okulun ilk günlerini hatırlayan var mı lan

beden eğitiminde lcw eşofman giyen doktor çocuğundan nefret etmeyen var mı beyler

önlüğümü pantolonun içine sokmuştum.

ilk gün gözlerim nemli nemli annemi aramıştım lan çok korkmuştum

duygulandum amk

http://inciswf.com/1284676964.swf

önlük alamamıştık nedenini hatırlamıyorum ama babam son anda önlüğü yetiştirmişti okula giyinip gitmiştim ne sevinmiştim be öyle

listeyi asarlardı okulun cdıbına kırtasiyelerde ikinci el kitapçılarda kitap arardık. sene bitince de kitap pazarı kurulurdu orada eski kitapları satıp harçlığımızı çıkarırdık vay amk.

reserved

sene 1989

sabah 7.30 da ders başlar 7 de okulda oluruz ilk geleni hademe yakalar soba kovasını o küçücük bedenle eline tutuşturur huur çocuğu sadece gelir kovayı sobaya yerleştirir

öğretmen gelir çıkarır çakmağını yakar sobayı yanında da bir sigara yakar dikkat ders başlamıştır ve öğretmen derste öğrencilerinin karşısında yakar sigarasını o körpe beyinler bunu bi tak zanneder

bla bla bla

özet:ilkokulu karıştırma huur çocuğu

bin hüzünlendirdi

sene 2002

duygulandirdin pic
ilk günü hic unutamam
ögretmenimiz kendini tanitti sonra herkes sirayla kendi adini soyadini babasinin neis yaptigini söyler yerine otururdu
neyse bu fasil gectikten sonra ögretmenimiz tuvaleti gelen varsa parmagini kaldirip
tuvalete gidebilirmiyim ögretmenim diye sorarsa izin veririm demisti
sonra 1-2 kisi cesaretli cikip denedi bunu harbiden ise yariyordu. parmagini kaldiran izin isteyip tuvalete gidebiliyodu beyler
sinifin yarisi bosalmisti bile
bende cesaretimi toplayip parmagimi kaldirdim izin istedim ve tuvaletim gelmedigi halde tuvalate gittim beyler mal mal durup geri döndüm sinifa tabi

duygulandım bin

gibtimin okullarında sobayla mont askısı nedense yanyana olurdu. o montlar da her sene 2-3 kez yanardı. koku gelince önce şaşırır, sonra gülerdik.

ankarada gençlik parkının orda ikinci el kitaplar satılırdı. babamla giderdik oraya. ben taşırdım kitap listesini. babama uzatır bakar uzun uzun pazarlık yaptıktan sonra alırdı.eve geldikten sonra bi güzel beyaz nylon kaplamayla kaplardık. bide halının altına koyardık onu ohh. ilk gün ablam gtrmustu okula benı. sınıfıma kadar bırakıp oturtmustu. sanırım ona güvendiğimden hiç ağlamamıstım. ilk defa kendımı o zmn güçlü hissettm herkes ağlarken ben ağlamamıstım.. ne günlerdi la harbi duygulandım

verdim şukunu bin

power rangerslı diye bi önlük yakası aldırmıştım ağlaya ağlaya oda bildiğin sert naylondan yapılmaymış amk boynumu kesmişti hep.

o zamanlar devlet vermezdi kitapları, 2-3 gün içinde bütün kitapları öğretmenler yazar, boya, kalem, kalemtıraş, silgi, kaplama kağıdı, çizgili defter listesiyle eve gidilirdi. babaların en zor olduğu günlerdi amk. şimdi düşünüyorum da az para değilmiş amk. o günlerde geceleri 12 ye kadar açık olurdu kırtasiyeler. hıncahınç dolardı. parası olanlar her sene yeni çanta, faber castell çıtçıtlı kalem bile alırlardı.. hele o cafcaflı kaplama kağıtları yok mu, tuttuğun takımın kağıdı varsa bütün sene o defter yere düştükçe için açırdı. biz gazeteyle kaplardık, hatta annem kaplardı. bi türlü beceremezdim amk. ha bi de üzerine etiketler yapıştırırdık ya dıbına koyım. kenarlarını tükenmez kalemle çizer, sonra etiketi çıkarır mal mal bakardım ben.

neyse taşaksızlar, o anları özledim. şimdiki bebeler tadamaz o ilk günlerin heyecanını. onlar şimdi gider gitmez, kitaptır, tablettir masalarında bulucaklar. gibeyim la öyle okulu.

helal lan harbi duygulandım amk

duygulandırdın panpa