Ablamlara geldiğimde içimde hem sevinç hem de korku vardı beyler. Derin'in sedanın yanında bana iyice yaklaşması beni sevindirmişti durduk yere ama seda geri gelir de Derin'e bir şey yapar diye korkmadan da edemiyordum. akşama kadar orda oturduk ve eniştem gelince annemle kalkıp eve geldik.o yemek hazırlamaya girişince ben de hemen kendimi odama atıp burak'ı aradım.hem yeni numaramı vermek hem de olanları anlatmak istiyordum. burak telefonu açınca uzun uzun olanları anlattım. haliyle o da baya şaşırdı ve Derin gibi o da oğlum şu kız bir daha görüşelim falan derse gitme lan ne kızmış bu falan dedi. telefonu kapatıp yemeğe gittikten sonra aklıma Derin geldi ve nasıl olduğunu öğrenmek için bir kez daha aradım. kafası yeni yeni yerine gelmeye başlamıştı ve sedanın suratına kola fırlattığı için bizi millete rezil ettiğini söyleyip durdu gülerek. güldüğüne göre sorun yoktu beyler o gülünce ben de güldüm ve yattım.o gün de ileride hatırladıkça güleceğimiz bir anı olarak kaldı hayatımızda.

Bir günde onca aksiyon yaşayınca hayatımın eski rutinine dönmesine bile sevindim beyler. artık kış baya baya gelmişti ve zaten okula gitmek istemiyorken o soğuğu görünce hepten eve kapanıp kaldım. bazen Derin bize geldi bazen ben onlara gittim ve iyi kötü ders çalışarak geçirmeye başladım günlerimi. burak o yıl yılbaşı için gelemeyeceğini söyleyince içimden açıkçası bir plan yapmak gelmedi.her sene o geliyor diye toplanıp bir şeyler yapardık ama o sene oturup evde geçirmek istedim. hatta bir de Derin'i bize gelmeye ikna ettim mi her şey tamam diyordum ki ilk teklifi Derin yapınca yılbaşına evimde girme hayallerim suya düştü. Derin burak'ın da gelmeyeceğini öğrenince o gece onlara gitmem için acayip ısrar etmeye başladı. artık ailesinden çekinmiyordum ama sonuçta yılbaşı gecesi özel olur belki ailecek geçirmek isterler diye başta çok yanaşmadım. Derin en son beni ikna etmesi için nurten teyzeyi aratınca bana gitmekten başka bir seçenek kalmadı. nurten teyzeye kalsa annemi de alıp gelmemi istiyordu ama ben o öyle ortamlarda rahat edemez diye düşünüp ona söylemedim bile. yılın son günü sabahı kalkıp önce ablamı görmek istedim ve ona gittim. artık karnı baya baya büyüdüğü için işten izin almış evde oturuyordu.1-2 saatimi onla geçirdikten sonra annem de gelince ben kalkıp Derin'le buluşmak için eve geçtim.ben yavaş yavaş hazırlanıp 1-2 saat sonra çıkmayı planlarken Derin bize geldi ve iki ayağımı bir pabuca sokarak beni evlerine zütürdü.

Evlerine gittiğimde artık daha rahat olduğum için çok stres yapmıyordum normalde ama o gece çok fazla tanımadığım bir kaç akrabaları da ordaydı ve onları görünce az da olsa rahatsız oldum. aylardır görmediğim cenk de ordaydı ve onunla da artık aramız baya iyi olduğu için oturup uzun uzun sohbet ettik.bir süre sonra 1-2 akraba daha gelince biz gençler Derin'in odasına geçtik.o odaya ne zaman girsem Gökçe ablanın öldüğü günü hatırlıyordum beyler. odadaki hemen hemen her eşya değişmişti ama her şey bana Gökçe ablayı hatırlattığı için yine bir kötü oldum.biz öyle oturup eğlenirken cenk elinde 2-3 birayla gelip birini elime tutuşturdu. alkolle aramın o zamanlar çok iyi olmadığını biliyorsunuz beyler o yüzden başta bi istememeyi düşündüm ama ayıp olur deyip içmeye başladım mecburen.1-2 bira adamı çarparmı bilmiyorum ama ulan zütü başı dağıtmasak bari diye diye içtim o gece. fazla tanımadığım çok insanla beraber kutladım o geceyi ama inanın hiç sıkılmadım beyler. sanki hepsi bana ailedenmiş gibi davranıyordu ve Derin annemden nasıl kızı gibi muamele görüyorsa onlar da bana hiç sahip olamadıkları oğullarıymışım gibi davranıyorlardı.

beyler hikayemin benim gözümde önemli olan 2-3 partını daha yazıp bitiricem bu gecelik. çok bir şey kalmadı ama önemli olan her şeyi anlatığımdan emin olduktan sonra biticem hikayemi az sabır

Yeni yılın ilk günleri de diğer günlerden farklı geçmiyordu beyler. günler geçtikçe mezuniyet yaklaştığından Derin'in kıyafet önerilerini dinliyordum sadece.6 ay kadar vardı törene ama Derin de okuldaki diğer kızlar gibi aylar öncesinden kıyafet telaşına düşmüştü.bir gün yine okulun yakınlarındaki bir cafede oturup ısınmaya çalışırken annem aradı ve aylardır beklediğim o haberi verdi."oğlum ablanın sancıları çoğladı hastaneye zütürüyoruz gelebilecekmisin" deyince anında oturduğum yerden fırladım ve masadaki diğer arkadaşlara çok kısa bir açıklama yaptıktan sonra Derin'i de koluma takıp hızla yola koyuldum. otobüsten inince annemi arayıp hastaneyi sordum ve yine yıllar önce Gökçe ablayı kaybettiğimiz hastaneye doğru yürüdük. oraya girmek Derin'i de etkiliyordu ama zorla da olsa hastaneye gidip, yıllar önce oturup ağladığımız o koridorları geçerek annemleri bulduk. beklediğimden daha büyük bir kalabalık vardı ve içlerinde babamı da görünce Derin'le beraber hemen onun yanına geçtik. babamın Derin'le tanışmasını çok istiyordum beyler ve o gün o hastene koridorlarında tanıştırabildim onları. Derin her zaman olduğu gibi babama da sıcak davrandı ve babam da onu ne kadar sevdiğimi biliyor olacak ki hep güler yüzle konuştu onunla.ben o zamanlar doğum işlerini bilmediğim için hemen gideriz ve bebek doğar sanıyordum ama öyle olmadı beyler.o gün doğmak için saatlerce bekletti bizi Nehir hanım

Ben 1-2 saat bekledikten sonra ters bir şeyler olduğunu düşünmeye başladım ve önümden geçen her hemşireye ablamı sordum telaşla. hepsi sakin olun normal bunlar falan filan diye beni rahatlatmaya çalıştı ama ben sürekli içten içe ters bir şeyler olduğuna inandırdım kendimi. akşam olduğunda ben sürekli herkese gidip niye çıkmadılar falan deyince Derin daha fazla dayanamadı ve beni alıp kantine indirdi. yaklaşık 5 sene önce aynı kantinde oturup saatlerce dertleştiğim Derin, 5 sene sonra yine aynı yerde karşımdaydı. aramızdaki çay muhabbetini bile unutmamıştı beyler yine çayı benim almama izin vermeden şımarık şımarık gülerek "aman sen dur ben alırım" dedi ve gidip 2 çay aldı.ben artık nasıl evham yaptıysam sürekli beni sakinleştirmeye çalıştı Derin. sanki o konularda çok bilgisi varmış gibi saatlerce bana bilgi verip rahat ol dedi. saat baya baya gece olmuştu ve ben Derin'i evine bırakmak istedim ama gitmedi beyler. Evdekileri arayıp olanları anlatmıştı akşamüstü ama gece bir kez daha arayıp durumu anlattı ve telefonu anneme de verip konuşturdu annesiyle. akşamki kalabalık baya baya dağılmıştı ve biz Derin'le oturcak iki sandalye bulduktan sonra kendimizi atıp beklemeye başladık.

Saat iyice geç olunca Derin daha fazla dayanamadı ve omzuma yatıp uyumaya başladı. benim de gözler yavaştan gidiyordu ama Derin'i rahatsız etmemek için kıpırdamadım bile saatlerce. sabaha doğru farkında olmadan ben de uyumuşum ve Derin'in hareketlenmesiyle uyandım. Derin benden önce uyanmış ve üstüme odaların birinden bulduğu örtüyü örtmeye çalışıyordu. aslında örtüyü de alınca az daha uyumak istedim ama aklım hep ablamda olduğu için daha fazla uyuyamadım. uyanır uyanmaz Derin'e bebeği sordum ve hala doğmadığını söyleyince ulan kesin bir şey oldu bana söylemiyolar diye söylenmeye başladım kendi kendime. Derin'i de alıp kantine indim ve bir şeyler atıştırdıktan sonra umutsuzca üst kata çıktım yine. yukarı geldiğimizde eniştemi önune her gelene sarılıp saçma hareketler yaparken görünce içimdeki bütün kötü düşünceler kayboldu. eniştem koridorun başında bizi de görünce sıratarak bana doğru koştu ve sarılıp "dayı oldun dayı" dedi. cidden hayatımın en mutlu anlarından biri budur.18 Ocak 2010- 07.50 beyler. yıllar önce Gökçe abla için ağladığımız koridorlarda şimdi Nehir hanım doğduğu için seviniyorduk ve ben baya baya dayı olmuştum.

bu gecelik son part olsun beyler 2 buçuk etmişiz yine saati yarın buralardayım Allaha emanet

Beyler yarım saate kadar partları yazmaya başlarım

O günkü şokumu size anlatamam beyler. eniştemden haberi aldıktan sonra mal gibi etrafa bakıp sırıttığımı hatırlıyorum sadece. sonra Derin'e dönüp kocaman sarıldım ve etrafta kim varsa gidip öptüm.bir süre sonra ablamı odaya aldıklarını öğrenince hemen yanına koştum.ben onu baygın bekliyordum ama o baya baya kendindeydi ve gidip yanına oturdum hemen. sabahın körü olduğu için odada çok bir kalabalık yoktu ve annemler milleti arayıp haber vermeye başlamışlardı çoktan.ben bebek bir türlü gelmeyince yine panik oldum ve Derin'in başının etini yedim sürekli neden gelmiyor diye.bir süre sonra hemşirenin biri Nehiri getirip ablamın kucağına bıraktı. yeni doğan bebekleri bilirsiniz beyler yüzleri gözleri hep buruş buruş olur. Nehir de o kadar çirkin geldi ki gözüme hep yüzü hep öyle kalıcak sandım başta. uzun süre yattığı yerde Nehiri izledim ve oda iyice dolmaya başlayınca Derin'i de alıp dışarı çıktım.

Bahçeyi çıkıp önce burak'ı aradım. sabah sabah arayınca şaşırdı tabi ama haberi verince o da çok sevindi. Derin'de o sırada gizemi aradı ve gizem okula giderken yolunu değiştirip hastaneye geldi.o günden sonra Derin'le geçirdiğim vakitler hariç bütün günüm ablamlarda Nehir'in başında geçmeye başladı.yaz yaklaştıkça Derin'in mezuniyet heyecanı da tavan yaptı beyler.ben basit bir takım giyip gitmekte kararlıydım ama Derin kıyafet bulmak için nerdeyse bütün Istanbulu dolaştırdı bize. aylarca aradıktan sonra törene bir ay kadar kala bir kıyafet bulabildi sonunda Derin. bana kalsa baktığımız bütün kıyafetler aynıydı ama o bir tek onu o kadar sevince ben de en çok onu beğenmiş gibi yaptım. Derin kendi işini hallettikten sonra benim kıyafetimin derdine düştü ama ben ilk girdiğimiz mağazaların birinden elime ilk geçen takımı alıp çıktım. sonunda mezuniyet günü geldiğinde liseye veda ederken ne kadar zorlandıysam bir o kadar da o gün zorlandım. hikaye aşırı uzamasın diye sizlere çok ayrıtıya girerek anlatmadım üniversite günlerimi beyler ama cidden çok güzel günlerim geçti o eski binada.

Mezuniyet günü önceden konuştuğumuz gibi gidip Derin'i almak için evlerine gittim. ablamın düğünü için onu almaya gittiğimde o kapının önünde içimden ettiğim yeminleri hatırlarsınız beyler. aynılarını ikinci kez orda ettim yine. Derin'in doğal hali de çok güzeldi ama onu ne zaman öyle makyajlı görsem sanki daha güzel geliyordu gözüme.o gün o törene gidip diplomamı da aldım ve baya baya 15 yıldır devam eden eğitim hayatım bitti. başlarda hukuk seçmemin tek nedeni sınav döneminde Derin'in hukuk yazmak istemesiydi ama şimdi baya baya benim de hukuk diplomam vardı ve rastgele seçmiş de olsam mesleğim buydu. okul bitmişti bitmesine ama şimdi kafamı daha beter karıştıran bir konu vardı. askere ya hemen gidecektim ya da stajı önce yapıp bir süre daha askerlik tarihini uzatacaktım ki ben ikincisini seçip stajıma başladım. cidden hayatımın en yorucu dönemi staj dönemidir beyler.siz de okula giderken çoğu zaman küfür ede ede gidip yorulmaktan şikayet etmişsinizdir ama o stanın yanında okulu bile arar oldum ben.

beyler bugün de çok fazla mesaj aldım bitir artık diye ve hikayeyi yarın akşama bitirme kararı aldım. normalde hikayeyi 3 Ağustosta kafamdaki planı yaparak bitirmek istiyordum ama artık onu hikaye bittikten sonra da olsa ayın 3'ünde yapmaya çalışacağım.

Beyler az buçuk bir hesap yaptım sadece önemli kısımları anlatırsam 10-15 parta biter hikaye.1 saate kadar gelip 3-5 part atarım yarına da bu saatlerde bitirmiş olurum. hala sıktı diyen varsa yarın gelip finali okuyup gidebilir ayın 3'ünde yine gelmeye çalışacağım

Derin'le staj yerlerimiz ayrıydı ve liseden beri ilk defa ayrı düşmüştük. Burak da okulunu bitirip staj için yine istanbula dönmüştü ama stajda canımız çıktığı için eskisi kadar sık buluşamıyorduk.6 ay adliyede sürünüp 6 ay da hala çalıştığım baroda staj yaptıktan sonra mesleğe başlamam için önümdeki tek engel askerlikti ve artık onu da yapmanın zamanı geldiği için bir gün konuyu Derin'e açtım. benim gibi o da ayrı kalmayı hiç istemiyordu beyler ama gitmeye mecbur olduğumu da bildiğinden canımı sıkmamak için fazla mızmızlanmadı. önce polatlıya gidip 18 günlük bir eğitimden geçtim.bu yedek subaylık işleriyle ilgilenen varsa iyi bilir polatlıyı. sonra da çektiğimin kuranın da azizliğiyle ver elini doğu deyip askerliğimi tamamladım. askerde de çok fazla şey yaşadım beyler bana çok fazla şey kattı ama sürekli kısa kes diye mesaj atan arkadaşlar yüzünden buraya anlatıp uzatmak istemiyorum zaten çok anlatma hevesi de bırakmadınız içimde sadece hevesle dinleyen 3-5 arkadaş için yazıyorum bu partları da yoksa direk sonunu söyleyip gidesim var.

Beyler yarın akşamüstü gelip 4-5 parta tamamlayıp bitiricem hikayemi hevesle dinleyen arkadaşlar da çok var biliyorum ama bazılarınız kes artık diye mesaj ata ata valla yazma hevesi falan bırakmadı bende. sırf bu gün 50'ye yakın mesaj aldım sonunu anlatsana diye. sonunu çok merak ettiğinizi biliyorum ve yarın sonunu da yazıp gidicem. ağustos sonu gibi buluşma ayarlamak isteyen arkadaşlar var ona da seve seve gelmeyi düşünüyorum eğer arada atlayıp anlatmadığım kısımları da merak ediyorsanız toplaşınca anlatırım ama buraya daha fazla ayrıntı yazmak istemiyorum

Beyler dün hayatımın en güzel haberlerinden birini aldım ve doğacak çocuğumun cinsiyetini öğrendim. bu yüzden de bütün günümü ailemle geçirdiğimden sözlüğe uğrayamadım.hem zaten uğrasam da son günlerde gelen mesajlar yüzünden hızlı hızlı anlatıp bitirmek istiyordum ama gelen entryleri falan gördükten sonra en azından askerlik sonrasını az da olsa ayrınıtılı yazmaya karar verdim. primci falan diyenler olmuş yine o yüzden sizden ricam şuku falan atmayın entrylere sadece beraber okuyalım konuşalım burda finalden sonra merak ettiğiniz ne varsa da siz sorarsınız ben anlatırım. şimdilik Allaha emanet akşam buralardayım

Yarım saate burdayım beyler başlıyorum

Askerden döndüğümde kendimi baya baya olgun hissediyordum artık beyler.2 sene öncesine kadar üniversitede sürünen bir öğrenciydim ama şimdi ciddi manada erkek olduğumu hissediyordum.ilk 1 hafta kendime gelmek ve unuttuğum o eski hayatıma alışmakla geçti. askerliğim çok uzun sürmemişti belki ama Derin'e ve diğerlerine olan özlemim yüzünden sanki yıllarca onlardan ayrı kalmış gibi hissediyordum. çoğunuz duymuşsunuzdur beyler çevrenizdeki yaşlılar falan anlatır, ben askerliği 5 yıl yaptım yok 7 yıla anca döndüm falan diye günlerce onu düşündüm ulan öyle olsa ben napardım diye.en son yavaş yavaş kendime gelmeye başlayınca işe başlamam gerektiğini hatırladım. artık okul bitmişti ve boş zaman diye bir kavramım yok denecek kadar azdı. eskiden olsa, büyük ihtimalle burakla sahilde çekirdek çitleyeceğim saatlerde artık işte oluyordum. stajdaki gibi ezik hissetmiyordum kendimi.ben de artık bir avukattım ama henüz baya tecrübesiz olduğum için ilk aylarım yine öğrenciymişim gibi daha kıdemli avukatlardan bir şeyler öğrenmeye çalışmakla geçti.o zamanlar Derin'le farklı yerlerde çalıştığımız için çok sık görüşemiyorduk ve o zamanlardaki en büyük sıkıntım belki de oydu. sanki onu da çözersem hayatımdaki her şey bir daha bozulmamak üzere düzene girecekmiş gibi geliyordu bana.

Derin'le ise işler baya baya ciddileşmişti beyler. gerek annem olsun gerekse Derin'in ailesi, artık laf arasında sürekli evlilik hakkında ağız yoklamaya başlamıştı. benim için yıllar önce sadece hayal olan evlilik fikri artık baya olası geliyordu gözüme. okul bitmişti,bir mesleğim vardı ve en önemlisi askerliği tamamlayıp geri dönmüştüm ve hayatımdaki tek ekgib şey evlilikti. henüz 24 yaşındaydık ve evlilik için genç olduğumuzu ikimiz de biliyorduk ama yıllardır beraber olduğumuzdan artık aramızdaki şeyin adını koymamız gerekliydi. Aileler de artık baya baya yakındı beyler annemle ayrı olmasına rağmen babam bile tanışmıştı Derin'in ailesiyle ve araları da baya iyiydi.iş harici zamanım genelde Derin ve Nehir'le geçiyordu. ikisine de askerde hasret kalmıştım ve o günlerin acısını çıkarıyordum resmen. burak ve gizeme gelirsek, burak çalıştığı büroda kızın birine fena tutulmuştu ve gözü cidden başkasını görmüyordu. bakın beyler 13 yıldır tanıyorum onu ve hiç o kadar dalgın görmemiştim. gizemle ise mezun olduktan sonra artık çok nadir görüşüyorduk ve kendini tamamen işine vermişti. aramızda hep en çalışkanı o olmuştu zaten ama mezun olur olmaz kendini o derece işe adaması beni baya şaşırtıyordu.