okulu 8 yılda bitirdim

o sinirle gidip bu heriflere bütün okulun önünde daldım baya bi dövdüm bunları sonra millet araya girdi polis çağırmışlar polis aldı zütürdü beni. ama polisin zütürmesi gibimde bile değil ben satılmışlığın verdiğı kuyruk acısı ve bundan sonra nerde kalacağımla meşgulüm. ,
hemen sırtığımı döndüğüm ailem yardımıma yetişti. eniştem emniyet amiriydi o dönem baya da taşşaklı bi adamdır. tamam bekle sen ben seni arayacam dedi kapattı. 10 dakika sonra döndü git şurda bekle seni almaya gelecekler dedi kapattı. komiser muavinleriyle kalacaksın falan dedi ama ben bi gib anlamamıştım zaten anlamakta istemiyordum kalacak biyer bulduğum için deli gibi sevinmiştim.

devam edelim

toparlamak gerekirse ikinci dönem sağlam bi gibiş yaşadım ve 4 tane baba dersim kaldı sonrasında o dersler başıma çok dert açacaktı.
neyse dedik ayz okulu kış okulu bi şekilde toparlarız. bastık ankaraya geldik. gelmeden öncede odadaki gençlerle geldiğimzide artık yurtta kalmayız 4 kişi bi ev bulup çıkarız diye sözleşmiştik o yüzden ben yurttan çıkışı falan almıştım.
ankarada 2 hafta geçirdikten sonra yaz okulu kaydı için memlekete geldim. eskiden online sistem diye bişey yoktu bütün okul aynı sıraya girip para yatırırdı bu sıra sabah 7 8 gibi gelenler için akşam 4 5 gibi biterdi düşünün artık.

aradaki ayrıntıları geçiyorum o günkü kayıt işlerimizi hallettikten sonra beni dumur eden bişey öğrendim eve çıkacağız diye sözleştiğim oda arkadaşlarım beni satmışlar ve kendileri 3 kişi eve çıkmışlar ve benden tırstıkları için söyleyememişler. ben bunu öğrendikten sonra deliye döndüm resmen bin gibi ortada kalmıştım koca şehirde gidecek biyerim yoktu.

@102 deadmau5 u çok severim sağlam dubstep çalar reyiz cansın

@103 olum elimden geldiğince hızlı yazıyorum lan

yavaş yavaş okul konularına girelim artık

gerek dış dünyayla gerek kendi iç dünyamla yaşadığım savaş devam ederken aynı zamanda hayatta hızla devam ediyordu. ilk dönem kendimi yurdun çalışma salonunda ders çalışmaya vermiştim. ciddi bir başarı elde ederek tüm dersleri geçtim ve bölüm ikincisi oldum. bu başarım odamdaki elemanlarda pek belli etmeselerde biraz kıskançlığa sebep olmuştu. açıkçası benimde zütümü kaldırmıştı.

ikinci dönem kritik bir gelişme oldu. odada benim en yakın olduğum eleman memleketli bir arkadaşıyla eve çıktı. bu eleman avam kitleyle aramda bir dinamo gibiydi. o eleman sayesinde diğer çocuklarla takılıyodum diyebilirim. arkadaşın eve çıkması bu aradaki köprüleri yakmıştı. bir anda odada yabancı gibi kaldım. bu da derslerime etkimişti. normalde çalışmalarda yardımlaşmalar not paylaşımları olurdu fakat artık bu yardımlaşmalar kalmamıştı.

15dk da bir entry giriyon panpa böyle olacaksa hiç yazma

anlat reyiz dinliyorum bende 9 eyll jeolojideyim

@97 yalnız bırakmadım reyiz ablam ve abim o sıralar evli değillerdi ve bizim evimizde kalıyolardı

not: aslında asıl amaç annemden kendimi uzaklaştırıp ondan intikam alma isteğimde bu üniversite tercihimde etkili olmuştur reyiz bunuda ekleyim. hayatımda pişman olduğum ve kendime kızdığım hareketlerden biridir bu.

@98 reyiz elimden geldiğince sade ve seri yazmaya çalışıyorum

ben 10 yilda bitirdim simdi gibtir git

zaten tip olarak ta iddaalı biriyimdir. uzun boylu baya yapılı biriyim. benim tipimdeki insanlara karşı insanlar nedense otomatik olarak bir koruma iç güdüsüyle yaklaşırlar. daha doğrusu en baştan yaklaşmaya çekinirler. açıkçası bu bi yandan sıkıntı verici olsa da bir yandan da bunun farkında olmak egoyu ince ince okşar. (çok gereksiz felsefe ve soyut anlatım yapıyorum bunun farkındayım fakat elimden geldiğince engelleyeceğim bunu) geldiğim şehirde gayet sıradan olan markalı ayakkabılar kotlar graffitili baskılı tişörtler yurtta ve bölümde beni farklılaştırıyor hatta itici kılıyordu. bizim insanımız kendinden olmayanı önce kendi gibi yapmaya çalışır. yapamazsa ötekileştirir dışlar daha da ötesinde yok etmeye çalışır. aslında bizim insanımız demek yanlış insanın hatta doğanın her kademesinde bu böyledir.

bu durum taşralı gelenekçi kapalı insanlarda çok daha fazla vardı. ve ben tacizlere ciddi anlamda maruz kalıyorudm veya kendimi öyle bir baskının altında hissediyordum. sonuçta insan böyle şeyleri giblemeyip kafaya takmazsa hiçbir sorun yaşamaz. ama kafaya takmak benim tüm hayatımın en büyük sorunuydu ve o sıralarda bunu henüz öğrenmemiştim

biraz seri ol panpa seri

panpa anneni yalnız bırakıp niye gurbete gittin?

aradan bikaç gün geçtikten sonra dedim artık züte giren şemsiye açılmaz dayı yaşamaya alışmaya bak. herkesin girdiği bir alışma sürecine girdim. daha doğrusu zorla soktum kendimi. okula, ortama, memlekete, yurda vs vs vs.

ama ne kadar da uğraşsam bazı şeyler midemi bulandırıyordu. görmezden gelemiyordum. taşradan gelenlerin avamlığı, konuşmaları ölçüsüzlükleri kalitesizlikleri beni rahatsız ediyordu. küçük dünyaların küçük hayallerin insanlarıydı bunlar. en azından benim çevremdekiler öyleydi. o dönemki ağır bunalımın verdiği agresiflikle lafını sakınmayan kalp kıran hiç birşeyi hoş göremeyen bir adam olup çıkmıştım. insanları aşağılıyor, küçük görüyor ve bunu zaman zaman hem sözlerimle hemde hareketlerimle onlara yansıtıyordum. bu da ciddi bir antipati kazanmama neden olmuştu.

başlık gibertiliyor
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

gibertilemedi

@93 ek sınav diye bişey var panpa anlatıcam onları

amk 7. yılda okuldan atılıyon bin nasıl oluyo senin söylediğin

ilk okul zaten 8 sene değil mi ?