son ay okul için Nili uyandırmıyordum. evde kalıp dinlenmesi onun için en iyisi olacaktı. yorulmasını istemezdim. okula gittim geldim. nil bana yemek hazırlamıştı evde. bebek kataloglarına falan bakıyordu. ben yemeği yedim. biraz da nille hayallere daldıktan sonra işe gittim saat 7'de. gecikmemek için topuklarım kıçıma vurmuştu giderken
gittiğimde abi yanıma geldi
H: afferim akıllı çocukmuşsun. bi kamyon gelecek, daha değerli dünkünden. kamyon da sayılmaz aslında. tek tek şurdaki kolilere dolduracaksınız. ha bak geldi. hadi işinize gibtirin
Biz 2 kişiydik o akşam. önceki akşamdan kalan bi arkadaş ve ben. arkadaş dediğime bakmayın tanımadığımdan diyorum.
kamyon yanaştı. kutu kutu değildi bunlar. torba torbaydı. meyve halinde ayda sadece 5-6 kez meyve boşaltıyorduk. garipti.
grimsi poşetlerle bantlanmış torbaları söylediği kutulara istifliyorduk.
az torba vardı. 2 saat içinde bitirdik. sonra abi saldı bizi. ben tam gidiyordum ki
H: serce sen gelsene bi
B: buyur abi
H: al şunu alt bloktaki Hisar Gıda'ya zütür. (cebime küçük bir torba sıkıştırarak) sonra parasını getir. sonra serbestsin.
B: tamam abi getiririm şimdi.
sallana salana alt bloğa doğru yürüyordum. bizim bloğun sonuna doğru yaklaştığımda telefonum çaldı.
B: alo ?
Numara : serce bey ?
B: evet buyrun ?
Numara : Nil hanım hastahanede şuan doğum yapmak üzere
B: ne nerede hangi hastanede..
Hastanenin adını aıp direk koşmaya başladım bloğun sonundan. bi taksi çevirdim direk. hastaneye gittim Nilin yanına.
Maalesef yetişememiştim. ilk gözağarımın , bitanemin , minicik kızımın doğumuna yetişememiştim. nilin yanına aldılar beni direk.
Sarıldım. Elini tuttum.
B: bebeğimiz nerde ?
N: getirmek üzeredirler kundaklıyorlar
B: özür dilerim Nil , çok özür dilerim..
o sırada bebeğimizi getirdiler.
3-5 te simsiyah saçları olan , kanın bile karartamadığı bembeyaz tenli minik kızımız. Kucağımızdaydı işte. Ne yapacağımı bilememiştim. Sadece gülümsüyorduk Nille. birbirimize bakıyorduk. çocuğumuza bakıyorduk. dünyanın en güzel hisleriydi o an hissettiklerim. sonunda baba olmuştum. kızımın babasıydım.
Öylece birbirimize bakıp vakit geçiriyorduk. yarım saat kadar geçmiş sanırım , ben farketmemiştim.
Odaya iki jandarma girdi. kollarımdan tuttular. bizimle geliyorsun dediler. ben anlamamıştım. korkmuştum. Nil daha çok korkmuştu. birdenbire ne olduğunu bile bilmeden bırakın onu bırakın kocamı bırakın !! diye bağırmaya başamıştı. beni tuttukları gibi hırkamın ceplerini yokladım.
Tahmin ettiğim gibi halci abinin verdiği emanet yerinde yoktu. Hastanenin girişinde düşürmüşüm. Görevliler yerde bulduktan sonra beni kamera kayıtlarından bulmaları zor olmamıştı.

Tanımadığım sarışın bi kadın bana doğru yaklaştı. ardından peşine takıldım. hiçbir şey demedim.
dışarı çıktığımızda
B: sen kimsin ?
S: önemi yok. sadece izemen için küçük bi iyilik.
B: neyi izlemem için
S: yarın iş yerine git , ama 7de değil , 11de orda ol.
B: neden
S: soru soracak durumda değilsin
bişey demedim. kadın gri bi arabaya binip uzaklaştı. ben hemen eve gittim. Nil ve bebeğimiz hastane görevlilerinin yardımıyla eve gelmişerdi. eve girdim. koşarak yatak odasına gittim nilin yanına. beni görünce ağlamaya başladı , sıkı sıkı boynuma sarıldı.
N: neden aldılar seni onlar , bugün ne oldu orda
B: sadece bi yanlış anlaşılma bitanem , sakin ol
N: anca mı saldılar seni
B: evet maalesef
N: çok korktum sana bişey olacak diye
B: ben de
N: ya kızımız bab..
B: şşş tamam. bitti artık
Tekrar sarıldı bana. birden kısık kısık gelen ahk , uğhk sesleriyle gülümsedik.
ilk kez kucağıma almıştım bebeğimizi , ilk kez somut oarak yaşamıştım babalık hissini.
zamanın durduğu sayılı anlardandı benim için.
bebek uyudu , biz de uyuduk. zor bi gündü benim için. ayrıca fazlasıyla da yorucuydu.
gece nilin birkaç kez uyanıp bebeğe baktığını gördüm , ben de yorganın hareketiyle uyanıyordum ama kalkmadım hiç. üzerime çökmüştü ağırlık.

Ertesi gün evdeydim. okula falan gitmedim. nille birlikte bebeğimiz için bir sürü gelecek planlıyorduk. farklı farklı , çeşit çeşit ...
saati 11 etmiştim bi şekilde evde. Nilin de elini sıcak sudan soğuk suya sokmuyordum tabii.
11'de hava alıcam diyerek çıkmıştım dışarı. Keşke hiç saat 11 olmasaydı , keşke bunları hiç yaşamamış olsaydım , ama hayatımın hatasını yaparak , çıkıp kapatmıştım o kapıyı.

Hale gittim. dükkanın kepengi çekiliydi. tıklattım kapıya. yarıya kadar aralayıp aldılar beni içeriye. bi o halci abi , bi de ilk defa gördüğüm 6-7 tane takım elbiseli adam vardı.
Beni bi sandalyeye oturttu.
H:nasılsın , koçum
B: iyiyim abi
H: olmayacaksın
elinde tuttuğu çekicin sapıyla ağzıma bir tane geçirmişti sol tarafımdan.
H: şimdi nasısın
cevap vermedim. ağzımın içi kan dolmuştu , tükürdüm.
Birden bağırarak konuşmayı sürdürdü.
H: NE YAPTIN ULAN SEN ? ULAN iT , SEN BENi YAKMAYA MI ÇALIŞIYORSUN ?
karnıma çekicin üstüyle vurmuştu. biraz daha kan geldi ağzımdan. sürdürdü.
H: ULAN BEN SENi UYARMADIM MI ? BENiMLE OYNAMA , HAYATINI YAKARIM DEMEDiM Mi ? NiYE YAKTIN ULAN ŞiMDi KENDi HAYATINI , HE ? NE YAPMAYA ÇALIŞIYOSUN ULAN SEN ?
B: Ab...
sol gözümün altına sert bir yumruk yemiştim. sandalyeden düştüm. diğer adamlar hemen kollarımdan tutup tekrar oturttular. benim hareket etmeye gücüm kalmamıştı. kendimde değildim.
H: daha bayılayım deme ulan sakın. eğlenceli bölümde değiliz.
Ben söylediği kelimelerin yarısından çoğunu anlamıyordum. Bazılarını duyamıyordum , bazılarını da anlayamıyordum.
anladığım kadarıyla şöyle sürdürdü
H: ne salak adamsın serce , hahaha.. işini yapıp , paranı alıp gibtirolup gidecektin işte burdan, sanane hangi kasada ne olduğundan. sanane ne taşıdığından. Ama yapacak bişey yok , salak olman senin değil , ananın hatası
soluk alışverişim hızlanmıştı sadece. elimi bile kıpırdatamıyordum.
H: senin çocuğun var mıydı ? ha ha evet. vardı dimi. ileride salak olur oda senin gibi. gerek yok dünyada salak insanlara, sen yetiyosun zaten it herif.
Ben birden başımı hafif kaldırarak bakmıştım gözlerine. baktığımdan olacak ki bir sefer daha karnıma geçirmişti.
ben tekrar kan tükürdüm.
yanındaki adamlara kafasıyla bi işaret yaptı.
üzerimdekileri aramaya başladılar. cüzdanım, telefonumu ve evin anahtarlarını aldılar. daha sonra alan 3 kişi dükkandan çıktı. kalan 3 kişi de beni duvarında kocaman bir lcd asılı olan küçük odaya koydular. ardından halci yanıma geldi tekrar.
H: uyuma , yarım saat kadar sonra ebediyen uyuyacaksın zaten , ahahaha
bir şey diyemedim. sadece önüme bakıyordum başım eğik bir şekilde.
halci bir telefon görüşmesi yaptıktan sonra lcd'yi açtı.
gördüğüm manzaraya sanki yeniden ayılmıştım.o sırada halci çoktan ellerimi ve ayaklarımı sandalyenin arkasından bağamıştı. bizim oturma odasının her yerini , köşedeki sehpanın üzerine çıkmış gibi görüyordum ekrandan. halciye dönüp noluyor lan noluyor ?! desem de o sadece sırıtıyordu.
görüntüyü izledikçe dikkatimi daha da yoğunlaştırıyordum neler olacağına. ses gelmiyordu. sadece görüntü ...
dış kapı açıktı. hemen yanındaki yatak odasından nili iki adam kolundan tutarak salonun ortasına getirdi.
Ben bağırmaya başlamıştım. halciye küfürler yağdırıyordum. nilin de bağırışlarını duymasam da sanki beynimde hissediyordum. çırpınıyordu adeta salonun ortasında.
ardından ben ağlayarak küfretmeye başladım halciye. ağlayarak bağırmaya başladım. kızımı getirdi bir tane adam. nilin hemen yanına koydu. nil hemen kucağına aldı. koklamaya öpmeye başladı kızımı.
o sırada adamlardan biri nilin saçından tutarak kameraya doğru kaldırdı. ağladığını gördüm. çığlıklarını hissettim. o sırada diğer adam kapıyı kapattı ,dış kapıyı.
ve bir diğeri de nilin hemen arkasına geçti. Nilin bağırışlarını umursamıyor , çok bağırdındaysa saçını biraz daha fazla çekiyordu adam.
arkasında geçen adam , elini beline uzattı. ben ağlayarak bağırıyordum. boğazım yırtılırcasına bağırmıştım. kimsenin umrunda değildim.
Nilin kafasına doğrultulan bir silah..
Nil ağlamaya , bebeğimizi öpmeye , koklamaya başlamıştı. sımsıkı sarılıyordu. saçını bırakmıştı diğer adam.

Ve silah patladı.
Hem de 2 kez.

Minik bebeğimiz , küçük kızım ; ondan ne istemişlerdi ki ? O çok masumdu. Hiçbir günahı yoktu. insanlığın kaldırmayacağı , benim yaşayamayacağım , hayatımı söndüren şey gerçekleşmişti işte.

Ben ellerim koparcasına çekiyordum sandalyenin arkasından. Boğazım yırtılırcasına bağırıyordum. ağlıyordum. sadece ağladım.
o gün her şeyimi kaybetmiştim artık. Yaşamamın bir amacı kalmamıştı.Kan revan içinde , kendimi , kızımı , karımı, hayatımı ... Her şeyimi kaybetmiştim. Oracıkta ben de ölmek istedim. Beni öldürmesi için yalvardım. Ama halci benim ölmek için yalvarmamdan zevk alıyordu. Sadece gülüyordu , ben kendimi kaybetmişken.

Sabah bir parkın temiz çimenlerinde uyandım , bekledim ; sadece bekledim. Nili bekledim. Kulağıma eğilip "hadi bebeğim saat 11 oldu kalk artık" demesini bekledim.

Nil yoktu, olmayacaktı artık.

Beni asıl yiyip bitiren ,defalarca kez, tekrar , tekrar ve tekrar ağlamama sebep olan ; her şeyin farkında olmamdı.

Her şeyin farkında olup , hiçbir şeyi düzeltememem...

-SON-