıl olur? Güldü bir de bana allah razı olsun be abi dedi. Afiyet olsun yakışıklı dedim, gülümseyerek baktı bana. Sonra tam giriyorum içeri döndüm iyi akşamlar dedim, o da iyi akşamlar demesin mi. Aktı gitti gözyaşı tabii. Dağladı içimi yemin ederim dağladı. Şu çocukları şu dünyadaki sıcak çatılar altına alamıyoruz ya. O kadar üzülüyorum ki ..

Çünkü bugünlerde böylesine içten bir gülümseme görmemiştim. Umudunu severim çocuk senin, o kocaman kara gözlerini. Dilerim geleceğin ışık olsun..

Neden hep kötülerin kazandığını anladım. iyi olmak zaten o kadar büyük bir kazanç ki, kötüler hayatları boyunca her şeyi kazansalar bile en başta iyi olmak kadar etmiyor. Bu sebeple, bu baştan adaletsizliği dengelemek için hep kötüler kazanıyor..

Doğum günün kutlu olsun efkarlı (:

Ulan sen var ya.. sen.. sen adamsın be (:
Sonunda çıkabildin sığınağından (:

Anılaar..
https://youtu.be/NCKvjIJP0lE

(bkz: Polonya macerası vol 1)

Kafalar piril piril panpa yazıyor beyler gülüp eğlenmek isteyen gelsin 2 aydır bilirim bu adamı harbi adamdır 3 hikayesi var

(bkz: Hatun kaldıralım derken sap kaldırıyorduk)

(bkz: Eskişehirde ayarladığımız ispanyol hatunlar)

(bkz: Pazarda tanıştığım almancı türk)

Dördüncüyü şuan yazıyor.

Selamın aleyküm beyler nerde lan o eski gevvat ortamı hay amk

beyler şu an işsizliğin dibine vurup tüm hikayeyi yorumlarla birlikte okuyacağım. zenci hikayelerim de dahil. özledim amk napaym. bitince yazarım yine

Sevdiklerinizi üzmeyin, gün gelir toprağını öpersiniz zorunuza gider..

Her gün saat yedide kalkma zorunluluğum olmasına rağmen gece geç saatlere kadar uyumam. Hayatta bana zarar verebilecek herkes uykudadır bu saatlerde, savunmaya ihtiyacım olmadığı saatlerdir geceler. Huzur bulduğum, gürültüden yoksun ve kendi yalnızlığımın keyfini çıkarabildiğim günün nadir saatleridir geceler..


Güneş doğmaya başladımı hüzün çöker bana. insanlar uyanmaya başlar işe gidenler, okula gidenler... Hep maddi işler. Kaostur bu. Beyin bile gece soyut düşünmeye başlar. Dinler bile gece ibadetini tavsiye eder. Farklıdır gece, daha manevidir.
Gündüz sıkıcıdır yıldızları bile göremessin..
Gecenizi iyi geçirmeniz dileğiyle.

iyi geceler..

" Çılgın zamanlarda yaşamak bize düştü;ölümün acımasızlığı her zamankinden beter..
Gidenler, gelenler, düşenler..
Ah zamanın sonsuzluğunu anlamayanlar,
düştük yola, güzel şeyler bulmak umudu ile,
ışıkları ile büyük şehirler yol oldu bize,
iz sürdük yalnızlığa.."

Efkan Şeşen ~ Deniz Koydum Adını

Aramızdan bazıları sağ olsun özelden mesajlar yolluyor hal hatır soruyor. Son zamanlarda birkaç kişi nickimin anldıbını sormuş bende açıklayacakken hepiniz görsün istedim. Bundan tam 2 yıl önce bir cuma günü iş için New York'a gitmemiz gerekiyordu. bin koordinatör beni neden zütürdü hala anlamış değilim. Öyle bir vasfımda yoktur şirkette yanlış anlaşılmasın, sıradan bir çalışanım yani. Neyse işte pasaport işini falan hallettik New york'a gidecez ama gram ingilizcem yok ne tak yiyecem hiç bilmiyorum. Gittiğimizin ertesi günü otelde nathan mikaelson isimli çok samimi bir insanla tanıştım. Baya da bir arkadaşlığımız oldu kendisiyle. ingilizcem iyi olmadığı için bir tek Nathan ile konuşabiliyordum. Kendisinin türkçesi baya akıcıydı çünkü. Gel zaman git zaman baya bir samimi olduk. Beraber yemek yiyor, spora birlikte gidiyor, beraber muhabbet ediyor olmuştuk. Hatta Nathan'la beraber 5 kişiyi dövdüğümüz bile olmuştu. istanbul'a döneceğim gün beni havaalanına uğurlamak istemişti. Uçağa binip istanbul'a geldiğimde hala kendisiyle irtibat halindeydik. Bundan tam 2 ay sonra Nathan'ın ölüm haberi geldi. Apar topar New York'a gittim haliyle. Aşırı hızdan dolayı trafik kazasında can vermiş. Ve benim bu olay geçtikten 2 hafta sonra haberim olmuştu. Nathan'ın lakabı ise Baron'du. Çevresi Baron diye seslenirdi kendisine.

işte bu yüzden Nathan Baron..

Summer is coming soon. Belki teleri gelir tekrar. Belki bir hikaye daha yazar. Belki tekrar o sıcak ortam oluşur. Bir ümit.

iyi geceler cümleten.

O gittiğinden beri, onlar gittiğinden beri yalnızım beyler, hemde fena yanlızım. Küçük kız kardeşlerim, muhabbet kuşum ve sizlerden başka kimsem yok denebilir. Rakıyı bile tek başıma içecek kadar, dertleşmeyi bile kendi kendime yapacak kadar.. Sanki dünyada hiç yapacak bir şeyim kalmamış. Ne bir ideal, ne bir amaç, ne bir prensip. Öylesine, karın tokluğuna yaşayıp gidiyorum işte. Yazı yazma imlecinin bile ne kadar yanıp söndüğünü sayıyorum. 3-5 arkadaşım vardı, onlarında bir kısmı evlendi bir kısmı askerde. Diğer arkadaş sanıp yanında durduğum, hain, huur çocuklarından bahsetmek bile istemiyorum. Yalnız başına yaşamak nedir bilir misiniz beyler? Dünyanın senin için sadece 3-5 sokaktan ibaret olmasını peki..?
Yalnızlığa o kadar alışmışım ki, birilerinin hayatıma girmesini bile istemiyorum. Ne olacak benim bu halim. Sokayım bu dünyaya, sokayım beni bu hale getirenlere, sokayım bu "ben"e. 

Halbuki ne güzel amaçlarım vardı çocukken. Şimdi ise niye ağladığını bile bilmeyen bir adam.. Bi çare...

Ya da gibtir et ya. Yeter bana sadece 2 kelime konuşabilen muhabbet kuşum. Onunla da dertleşebilirim pek alâ..

Geceye şöyle hüzünlü bir şarkı bırakıp voltamı alayım..

https://youtu.be/6Y3V2r_Ax5I

Selametle...

Bundan tam 2 yıl önce, bir gün hafif çiseleyen yağmurda Beşiktaş'a doğru inerken, kağıt toplama arabasını kenara çekmiş, kucağındaki 2 yaşlarında çocuğuna muhtemelen çöpten bulduğu ekmeğin içini yediren 25 yaşlarında bir baba görmüştüm beyler. Biraz ileriden yiyecek bir şeyler alıp adama verirken elim ayağım dolaşmıştı, adamın utanmasından utanırım diye.. Akşam eve geldiğimdeyse 10 yaşındaki kız kardeşime daha bi sıkı sarılmıştım. Elinizdekilerin değerini iyi bilin beyler.. şükretmeyi iyi bilin.. Hala şükredebilecek değerleriniz varken..

Gecemizin şarkısı..

https://youtu.be/Icddh-l9MuU

iyi geceler herkese.

Ulan amina koduğum bak artık şu mesajlara. Sana ulaşmak adına, bilmem kaç hafta saydım.Tek isteğim mesaj kutuna bak, sana,bir kaç mesaj attım. iletişime geçmemiz gerekiyor amina koyim, tabi bunu da görmeyeceksin ta gözlerine sokayım. Ulas bana bir şekilde,her ne olursa olsun bana ulaş bir şekilde, nolur.

Vefa..

Dolamış herkes diline bir 'vefa' diye, amma velakin kimseden göremiyoruz vefalı bir düşünce...

"Bir tatlı ömür gibi gitmeye niyetlendin,
ayrılık atına eyer vurdun inadına. 
Ama bizi unutma, hatırla ama." (Hz. Mevlana)

Vefa; ilk değil sondaki "ama"da saklı. Bir insanda evvelinde yoksa, âhirinde de olmuyor. Cümlenin başlangıcından ziyade nihayetinde yer buluyor. 

Saklı dedik fakat, nerede bîvefa görsek alnından tanırız. Çünkü " dikkatler ile seyrederiz yâri serâpa / görmez mi idik biz de eger olsa vefası".

Vefa yoksa bu temaşa hitama erdi... Perde kapandı..

Köpeğe bile hoşşşt demeye çekinecek kadar korkak, ağzındaki lokma alınsa sesini çıkaramayan, babası cebine para koymasa sigarasını bile alamayacak, annesi bir lokma yemek hazırlayıp önüne koymasa aç kalacak, yolda bırak bir hatun görmeyi dişi köpek görse çükü çadır kuran/ağzından salyalar akan, kahvehanede adam yerine dahi konulmayıp oyun masasına bile oturmasına izin verilmeyen ezik, sünepe, sümsük kılıklı huur çocuğu zavallı mahlukatların ahlak/namus adına işledikleri cinayetlerden her gün kaç aile yıkılıyor?
O kadın zorla sana verilmemiş ne bu sahiplenme duygusu? Seni kim adam yerine koymuş ki o koysun? Bir kez olsun adamlık yapacaksan eğer, git kendi kafana sık benim ne işim var bu dünyada diye

Var mı dondurma isteyen

http://c12.incisozluk.com.../11501/5/944275_o70ad.jpg