Nazan orada koyduğum yerdeydi, alnımdan akan terleri silip geçtim bende yatağa elimi sürdüm yüzüne, gözlerini açtı.
"Kahba, kahba ne oldu bana ? En son..En son bi kız çocuğu vardı, beni çağırıyordu "Gel" diyordu. Nerede o şimdi ? Nasıl girdi buraya anlatsana kahba.. Ne oldu bana anlat."
"Kabus gördün hayatım, takma kafana geçti." Diyebildim sadece boğazım düğümlendi hiç bir şey diyemedim.. Nazan'ı uyuttuktan sonra bende kapadım gözlerimi.. Çok kötü bir kabusla kalktım sabah ezanı okunurken.
Ebrar arıyor beni.. Gülçin gelmiş yine, çağııyor telefondan ürkek, masum bir sesle, gidiyorum arabayla.. Dışarı da sanki ben varım dünya da sanki başka bi insan yok.. Gidiyorum evin önünde Ebrar duruyor, soruyorum ne oldu diye " içerde" diyor " Kim" diyorum camı işaret ediyor..O kı oradayı gördüğüm, gördüğümüz kız orada bana bakıyordu gözleri yoktu, o masumluğu girmişti.. Tekrardan Ebrar'a bakıyorum bu sefer Nazan beliriyor karşımda, "Yardım et" diyor kime diyorum "Kızlarımıza" diyor " Ne oldu diyorum" yukarıyı gösteriyor.. Mine ile Zeynep o küçük kızın yanında ağlıyor, koşuyorum yukarı karanlık odadan sesler geliyor, basıyorum lambaya açılmıyor, biri itekliyır beni arkama dönüyorum Gülçin bu ayakları ters dişleri kirli saçları bellerinde arkamda o kız beliriyor, odada sadece ikimiz kalıyoruz.. Elinde bir kağıt Gülçin'in çizdiği resim gösteriyor bana..
Uyandığımda sabah ezanı okunuyordu çok kötüydü abi böyle rüya olmazdı he birde o kağıt niye girmişti ki şimdi rüyaya çöp tü o ama onu almalıydım oradan.. Sabah ezanı da bitse de uyusan diyordun kendime..

Saat 3:00'da burada olun biraz ara verelim, 7 saattir yazıyorum işlerim aksıyor, dediğim gibi uyumassanız beraber sabahlarız.

3:00'da devam ediceğim.

Sabah Nazan'ın uyandırmasıyla kalktım dün geceye dair hiç bir şey dememişti bana yoksa hatırlamıyormuydu ? Sorsam mı diye düşündüm ama onu da ikilemde bırakmak istemedim.
Yemek yedikten sonra Ebrar'ın yanına geçtim hastaneye durumu biraz daha iyiydi kafeteryadan yine bir şeyler aldım onun için ve ofise doğru yol aldım, Gülçin'den sonra bütün hastalarımın tedavi süresi sarkmıştı...
içeri girdim, Gülçin bidaha gelicekti ama ben alıcaktım annesiyle öyle haberleştik çünkü..
Neyse bir tane hasta geldi yerleşemeden baktım biraz, sinir hastası olduğu belli bir hap yazdım, yapıcağım işlemler hapın çocuğa etki ettiği süre de ne tepki gösterdiğiyle alakalı olucaktı şimdi o hasta da gidince ofiste Gülçin'in çizdiği fotoğraf geldi aklıma çöpe gidip aldım yerli yerindeydi...
Açtığımda o kızın resmi vardı, inanamadın gözlerime olamaz ya cidden birisi bu resmi değiştirmiş olmalı dedim çünkü bu kağıtta karalama vardı böyle güzel bir portre değil..

işten çıktım eve gidince yazmaya başlıyacağım, 45 dakika sonra burada olun.
Yarım bırakmadım, bu hikayeyi bitiricen size söz veriyorum:

Resme bakakaldım ben, çünkü tam da o kıza benziyordu, rüyamda, odada gördüğüm kıza... Belki nereden bileyim Ebrar'a Nazan'a da bu gözüktü belki dedim.. içimdende " Kahba kaç yıllık doktorsun böyle hurafelere hala inanıyor musun ? " dedim. Ben orada oyalanırken odadan içeri Ebrar girdi ağzım açık kaldı.
" Senin.. Senin hastanede olman gerekiyor Ebrar ne yapıyorsun burada ?"
" Gülçin'in annesi aradı hocam, evlerinin ağırında ateş çıkmış, garip garip olaylar oluyormuş, Gülçin intihara kalkışmış."
" Ama senin ayağa kalkmaman gerekiyordu, neden telefon ile aramadın ?"
" Aramaz olur muyum, bir bakın isterseniz."
Telefonda 9 tane cevapsız çağrılar mesajlar vardı, iyide ben bunları neden görmemiştim ? Hatta telefon ile haşır neşirdim bir ara Ebrar'ı tekrar hastaneye bırakma konusunda ikna etmeye çalıştım, ama çok hevesliydi gelmek istiyordu kıramadım, kapıda duran son hastaya durumu anlatıp yarın gelmelerini söyledim, arabayı çalıştırıp Ebrar ile gitmeyr başladık çiftliğe..

Çiftliğe vardığımızda Gülçin yanan ateşi seyrediyor annesi ise bahçeden su getiriyordu.. Ben ne olur olmaz diye itfaiyeyi aramıştım, insanlık hali belki unutabilirlerdi... Ebrar'a Gülçin'i işaret ederek almasını söyledim lakin Gülçin'e yaklaşır yaklaşmaz darbe aldı, o kadar bitkin o kadar halsiz o kadar çelimsi biri Ebrar gibi bir kızı tek hamlede yere sardı..
Ardından annesinede aynı işlemi uyguladı saldırdı..
"Bu ateş sönmeyecek huur çocukları bu ateş sonsuza dek yanıcak gevur dölleri sizi gibtirin burdan ananızı gibmeden kaybolun gidiiiin"
Diye bağırdı etrada ateşi söndürmemizi istemiyordu, Ebrar'ı ve annesini arkama alıp itfaiye gelene kadar Gülçin'in hareketlerini izledim.

işten çıktım, eve gidiyorum 45 dakika sonra devam ediceğim...
Hikayenin daha yarısına gelmedim, uzun bir hikaye olucak bugün bayağı bir part atarım.
iyi günler.

Ebrar ile Gülcin'in annesini arkama almış bekliyorum... ikisininde göz bebekleri büyümüş yaşanılan olaylara korkmuş bir vaziyette bakıyor fakat Gülçin'in annesi ağlamaya başladı..
"Gitti... Gitti bütün emeklerimiz, kocamdan kalan inekler her şey gitti, ne yeriz ne içeriz şimdi, işim yok gücüm yok, anneme nasıl bakıcam ben şimdi yatalak kadın.. Allah'ım
yardım et bana"
Çok kötü bir durumdaydı, gerçekten hayat şimdi onlar için zor olabilirdi, çok geçmeden polisler ve itfaiye araçları geldi, itfaiye gelir gelmez " Bu kızın orada ne işi var ? niye almadınız yanabilir
görmüyor musunuz ? " dedi,
" Denedik, denedik lakin herkese saldırıyor şu an tedavi altında ve çok ağır hasta, çesitli pgibolojik sorunları var tehlike saçıyor etrafa lütfen dikkatlı olun"
Dedim ardından polis ekipleri Gülçin'i zar zor sakinleştirip bir ağaca bağladı, daha sonra itfaiye ekipleri yangını söndürmeye başladı lakin su döktükçe sanki ateşin boyutu
artıyor sıcaklığı yükseliyordu, uzun uğraşlar sonucu yangın söndü... Polisler yangının çıkış sebebini öğrenmek için ağıra girdiler.

Yangının neyden çıktıklarını anlamasalarda ben camdan kafamı uzattım ağıra... Ortada bir kağıt vardı ilginç bir şekilde gözüme çarptı bütün arama sırasında nasıl fark
etmezler diye şaşırdım... Yanına gittim kağıtta "Murab" yazıyordu.. Bu.. Bu o gün aynada gördüğüm "Murab" yazısı ile aynıydı Gülçin'in bir süre aynaya bakıp aynanın
o esnade patlamasıyla bu isim ortaya çıkmıştı... Hayatımda ilk kez o zaman " Allah, Allah" dedim çok şaşırtmıştı bu olay beni hem de o kadar yangın.. Nasıl yanmamıştı
ki bu kağıt oranın içinde sonradan mı koyulmuştu acaba ağıra ? Bin bir soru vardı aklımda.. Polis ekipleri bize soru falan sorduktan sonra gittiler... Artık o akşam
Gülçin'lerin evinde kalmak için sözleştik çünkü çok yorgunduk ve burada kalıp Gülçin'in evdeki halini inceleme fırsatıda bulucaktım...
ilk önce ağaca yaklaştım.. Bana bakıyordu dik dik çözdüm iplerinden çözer çözmez yere yığıldı kızcağız... Ateşten rengi değişmişti.. zütürüp yatağına yatırdık, tek yatıyordu
2. katta...
Size biraz evlerinden bahsedeyim isterseniz.

3 Katlı ve ahşaptan... Bir kısmı kerbin ile desteklenmiş ve bahçeleri var.. Evin içine biraz göz attım odaları 1980 leri andırıyor anlaşılan evde bir mazi kokusu var..
Ama dikkatimi çeken her odada en az değişik değişik tabloların olması, tablolarda sanki bir resim.. Bir yazı yazıyor gibi ama çözemedim çünkü Türkçe dilinde olmadığı çok
bariz " " Gülçin'in annesini bir kenara çektim, bu olanlar bunlar nedir diye sordum çünkü böyle şeylerle daha önce karşılaşmış bir insan değildim..
" Rahmetli kocam.. Çok iyi bir hocaydı, bu yaptığı şeylerde " havas " denilen ilimlerle ilgili olsa gerek, yıllardır söylemedi ne olduklarını bana en son bu eve yerleşince
asmıştı bunları eskiden de vardı ama bu eve taşınınca her eve asmaya başladı.. Takıntı haline getirmişti anlamadım.."
"Yanlış anlamassanız kocanız.. kocanız ne zaman öldü tam olarak ? "
" 2 sene önce kaybettik dağ gibi adamı, ne olup bittiğini anlamadan tak diye gidi verdi.. Dağ gibi dedim ya hani hakediyordu valla enddıbını görenler bir yere saklanırdı... "
" Peki nasıl öldü ? "
dememle konuşmayı değistirdi cevap vermek istemiyordu.. Belliydi yani anlamıştım, çok geçiştirmeden dışarı çıkıp şu bahçeye de iyice bir bakıyım dedim.

Bahçe klagib türk evi bahçesiydi... Çeşme ağır, tavuk kümesleri, doğayla iç içe yaşıyorlardı resmen... Suyun tadına bakmak için çeşmeye yaklaştım, hava karanlık olunca
telefonumun ışığıyla geziyordum ve onun da şarji çok az kalmıştı, ama su beklediğim kadar güzel değildi, hatta ağzıma girdiği an tükürdüm.
Çok tuzlu ve ne bileyim çok kötüydü beğenmedim yani, duvarlara baktım yeni gibi duruyorlardı acaba ne zaman yapılmışlardır diye düşündüm aklımdan...
Biraz duvarlardan ilerlerken evde bir benzerinin olduğu bir tablo gördüm yine tablonunu ortasında "أن يأتوا إلينا" yazıyordu ( isteyenler çeviriden anldıbına bakabilirler)
Ve yanlarında değişik değişik semboller ve şekiller beliriyordu... Telefon ışığını duvara tutarken birden bitti.. Kapandı karanlıkta geldim..
Yavaş yavaş eve doğru yürümek istedim, çok karanlıktı sokaklarında ışık yanmıyor göz gözü görmüyordu, yürüdüm yürüdüm.. Kapının oralardayken bir ses işittim
"خارج" dedi ilkte.. Arapça olarak söyledi bunu bana ardından " Defol " dedi.. Ama bu.. Ama bu Gülçin'in anneannesiydi yatalaktı kadın burada ne işi var derken yukarıdan Ebrar'ın
sesini işittim, bağırıyordu hem korkmanın verdiği hızla hem de merakla yukarı kata çıktım Gülçin'in odasından geliyordu yaklaştıkça sesler artıyor.. Ebrar'ın yalvarışları
dile geliyordu.

Koştum.. Koştum kapıdan içeri kendimi attım Gülçin delirmiş elinde bir bıçak Ebrar'ı köşeye sıkıştırmıştı.. Sessizce sokuldum aralarına..
" Bak Gülçin, sakin ol ve o bıcağı bırak elinden, kendine de bizede zarar verme lütfen.. Yaptığın doğru bir şey değil bizi de kendinide zarara sokarsın bak... "
Derken anneside girdi içeri gördüğü manzara karşısında bağırdı kadıncağız... Ben böyle konuşmaya devam ederken birden taş geldi camdan içeriye.. Cam kırıldı Gülçin cama doğru
yönelirken ani bir manevra ile aldım elinden bıcağı.. Bağırmaya başladı, yatağa bağladım daha doğrusu bağladık..
Ebrar çok korkmuştu, su getirmesini istedim Gülçin'in annesinden...
Kafamı camdan aşağıya uzattığımda kimse yoktu " Kim attımştı bu taşı.. Neden atmıştı ? " Ebrar'ı sakinleştirdikten sonra Nazan'ı aradım.
" Hayatım nasılsın, ben bu gece sana bahsettiğim hastanın evinde kalıcağım meraklanma tamam mı ? "
" Kahba kendine dikkat et hayatım.. Başına bir şey gelmesin öpüyorum seni."
diyip kapattık telefonları.. Biraz ortalık durulandıktan sonra demin bahçede gördüğüm yatalak kadının odasına gittim...
Sadece tavana bakıyordu... Gözleri biraz olsun oynuyordu ama felçti vucüdünu hareket ettiremiyordu.
Odayı incelerken o ölmüş olan adamın bir tılsımı daha dikkatimi çekti üzerinde türkçe harflerle " Murab" yazıyordu.. iş cidden ilginçleşmeye başlamıştı..
Bunca yıldır böyle şeyler yaşamıyordum.." Hastalara bakarken ben mi deli olmuştum acaba.." diye geçirdim içimden

Bu "Murab" yazısına kendimi iyice kaptırmış olucam ki arkadan Gülçin'in annesinin geldiğini fark edemedim...
Korktum..
"Hangi ara geldiniz, korkuttunuz beni"
" Evladım, seslendim ama duymadın, bende yanına geliyim dedim.. Yemek hazırladım size, Ebrar kızımla birlikte yersiniz diye, açtır inşAllah karnınız."
" Yedikte geldik ama sizin elinizden de bi yiyelim " diyip Ebrar'ı çağırmak için bulunduğu yere gittim, gözlerim onu arıyor, göremiyordum, bağıra bağıra bi 5 dakika bütün odaları gezdim lakin bulamadım..
" Bir şey mi oldu evladım ? Ebrar kızımız nerede ? "
" Bahçeye çıktı heralde birazdan getiririm."
Didiyip tam bahçeye çıkarken, yukarıdan ses işittim... Ama bu ses 2. kattan gelmiyordu sanki, en üst yani 3. Kattandı...

işten çıktım.. 1 saat süre ile evde olup yazmaya başlıyacağım..
iyi günler

Yavaş adımlarla 2. Kata çıktım ilk önce... Ebrar'ı gördüm, Gülçin'in odasının önünde sanki biriyle konuşuyor gibiydi..
" Ebrar.. ? Kiminle konuşuyorsun, iyi misin ? "
" Gülçin ile iletişime geçmeye çalışıyordum, boş boş durmayım dedim.."
" istersen eve gidebilirsin biliyorsun dimi ?"
" Burada kalıcağım !"
Dedi kararlı bir şeklide ardından yukarıdan gelen sesi söyledim ona..
Öyle bir ses duymadığını, sadece Gülçin'in bağırışları ile ilgilendiğini söyledi..
"Ben bakıyım o zaman bi şu üst kata hem göz gezdirmiş olurum."
Ebrar'ı orada bırakıp üst kata çıktım, çeşitli odalara girdim boştu hepsi, hiç eşya yoktu, lakin bir odadan ilgimi çeken garip garip sesler gelmeye başladı...
Ama kapının önündd koltuklar, bir sürü eşyalar vardı.. Yavaş yavaş çekmeye başladım hepsini..
10-15 Dakika sonra sesi duyacak olmuştu ki Gülçin'in annesi geldi..
" Bir şey mi oldu oğlum onları niye açıyorsun ?"
" içeriden sesler geliyor ana bakmam lazım." Dedim ama sanki benim bu odaya girmemi isteniyormuş gibi bir hali vardı, belli etmiyordu..

Dolapları, koltukları öyle böyle çektim.. Kapı kilitliydi...
" Nerede bunun anahtarı ana ?"
Dedim.
" Bilmiyorum evladım rahmetli ölmeden saklamıştı bir yere."
Ben ses duyduğuma emindim, kapıyı kırmam gerekti, bir tane balta lazımdı bana bahçeye doğru koşarak inerken Ebrar
" Kahba hocam bişey mi oldu ?"
" Önemli bir şey değil sen Gülçin ile ilgilen"
" Ama.. Amaaa"
Demesii beklemeden aşağıya koştum, balta bahçede duruyordu, ama hava karanlık olunca farketmem biraz uzun sürdü..
Tam evin kapısından çıkarkan yine o sesleri işitmeye başladım..
Bu sefer daha güçlü, daha kararlı daha yüksesk sesle bağırıyordu...
Kafamın içinde " Gel " sesleri yankılanıyor bu da beni deli ediyordu..
Yukarı çıktım hemen baltayla kapıyı açmaya tam yeltencekken Gülçin'in annesi tuttu beni..

" Dur oğlum... Yapma rahmetli gitmeden önce kapıyı ne zaman açmaya yeltenirseniz, merakınızı gideremesseniz şu notu okuyun demişti.."
"Notmu ? Ne notu ana.. Neyden bahsediyorsun sen ? "
ardından elimdeki baltayı bırakıp Gülçin'in annesini takip etmeye başladım.. Bir odaya zütürüyordu beni, söylediğine göre rahmetli kocasının odasıymış..
Bir kağıt tutuşturdu elime, mektup tarzıydı, içindekinleri ilk defa benim ağzımdan duyucağını söyledi... Açtım zarfı okumaya başladım..

---

Bu satırları okurken belki ben yanınızda olamıyacağım... Ölmüş olup mezarımda gömülmüş halde kıyameti bekliyeceğim.. Ama şunu unutmayın... O odaya girdiğiniz zaman bu işin içine sizde dahil olucaksınız... Gülçin, aşkım... Bu iş sandığınız işlere benzemez... Sizden tek ricam bu işin ciddiyetini kavramadan hiçbir şey yapmamanız... Ben... Ben çok kötü bir şey yaptım... "

---

Buradan sonrası yanıktı, okunmuyordu mektup... Ben öyle sandım çünkü karaydı..
Birbirimize bir müddet baktıktan sonra
"Heralde birileri size oyun oynuyor" dedim..
" Hiç sanmam evladım.. keşke öyle olsa."
" Ben girip bi bakıyım şuraya" diyip yine aldım elime baltayı
" Ama kağıtta yazanlar ? "
" Boşver o yazılanları ana " diyip kapıyı kırmaya başladım

Kapıyı vurdukça içeride olanlar az çok ilgimi çekmeye başlamıştı... Bir tabut vardı içeride sanki, başka bir şey yoktu... Sadece bir tabut. Kapıyı tamamen kırdıktan sonra içeriye adımımı attım, etrafa bakındım... Sadece diğer odalarda da bulunan tılsımlar vardı, ayrıca evin her tarafından daha güzel kokan bir kokusu.. Tabut, o mektup neydi ki bunlar ?
" Bunca sene niye girmediniz buraya ? "
" Girmek istemezmiyiz oğlum... Ne zaman girsek ya başımız dönüyor ya da kapıyı açamadan bir varlık beliriyor, korkuyoruz yapamıyoruz sanki birileri odaya girmemize izin vermiyordu ama nedense sen kırınca bir şey olmadı Allah Allah" dedi
" Varlık mı ? hahaha pgibolojiniz bozulmuştur sizin kocanın dediğinden.. Bak bana bir şey oldumu ? "
Diyip tabutun yanına geldim.. Tabuta yaklaştıkça kokular iğrençleşiyordu.. Sanki odanın diğer taraflarına dağılmıyor kendi etrafında yayıyor kokuyu gibiydi...
Gittim tabutun kapağını açmak için yeltendim..
" Bismillahirrahmanirrahim, oğlum dikkat et başına bir iş gelmesin."
" Bismillahla olsaydı bu işler, merak etme sen "
Diyip tabutun kapağını kaldırdım... Birde ne göreyim... Bir adam... sarılmış bir vaziyette yatıyor üstünde bir kağıt..
Kağıdı alıp cebime attım, nedir bu acaba insan görünüşünde bir şey mi diye açmaya başladım... Ama Amaa
" Hasan'ımmmmmmm Hasan'ımmmmmmmm"
Diye ağlamaya başladı Gülçin'in annesi neydi bu şimdi... Adam 2 senedir burdaydı ve çürümemişmiydi ?
" Ne oluyor ana " dedim cevap vermeden ağlıyordu..
Ben ne yapıcağımı falan bilemedim ilk defa ölüyle bu kadar yakın bir temas kurmuştum...
Ebrar geldi içeriye, Gülçin'in delirdiğini kapıya vurduğunu küfürler savurduğunu falan söyledi...
" Orada yatan ne "
" Ebrar çık dışarı "
" Kahba hocam o ne ? "
" ÇIK DIŞARI DEDiM SANA "
Ben hemen polisi aradım, Gülçin'in annesini de dışarı çıkarıp polisin gelmesini beklerken hem bu olayı düşünüyordum hem de kağıdı açıp okumaya başladım.

" Eyyy ademden gelme, çamurdan olma insanoğlu... Şüphesiz biz istediğimizi alırız, yaptığımız söze ihanet edeninde cezasını veririz... Biz bize yapılan yanlışa boyun eğicek değiliz.. Biz ateşten olma şeytandan gelmeyiz.. Sizden üstünüz ve üstün olucağız.. " ( yazılar farsça lakin ben buraya Türkçe anldıbını attım. )

" Bu ne dıbına koyayım " dedim, tebessüm ettim ardından... kağıdı buruşturdum.. çantama koydum lazım olur diye lakin bir insanın yazdığı çok belliydi...
Gülçin'in annesini yan odaya Ebrar ile beraber bırakmıştım..
Sesler gelmeye başladı... Gittim
" Ne oluyor burada "
Gülçin'in annesi depresyona girmiş gibiydi, eline ne geçerse atıyor, kırıyordu... Bir Ebrar'a vurmadığı kalmıştı...
Zar zor da olsa sakinleştirdik.. Polisler geldi aşağıya gidip kapıyı açtım onlara...
Yukarıya çıkardım... Kimse bir şey demiyordu yukarı çıkarken lakin içlerinden kendi kanaatimce kıdemli olan biri
" Umarım bizi boş işler için meşgül etmiyorsunuzdur" diye mırıldandı...
Sustum ben hiç konuşmadan odaya zütürdüm... Gösterdim cesedi... Olanları anlatıp bir de çıkan kağıdı gösterdim bunlara...

" Bu ceset.. Bu cesedin ne işi var burada ? "
" Bilmiyorum memur bey... Ben buraya hastamı ziyarete geldim ve bununla karşılaştım.. inanın elim ayağım titriyor, cesedin üzerinden 2 yıl geçtiği söyleniyor fakat hala çürümemiş.. bu sizcede ilginç değil mi ? "
" 2 Yıl geçtiğini nereden biliyorsunuz ? "
Ardından çağırdım Gülçin'in annesini sakinleşmişti biraz.. Konuşmaya başladı
" Kendi gözlerimle gömdüm kocamı toprağa... Dağ gibi adamdı ne bir günahı ne bir suçu vardı.. Kendi halinde takılır ara sıra kahveye giderdi.. anlamadım bunun burada ne işi var ALLAH'IMMMMMMMMM" diyip bayıldı...
Polisler cesedi alıp otopsiye incelemek için zütürüceklerini söylediler ve destek ekip istediler.. Başım ağrıyacaktı belliydi..
Ardından aşağıdaki odadan gelen sesleri sordular
" O benim hastam Pgibolojik sorunları olduğunu düşünüyorum, oraya kilitledik çünkü etrafına zarar veriyor.."
" Bize onu göstermenizi istiyorum."
" Tabi memur bey buyrun bir dakika Ebrar.. Ebrar anahtarı getirir misin ? "
Ardından aşağı inip Ebrar'ın odasının kapısını açtım..
Ebrar yatağında yatıyordu.. Polisler uyandırdı. Sanki daha önce delirmemiş 5 yaşında çocukmuş gibi kalktı, konuşması diksiyonu hitabeti her şeyi normaldi... ben bile şaşırmıştım o deli kız gitmiş yerine başka biri gelmişti sanki
" Bumu deli olan hasta ? "
" Doktor bey yemin ederim.. Bu o değil vallahi bakın"
" Lütfen devdıbını emniyette anlatırsınız"
Diyip emniyete zütürdüler...
Ebrar'a evde kalmasını Gülçin'e bakmasını söyledim. Gülçin'in annesi ile birlikte emniyete gitmeye başladık, kadın bayılmaktan ölü gibiydi, nasıl sorguda cevap vericekti acaba.. Hiç acıma yok bu insanlarda...