Verdiği adres biraz uzaktı, oraya gidene kadar tek kelime etmedik Ebrar ile..
Evin kapısının önünde biri duruyordu, içeri girdik, hocanın nerede olduğunu sordum, cevap vermedi, 2. Kata çıktık Ebrar ile bütün odalara baktık, en sonunda Hoca, Gülçin ve annesi bir yerde oturmuş Hoca bir şeyler söylüyordu...
Gittiğim gibi tuttum Gülçin'in elinden
" Yürüyün gidiyoruz buradan, hurafelere yedirecek para yok sizde çabuk"
" Evladım bırak da bu işi ehli kişiler yapsın"
" Ne ehli kişisi sen değilmiydin dermanıma çare yok diyen"
" Öyle ama.."
Derken hoca girdi araya
" Bak evladım ben bu işi ne para için yaparım ne de çıkar, benim amacın insanları rahata kovulturmaktır"
" Bi gibtir git şurdan" dedim adama bakarak.
Hiç bir şey demedi bana...
Ardından Gülçin'i kaldırayım falan derken çantam yere düştü ve yığıldı bütün evraklar artık şansmı dersiniz tesadüf mü bilmem ama Gülçin'in çizdiği resimde hocanın önüne uçtu..
Hoca gözlerin ovuşturup resime baktı sadece aldı eline soonra tam yakıcakken
" Bırakın onu ben dizin işinize karışıyor muyum ?" Dedim
" Bu... Bunun ne olduğunu biliyoor mustn seh ?"
" Neymiş bu ?"
" Zuzula kabilesinden "Murab" isimli bir cin.. Allah'ım bu resimi nasıl çizer bu"
ilkte şaşırdım bu hoca denen şahış "Murab" ı nereden biliyordu ki ardından bir soru daha sordu.
" Hiç sizin veya sizin ailenizden biri küçük tatlı bir kız çocuğu gördü mü ? "
Dedi, ağladım ben o an..
" Evet" dedim bir kağıt bulmuştun ya hani Gülçin'in babasının tabutunun üzerinde onuda çıkarıp uzattım..
" Subhanallah, ne yapmış bu şerefsiz"
Dedi, ilk defa bu kadar kızdığı gördüm.
" Ne oldu" dedim ..

Arabada ilerlerken bir yandan Hasan amcayı yani Gülçin'in babasını bir yandan da o mektubu düşünüyordum, nasıl olurdu da böyle bir şey olabilirdi ki ? Kim ne amaçla ölmüş olan birisini odaya taşısın ki ? Yoksa hiç gömmediler de Gülçin'in annesi bana oyun mu oynuyordu ?
Evin bahçesinin içine girdim Gülçin'in ışığı yanıyordu, kapı açıktı tam eve girecekken bir ses işittim.
" Defol" bu eve 2. defa girişimdi ve daha öncede böyle bir ses duymuştum.. Bu sefer sesin çıktığı tarafa doğru yöneldim... Aklımda bunu söyleyen her kimse onu dövmek, korkutmak vardı ama ses vardı görüntü yoktu...
Açtım kapıyı girdim içeriye... Bir ağlama sesi geliyordu lavabodan.. Ebrar'ın sesine benzettim koşarak lavaboya gittim..
" Ebrar... Ebrar bu halin ne ? Ne oldu sana EBRAR burada ne oldu EBRAAAAAR"

Beyler öncelikle iyi geceler yarın büyük ihtimalle final yaparım, zamana bağlı ve inşAllah bir iş işim çıkmaz.

Bu gece beni beklemeyin bir yere sözüm var aile dostlarım ile görüşeceğüm, kusura bakmayın yani ama size söz veriyorum yarın final yapmaya çalışıcam.
Tekrardan iyi geceler

" Bu ceset.. Bu cesedin ne işi var burada ? "
" Bilmiyorum memur bey... Ben buraya hastamı ziyarete geldim ve bununla karşılaştım.. inanın elim ayağım titriyor, cesedin üzerinden 2 yıl geçtiği söyleniyor fakat hala çürümemiş.. bu sizcede ilginç değil mi ? "
" 2 Yıl geçtiğini nereden biliyorsunuz ? "
Ardından çağırdım Gülçin'in annesini sakinleşmişti biraz.. Konuşmaya başladı
" Kendi gözlerimle gömdüm kocamı toprağa... Dağ gibi adamdı ne bir günahı ne bir suçu vardı.. Kendi halinde takılır ara sıra kahveye giderdi.. anlamadım bunun burada ne işi var ALLAH'IMMMMMMMMM" diyip bayıldı...
Polisler cesedi alıp otopsiye incelemek için zütürüceklerini söylediler ve destek ekip istediler.. Başım ağrıyacaktı belliydi..
Ardından aşağıdaki odadan gelen sesleri sordular
" O benim hastam Pgibolojik sorunları olduğunu düşünüyorum, oraya kilitledik çünkü etrafına zarar veriyor.."
" Bize onu göstermenizi istiyorum."
" Tabi memur bey buyrun bir dakika Ebrar.. Ebrar anahtarı getirir misin ? "
Ardından aşağı inip Ebrar'ın odasının kapısını açtım..
Ebrar yatağında yatıyordu.. Polisler uyandırdı. Sanki daha önce delirmemiş 5 yaşında çocukmuş gibi kalktı, konuşması diksiyonu hitabeti her şeyi normaldi... ben bile şaşırmıştım o deli kız gitmiş yerine başka biri gelmişti sanki
" Bumu deli olan hasta ? "
" Doktor bey yemin ederim.. Bu o değil vallahi bakın"
" Lütfen devdıbını emniyette anlatırsınız"
Diyip emniyete zütürdüler...
Ebrar'a evde kalmasını Gülçin'e bakmasını söyledim. Gülçin'in annesi ile birlikte emniyete gitmeye başladık, kadın bayılmaktan ölü gibiydi, nasıl sorguda cevap vericekti acaba.. Hiç acıma yok bu insanlarda...

Emniyete gittik, sorgularımızı verip tam çıkıcakken bir amir
" Hey siz burada kalıyorsunuz."
Gülçin'in annesine demişti bunu ama neden ? Kadın zaten perişan bir haldeydi, sorguda da normal şeyleri cevaplamıştı, hiç bir terslik.. Kuşku yoktu yani.
" Amir bey neden peki ?"
"En azından otopsi sonçları çıkana kadar bizimle kalmalı, şu ana kadar sn şüpheli şahıs o "
"Sen git evladım, Gülçin sana emanet"
Diyebildi sadece kadında pgiboloji diye bir şey kalmamıştı çünkü..
Çiftliğe gitmeye başladım.. O arada ne olur olmaz diye Ebrar'ın telefonunu almıştım.. Nazan'ı aradım..
" Alo Kahba sen misin ?"
" Ağlıyor musun sen ?"
" Ben ben hiç iyi değilim Kahba"
"Çocukları al bur... "
"Aloo, alooo Nazan? Nazan ne oluyor"
Ardından Mine ile Zeynep'in bağırış seslerini duydum ve telefon kapandı..
Ne yapıcaktım şimdi, çiftliğe mi gidicektim yoksa eve mi ?
Ne yapıcaksam hızlı karar vermem gerekiyordu..

Bir süre konuşmadı, dudağını kapayıp aralamaya devam etti, bekledim.. Yukarı çıkarmaya çalıştım, hareket etmeyince üzerimdeki montu giydirdim ona.. Bekledim.
" Kahba, ben ben.. gördüm"
" Neyi gördün hayatım, ne oldu sana niye böyle şeyler yaptın"
" Ben yapmadım o yaptı"
" Kim o kim"
Eliyle bir yeri işaret etti... O tarafa doğru baktım bir kız çoçuğu vardı... Gülüyordu hiç konuşmuyor ona bakıyorduk.
" Yeter artık Yeter " diyip yanına koşmaya başladım, koştukça sanki daha çok uzaklaşıyor yanına gitmek için yıllar gerekiyordu.. Bir müddet koşmaya devam ettim ama kayboldu ortalıktan...
" Kahba buraya gel Kahba neden o tarafa gidiyorsun"
" Onun için, sen dedin ya görmedin mi sende ? "
" Neyi ? Neyi görmedim, Kahba neden burdayız ne oldu bana başım, başım çok kötü ağırıyor"
" Sen beni aramadın mı, evi sen dağıtmadın mı, kızlara sen vurmadın mı ? "
" Ne diyosun sen, ben hiç bir şey hatırlamıyorum ne oldu bana ? Kahba konuş çıldırtma beni KAHBA"
Tuttum elinden yukarıya çıkardım, kızların yanına zütürdüm, kızlar annelerini görünce daha önce korkmadıkları gibi korktular
" Kızlar ne oluyor niye böyle yapıyorsunuz ? "
dedi olanları falan anlattılar, içerisini gösterdim, " Bunları ben mi yaptım" dedi bana
" Ama beni sen aradın, onu da mı hatırlamıyorsun ? " dedim, kafasını salladı...
Ebrar'da Gülçin'lerin evinde tek kalmıştı, kız orada uzun süredir bekliyordu burayıda bırakamazdım.. Nazan'ın durumunu sonra öğrenirim diyip evdeki bütün herkesi dışarı çıkartıp komşumuz olan 70'li yaşlarda Serpil ve Cemil enişteye bıraktım..
Tekrardan Gülçin'lerin eve doğru gitmeye başladım.

işten çıktım, eve gidiyorum 45 dakika sonra devam ediceğim...
Hikayenin daha yarısına gelmedim, uzun bir hikaye olucak bugün bayağı bir part atarım.
iyi günler.

Yavaş adımlarla 2. Kata çıktım ilk önce... Ebrar'ı gördüm, Gülçin'in odasının önünde sanki biriyle konuşuyor gibiydi..
" Ebrar.. ? Kiminle konuşuyorsun, iyi misin ? "
" Gülçin ile iletişime geçmeye çalışıyordum, boş boş durmayım dedim.."
" istersen eve gidebilirsin biliyorsun dimi ?"
" Burada kalıcağım !"
Dedi kararlı bir şeklide ardından yukarıdan gelen sesi söyledim ona..
Öyle bir ses duymadığını, sadece Gülçin'in bağırışları ile ilgilendiğini söyledi..
"Ben bakıyım o zaman bi şu üst kata hem göz gezdirmiş olurum."
Ebrar'ı orada bırakıp üst kata çıktım, çeşitli odalara girdim boştu hepsi, hiç eşya yoktu, lakin bir odadan ilgimi çeken garip garip sesler gelmeye başladı...
Ama kapının önündd koltuklar, bir sürü eşyalar vardı.. Yavaş yavaş çekmeye başladım hepsini..
10-15 Dakika sonra sesi duyacak olmuştu ki Gülçin'in annesi geldi..
" Bir şey mi oldu oğlum onları niye açıyorsun ?"
" içeriden sesler geliyor ana bakmam lazım." Dedim ama sanki benim bu odaya girmemi isteniyormuş gibi bir hali vardı, belli etmiyordu..

Dolapları, koltukları öyle böyle çektim.. Kapı kilitliydi...
" Nerede bunun anahtarı ana ?"
Dedim.
" Bilmiyorum evladım rahmetli ölmeden saklamıştı bir yere."
Ben ses duyduğuma emindim, kapıyı kırmam gerekti, bir tane balta lazımdı bana bahçeye doğru koşarak inerken Ebrar
" Kahba hocam bişey mi oldu ?"
" Önemli bir şey değil sen Gülçin ile ilgilen"
" Ama.. Amaaa"
Demesii beklemeden aşağıya koştum, balta bahçede duruyordu, ama hava karanlık olunca farketmem biraz uzun sürdü..
Tam evin kapısından çıkarkan yine o sesleri işitmeye başladım..
Bu sefer daha güçlü, daha kararlı daha yüksesk sesle bağırıyordu...
Kafamın içinde " Gel " sesleri yankılanıyor bu da beni deli ediyordu..
Yukarı çıktım hemen baltayla kapıyı açmaya tam yeltencekken Gülçin'in annesi tuttu beni..

Doğru olanı seçtiğimden emin olmadan bizim eve doğru yola koyuldum...
Çünkü Nazan'ın sesi çok kötü geliyordu. Ebrar'da evdeydi sonuçta başın ne gelebilirdi ki ?
Eve yaklaşırken telefonum çaldı, arayan Nazan'dı, hiç bekletmeden açtım..
" Gel " diyordu
"Nazan, Nazan o konuşan kim " dedim saçma bir şekilde Nazan'ın sesinden başka her şeye benziyordu, ama ürkmedim değil çünkü bu sesi daha öncelerde duymuştum...
Evin bahçesine geldim, bütün ışıklar kapalıydı, kapıyı anahtar ile açıp eve ilk asımı mı attım.. Çok sessizdi.
"Nazan ?"

" Eyyy ademden gelme, çamurdan olma insanoğlu... Şüphesiz biz istediğimizi alırız, yaptığımız söze ihanet edeninde cezasını veririz... Biz bize yapılan yanlışa boyun eğicek değiliz.. Biz ateşten olma şeytandan gelmeyiz.. Sizden üstünüz ve üstün olucağız.. " ( yazılar farsça lakin ben buraya Türkçe anldıbını attım. )

" Bu ne dıbına koyayım " dedim, tebessüm ettim ardından... kağıdı buruşturdum.. çantama koydum lazım olur diye lakin bir insanın yazdığı çok belliydi...
Gülçin'in annesini yan odaya Ebrar ile beraber bırakmıştım..
Sesler gelmeye başladı... Gittim
" Ne oluyor burada "
Gülçin'in annesi depresyona girmiş gibiydi, eline ne geçerse atıyor, kırıyordu... Bir Ebrar'a vurmadığı kalmıştı...
Zar zor da olsa sakinleştirdik.. Polisler geldi aşağıya gidip kapıyı açtım onlara...
Yukarıya çıkardım... Kimse bir şey demiyordu yukarı çıkarken lakin içlerinden kendi kanaatimce kıdemli olan biri
" Umarım bizi boş işler için meşgül etmiyorsunuzdur" diye mırıldandı...
Sustum ben hiç konuşmadan odaya zütürdüm... Gösterdim cesedi... Olanları anlatıp bir de çıkan kağıdı gösterdim bunlara...

Kapıyı vurdukça içeride olanlar az çok ilgimi çekmeye başlamıştı... Bir tabut vardı içeride sanki, başka bir şey yoktu... Sadece bir tabut. Kapıyı tamamen kırdıktan sonra içeriye adımımı attım, etrafa bakındım... Sadece diğer odalarda da bulunan tılsımlar vardı, ayrıca evin her tarafından daha güzel kokan bir kokusu.. Tabut, o mektup neydi ki bunlar ?
" Bunca sene niye girmediniz buraya ? "
" Girmek istemezmiyiz oğlum... Ne zaman girsek ya başımız dönüyor ya da kapıyı açamadan bir varlık beliriyor, korkuyoruz yapamıyoruz sanki birileri odaya girmemize izin vermiyordu ama nedense sen kırınca bir şey olmadı Allah Allah" dedi
" Varlık mı ? hahaha pgibolojiniz bozulmuştur sizin kocanın dediğinden.. Bak bana bir şey oldumu ? "
Diyip tabutun yanına geldim.. Tabuta yaklaştıkça kokular iğrençleşiyordu.. Sanki odanın diğer taraflarına dağılmıyor kendi etrafında yayıyor kokuyu gibiydi...
Gittim tabutun kapağını açmak için yeltendim..
" Bismillahirrahmanirrahim, oğlum dikkat et başına bir iş gelmesin."
" Bismillahla olsaydı bu işler, merak etme sen "
Diyip tabutun kapağını kaldırdım... Birde ne göreyim... Bir adam... sarılmış bir vaziyette yatıyor üstünde bir kağıt..
Kağıdı alıp cebime attım, nedir bu acaba insan görünüşünde bir şey mi diye açmaya başladım... Ama Amaa
" Hasan'ımmmmmmm Hasan'ımmmmmmmm"
Diye ağlamaya başladı Gülçin'in annesi neydi bu şimdi... Adam 2 senedir burdaydı ve çürümemişmiydi ?
" Ne oluyor ana " dedim cevap vermeden ağlıyordu..
Ben ne yapıcağımı falan bilemedim ilk defa ölüyle bu kadar yakın bir temas kurmuştum...
Ebrar geldi içeriye, Gülçin'in delirdiğini kapıya vurduğunu küfürler savurduğunu falan söyledi...
" Orada yatan ne "
" Ebrar çık dışarı "
" Kahba hocam o ne ? "
" ÇIK DIŞARI DEDiM SANA "
Ben hemen polisi aradım, Gülçin'in annesini de dışarı çıkarıp polisin gelmesini beklerken hem bu olayı düşünüyordum hem de kağıdı açıp okumaya başladım.

Şimdi ne mi yapıyorum... 60 Yaşındayım ve *** ilinde *** Camisinde imamım...
Bu olaylardan sonra hiç bir zaman namazımı ekgib etmedim, Allah bana doğru yolu göstermişti ismim ne mi ... Belki hiç karşılaşamayacağız ama ismim Zülkeyn, peygamber ismi.. ne güzel dimi..

Şu yaşıma kadar ne bidaha Gülçin'i gördüm ne hocayı ne de Ebrar'ı ulaşamadım hiçbirine...

SiZE BU OLAYI SUNAN "KAHBA" iSiMLi DOSTUMA TEŞEKKÜR EDERiM, SAATLERCE BENi DiNLEDi, NOTLAR ALDI..

DEĞiŞTiRMEK iÇiN ÇOK SÖYLENDi, SONUNU BEĞENMEZLER DEDi YAPMA DEDi AMA.

BEN SADECE DOĞRULARI YAZMASINI iSTEDiM, SADECE DOĞRULARI

ŞÜPHESiZ ALLAH TEKTiR VE ALEMLERiN RABBiDiR.

ALLAH'TAN BAŞKA iLAH YOKTUR.

Okuduğunuz için teşekkürler.

" Kahba "

Bir yere gitti.. Gittiği yere doğru yöneldim, arkamı döndüğümde arabaya binmiş yanında 2 kişi kaçıyorlardı...
" Oospu çocukları, Allah'ınız yokmu lan sizin"
Diyip polisi aradım, arabam gitmiş, çenem gitmiş ailem belirsin.. Kafayı yiyecektim, yolu yürüyerek bitirmem gerekiyordu.. Ailemi görmem lazımdı acaba ne yaptılar Cemil abiler iyi baktı mı onlara..
Gittim gittim, geceye doğru eve vardım, ışıklar kapalı kimse yoktu ben bırakmıştım bunları bu eve camlara vuruyor, küfürler ediyordum.. Biri geldi sonra
" Oğlum ne arıyorsun burada"
" Cemil abiler nerede onlar neredee... "
" Cemiller geçen hafta kardeşinin bebekleri olduğu için Kars'a gittiler evladım dalga mı geçiyorsun."
" Hayır hayır olamaz"
Diyip ağlamaya başladım, kırdım camları millet hırsız var diye polisi çağırmışlar, tuttular beni.. Ben ise
" Memur bey kendi ellerimle koydum onları bu eve" diyorum
Zar zor ikna ettikten sonra girdik camdan içeri ALLAH'ım...

Sabah kalktığımda üzerimde hafif bir yorgunluk ve heyecan vardı... Mutfağa doğru yöneldim Ebrar kahvaltı hazırlıyorlardı... Gülçin'e baktın mı ? dedim, bana odasında olmadığını söylediler ama şu notu bulduğunu gösterdi..

---

Kahba hocam... Biliyorum emeklerin çok üzerimizde, kızımla ilgilendin, kurtarmaya çalıştın ama bu senin ilminle olucak şey değil galiba, ben bunu anladım... Gidicem ben buradan, bir hocaya gidicem... Lütfen, lütfen yanlış anlama sen işinde çok iyisin ama bu sana göre bir hasta değil.."

---

Cinci hocadan bana gelen kadın tekrar cinci diye tabir edilen insanlara gidip hurafelere kanıcaktı, hayır, hayır bunu yapamazdı tam da iyileştiricekken, buna izin verezdim ama nasıl bulabilirdim ki ?
Ardından Ebrar bir şey daha gösterdi bir adresin buz dolabının üzerinde asılı olduğunu ve bunun dün olmadığını belirtti.. Kesin bu o " Cinci hoca" gibi insanlardandı acele etmemiz gerekiyordu... onlara para yedirmelerine izin veremezdim, ellerindeki son parayıda oraya harcıyamazlardı..
Hemen arabaya koyulduk Ebrar ile bir pastaneden simit falan alıp başladık sora sora adrese gitmeye...
bir ara Ebrar'dan şu sözler döküldü... Bunca yıldır yanımdaydı hiç beklemezdim bu sözleri ondan.
" Kahba hocam, belki senin ilminin dışındadır cidden de, niye bu kadar istiyorsun ki bu iş"
derken kestim lafını bir daha böyle hurafelerle beni meşgul edecek olursa yanımdan gitmesini söyledim... Sustu.

iyi yazıyonda yarım bırakıyon. Yine yarım bırakcan ama ben yine okuyorum senin zütünü gibeyim

Üzerime soğuktan korunacak 2-3 şey aldım birde telefonumun fenerini açtım, yapıcağım tek şey arabaya koşmak olucaktı hemen yanımdaydı...
Ayakkablarımın bağacıklarını bağladım, Müslüman olmuştum, hoca elime 2-3 kağıt sıkıştırmıştı onları okuyup hemen fırladım arabaya, arabaya yaklaştım tam arabanın kapısını açıcakken anahtarları yatağımın yanındaki sehpada unuttuğum aklıma geldi...
" Ne yaptın oğlum sen" dedim içimden...

Sesler biraz devam ettikten sonra kesildi herkes bir duvarın köşesindeydi Ebrar ile Gülçin'in annesi girdi ne oldu demeye, olanları anlattım... Ağlamaya başladılar, Nazan'ı aramam gerekiyordu onların sesini duymaya ihtiyacım vardı, sarıldım telefona bastım tuşlara...
Açmıyordu cevap vermiyordu... Ya Nazan'a bir şey olursa... Ben ne yapardım, bu evden çıkmam oraya gitmem lazımdı bekliyecek zamanım yoktu.
Hocaya olanları anlattım, çıktığın gibi ölürsün dedi, bir şey diyemedim
" En azından yarına kadar burada dur"
diye tembihledi, geceye kadar hiç bir şey yemedim Nazan'ı Zeynep'i Mine'yi düşünüyordum, gece çok yorgun kalmış olucam ki uyuya kalmışım ve bir rüya gördüm...
Rüyamda cemil abilerinin önündeydim çok kalabalık vardı, arkalarından gittiğim gibi, içlerine girer girmes herkes bana baktı

Arkadaşlar saat 8:00 gibi yazmaya yeniden başlıcam, misafirler gelcek hazırlık yapmam gerek, final olur mu bilmiyorum ama inşAllah bitiririz, verdiğim sözü tutmak için yazıcam, sözüne sadık biriyim.
Şimdiden yakşamlar, Allah kıldığınız namazları ettiğiniz duaları kabul etsin.

Gülçin'in kaldırmasıyla uyandım, içindeki pislik gidince değişmişti ama benim de hayatımı karartmış, ailemin ne halde oldupu belli değil bile...
Bir zamanlar yardım ettiğim hastaya şimdi kötü gözlerle bakıyordum, onu... onu teslim etmeliydim onlara... Ama bu vicdan azabaı, nasıl yaşardım derken
" O olsa oda aynısını yapardı" dedi içimdeki ses, gece olunca vericektim Gülçin'i hayatımı daha çok seviyordum çünkü ben..
Gittik kahvaltıya oturduk, kimse dün yaşanılan hadiseden bahsetmiyor Ebrar ise sevgilisini istiyordu.
Sıkılmıştık artık bu olaylardan akşama kadar hoca ile namaz kılıp Allah'a şükür ediyorduk.. Ebrar'lar da yan odadaydı ama bir an bir çığlık sesi geldi banyonun girişinden...