Üst not:Sadece biraz rahatlamak için yazdım beyler. Okuyup yorum yaparsanız yardımcı olursunuz

Onu ilk kez durakta görmüştüm. Okul elbisesi vardı bekliyordu bir başına. Ben ömrümde ilk defa böyle olmuştum sanki kader onu karşıma çıkarmıştı ve benden bi hamle bekliyordu. Ben bunları düşünürken elini kaldırmıştı bende heyecanlanıp bende kaldırmıştım ama o sadece gelen dolmuşu durdurmaya çalışıyormuş. Hemen etrafıma baktım beni farkeden var mı diye yaşlı bir amca oturmuş hafif tebessüm ediyordu. Anlamıştı sanırım ama olsun değerdi bence O kıza... O'nu tarif etmek gerekirse kıvırcık saçlı, koyu kahve gözlü, sıcak tebessümlü, tatlı biriydi. Aşık olmam ben kolay kolay ama saçları, gözleri beni etkilemişti. iinsan neyi inkar ederse o'dur aslında. Yine görmüştüm onu tanıştım hatta bu sefer. Lan tamam belki aşık olmuştum biraz ama yapamazdım bunu ne kendime ne ona aramızda fark vardı çok hemde. Ama dedim işte seni seviyorum diye. Yaptım o hatayı. Mutluyduk lan belki çok değil ama yetiyordu işte bize. Yanyana yürürken bi dakika ayırmazdım gözlerimi ezberlerdim her hareketini. Kızınca dudağına sola oynatır sağ kaşını kaldırırdı. Yetmedi ama mutlu son denilen şey hikayelerde olurmuş. Her masalın sonunda bir kahraman olur ya işte o kahraman ben değildim biliyordum bunu çünkü herşey belliydi. Demiştim biz farklıydık diye. Neyse en sonunda olmuştu olanlar ayrılmıştık. iki taraflıydı aslında bu karar ama ben hiç istemiyordum ama mecbur oluyorsun işte. Bazen yarayı koparıp atmak gerekir daha fazla büyümesin diye. Uzun zaman olmuştu biteli. Bir gün çarşıda gördüm O'nu yürüyordu, gülüyordu. Mutlu olmuştum lan o mutlu diye mutlu olmuştum hiç dikkatini çekmedim izledim uzaktan, bi an göz göze gelecektik neredeyse. Hemen çevirdim kafamı eğdim başımı uzaklaştım ordan. Sonra ne onu gördüm ne de kendimi buldum. Savrulup gittim her rüzgarda, sessizce ağladım durdum yağmurda. Tek O'nu bu kadar çok sevmiştim olmazdı artık başkası. Neyse ne devam etmedi işte ondan sonra yarınlar çok geç oldu artık benim için...