-
126.
0Galiba bunları okuyarak hata yapmıştım. Bana fayda yerine zarar getireceklerdi. Keşke dedem olsaydı. Dedem olsaydı bu raddeye gelmedi beklide… Dedem hoca ya gitmeme de karşı çıkmıştı ama onu ezip geçmiştik. O an nedense bunları düşünmeye başladım. Elim ayağım titreme başladı.
Arkamda birinin olduğuna emindim fakat bakamıyordum. Gerçekten korkular tüm bedenimi sarmıştı. Kapana kısıldığımı düşündüm. Kimseye haberde vermemiştim. Yolun sonuna geldiğimin farkına varmıştım. Yavaş-yavaş arkama dönmeye başladım. Kulağımda anlamsız bir uğultu oluşmaya başladı. Dualar okuyarak arkama döndüm ve arkamda televizyonun ön tarafında yan yana dizilmiş ve ellerini önüne alıp başlarını yere eğerek duran 7 tane cin gördüm. Tam arkamdaydılar. Onlara tamamen yüzümü döndüm. Resmen kas katı kesildim o an, ne ağzım kıpırdadı ne bedenim. Taş kesilmiştim resmen. Üzerindeki örtülerinden korkunç ya da norma bir surette olup olmadıklarını tahmin bile edemiyordum.
Ben donuk halde iken içlerinden birisi “EMREDiN” dedi. Üzerilerinde ki örtüden dolayı hangisinin konuştuğunu anlayamıyordum. Ben hala donuk haldeydim ve kıpırdayamıyordum. Onlardan gerçekten çok korkmuştum. Kapana kısılma korkusu vardı ve hayatım gözümün önünden geçmişti o analarda… Vücudumda ki kilit çözülmüştü. Kaçmaya yeltenemezdim çünkü kapının önüne geliyorlardı. Sanırım bu düşüncemi hissetmiş olacaklar ki tekrardan “EMREDiN” dediler.
Sustum, diyecek laf bulamadım. Bu emredin olaylarından korkuyordum. Bunlarda zuzumbilesi nin ailesi gibi bana sonradan düşman olabilirlerdi. Başıma dert almayı istemiyordum. -
127.
03. kez “EMREDiN” dedi. Ben size ne yaptım dedim. Ortalardan birisi elini uzattı, kağıdı gösterdi ve sesi çok tiz bir şekilde; “Bizi sen çağırdın” dedi. Benimle insan gibi konuşuyorlardı. Olumlu ve anlayışlı bir konuşma üslubu vardı fakat sesinin tizliği kulaklarımı delecek cinstendi. Eli hala havada ve kağıdı gösteriyordu, kağıda uzandım aldım. Bunu istiyorsanız alın gidin dedim. Onu sana dede bıraktı dedi. Tahminim doğru çıkmıştı, dedem o kitabı alıp okuyacağımı biliyordu ve bana yol gösterici olarak bırakmış . Artık onların emrimde olduğunu anlamıştım. Ama bu nasıl olurdu, sadece bir kağıt okuyarak onları getirmek imkansız geliyordu bana…Tümünü Göster
Onlara dönüp net ve emreder bir ses ile; gidebilirsiniz dedim. Hiçbir şey demeden gözden kayboldular. Dedem bana onları bırakmıştı ama ben onları nasıl kullanacaktım bilmiyordum. Emretsem gidip zuzumbilesi ve bana düşmanlık yapan cinler ile bir savaş durumuna girebilirlerdi. Fakat bunlar 7 kişiydi ve zuzumbilesinin kabilesindekilerin sayısını tahmin bile edemiyordum. Dedem bu kadar şeyi düşünmüştü evet … Ama bu kadar az sayı ile hiçbir şey yapamazdım. Bu başlangıç ile devam edip bir plan yapmalıydım. Gidip kitabı aldım. Artık korkularım durulmuştu. Güvende hissetmeye başlamıştım kendimi. Kitaba en baştan başladım. Dedemin bu yazıları nereden yazdığını aramaya başladım. Kitabın sayfaları çok ve aşırı hassastı. Her tuttuğum sayfa yırtılacak gibi oluyordu. Ağır ve dikkatli bir şekilde sayfaları çevirip durdum. Daha en başlarda iken dedemin yazdığı yazının aynısını buldum. Ama dedem oradan sadece 1 bölüm yazmıştı. Ama o kocaman bir sayfaydı. Artık bende bir özgüven oluşmuştu. Korkularım azalmıştı ve elimde bu kitap emrimde bu cinler olduktan sonra her şeyi yapabileceğimi düşünmüştüm. O sayfayı tamamen okumaya başladım. Sayfanın sonunda kağıtta yazan 2. Bölüm yazıyordu. 2. Bölümü okuduğumda farkında bile değildim. Okumaya devam ettikçe bir anda ortam soğumaya başladı tekrardan, bende nasıl bir hırs ise okumaya devam ettim. ( insan gerçekten kendini kaybediyor, para hırsı gibi…) Bir anda cinlerin 7 side karşımda belirdi. Gelir gelmez içlerinden birisi emredersiniz dedi. Bu durumu sanki yıllardır yaşıyormuşum gibi rahat tavır sergiliyordum. Sırf deneme yapmak için, “Gidin annem ve babama bakın neredeler dedim” içlerinden birisi kayboldu. Diğerleri hala karşımda duruyorlardı. Aradan 10,15 saniye bile geçmeden geldi. Her gelişte nedense odadaki atmosfer değişiyordu. Tiz sesi ile; evlerinde değiller mevlitteler dedi.”
Gerçekliğini denetlemek için babamı aradım. Babam mevlit okuduğundan olacak ki açmadı. Annemi aradım, arkadan mevlit okunduğunun sesi geliyordu. Annem seni duymuyorum mevlitteyiz aşağı mahallelerde dedi. Bende tamam sonra ararım dedim. O an çok şey başarmış gibi hissettim. Bana gerçekten haber getirmişti. Onların gerçekten bana hizmet ettiğini o zaman anlamıştım… -
128.
0O gece sabaha kadar kitabı okudum. Bir hırstı benimkisi, daha fazla şeyler öğrenmek için okuyordum. Okuduğum kısımlarda dedemin 4yazdığı kağıtta ki 5 bölümden 4 tanesini kitapta buldum. Kitabı tamamen üzerinde dikkatlice göz gezdirmeme rağmen dedemin yazdığı 5. Bölüm ile ilgili hiçbir kısım bulamadım. O gece sabaha kadar kitapta deli gibi 5. Bölümü aradım ama bulamadım.Tümünü Göster
Dedem ya bunu farklı bir yerden yazmıştı ya da kendisi kafasından yazmıştı. Neler yazdığını anlamaya çalışıyordum ama diğer bölümlerden farklı görünüyordu.
Sabah olduğunda uyuyayım diye yatacaktım. Saat sabah 6-7 civarlarıydı. Telefonum çaldı. Arayan babamdı. Ben çarşıya indim, sende iş aramıyorsan köye gel benimle hem odun kesme işleri var motoru olan adam gelecek gel sende yardım edersin dedi. Gitmeyi istemesem de iş olduğu için mecbur gidecektim. Akşamdan köye geldik. O gece herkesin yatmasını bekledim. Onlar yattığında cinleri çağırıp ne yaptırsam diye gaflete düşüyordum. Aklıma sürekli beni işten haberim bile olmadan patron ile ilgili bir şeyler yapayım diye düşünüyordum. Ama arada bir gaflette olduğum kafama esip duruyordu. Bunları kendi keyfime göre kullanırsam ileride onlar beni kullanacak diye düşünmeden edemiyordum.
Akşam olduğunda sadece çağırıp köydeki eve de gelip gelmediklerini test etmek istedim. ilk 2 bölümü yine okudum ve karşıma 7 tane cin tekrardan geldi. Onlara siz bu kadar mısınız diye sordum. Köyümüze zütürelim seni sayımızı görmek istersen dedi. Bu lafı beni gerçekten korkuttu. Benim emrimde olduklarını söylüyorlardı ama başıma gelen onca şeyden sonra kime nasıl güveneceğimi bilmiyordum. Onlara karşı düşük durumda görünmemek için şimdi zamanı değil. Bunun için daha münasip bir zaman bulmak gerekir dedim. Ama köy lafı beni çok korkutmuştu. O laftan sonra onlara şimdi gidebilirsiniz sizleri yine çağıracağım dedim. Yavaş yavaş gözümün önünde saydamlaşarak kayboldular. O gece biraz korktum. Annemler yatak odasında yatıyorlardı. Ben oturma odasındaki koltukta yatıyordum. Sağa sola dönerken uyumuşum. Gece bir ara tıkırtılara uyandım. Oturma odasını kırmızı güneşlikleri vardı. Sonuna kadar açılmıştı. Dışarıdan içeriye vuran loş elektrik direğindeki lambanın ışığı içeri aydınlatıyordu. Tam karşı koltukta ise 1 tane çok uzun sakallı biri oturuyordu. Yüzü gözü her şeyi ile insandı bu. Ama bizim evimizde gecenin o saatinde biri ne arasın….
Sürekli çenesini oynatıyordu. Benden gözlerini ayırmıyordu. Ben yatakta doğruldum. Ne olduğunu anlayamadım. Hiç kıpırdamadan duruyordu. O an dedemin bıraktığı kağıttan ezbere 2 bölümü okudum. (Bu anlar da gerçekten çok korktum) Okur okumaz 2 tane cin geldi ve resmen yaşlı adamı oturduğu yerden kollarından aldılar odada camdan süzülerek dışarı çıktılar. Bu durumu donarak izledim. Sakallı adam giderken bile kafasını arkaya çevirmiş bana bakıyordu. Gidişlerini öylece izledim. -
129.
0Bu yaptıklarım doğrumuydu bilemedim. Onlara sahip olmam iyimiydi kötümüydü bilemedim. Onlar var olsalar bile ben bu tür şeylerle karşılaşacaktım demek ki. Böyle bir hayatı kim isterdi ki. Mafya babası olup her an ölüm korkusu yaşamaktan ne farkı vardı bunun…
Sabaha kadar uyuyamadım. Belki cinlerden korkuyordum evet ama o sakallı adamın bana bakışı hala gözümün önündedir. Ne olduğunu da bilmediğim paranormal bir olay yaşamıştım. Sabah olduğunda babam namaza giderken uyuma numarası yaptım. Babam ezan okumak için kapıyı çekip çıktığında kapı sesinden sonra kalktım. Bende abdest alayım diye lavoba ya gittim (Hemen banyonun yanında) banyodan su sesi geliyordu. Babam herhalde banyonun suyunu açık bırakmıştı diye düşünüp kapının koluna asıldım. Kapıyı itekliyorum fakat arkasında bir şey vardı ve açmamı engelliyordu. Zar zor kapıyı açtım ve ne göreyim…
Küçücük bir çocuk çırıp çıplak banyo da oturmuş ve arkası dönük şekilde suyun altında duruyordu. Görür görmez dilim tutuldu. Bunlar bu evi mesken tutmuşlardı. Bu gördüğüm bebek eskiden gördüğüm bebek ile aynı bebekti. Bu nasıl işti. Ailem burada kalıyordu ama bunları görmüyordu. Ya da ben işi bu kısmını hayal mi kuruyordum. Beynimde öyle mi canlanıyordu. Ya da bu olanları hepsi yalan ve ben deliriyor muydum ?
Bu gördüklerim diğer olanlardan daha çok korkmama sebep oluyordu. Hiçbir şey yapmadan banyonun kapısının kolunu bırakıp geri geldim. içeri geldim ve halının desenleri etrafında deli gibi dönmeye başladım. O ara ezan okundu v içeride ki suyun sesi bıçak gibi kesildi. Bakmaya korktum ama gittiğini düşünerek banyo ya göz gezdireyim dedim. Tam o ara annem uyanmıştı. Beni öyle görünce banyonun musluğu bozuk lavabo da al abdestini dedi. Nasıl yani dedim. Bozuk orası baban musluk alacak oraya dedi. O öyle der demez banyoya girip musluğu çevirdim. Ama musluk boşa dönüyordu. Yalama yapmıştı. Diğerinin olduğu yer hep boştu. Yerlere baktım her yer kup kuruydu. Burada su hiç ama hiç akmamıştı -
130.
0Annem beni öyle delirmişcesine görünce ne oldu yine bir şey mi oldu dedi. Onun gözünde ki o korkuyu görünce yalan söylemek zorunda kaldım. Sinirlenmiş numarası yapıp “ ben duş alacaktım nasıl bozdunuz musluğu, deseydiniz alırdım gelirken, leğende mi yıkanacağım” gibisinden sert çıkış yaptım. Canım annem o da bilmiyor çözüm üretiyor. Ben sana kova ya su ısıtır veririm tas ile başından aşağı dökersin, bu sefer böyle yap diyordu. O an yüreğim cız etti. Bu nasıl işti, hem gördüklerime şaşırıyor, hem de annem üzülmesin korkmasın diye yalan söyleyip vicdan azabı çekiyordum.
Anneme o lafından sonra o kadar çok sarılmak geldi ki içimden ama durumdan şüphelenmesin diye yapmadım. Sinirlenmiş gibi lavabo da abdest alıp namaz kıldım. Babam eski olaylardan dolayı sigaraya başlamıştı. Bahar sigara markası vardı, şimdi var mı bilmiyorum. Çanak antenin yanında telefon rehberinin üzerindeydi. Onun içinden 1 tane aldım. Babam gelene kadar mutfak penceresinde hem onun gelişini gözledim, hem de gizli gizli sigara içtim. Mutfak penceresi yarım açıldığı için kafamı çıkartıp tam dışarıya üfleyemiyordum. Zaten orası tam mezarlığa bakıyordu, pekte kafamı çıkartıp yapamazdım zaten…
O ara annem namazını kılmış su içmeye geldi. Sigara içtiğimi gördü. Ama görmezden geldi, ben yatıyorum sende yat falan dedi. Yaşım kaç olursa olsun annemin ya da babamın beni sigara içerken görmesi beni üzerdi. Bu da üzmüştü…
Babam eve geldiğinde merdivenden ayak sesini duydum. Hemen yine uyuma numarası yaptım. Babamda yattıktan sonra masanın başına geçtim elim başımın arasında onlar kalkana kadar bu zaman a kadar başımdan geçenleri düşündüm. -
131.
0Bir ikileme düşmüştüm. Bana hizmet edenler ile beni delirtmeye çalışan, hayatımın her bölümünde beni etkileyen, fiziksel ve pgibolojik olarak zarar verenleri birbirinden ayıramaz olmuştum. Kim iyi kim kötü bilemiyordum. Onları bir daha çağırmak istedim. Onlara en temel sorularımı yöneltmek istedim. Dedem sizi sahiplendiği gece nasıl öldü? O yaşlı varlık kimdi? Onu neden alıp gittiniz? O banyodaki bebek kimdi?
Kafamda bu soruları sormak için hazırlamıştım kendimi. Kağıdı artık ezberlediğim için kafamdan olduğu gibi okudum. Fakat gelen giden olmadı. Tekrar-tekrar okudum fakat ne gelen ne giden olmuştu. Aklıma sonradan geldi. Onlar akşam namazı ve sabah namazı arasında alemler arası geçiş yapıyorlardı. Eskiden bir şekilde gündüz gözü ile görünseler de, bu gece gelmeyeceklerini anlamıştım. Annemler uyanana kadar hiç yatmadım. Bir an önce ertesi geceyi bekliyordum. Bu soruları bir an önce sormak için sabırsızlanıyordum. O günüm beklemekle geçti ve nihayet gece olmuştu. Annemler yattıktan sonra yine oturdum ve kağıtta yazanları ezbere okuyarak emrimde olan cinleri çağırdım. Bu sefer 7 değil sadece 2 kişi geldiler. Onlara diğerlerinin nerede olduğunu sordum. Bir süre sessiz kaldılar. Sanki beni duymamışlardı. Tekrar soracaktım ki, içlerinden birisi onlar gelmedi dedi. Neden gelmediler dedim. Sen gel ve bizi şereflendir dediler. Bu hiç hoşuma gitmemişti. Korkuyordum. Fakat korktuğumu belli etmemem gerekiyordu. Daha sonra geleceğim. Şimdi size sorular sormak istiyorum dedim. Lakin gelmem konusunda ısrarcı konuşuyorlardı. Köyün nerede olduğunu sordum. Hemen cevap verdi. Köy dediği yer bizim olduğumuz köyde ki bir mahalle vardı. Yazları insanlar oradaki evine yalnız fındık toplamak için gelirlerdi. Hariç zamanlarda ya istanbul da ya da bulunduğumuz il in merkezinde olurlardı. Çıkıp gitmeye gerçekten korkmama rağmen gecenin dar vakti oraya gitmek için evden çıktım. -
132.
0Bu yaptığım gerçekten bir delilikti. Tek başıma gecenin o saatinde evden çıkmıştım. Yürürken bir çok kez geri gelmeyi düşündüm. Ama bunu yaparsam onlardan korktuğumu anlarlardı. Hiç emir veren emrettiğinden korkar mıydı? Gri dönersem beklide bu felaketim olacaktı. Yürüme olarak 20 dakika yol yürüdüm. Köyde direklerde lambalar yanıyordu. Ama o mahalle ye yaklaştığımda elektrik direği olmasına rağmen ışıklar yanmıyordu. Çok korkuyordum. Gerçekten bu yaptığım delilikti belki, ama gitmez isem hep daha kötü olacağını düşünerek gittim. Elektrik direğindeki lambalar bir yerden sonra patlamışlardı. Orada da insanlar her zaman durmadığından kimse değiştirmemişti anlaşılan. Artık sadece birkaç adım kalmıştı. Önümde ki virajı döndüğümde mahalle tamamen karşıma çıkacaktı. Yaklaştığımda gittiğim yollar köyden vuran ışık ile hafiften aydınlanmaya başlamıştı. Bu durum hem korkmama hem de heyecanlanmama sebep oluyordu. Yürümeye devam edip virajı da döndüm ve…
Karşımda en az 500 tane cin ve küçük-küçük sarı ışıklar ile resmen orada bir eğlence düzenleniyordu. Küçük çocuk olanları vardı. Tıpkı biz insanlar gibi oyunlar oynuyorlardı. Bu görüntü hala hafızamda çok net olarak bulunuyor. Burada resmen gece bir yaşam vardı. Bunları bir başka insan göremezdi. Bu olanları sadece kendimin gördüğüne emindim. ilerlemeye devam ettim. Benim geldiğimi görenler oldukları yerde durup gelişimi izlediler. Bu olanlar hayal değil tamamen gerçekti. Böyle bir yaşamları olduğunu hiç bilmiyordum. Hep onları pis yerleri mesken tutuyorlar sanıyordum. Bu mahalle terk edilmişti. Onlar burayı mesken tutmuşlardı lakin bana yakın olmak için bunu yapmışlardı. Giderek yaklaşmaya devam ettim. Gözüme çarpan bir şeyde o kadar aydınlık yer olmasına rağmen bir bölgenin ışığı bıçak gibi kesilmişi. Normalde o ışık orayı da aydınlatırdı ama oraya ışığın vurmamasını sanki onlar istemişler gibiydi. Aralarından ilerlemeye başladım. Ben ilerledikçe yol açılıyordu. O bom boş evlerin de içlerinde ışıklar yanıyordu. Etrafımda ki tüm varlıklar bana saygı ile duruyorlardı. Yolun en sonunda bana arkası dönük olan bir varlık vardı ve ona tamamen yaklaşınca ya kadar hiç istifini bozmadı. -
133.
+1Gözüm hem karanlık tarafa hem de ileride ki bana arkası dönük varlığa ilişiyordu. Varlık artık tam önümde duruyordu. Nefes alıp vermesini omuzlarından anlayabiliyordum. O anda arka tarafta bir kargaşa oldu. Kafamı karanlık olan bölüme çevirdiğimde, daha önce uyandığımda, karşı ki koltukta oturur vaziyette gördüğüm yaşlı adam, cinlerin o karanlık bölgeye zütürdükleri ışık sayesinde aydınlanmış olarak görünüyordu. Adamın gözleri o gece ki halinde ki gibi donuk değil aksine sanki bir yere kollarından bağlıymış gibi çırpınıyordu. Gözlerini tıpkı o gece ki gibi bana dikmişti. Sanki görünmeyen bağlı olduğu yerden kurtulsa bana saldıracak gibi, oradan kurtulmaya çalışıyordu. Bana bakar vaziyette iken gözleri bir anda kırmızıya dönüştü. Vücudunda değişiklikler oluyordu. Önce sakalları yok oldu. Ardından bedeni küçülmeye ve sıskalaşmaya başladı. Gözlerinde ki alev arttıkça yüzünün şekli değişip korkunç bir şekil almaya başladı. Bu değişimler olurken köyün ahalisi olan cinler o varlığın etrafını sardı ve artık o kısım beni için görünmez oldu. O kısımda inanılmaz bir kargaşa oldu. Sanki bütün cinler o varlığın üzerine saldırmıştı. Bir süre sonra kalabalık açıldığında yerde alevler içinde yanan bir beden vardı. Masmavi çıkan dumanlar resmen orda ki varlığı tamamen eriterek yok ediyordu. Oraya doğru adım attım. Yaklaştığımda hissettiğim ise, aslında oradaki şeyin ateş değil aksine soğuk bir etki olduğunu hissettim. Mahluk yanmıyor, aksine donarak ölüyordu. Onu öylece orada bıraktılar. Tüm mahlukat benim arkama doğru bakmaya başladı. Bana baktıklarını sanmıştım lakin ateş saçan gözleri arkama bakıyordu. Bende arkama, onların baktığı yöne döndüm ve oradaki varlık hala arkası dönük duruyordu. Tekrardan yaklaştım ve bana yavaş-yavaş arkasını dönmeye başladı. Dönerken, önce beyaz uzun sakallarını gördüm. Bana tamamen döndüğünde karşımda ki duran. Rahmetli dedemdi.
-
134.
0Dedem tam karşımdaydı. Ne yapacağımı bilemedim. Dedem ölmüştü, bunların hayal olduğunu, rüyada olduğumu düşündüm. Uyanmak istiyordum. Bunlar gerçek olamazdı…
Dedem bana hoş geldin dedi. Ağzımı dahi açıp cevap veremedim. Her şeyi ile dedemdi fakat gözlerinde dedemi göremiyordum. Rengi dahi aynı olsa bile, bir insanın tek değişmeyecek şeyi bakışlarıdır. Bu bakışlar beni korkutmuştu. Beni buraya çağıran varlığa döndüm, zira tam arkamda duruyordu. Beni geri zütürün, bana oyun mu oynadınız dedim. Dedem omzuma dokundu. “Oğlum bana dön” dedi. Oğlum lafını duyduğumda dayanamadım. Bu dedemin sesiydi. Dede sen ölmedin mi dedim. Burada ne arıyorsun?
Bana bakıp ben deden değilim. Sadece dedene olan hizmet karlığımız deden vasıtası ile sana geçti. Deden gibi görünüyorum sana, çünkü sen onun sözünde çıkmaz ona güvenirsin dedi. Bizi sana deden bıraktı. Senin o kitabı alacağını biliyordu. Bu yüzden sana okuman gerekenleri öğretti. Biz senin emrindeyiz. Deden bu kabileyi senin için topladı. Sana düşman olan kabile ile savaşacağız dedi. Bir anda gözden kayboldu ve büyün ışıklar söndü. Bütün evler boşaldı. Karşılara baktım hava alacakaranlığa bürünmüştü. Sabah olması an meselesiydi lakin orada karanlığın içinde kalmıştım. Kısa süre sonra güneş doğmasa da o hafif aydınlık ile eve doğru yürümeye başladım. Caminin o tarafa geldiğimde babamı gördüm. Ezan okumak için camiye girmek üzereydi. Babama görünmeden eve doğru ilerledim. Üzerimde anahtar yoktu. Annem uyuyordu galiba evin ışıkları yanmıyordu.
O yüzden babamın eve gelmesini bekledim. Babam geldiğinde beni dışarı da görünce namaza geliyor sanmış olacak ki beni, namazı kıldırdım, geç evde kıl sen dedi. Kapıyı açtı eve girdim. Bu geceyi o kadar net hatırlamama rağmen, köyde yaşadıklarım hala aklımda rüya görmüşüm gibi bir yer ediyor. Lakin babamla karşılaşmış olmam, o gece benim gerçekten dışarı çıkıp bunları yaşadığımı kanıtlıyordu. -
135.
0Eve geldikten sonra başımdan geçenleri düşünmeye başladım. O an farkında olmasan da olanları düşündükten sonra gaflete kapıldım. Dedemin kılığına giren cin bana her şeyi anlatmıştı ama ona güvenmeli miydim bilmiyorum. Belki bu olanlar beni istedikleri yere rahatça zütüre bilmelerine zemin hazırlıyor olabilirdi.
Tüm bu düşünceler arasında gece olmasını bekledim. Her şey gerçek olsa da o katlettikleri adam kimdi? Ya aynı şeyi bana da yaparlar diye korkmuyor değildim. O gün öğlene kadar bunları düşündükten sonra, olduğum yerde uyumuşum. Uyandığımda hava kararmıştı. Uyku sersemi olarak evin içinde biraz dolandıktan sonra evde kimsenin olmadığını fark ettim. Evde kimsenin olmayışını fırsat bilerek hemen cinleri çağırdım. Karşıma sadece bir tanesi geldi. Dün gece yaktıklarının kim olduğunu sordum. Bana her şeyi anlattı.
O gelen varlık zuzumbilesinin kabilesindenmiş. Beni gözetleyerek kabilesine bilgi veriyormuş. Benim emrimde olanlar ise onu köylerine zütürüp ölürmüşlerdi. Artık bu yüzden zuzumbilesi ve kabilesi bana daha büyük düşmanlık beslemeye başlamıştı.
Artık resmen bir kabile savaşlarının fitili ateşlenmişdi. Cinler benden emir bekliyorlardı. Bu emir ise dedemin yazdı dördüncü bölümde saklıydı. Artık tamamen emrindeydiler. Onlara her istediğimi yaptırabilirim. Zaten ilk isteyeceğim şey Zuzumbilesi ve kabilesinden kurtulmaktı. Hemen kağıdı aldım ve dördüncü bölüm okudum. Ben okur okumaz gelen cin gözden kayboldu.
Emirimi yerine getirmek için gittiğini sanmıştım. Fakat birkaç dakika sonra daha fazla sayı ile geri geldi. -
136.
0Karşımda 4 ya da 5 tane emrimde olan varlık duruyordu. Onlara verdiğim emirden hoşlanmamış olacaklardı ki bu konu ile ilgili konuşmaya geldikleri anlaşılıyordu. içlerinden birisi, zuzumbilesinin kabilesinden ayrıldığı ve yanında az bir sayıda hizmetinde olan şerli varlık ile olduğunu söyledi. Kabilesinden ayrılmış olmasına rağmen onlar ile bir savaş durumuna girmekten birçoğu hoşlanmamış ve karşı çıkmıştı. Onlar bunu söylediğinde, beni yalnız bırakıp gitmelerini söyledim. Önümüzdeki birkaç hafta da hiç onlara çağırmadım. Onlarda gelmediler. Bir sabah saat 10 gibi haber geldi. Ananem vefat etmiş. Dayımlar sabah yanlarına gittiğinde kapıyı açan olmamış. Telefonunu aramışlar, evin içinde çaldığı duyuluyormuş ama açan olmamış. Kapıyı çilingir çağırıp açtırmışlar. Zavallı ananem kadın öleceğini biliyor gibi, bulaşıklarını yıkamış, evine sanki cenaze için gelecek misafirler için temizlemiş. Dedemin peşine onu da yanına toprağa verdik. Yine birkaç gün cenaze taziye, yas, mevlit vs günlerim geçti. Bu sürede ne cinleri çağırdım, ne de onlar yanıma geldiler…
Yine bir günün akşamında onları çağırmak için müsait ortamımı hazırladım. Birkaç defa yazıları okumama rağmen bir türlü gelmiyorlardı. Bu durum oldukça canımı sıkmıştı, yalnız bırakmışlardı onlarda beni. Gece saatinde kalkıp evden çıktım. Cinlerin köylerine doğru yola koyuldum. Yine bir yerden sonra sokak lambaları kesildi ama ileri de onların olduğu mahallenin ışıkları, onlar varken az da olsa yolu aydınlatıyordu. Şimdi ise ışıktan eser yoktu, zifiri karanlığın içine doğru ilerliyordum.
Köye yaklaştıkça artık cebimden telefonumu çıkarıp az da olsa yere yakın tuttuğumda önümü aydınlatıyordu. Tam olarak köye geldiğimde, köyde hiçbir hayat belirtisi yoktu. Evler bom boş, ışıklar yanmıyordu. Korkuyordum ama bu olanları anlayabilmek için hava hafif aydınlanana kadar dua okuya-okuya bekledim. Hava hafif aydınlandığında etrafı gözetledim. O an burada başımdan geçenler gözümde canlandı. Hatıralarım depreşti. Etrafta hiçbir şey yoktu. Mecburen kafamda sorular ile birlikte eve döndüm. -
137.
0Galiba beni terk etmişlerdi. Haklılardı belkide, benim yüzümden ölmeleri büyük haksızlıktı. Eve geldikten sonra uyudum. Çok yorulmuştum. Sabah olduğunda annemler beni kahvaltıya kaldırdılar. Kahvaltı yaptıktan sonra elime kitabı aldım. Bu olanların neden olduğu hakkında bir ipucu aramaya başladım. Akşama kadar aradım ama hiçbir sonuç bulamadım. Zaten kitaptan da hiç yoksa 25-30 sayfa ekgibti. Ama hiçbir zaman o ekgib sayfaları bulamadım. Gece olduğunda yine bir umut tekrardan onları çıkarmaya çalıştım.
Defalarca denememe rağmen hiç bir sonuç çıkmadı. Artık umudumda kalmamıştı. Ya, bu olanları kabul edecek, ya da mücadeleme kendimi başıma devam edecektim. Daha fazla bir şey karıştırmadan yatıp uyudum. Uyurken birinin adımla seslendiğini yeni duydum. Gözüm açıp bakmaya çok korktum çünkü bana seslenen pek hayra alamet bir ses değildi. Bana yardım için gelecek birisi de olmadığı için, bana seslenen şerlinin zarar vermeye geldiğini anlamıştım. Bu iğrenç sese daha fazla tahammül edemeyip arkamı döndüm. Arkamda 4 kişi vardı. Yüzleri o kadar gaflet ile bakıyordu ki, onların en büyük düşmanları benmişim gibi bir halde bakıyorlardı. O an ne oldu ise hatırlamıyorum...
O zaman ya uyudum rüya gördüm ya da onlar tarafından ele geçirildim. Çünkü uyandığımda dere kenarında düğünün olduğu yerdeydim. Yukarıda cadı kadının evi vardı ve oradan akın akın şerliler geliyorlardı. Bu gece artık yolun sonuna gelmiştim. -
138.
0Akın-akın gelen şerliler etrafımda katman-katman halka şeklinde etrafımı çevirdiler. Hepsi dişlerini bilemiş, sanki beni parçalamak için geliyorlar gibiydi. Ağızları normalde o kadar büyük olamaz gibi oluyor fakat dişleri çok uzun ve iğne gibiydi. Ağızlarını açtıklarında ince uzun dilleri çıkıyor. Ucu yılandili gibi çatak şekildeydi. Gözleri tamamen göz bebeğinde oluşuyordu. Bana saldıracak gibi omuzları yukarı aşağı hareket ediyordu. Etrafımı tamamen doldurdular ve bana dokunduklarını, sanki etimi alıyor gibi zarar verdiklerini hissediyordum o anda uyandım. Bu bir rüyaymış. Çok korkmuştum, sanki boğazıma kadar sıkışmış gibiydim. Kalkıp su içtim geçmedi bedenimdeki o tuhaf his…
Elimi yüzümü yıkayayım dedim açılırım dedim ve aynanın karşısına geçtim. Direkt gözüme çarpan kollarımdı. Kollarım mos mor olmuştu. O an ki korku ile üzerimde ki t-shirt ü çıkardım. Göğüsüm ün her ama her sanki kerpeten ile çekilmiş gibi kan toplamıştı. Vücudumun diğer yerlerinde de aynı kan toplaması ve morluklarla karşılaştım. Yaşadığım şey rüya gibiydi ama ben nasıl bu hale gelmiş olabilirdim. Bana resmen işkence etmişlerdi. Bu şey rüya olamazdı. Ben oraya gittiğimden adım gibi emindim. Fakat yatağımda uyandığımdan da adım gibi emindim. Beni alıp zütürmüş olacaklarını düşünüyordum. Başka bir yerimde bir iz var mı diye öyle bir kaba olarak baktım ama göremedim. Sabaha kadar oturdum. Bu olay artık benim yalnız başıma halledebileceğim bir şey değildi. Dedemin mirası olan şerliler de ortada yoklardı. Belki de öldürülmüşlerdi diğer kabile tarafından bu konuların akıbetini bilmiyordum. Sabah olunca babam benim oturduğumu gördü. Ne olduğunu sorunca kollarımı gösterdim ve olayı anlattım. Babam yinemi gördün, yinemi geldiler dese de onların hiç gitmediğini söylemedim. Babam olaylar duruldu sanıyordu ama olaylar her zaman daha da kötüye gitmişti. Geçmiş olaylardan bahsetmedim. Babam da yine hoca arayışlarına girmişti ve bu durum benim canımı daha çok sıkıyordu. Bu macera benim için çok uzamıştı. Artık akıbetim ne ise onu yaşamak, başımdaki bu derdin bir an önce son bulmasını istiyordum. Babam yine telefon ile sağı solu aramaya başlamıştı. Bu durumu tekrardan yaşamak istemiyordum. -
139.
0Vücudumun her yeri acılar içindeydi. Morlukların geçmesi için annemden uygun bir krem alıp banyo ya krem sürmeye girdim. Tamamen soyundum. Banyomuzda küçük bir tabure vardı. Tabureye oturdum ve kolumun yetiştiği kadar moraran ve kan toplayan yerlerime sürdüm. Elimi sırtıma uzattım. Sırtımda elimle dokunduğumda acıyan yerler olduğunu hissettim. Ayağa kalktım ve aynaya sırtımı dönüp baktığımda dün gece yaşananlardan bir not bulacağımdan habersizdim. Sırtımda omuz tarafımın altında Arapça bir yazı yazıyordu. (يأتون إلين) – Bize gel…
Sırtımın tamamı bu yazı ile boydan boya yazılıydı. Tıpkı bu yazı, kilolu insanlar zayıfladıklarında çatlaklar oluşur. Onun tıpa tık aynısıydı. Benim sırtımda ise bana bırakılmış bir not vardı.
ilk başta aynada okumaya çalıştım ama tam net anlaşılmıyordu. Gittim bir ayna daha alıp diğer aynaya tam arkamı dönüp elimde tuttuğum ayna ile baktığımda, yazı net bir şekilde okunuyordu. Burada yazanın ne olduğunu anlamıştım. O rüya bana bir işaret göndermek için olsa da ben işkence ye uğramıştım ve artık beni çağırıp her ne yapacaklar ise onlar ile başladığım yerde, yani evlendiğimiz o derenin kenarında yapmak istiyorlardı. Üzerimdeki sürdüğüm kremleri hemen sabun ile yıkayıp çıkardım. Zaten canım çok acıyordu. Su ile de temas edince çektiğim acının asla tarifi olamazdı.
Yazılardan anneme ve babama bahsetmedim. Babam zaten telefon konuşmalarının ardında yine biri ile görüşüp başka bir hoca ya gideceğimizi söyledi. Daha ne bir hocayı ne doktoru ne de bir akıl verecek insanın bana faydası olacağını düşünmüyordum. Bu mesele benim meselemdi ve sonuçlarına da ben katlanacaktım. Bu zaman a kadar ne denedim ise her şey boşa çıkmıştı ve artık ne yapacaksam ben kendime yapacaktım. Çıkıp cadı kadının köyünde ki dere kenarına gitmek istedim ama bu öyle planlamadan yapılacak bir iş değildi. Eğer oraya gidersem beni öldüreceklerini ya da bana acı vereceklerini biliyordum. Dedemin bana bıraktığı şerlilerden de bir fayda yoktu, ya da artık onlar hiç yoktu… -
140.
0Dedemin bana bıraktığı kağıdı ve kitabı alıp annemler görmeden gizlice evin önünde ki depo ya gittim. Gündüz vakti olduğu içinin bir şey olmayacağını bildiğimden korkum yoktu. Dedemin kağıda yazdıklarından 5. Bölümü hiç kullanmamıştım. Bunun anldıbının ne olduğunu çok merak ediyordum. Kitapta araştırdım yine ama hiçbir sonuç bulamadım. Bu yazılar bu kitap a kesinlikle ait değillerdi.
Kitaptan dedemin yaptığı gibi kendime sahiplenmek için cin arayışına girdim. Bir an önce kendime, bu işin içinden kurtulacak şekilde bir ordu oluşturmaya çalışıyordum. Eve gittim mum, bardak, yeşil soğan, çakmak ve birkaç tane daha işime yarayacak eşya aldım. Kitapta daha önceden de okuduğum için işin nasıl yapılacağını biliyordum fakat bu çok büyük bir riskti ve yaptığım bir hata işlerin daha da kötüye gitmesine davetiye çıkarabilirdi. Tüm eşyaları depo ya bıraktım ve akşam olmasını beklemeye koyuldum. Bu süre zarfında evdekiler de şüphelenmesin diye evde oturdum. Eve geldikten birkaç saat sonra bize misafir geldi. Babamın telefonda konuştuğu adam hocayı akıp bize getirmişti. Herhalde duruma acil gelmeniz gerek falan dedi ve böyle oldu. Adamlar ve babam kısa bir sohbet ettikten sonra hoca benle konuşmaya ve sıkıntılarımı dinlemek için yanıma oturdu. Adam yaralardan bahsetmiş olacak ki kollarıma bakmak istedi. Üzerimden hırka mı çıkardım ve kollarımı gösterdim. Hoca kollarıma bakarken bir yandan da alttan keskin bakışlarla gözlerime bakıyordu. Daha başka yerinde var mı deyince bacaklarımda var dedim. Daha başka diye sürekli soruyordu. Bakışları da sanki benim bir şeyi gizlediğimi, ya da bir şeyler karıştırdığımı anlamış evebeyn bakışı atıyordu. Bende ısrar ile bacaklarım ve kollarım dedim. Karnında sırtında bir şey var mı diye sordu. Bende karnımı göbeğime kadar açıp gösterdim. Üzerindekini hep çıkar dedi. Üzerimi çıkarırsam herkes sırtımda ki yazıyı fark edecekti. Göstermek istemiyordum. Bu maceralara yeniden başlama korkusu, o saçma işler beni şerlilerle karşılaşmaktan daha gergin bir hale sokuyordu. -
141.
0Hoca ya utandığımı söyledim. Hoca erkek adamsın falan ne utanıyorsun dedi. Ama ben ısrarcı olunca tamam gel başka oda da bakayım dedi. ikimiz salon a gittik. Hoca resmen bir yazı arıyordu. Bu durumlarla daha önceden karşılaştığı ve tecrübeli olduğu belliydi. Farklı bir şey aradığı için bu derece diretiyordu aslında. Bende çıkardım ve sırtımda ki yazıyı gösterdim. Hoca görünce şaşırmadı. Sanki bir doktor edası ile sırtımı dinleyip de kapatmış gibi kapattı.
Bende bu durumdan annemlere bahsetmemesini, zaten çok üzgün olup yeniden aynı şeyleri yaşatmak istemediğimi söyledim. Hoca ile salonda eskiye dair konuları anlatmak istedim. Dedemin bıraktığı cinlerden ve sonra ortadan kaybolmalarından bahsettim. Dedemin bıraktığı kağıdı görmek istedi. Bende depo da olduğunu söylemedim. Siz oturun ben getireyim diyerek kapıyı yavaşça açtım ve acele gidip kağıdı aldım eldim. Hoca kağıdı biraz okuduktan sonra; deden senin için bunları sahiplenmiş. Bu yazıyı her kim okursa da o cinler onun olacak şekilde ayarlamış dedi. Bunlar zaten tahmin derecesinde olsa da ben kendi kafamda emindim. Hoca hazır kağıdı almışken, 5. Bölümde ki yazıyı koca ya okutmak ve anldıbını öğrenmek istedim. Hoca direkt anladı. Burada yazanlar; ben son olarak şayet ki zuzumbilesi ve etrafındakileri yener isem, Dedem sonradan benim emrimde olan cinlerin bana sıkıntı yaşatmaması için son bölüme onları emrimden çıkarıp, tüm olanlardan sonra benden uzaklaşıp bir daha karşıma çıkmayacakları şekilde bir şey yazmış...
Ben zaten bu safha ya gelememiştim. Onlar ben okumadan yok olmuşlardı. Hoca benim için bir şeyler yapacağını babama söyledi. Hoca ya güvensem de iyi olduğunu bilsem de bu durumu kendim çözmek istediğimden kimseyi karıştırmak istemiyordum. Bana göre dedemin planı tutmasa da ben onun yaptıklarının aynısını yapıp kendi taifemi oluşturmakta kararlıydım. -
142.
0Hocalar gittikten ve annemler yattıktan sonra gizlice dedemin yazdığı depo ya indim. Sabahtan zütürdüğüm eşyaları çıkardım. Mumlarımı yaktım. Bardağı, yazıları yazıp üzerine koydum. Yeşil soğanı da yaktım ve diğer eşyalarımı da farklı işlerde kullandım. Bir süre sonra karşımda bir karartı belirdi. Depo sadece mumların ışığı ile aydınlanıyordu. Karşıma gelen karartı erkek suretindeydi. Sesi çok ağır ve heceler şekilde konuşuyordu. Konuştuğu dil tam Arapça gibi değildi. ibranice konuştuğunu tahmin ediyordum. Yahudi olabileceği endişesi ile dedemin 5. Bölümündeki yazıları bir solukta okudum ve kayboldu. Bu yazıları öğrenmiş olmam çok iyi olmuştu benim için…
Bana itaat etmek için gelmiş olsa bile zamanlar beni kendisine itaat eder duruma getirebilirdi. Birkaç kere daha deneme yaptım. Kaşıma hiç bir şey çıkmadı. Korkuyor olsam da bana yardım edebilecek varlıkların olduğu düşüncesi ve dedemin yazdığı son bölümdeki yazıların verdiği güven ile devam ettim. Sonunda Arapça konuşan ve Müslüman olduğunu düşündüğüm bir şerli gelmişti. Karşımda dikildi. Bana yüzü dönük gelmişti. Hiç korkunç değildi. Sesi cezp ediciydi. Zaten o duruşu bile onun iyi biri olduğunu gösterir nitelikteydi.
Bana dönüp “ insanoğlu, beni denen çağırdın“dedi. Bana hizmet edecek ve bulunduğum durumdan beni kurtaracak hizmet karlar arıyorum dedim. içinde bulunduğun durumdan seni kurtaracak hizmet karlara zaten sahipsin. Ben sana hizmet etmek isterim fakat senin hizmet karların senin için yeterli olacaktır dedi. Bunu dedikten sonra mumlarım söndü karanlıkta kaldım. Bir tane mumu etrafı aydınlatmak için yaktım. Bu gece öğrenmiştim ki; dedemin bıraktığı hizmet karlarım hala varlardı ve bana hizmet ediyorlardı. Peki ya onalar neredeydi… -
143.
0Onların nerede olduğunu düşünmeye başladım. Hala benim emrimde olmalarına rağmen neden bana yardımcı olmuyorlardı. Onları tekrardan çağırmak için kağıdı ezbere okumaya başladım. Defalarca okumama rağmen hiçbir sonuç olmadı. Yanlış okuduğumu düşünerek kağıdı aldım. Ama kağıtla bir tuhaflık vardı ilk 4 bölüm normal olmasına rağmen beşinci bölüm sanki kabarık bir yazı şeklindeydi. Elimi tutup üzerinde gezdirdiğimde yazıların tamdıbını hissedebiliyordum. Hemen depodan eşyalarımı toparlayıp gizlice tekrardan eve girdim. Kağıda mum ışığında ziyade bir de evin dışında bakmak istedim. Kağıt bambaşka bir hale bürünmüştü ilk bulduğum kağıt kesinlikle bu değil..
Bana Hocanın söylediği gibi beşinci bölümde, benim emrimde olanları yok etmem için yazılı olanların yazdığını düşündüğümde o bölümü yırttım. Belki de bu yüzden, onları en sonunda yok edeceğim korkusu ile bana hizmet etmekten geri duruyorlardı. Bu kısmını yırttığımda sanki yazılar daha kabarık, daha okunası bir hal aldı. Kalkıp mutfak tezgahına gittim. Elime çakma alıp kağıdın bir köşesinden tutuşturdum. Kağıt yıllardır yanmayı beklermiş gibi köşesini tutuşturulduğunda masmavi bir duman çıkararak anında kül oldu. Lakin kabarık olan yazılar olduğu gibi duruyordu. Resmen Arapça yazılar harf harf katı bir şekilde duruyordu. Birinin üzerine parmakla basıldığımda sert olduğunu gördüm. Tamdıbını elimle sıyırıp lavaboya döktüm. Suyu açtığımda suyla temas eden her harf eriyerek yok oldu. Gözlerime inanamadım. -
144.
0Artık bunu yaptığın için benim hizmetinde olan cinleri, hiçbir zaman hiçbir şekilde yok edemeyecektim. Bu bölümdeki yazıları hiçbir kitapta hiçbir kaynakta asla bulamayacaktım. Bu arada içeriden sesler geldiğini duydum. Annem ya da babam muhtemelen tuvalete kalkmış olacaktı ki mutfağın ışığının yanık olduğunu gördükleri için mutfağa geleceklerini tahmin ederek hemen ortalıkta ne varsa toparladım. Kapı açıldığında içeri annem girdi ona su içmeye kaldığımı söyledim. Annemin farkına varmaması için uyku sersemi numarası yaptım. Annem mutfakta iken ben de gidip yatağıma yattım. Daha sabah olmasına çok vardı. Annem ışığı kapattığında ortalık zifiri karanlık oldu. O anda içime bir sıkıntı çöktü. Resmen boğazıma kadar daralmıştım. Bir anda olanın perdeleri açıldı. Camın dışından bana bakan dört tane yüzü vardı. Gözleri kocaman saçları kel ve suratları koyu yeşil bir haldeydi. Bana doğru bakarak ağızlarını açtılar dişleri sipsivriydi. O anda binlerce gölge bizim mutfaktan koşarak camdan dışarı atladılar. Resmen bana Camdan bakanların üzerine saldırıyorlardı. Bu görüntü karşısında yatağımda donup kaldım. Camdan atlayanlar benim emrimde olanlardı. Neredeyse on dakika akın-akın siyah gölgeler camdan dışarıya atladılar. En sonunda yavaş-yavaş camın önüne gelen siyah uzun pelerinli saçları yere kadar uzun, süzülerek giden bir varlık gördüm.
Kafasını bana çevirip baktığında işte o an, işte o göz göze geldiğim varlık zuzumbilesinin ta kendisiydi. Bana doğru resmen aşık bir genç kız edasıyla dolu dolu gözlerine bakarak, kafasını çevirip camdan atladı. Bu gördüklerim karşısında bir anda ayağa kalkıp camdan dışarı baktım. Camdan kafamı uzattığımda yerde binlerce üst üste dolmuş kedi ölüsü gördüm. -
145.
0Kedilerin başında kafası kel, gözleri kocaman olan şerli varlıklardan biri ile zuzumbilesi birbirlerini öldürmeye çalışıyorlardı. O anda kafası kel olan başka bir şerli varlık ile diğer şerli varlık zuzumbilesinin koluna girip zuzumbilesinin yüzü bana dönük bir halde uçarak gökyüzünde gözden kayboldular. Hiç unutamadım şey ise zuzumbilesinin giderken uzun saçlarına uçuşmasayıdı...
O geceden, başka hiçbir şeyi hatırlamıyorum. Sabah annemin sesiyle uyandım. Gözlerimi açtım. Direkt karşıma bakmak istedim. Karşımda bir pencere yoktu. Hatta o odada değildim. Burayı bir yerden hatırlıyorum. Hemen ayağa zıpladım. Bu ev bizim ev değil. Bu olamazdı. Bu imkansızdı. Rüya görüyor olmalıyım. Ellerimi avucumun içine aldım.
Koşarak dışarı çıktım. Bu ev bizim, diğer köydeki evdi. Aklımı kaybetmek üzereydim. Ben gerçekten diğer köydeydim. Caminin orada babamın sesini duydum. Koşarak yanına gittim biriyle sohbet ediyordu. Beni öyle telaşlı görünce ne oldu bir şey mi oldu diye sordu. O an bir de baktım ki bizim Toros araba yolun kenarına park edilmiş. Bu Nasıl olurdu...
Başlıklarınızın mod seçimlerine girebilmesi için başlık açarken fotoğraf/video eklemelisiniz.
Her türlü istek, şikayet ve önerileriniz için altinci admini ile irtibata geçebilirsiniz.
___________________________________________________
regl kani icen vampir admin