okulu 8 yılda bitirdim

neyse bu gecelik bu kadar yeter kafa bulanmaya başladı inceden
bi pazar günüm var o da şimdiden huur oldu zaten yarın devam ederiz gençler

reserve

ulan metalurji mühendisiyim, yapabilsem dökme demirden am döküp onu gibecem o kadar asosyalim amk.

ANLAT PANPA

ilköğretim zaten 8 yıl mal

reserve 2

vay bin kurusu

ilköğretim terk.

boşuna yaşamışsın panpa anlatıcak bişey kalmadan yaşlanmışsın

reserved önemli resmen.

rizörvıt

rezrerv

saat 20:30 gibi başlıyorum tekrardan reyizler isteyen rezervesini alsın bi yemek yiyip oturalım

hay amk 7 sayfa olmuş daha konuya girememişim

buradayım seri ol giberim

evet beyler ufaktan başlayalım isterseniz.

şöyle yorumlara baktım da 7 sayfa yazı yazmışız daha hala denyoluk yapıp aynı espriyi yapmaya çalışanlar var. evladım siz gerizekalı mısınız ?
gerçi ben bu liselilere kızmıyorum beyler. çünkü bende lise çağında olsam ve inciye girsem bunların yaptıklarının aynılarını yapardım. çünkü bütün çocuklarda biraz mallık vardır. ister istemez olur o mallık ama işte sıkıntı, o mallığın ilerleyen yaşlarda geçmemesiyle başlıyor.

suç bu çocuklarda değil bunları bilgisayarın karşısına oturtup orda unutan anne babalarında. ında.

bu polislerle olan maceram en sonuncusunun doğuya sürülmesi neticesinde tribe girip bana 2 kira ve 5 6 aidat takıp kaçmasıyla son bulmuştu. son çıkan pekekent öyle bir pekekentti ki evden çıkarken bana sadece eski bir kırık kanepe bırakıp gitmişti. herif evdeki en ufak çöpü bile alıp resmen arazi olmuştu. ama açıkçası dünya gibimde olmadığından o kırık kanepe ve biyerlerden uydurduğum gibik masamsı bi aletle yaşamıma aynen devam ediyordum. nasıl olsa bilgisayarım internetim ve ailemin bana yolladığı para vardı cebimde.

oldum olası bu "çöp ev" durumu bana ilginç gelmiştir. eskinden haberlerde falan çöp ev bulundu falan diye haberler çıktığında ulan bu insanlar nası bi manyakki evleri bu hale getirebiliyolar diye düşünürdüm. o evde yalnız geçirdiğim iki ay neticesinde evden apar topar çıkarken son haline baktığımda televizyonda gördüğüm çöp evlerden farksızdı. yüzlerçe kola şişesi dondurma kabı bilumum pizza abur cubur fast food ambalajı. evden çıkma hikayeside ayrı bi mevzudur ama ayrıntıya şu an girmeye gerek yok onu ilerde anlatırız belki.

sosyal hayatın olmadıktan sonra hayatın uyku ve çalışmak.50 mılyar alsan ne fayda

bunların ardından zor da olsa bir pansiyon odasına taşındım. şehrin varoş semtinde kenar mahallelerden birinde izbe karanlık bir pansiyondu. yaklaşık 5 metrekarelik odada bana yetecek herşey vardı aslında. bilgisayarım, internet ve bir yatak.

o oda benim hayatımda çok büyük yıkımlara sebep oldu beyler. kendimi dış dünyadan tamamen soyutladığım bir hücreydi orası adeta. herşeyden vazgeçmiştim, en başta kendimden. hayatın akışına bırakmıştım adeta kendimi.

hastalık hastalık dediğim durumu ilk defa o odada farkettim. birşeyler çok yanlış gidiyordu kafamda. bazen yatağa yatıp uzun saatler hayal kurardım. adeta o kurduğum hayalin içinde yaşamaya başalrdım. hipnotize olmuşçasına.