Merhaba arkadaşlar uzun zamandır buradaki hikayeleri okuyordum ve son günlerde fazlaca daraldım içimdeki yaşanmış şeyleri kusmam gerektiğini düşünüyordum ve sonuç olarak buradayım okumak isteyen arkadaşlar olursa eğer devam edeceğim bir hikayeye başlıyorum hikaye kendi başımdan geçmiş hala geçmekte olan bir şey burayı seçme sebebim hem gizliliği hemde kimsenin bilmesini istediğim şeyler olması önemseyecek arkadaşlar varsa şimdiden çok teşekkürler diyerek giriş kısmını halletmiş oluyorum galiba *

Geçen yıl bu vakitlerdi benim için kıyametin başlama vakti liseden yeni mezun olmuş üniversite sınavlarını vermiş sonuçların açıklanmasını bekliyordum puanı falan tam hatırlamasamda istediğim bölümün hacettepe üniversitesinde tutacağını öngörebiliyordum sonuçlar açıklandığı sıra sevgilimle sürekli tartışmaya başlamıştık ona göre sebepsiz yere saatlerce tartışıyorduk bana göreyse nedeni belirliydi ben farklı şehirlere gideceğimizi bildiğim için daha fazla görüşmek istiyordum oda sınav stresinden sonra kaçıp uzaklaşmak istiyordu puanı kötüydü eşitağırlıkta 200 k daydı ben sayısalcı olmama rağmen 150 k daydım buda onu biraz rahatsız etmekteydi biryere gidemeyeceğini düşünüyordu birazda haklıydı kavgalar şiddetlenmeye başladı tahmin edileceği üzere

Ben hergün dışarıya çıkalım derken o kabul etmeyip bir bahane buluyordu ki en son patlak verdi ayrılmak istedi bir anda ortada kalınca ne yapacağımı bilemedim 2 yıldır birlikteydik ve herşeyimi ona bağlamıştım en aptalca şeyde budur zaten birisiyle sevgili olursun ve zaman geçtikçe herşeyini ona bağlarsın tek görüştüğün kişi o olur hesap verdiğin kişi o olur herşeyin olur sonrasında ayrıldığında ise dımdızlak ortada kalırsın bende öyle kaldım işte sebebini sordum yaptığı açıklama şuydu can biliyosun sonuçlar ortada bu yıl tercih yapıcam ama yaptığım tercih ölü tercih olacak bu yıl biryere yerleşemeyeceğim yani senin anlayacağın ve biz bu şekilde kavga edersek sürekli konuşmaya devam edersek benim mezuna kalmam birşey ifade etmeyecek çünki çalışmamaya devam edicem buna engel olmamız gerekiyor eğer beni gerçekten seviyorsan buna katlanmamız gerekiyor dedi ben bir açıklama yapamadım kabul etmek durumunda kaldım onun geleceği söz konusuydu çünki ilk başlarda yediremedim tamam illa ayrılmayalım diye yalvardım süründüm ama artık çok geçti ayrıldık

Tercih döneminide atlattık henüz ayrılalı 1 veya 2 hafta olmuştu dışarıya çıkamıyor birşey yiyemiyor içemiyordum bulunduğum şehir çokta büyük biryer değil e böyle oluncada tabi heryerde ister istemez anıların oluyor 2 yıllık bir ilişki olduğunu hesaba katarsan bide ilçenin köylerinde bile anılarımız vardı kızla nereye baksam onu görüyorum nereye dönsem o aklıma geliyor bende ne yapacağımı bilemiyorum derken tercihlerimiz açıklandı ben öngördüğüm gibi hacettepe üniversitesindeyim kız da b***ta ölü olarak yaptığı tercih tutmuş ve üniversiteye yerleşmiş o aralar hala görüşmeye devam ediyorduk bunun haberini alır almaz hemen mesaj attım artık ayrı kalmamız için bir sebep kalmadı devam edemiyormuyuz diyerek

Aldığım cevap çok basitti bu seferde bahanemiz mesafeler olmuştu farklı şehirler farklı yaşamlar bizi çok yıpratırmışta bilmem neymişte ben diğer arkadaşlarımın aksine sevdiğimde karşımdaki kişiye tamamen bağlanan ondan başkasını göremeyen bir insanım aldatamam birşey yapamam buna girişemem yani girişecek olsam bile direk ele veririm kendimi ama kız muhtemelen aldatmamdan korkuyordu kabul etmedi belkide başka sebepleri vardı bunu hiç bir zaman anlayamayacam biz yine konuşmaya devam ediyorduk sonuçta 2 yılın getirdiği bir alışmışlık söz konusuydu kızda en az benim kadar afallamış durumdaydı zaten ben sürekli yalvarmalara geridön artık diye çıldırmalara devam ederken birgün arkadaşlardan birisi beni evlerine davet etti beraber film izleyelim diyerekten

Çocuğun planı çok basitti o sevgilisiyle beraber olacak bende kızla beraber olacam ayrıldığımızı biliyor tekrar aramız düzelir belki diyerekte böyle şeyler planlıyorlardı biz heryere aynı dörtlü gidiyorduk zaten neyse arkadaşta toplanacağımız günün başında kız gelmeyeceğini söyledi gemlek istemiyordu beni görmek aynı ortamda kalmak istemiyordu çekiniyordu bende bunu duyunca benim yüzümden olduğunu direk farkedip ben gelmiyorum o gelsin diyerek restimi çektim ve sonuç kızda dayanamadı o dörtlü tekrardan film izlemek için toplandı film klagib korku filmi seçildi izlenmeye başladı derken derken hafiften sokuldu göğsüme yattı ama bi samimiyetsizdi eski tavırları hiçbirşeyi yoktu

Filmi izlerken acıktık eve gelirken sadece içecek birşeyler almıştık onlarda düz birşekilde gitmedi içemedik yemek sipariş ettik yedik falan derken bizim arkadaşlar içeriye çocuğun odasına geçtiler kızla biz başbaşa kaldık onun korktuğu an gelmişti kısacası oturdu yere bende karşısına geçtim oturdum bağdaş kurmuş birbirimize bakıyorduk o kadar saf bir güzelliği vardıki hala gözümün önünden gitmez arada sırada aklıma gelir konuşmaya başladık neden diyordum bunlar bahane bana daha düzgün bir açıklama yapmanı beklerdim sonuçta 2 yılımız geçti aileler birbirini tanıyor herşey ortada neden yani haftalardır düşünüyorum kafayı yemek üzereyim ama bulamıyorum cevabını ama bir açıklama yapmadı bana çok gördü bunu bende muhtemel her sevgilinin isteyeceği son şeyi istedim sonkez öpüşüp sarılmak Allahtan bunu çok görmedi bana sonkez sarıldık öpüştük öncekiler kadar uzuuuun uzadıya bir öpücük değildi belkide ama gidiyorum demenin başka bir şekliydi bu sonrasında sarılı haldeyken göz yaşları döküldü göz yaşlarıyla ıslanmış dudaklar tekrar birleşti derken bana bir söz verdi ben üniversiteye daha erken gidiyordum bunu biliyordu ve bana beni göndermeye geleceğini söyledi ne olursa olsun saat kaç olursa olsun seni göndermeye gelicem dedi evleride otogara yakındı zaten

Benim için zaman geçmez olmuştu son görüşmemizden sonra bir daha haberleşmemiştik ve beni göndermeye geleceğini biliyor olmam mutlu ediyordu son bir kez daha görebilecektim beni son günlerimde hayatta tutan tek şey bu olmuştu beklenen an beklenen zaman geldi çattı son günümdü sabahtan herşey hazırlandı valizler kapatıldı çantalar dolduruldu yola çıkılacak otogara vardık bekliyoruz otobüsün gelmesini bir arkadaşım daha hacettepeyi kazanmış ikimizde ne ankarayı biliyoruz ne üniversiteyi beraber keşfedicez herşeyi aptal aptal beklemeye başladık

Ailemle son konuşmalar oğlum şunu aldınmı oğlum şunun elini öptünmü muhabbetleri havada uçuşuyor ama ben hiçbirşeyi dinlemiyorum aklımda sadece birşey var kız nereden ne zaman gelecek bu zaman geçtikçe içimdeki duygular iyice köreliyor aptallaşıyor başına bir işmi geldi gibisinden çıldırma evreleri başlıyor evden izin alamadımı diye düşünürken bir yandan gece 11.30 da yola çıkacak olmam onun için geç bir zaman değil bunuda biliyorum öyle mal mal beklerken otobüs geldi önünde kocaman konya ankara yazısıyla durdu önümüzde valizler teslim edildi kaptanın gelip otobüsü kaldırması bekleniyor herkes birbirine sarılıyor vedalaşıyor benim gözüm hala yollarda diyorum biryerden gelecek söz verdi bana sözününde arkasında durmayacak değilya mesaj atmak istiyorum ama atamıyorum sıkıştırıyormuş hissi vermek istememiyorum

Annemlerle vedalaşmaya başladım annemim iki gözü iki çeşme babam ağlamamak için kendisini sıkıyor belli teyzem kenarda efkarlı efkarlı sigara içiyor eniştem çalışıyormuş gelememiş küçük kuzenim var egemen oda onun yanında bekliyor annemlerle sarılırken falan hiç birşey hissedemiyorum ayrılcak olmamız benim için hiç bir anlam ifade etmiyor hala neşeli durmaya çalışıyorum tek üzüldüğüm şey vedalaşma faslında egemeni uzun bir süre göremeyecek olmamdı buda garip birşeydir neyse otobüse bindim kaptanda geldi bindi gözüm hala yollarda bekle bekle gelen giden yok derken otobüs harekete geçti ve kız ortalıkta yok yanımda arkadaşım ağlamaya başladı otogardan çıkar çıkmaz bende ağlamaya başladım ama sebeplerimiz ap ayrıydı ailesinden ayrılmak çok koymuştu arkadaşa onun için ağlıyordu benim aklıma ailem bile gelmiyordu nerdeydi bu kız neden gelmemişti bu onun adına son umutlanmam olmuştu

Sonrasında tabikide direk whatsappdan engelledim bana ulaşabileceği heryeri kapattım sinirimle yolculuğuma geçtim herşeyden soğumuş herkesten uzaklaşmaya başlamıştım asosyallik yıllarıma geri dönüyordum adeta beni koca bir karamsarlıktan kurtaran şey bu kız olmuştu hikayem şekillenmeye çok ufakkenden başlıyor doğdum doğalı her geçirdiğim kışı çeşitli badirelerle öksürükler ateşler içerisinde atlatıyormuşum ve her yıl iğnelerimi olmadan kendime gelemiyormuşum iğnelerde kesin çözüm olmuyormuş bazen doktorlar büyümemi bekliyorlarmış herhangi bir hastalık görünmüyormuş her seferinde soğuk algınlığı diyerekten çeşit çeşit antibiyotikler veriyorlarmış ki bu olayı çok iyi hatırlıyorum çünki antibiyotikleri içtikten sonra ağzımında ufak ufak topçuk şeklinde ilaç kalıntıları kalıyorduki bu miğdemi çok feci şekilde bulandırıyordu sürekli kusuyordum 4. sınıfa geçtiğimde beni camiye yollama kararı alıyorlar kuran kursuna gidecem camide sabah gidiyosun öğlen geliyorsun cami imamı sureleri ezberletiyor konu anlatıyor falan arkadaşlarda orda bende eğlenceli olur diye düşünerek birşey demiyorum taaakiii

ilk haftamı tamamlamamın üzerine öksürük nöbetlerinden camiye gidemez oluncaya dek.Öksürüğüm iyice artıyor ve beni hemen hastaneye zütürüyorlar doktora durumu anlatıyorlar doktor yatışımı veriyor 2 hafta hastanede yatış görünüyor önümde babam gerekli evrakları doldurup hallediyor hemşireler gelip serumumu falan bağlıyorlar kurbanlık koyun gibi şarja takılmış telefon gibi yatmaya başlıyorum 2 hafta boyunca sürekli ilaç alıyorum ama nafile öksürüğüm kesilmiyor ve doktor son çare olarak aileme danışarak bir ilaçtan bahsediyor ismini bilmediğim bir ilaç ancak insanlar üzerindeki etkisi fazlaca en basitinden hormonal bir bozukluk oluşturuyor yediğim bir tane ekmek üç tane yemişçesine etki yapıyor ve kullanımı aile izni olmadığı sürece yasak olan bir ilaç ailemde tabi sağolsunlar oğlumuzun sağlığından önemli değil deyip ilacı kabul ediyorlar doktor onuda yapıyor beni taburcu ediyor ama hiçbirşeyin düzeldiği yok öksürük hala devam ediyor ciğerlerin acısı almış başını gidiyor değişen birşey yok bakıyorlar oluru yok beni üniversite hastanesine yolluyorlar

Üniversite hastanesinde belirli ücretler karşılığında sıram önlere alınıyor ve doktora gidiyorum doktor bir takım testlere sokmak istiyor girdiğim testler alerji testleri ama normalinden farklı biraz normal zamanlarda gittiğinde kollarına ufak iğneler batırılarak bazı gözlemler yapılıyor ama bendeki iğne sayısı normalinden fazla olduğu için sırt tarafımada iğne batırıyorlar sonuçları beklerken herşey ortaya çıkıyor bahara ve parfüm kokularına toza pisliğe karşı alerjim var babam ufaklığımdan beri evde sigara içtiği için benim ciğerler ölü olarak gelişiyor her kış bu yüzden hastalanıyorum sebebe bak tabiki sonuç olarak doktorun bana verdiği antibiyotikler boşa gitmiş oluyor o vurduğu sebepsiz ilaç boşa gitmiş oluyor ama artık çok geç iş işten geçmiş bikere

Beklenileceği üzere ben 5. sınıfta bir şişmeye başlıyorum sanırsın ayağımdan delik açmışlar içeriye hava basıyorlar öyle böyle değil bildiğin kamyon lastiği gibi birşeyim aşırı kilo alıyorum ve bu benim insanlardan uzaklaşmama sebebiyet veriyor arkadaşlarım sürekli şişmanlığımla dalga geçiyor herkes laf ediyor ki o yaşlardaki bir çocuk için bunlar başa gelebilecek en berbat şeylerden birisidir çocuk kendisini tanımaya dışarıya karşı sunacağı profili oluşturmaya başlamışken bunun arkadaşları tarafından sabote edilmesi çocuğu çıkılmaz yollara iter bende o yollara girdim ve tek kaçış noktam bilgisayar oldu 4. sınıftayken metin2 oynamaya başlamıştım arada sırada giriyordum ama 5. sınıfta metin2 benim hayatım oldu her ders çıkışında koşarak eve gelir oyuna geçer saatlerce oynar yatar kalkar okula gidip gelir yine aynı döngüye girerdim oyunlar benim için aşırı cazip geliyordu çünki kimse benim gerçek profilimi görmüyordu şişman olan beni değil kullandığım karakterin vücut hatlarını görüyordu ve bu neredeyse herşeyi kolaylaştırıyordu binlerce arkadaş edindim belkide insanlarla aram bozuldu diyelimki ve cidden şişmanladığım dönemde arkadaş çevrem tamamen bozulmaya başladı çünki kimse yanında beni istemiyordu

çok basit bir örnek veriyorum arkadaş çevrenle ilgili bir sıkıntımı meydana geldi o zaman çözümü çok basitti karakterini siliyordun yeni karakter açıyordun ve sıfırdan doğmuşsun gibicesine yoluna devam ediyordun gerçek hayatta böyle birşey mümkünmüydü kendini silmek yada sıfırlamak gibi bir olay gerçekleşebilirmiydi tabikide hayır bu yüzden sanal alem beni gün geçtikçe kendisine çekiyordu kısacası asosyal olmuştum ve üstüne üslük anime izleyip mangada okuyordum tam bir japon özentisi gibiydim

Bu süreç 8. sınıfa kadar devam etti 7. sınıfa kadar şişmanlama evrem sürdü ve 5. sınıfta başlayan asosyalliğim lise yıllarıma kadar uzandı 7. sınıfın yazında şişmanlamam durdu ve 8. sınıfta zayıflamaya başladım asosyallikten kaynaklı olsa gerek arada sırada ders çalışıyordum bu sayedede ilçenin en iyi ikinci lisesini kazandım dokuzuncu sınıftayken şişmandım ama abartılacak kadar değildim ve bu hafifte olsa bana özgüven veriyordu azönce yazdımya hani sıfırdan başlama şansı benim için lise öyle görünüyordu çünki kimse beni tanımıyordu bende kimseyi tanımıyordum tanıdığım birkaç kişide bana yanaşmıyordu zaten ilk kez erkek gruplarına lisede girmeye başladım ilk defa arkadaşım diyebileceğim insanlarla lisede tanıştım ki bu benim için bir dönüm noktasıydı boşa geçmiş bunca yıldan sonra yeniden doğmak gibiydi benim için

dokuzuncu sınıfın ara tatilinde beni sarsan ikinci olay gerçekleşti öz ablam olsa anca bu kadar sevebilirdim diyebileceğim bir insanı kanserden kaybettim günlerce nasıl oldu ne oldu diye kafayı yemek üzereyken lisedeki arkadaşlarım elimden tuttu hergün başımda beklediler destek oldular toparlanmamda etkili rol oynadılar daha sonrasında ayrıntılı bir şekilde anlatmak istiyorum bu olayı beni çok derinden etkileyen olaylardan birisidir çünki bu bana o ablamın söylediği iki şey vardı birisi hayallerini asla kaybetme diğeride asla sigara kullanma bebeklediğimden beri bizim aileyle iç içe olduğu için atlattığım badireleri herşeyi biliyordu bu yüzden çok üzerime düşer çok dikkat ederdi bana

Ben onu kaybetmenin şokuyla yine karamsarlığa düşmeye başladım 2. dönemim tak gibi geçti 10. sınıfın başında kendimi toparlamış bir şekilde okula tekrar geldim 10. sınıfın yarı döneminde 2 yılı aşkın süredir internetten beraber oyun oynadığım yüzyüze görüştüğüm beraber çokça zaman geçirdiğim başka bir ablamı kaybettim onunlada kısa sürede çok samimi olmuş uzunca bir süre beraber oyun oynamış yüzyüze bulup gezmiş içmiş yemiş eğlenmiştim onuda aynı sebepten kanserden kaybettim ve artık bazı şeylerin gerçek olmadığını adaletin olmadığını farkettim oda benim için sigara konusunda üzerime çok titreyen insanlardan birisiydi sakın derdi ki bende zaten yeşilaycıydım cidden destekliyordum taaki ikinci ablamıda kanserden kaybedene kadar onun ölüm haberini aldığım gün ilk sigaramı içtim ogün bugündür sigara kullanırım ve bırakmayıda düşünmüyorum herneyse bu iki olay benim düzelmeye başlayan hayatımı tekrardan ezip geçmişti ve beni bitirmişti

Tekrardan asosyallik dönemleri başladı herşey sona eriyordu yaşamak istemiyordum falandi filandı derken birgün dersteyken bir hoca gelip okul çıkışlarında üniversiteye yönelik kurslar başlayacak dedi kayıtları yaptırdık kurslarda 11. sınıfta o kızla tanıştım ve beni tamamen karamsarlıktan kurtarıp herşeyi unutturmuştu bana benim için bu yüzden çok değerliydi ve unutulmazdı

Okuyan varmı acaba ???