Öğlene doğru beklenen akrabalar gelince yavaş yavaş ayaklanmaya başladı herkes. camiye geldiğimizde çok büyük bi kalabalık vardı beyler.22 yaşındaki bir kızın değil de sanki çok ünlü birinin cenazesi var gibiydi.o güne kadar hiç cenaze namazı kılmadığımız için burakla arkalara bi yere geçip sağa sola bakarak kıldık namazı. namaz bitince bu sefer mezarlığa gitmek için yola çıktık. mezarlığın güzeli olur mu olmaz mı bilmiyorum ama Gökçe ablanın mezarı cidden çok güzeldi beyler. çevresi çamlarla kaplı kocaman bir mezar kazılıydı biz oraya vardığımızda ve sonradan öğrendiğime göre aile mezarlıklarıymış zaten. dualar eşliğinde herkes bir avuçta olsa toprak attı Gökçe ablanın mezarına ve daha geçen gün kanlı canlı karşımda yatan kız toprak oldu gözlerimin önünde. defin işlemi de bittikten sonra yine Derin'lerin evine geçti aynı kalabalık. yemek falan dağıtıldı evde ve o an farkettim aç olduğumu. neredeyse 1 gün boyunca hiçbir şey yememiştim ama o acıyla açlık bile hissetmedim.bir süre daha oturduk evde öylece ve herkes Gökçe ablayı konuştu saatlerce.o gün daha iyi tanıdım onu ve daha çok sevdim. keşke daha önce tanısaydım diye iç geçirdim. çok tanımadığınız biri bile olsa ölünce kıymeti daha iyi anlaşılıyo insanın beyler o yüzden kimseyle küs ayrılmamaya çalışın.ben ilerleyen yıllarda bunun acısını çok çektiğimden sizlere bunu söylüyorum ne olursa olsun küs ayrılmayın ölümden ötesi yok şu dünyada.

Bir yandan ağlıyor bir yandan yalvarıyordum beyler. bazılarınıza çok ters gelebilir bu yaptığım ulan bi kız için o hallere girer mi insan diyebilirsiniz ama hiç pişmanlık duymuyorum hala. gitmesinden o kadar korkuyordum ki haftalardır içimde tutup söyleyemediğim ne varsa ağlaya ağlaya haykırıyordum Derin'e.ne kadar öyle ağladım yalvardım inanın bilmiyorum beyler. önümüzden kaç insan geçti kaçı dönüp baktı onu bile bilmiyorum ama hiçbiri umrumda değildi.o an için tek istediğim şey Derin'in beni affetmesiydi. söyleyecek bir şeyim kalmayınca iç çeke çeke ağlamaya devam ettim ve ben her an kalkıp gitmesinden korkan gözlerle Derin'e bakarken o yaşlı gözlerle kafamı alıp omzuna yasladı ve dakikalarca ağladım hasret kaldığım omuzlarında.

Arkadaşlar merhaba.Öncelikle şunu belirteyim bugüne kadar hayatımda hiç anı günlük ya da hikaye tarzı bir şey yazmadım o yüzden çok sanatsal bir şekilde anlatamayacağım Sinan'ın istediği bölümleri. Okuduğum kadarıyla o baya sanatlı cümleler kurmuş (beni ağlatacak kadar.) ama benim öyle yeteneklerim yok :D Sinan'ın isteği üzerine onu ilk tanıdığımda neler hissettiğimi anlatayım sizlere bazı arkadaşlar öyle yazmamı istemiş. Benim okuldaki ilk günlerimi anlatmış zaten ve ben gerçekten de anlattığı gibi kendi halimde biriydim. Dolayısıyla Sinan dahil kimseyi çok tanımadığım için Sinan'ı da başlarda diğer erkeklerden farklı görmüyordum. Hiç konuşmadığım ve sadece adını bildiğim bir sınıf arkadaşıydı benim için o yüzden aylarca içimde hiç bir his oluşmadı ona karşı. Sonra neler olduğunu okumuşsunuz zaten ben bir kez daha anlatmayayım,o olaylardan sonra benim de ona karşı bazı hisler oluştu tabi içimde.O gece hastanedeki olaydan önce de ondan hoşlanıyordum ama onu belirteyim. Sinan dalga geçer gibi Seda'yı da yaz diyor şu an ama gerçekten onu hatırlamak istemiyorum arkadaşlar gördüğüm en sinsi insanlardan biriydi ve kısa süre de olsa Sinan ile beni ayırdığı için içimde ayrıca bir kin var ona karşı. Sinan ondan şöyle güzeldi böyle güzeldi diye bahsetmiş yazdığı bölümlerde ama bana kalırsa gerçekten çok itici bir yüzü vardı.Şimdi istediğiniz başka bir soruya cevap verebilirim. Uygulamayı geç de olsa kavradım artık kendi kendime yazabilirim cevapları ama istediğiniz gibi Sinan ile olan günlerimi baştan sona yazmaya başlarsam aylar sürebilir henüz o kadar ustalaşamadım Inci Sozluk'te :D

Bazılarınız merak etmiştir belki başlıkta neden bu fotoğraf var diye onu da açıklıyım beyler saçları hariç Derin'in kopyası bu kadın. Tabi o zamanlar pulp fictiondan falan haberimiz yok ama ilk izledigimde acayip şaşırmıştım hatta sonra baya muhabbeti geçti bu konunun aramızda kısmetse anlatırım ilerleyen günlerde. Neyse beyler adını duyunca kafamı kaldırdım bu nasıl isim lan diye hani filmlerde falan ilk görüşte aşk muhabbeti var ya yalan onlar beyler inanmayın ben ilk gördüğümde bu nasıl tip amuğa koyim dedim içimden. öyle böyle 1 haftayı geçirdik sorsanız kızın kaç kere sesini duydun diye bi tek ilk gün kendini tanıtırken duydum onun harici ağzını bıçak açmadı.ben de o sırada yavaştan arkadaş edinmeye falan başladım futboldan başka bi şey konuştuğumuz olmuyodu ama seviyodum o ortamı. ilkokulda 8 senem mal gibi geçtiği için lise cennet gibi gelmişti gözüme hatta o yaşıma kadar karı kız işlerine bulaşmayan ben sınıftan birine baya baya yazmaya başlamıştım. şimdi oturup düşünüyorum da gizem dene o kızdan hoşlanmasam Derin'le belki de hiç tanışamıycaktım bile.

Yol boyu Derin'den konuştuk. aylardır içine attıklarını gizemden ve adını hatırlayamadığım şişko kızdan başka kimseye anlatmamış. ikisinde de telefon olduğu için ara sıra telefondan bile konuşmuşlar.ilk defa o gün telefonum olmadığı için bu kadar üzülmüştüm. sonra bi ara yürürken hastaneye doğru gitmediğimizi farkettim. hangi hastane de  olduğunu bilmiyodum ama gittiğimiz yerde bi hastane olmadığına emindim. gizeme dönüp nereye gidiyoruz dedim. hastaneden çıkmışlar evlerine gidicez diyince bi an geri dönmek istedim beyler. hastane tamam neyse de ya evine girmemi istemezse diye düşündüm ve yol boyu içimi kemirdi bu düşünce.o zamana kadar Derin'in ailesiyle ilgili hiç bir fikrim yoktu. nasıl tiplerdir falan hiç bişey bilmiyodum ama girdiğimiz mahallelerde önünden geçtiğimiz evler acayip lüks olduğundan zengin oldukları hissine kapılmıştım. köşeyi dönüp bi evin bahçesinden girdiğimizde hepten şok oldum onca yıllık hayatımda öyle bi evin önünden bile geçmemiştim ben. utana sıkıla kapıyı çaldım. kapıyı sonradan anneannesi olduğunu öğrendiğim nurten teyze açtı. gizemi tanımış olucak ki kim olduğumuzu bile sormadan girin girin diye davet etti içeri. nurten teyzeyle ufak bi tanışma faslından sonra salona geçmek için döndüğümde Derin'i gördüm kapıda.bu sefer yüzünde o küçük tebessüm değil onu daha da güzelleştiren şaşkın bir gülümseme vardı.hem bu sefer sadece yüzü değil gözlerinin içi de gülüyordu.

Elimde kutuyla bakakaldım Derin'in suratına. benim sevinmediğimi sanmış olucak ki yüzündeki gülümseme birden söndü."noldu beğenmedin mi" dedi ince bi sesle. beğenmesine çok beğenmiştim telefonu o dönemin en lüks telefonlarından biriydi zaten beyler 6600'ı bilen vardır aranızda onu almıştı bana.ben hemen dizilerdeki fakir oğlan tribine girip alamam bunu falan diye bi ton şey saymaya başlamışken burak çoktan telefonu alıp kurcalamaya başlamıştı bile.ben öyle aniden parlayınca Derin'de şaşırmıştı baya."aldığım doğum günü hediyesini mi kabul etmiyosun?" dedi gözlerini kocaman açıp.o öyle gözlerini açınca ağzımdan başka bi kelime çıkmadı susup şaşkın suratına baktım. "yok öyle demek istemedim" diyebildim en sonunda o sessizlikten rahatsız olup. "ee ne demek istedin o zaman"diyip son darbeyi vurdu.o lafından sonra hiçbişey diyemeyip teşekkür ettim zar zor. kafamı çevirdiğimde bizimkiler telefonun başına toplanmış sağını solunu kurcalıyodu. burak bana bakıp "olum kamerası çok iyi lan" dedi. kamerası da mı var lan dedim içimden.ben bütün yaz çalışıp bi telefon alsam bile bunun kadar lüks olamazdı beyler. bazılarınız 6600'ı bilmiyo olabilir ama günümüzde iphone 6 neyse o da o zaman aynen oydu. gizem birden fırlayıp "madem kamerası o kadar iyi ilk fotoğrafı biz çekelim" dedi.ben o zaman sim kartı olmadan telefonun açılmadığını sandığım için ona da şaşırmıştım ama çaktırmadım. gizem gidip telefonu cafenin garsona verdi ve herkes yeni telefonuma doğru dönüp poz verdi.o fotoğrafı uzun süre sakladım beyler yıllar sonra kazayla sildiğimde saatlerce ağladım, milyon tane program denedim geri getirmek için ama bulamadım. inanın yırtılan tuncay şanlı formama bile o kadar üzülmedim ben.

beyler bu arada çok sağlam bi kaynaktan aldığım bilgiye göre şişko kızın adı fatma değil fatoşmuş valla kafam rahatladı adını düşünüyodum kaç gündür

Yeni yılın ilk gününe öğleden sonra uyanarak başladım. sabaha kadar oturuduğum için kafam kazan gibiydi ve bişeyler yedikten sonra anca kendime gelebildim.bir süre oturup televizyon izledim ve telefonumun çalmasıyla yerimden kalktım. burak o gün izmire geri dönecekti ve gitmeden son bir kez daha buluşmak için sözleşmiştik.1 saat içinde oraya geleceğimi söyleyip telefonu kapattıktan sonra telefonun ekranındaki mesaj bildirimi gözüme takıldı ve üstte büyük harflerle Derin yazdığını görünce anında açtım mesajı. mesajı öğleden önce ben uyurken atmıştı ve kolyeye aşık oldum galiba yazıp sonuna yine o çok sevdiğim gülücüğü kondurmuştu.o mesajı görünce ne uyku ne halsizlik hiçbir şey kalmadı üstümde. mesajı vaktinde görmediğim için kendime kızdım bi süre ve sonra en güzelini bulmak için baya aradım yazdım ona değer verdiğimi anlasın diye düşünerek. mesajı attıktan sonra üstümü değişip burak'ı almak için evlerine gittim. kapıyı annesi selma teyze açtı ve yarı ciddi yarı şaka sitem etti bana. 3 gündür benden çok sen gördün oğlumu be sinan dedi alaylı bi sesle.ben de gülerek özletti kendini dedim ve ayak üstü 2-3 kelime konuştuktan sonra evden çıktk burakla.o gün için aslında çok bi plan yapmamıştık zaten çok vaktimizde yoktu sadece sahile gitmeyi düşünüyoduk. burakla yürürken gizemi arayıp nerde olduklarını sordum.ona karşı hala bi garip hissediyodum ister istemez. Derin'e kolye aldığımı duyarsa alınacağından adım gibi emindim o yüzden öğrenmemesi için dua ediyordum. telefonla konuştuktan 10-15 dakika sonra kızlar da geldi ve artık 2. evimiz gibi olan banklara geçip oturduk yine. Derin'i dün aldığım kolyeyi özenle boynuna takmış bir şekilde görübnce baya bi mutlu oldum ve burakla birbirimize göz kırptık. uzunca bir süre tam kadro buluşamayacağımız için akşamüstüne kadar oturup sohbet ettik ve akşam üstü burak'ın evine gittik. burak izmire otobüsle gidecekti ve onu otogara kadar bizim bırakmamızı istedi. ailesiyle vedalaştıktan sonra bir taksiye atlayıp otogara doğru yola çıktık. yolda gizem Derin'in boynundaki kolyeyi fark edince başımdan kaynar sular döküldü beyler. şimdi Derin olanı biteni anlatırsa rezil olurum diye düşünüp heyecanla Derin'in gözlerine baktım.o da anlamış olacak ki çok sevdiğim birinden yeni yıl hediyesi dedi sadece gülerek.

beyler dinleyen çok yok galiba bu gecelik bırakıyım yarın zaman buldukça atarım.

Derin'i görünce yine kendimden geçip kapıda mal mal dikilirken burak'ın geçsene olum demesiyle kendime gelip masaya doğru yürüdüm. hatırladığım kadarıyla biz gittiğimizde masada Derin gizem şişko kız ve yavşak faruk vardı. çocuğun bu güne kadar bi yavşaklığını cidden görmedik ama yıllardır görüşürüz çocuğun adı hala yavşak farukdur bizim için. masaya gidip hepsiyle tek tek selamlaştım ve Derin'in yanındaki sandalyeyi kapıp oturdum yerime. masada en uzun zamandır görmediğim yavşak faruk olduğu için baya sohbet ettik onunla.biz konuşurken millet de gelmeye devam ediyodu.ben kızların kime haber verdiğimi bilmediğim için içeri kim girse aa buna da mı haber vermişler diyodum içimden. masada rahat 15 kişi falan olmuştuk ve aylardır görmediğim insanları gördüğüm için acayip mutluydum.biz konuşmaya devam ederken gizem birden ayağa kalktı ve eveeet diyip yavaşça yanıma geldi. gelelim günün anlam ve önemine diyince anca anladım doğum günüm için toplandıklarını. böyle şeylere alışık olmadığım için yine gözüm doldu ama çaktırmamaya çalışarak güldüm. gizem çantasından süslü püslü bi kutu çıkarıp doğum günün kutlu olsun diyerek boynuma atladı.o an cidden omzunda ağlıycaktım beyler o yaşıma kadar ilk defa doğum günü hediyesi aldım boru değil yani. gizemden sonra herkes sırayla yanıma geldi hepsi küçük büyük hediye almış gelmişti buluşmaya. burakl hediyesini uzatınca haberin var mıydı lan dedim gülerek.yok kanka senle ayrıldıktan sonra aradım gizemi sürpriz olsun diyince de söylemedim bişey dedi. sıra Derin'e gelince elinde tuttuğu kutuyu uzatıp mutlu yıllar dedi.ilk kez utanıp sıkılmadan ona da sarıldım sıkı sıkı.en son şişko kıza da sarılıp yaşlı gözlerle yerime oturdum ama hediyeleri koyucak yerim kalmamıştı. hadi açsana ya diye sesler yükselince dayanamadım açtım hepsini. sıra Derin'in kutusuna gelince kalbim yine çarpmaya başladı. hediyelerin hepsi özeldi benim için ama haliyle onunki bi başka önemliydi. kutuyu açınca mutlu olmak yerine yine utancımdan yerin dibine girdim beyler. benim aylardır almak için çalıştığım telefonu hoşlandığım kız bana hediye etmişti

Hastaneyi bu sefer daha kolay buldum ve gizemle odaya doğru çıkmaya başladık. odanın bulunduğu kata geldiğimizde koridorda geçen yaz beni ve sedatı haşat eden çocuğu gördüm.o da beni görünce şaşırdı ve bi süre öylece baktık birbirimize. odaya girmeden önce kafayla selam verip içeri geçtik.oda sabahkine göre daha boştu ve Derin hala gelmemişti. burak'ın bizi görünce gözleri parladı resmen belli sıkılmıştı orda baya. gizem hemen gidip oturdu gökçe ablanın yanına ve uzunca konuştular.o sırada burak'a ''gizem burdan sonra Derin'lere gidelim diyodedim.o daolur kanka gidelim'' diyince yine rahatladım ve gizemi beklemeye başladık gitmek için.bi süre sonra onlara veda edip çıkmak için odadan ayrıldık. yine o nefret ettiğim minibüslerden birine atlayıp Derin'lerin evine gittik.

Onun o ağlamaklı sesini duyunca maçı da unuttum yüzümün acısını da.Aylardır sesini bile zor duyduğum kız gözümün önünde bebek gibi ağlıyo, konuşurken yüzüme bile bakmayan kız kızarmış gözlerle gözümün içine bakıyodu.ilk kez orda fark ettim gözlerinin güzelliğini beyler içimde bişey kıpır kıpır etti düşünün yüzümün acısını bile unuttum.bi yandan kızın gözlerine bakıp diğer yandan oğlum sinan saçmalama falan diye kendi kendimle tartışırken geçip yanına oturdum.bi taraftan hala tersler mi acaba diye düşünüp diğer taraftan da ulan bu kız güzelmiş he diye kendi kendime konuşurken yine aynı cılız ses "iyi değilim" dedi ama bu sefer başka bi yere değil direk gözlerimin içine bakıyodu.o öyle bakınca ben iyice kötü oldum anlatabilirsin istiyosan dinlerim ben dedim. ağzı iyice büzüldü ve yine dalga geçmeyesin deyip sessizce iç çekti. keşke yerin dibi yarılsaydı da içine girseydim bi daha da çıkmasaydım beyler o kadar utandım ki tek kelime çıkmadı ağzımdan. bütün o dalga geçtiğimiz derslere küfrettim içimden. gizem yanıma gelip kız üzülüyo yapmayın dediğinde çok takmamıştım ama şimdi köpek gibi pişmandım

Ben onu öğrendikten sonra kıza karşı iyice mahcup oldum.o benden hoşlanıyomuydu bilmiyorum ama ben ondan acayip hoşlanıyodum ve ona karşı böyle mahcup olmak hiç hoşuma gitmiyodu. Derin olayı fazla uzatmadı ve üstünü kapattık.o sene dersler baya ağır gelmeye başlamıştı bana ve ablam da üniversitede olduğu için yardım edemediğinden ilk sınavlarda resmen dibe battım.o zamana kadar o kadar zayıf not görmediğim için ulan acaba sınıfta mı kalıcam falan diye düşünmeye başladım düşünün. ikinci sınavlarda da çakınca gizem bana ders çalıştırmayı teklif etti ve seve seve kabul ettim. size gizemi çok anlatmadım beyler ama gizem o zamanlar hem deli dolu hem de gayet başarılı bi kızdı. hani onun kadar gezip tozan bi kızın nasıl o kadar yüksek not aldığına şaşırıyodum.o günden sonra haftada 2-3 gün ya kütüphaneye ya da birinin evine gidip ders çalışıyoduk. Derin burak ve evi kütüphaneye yakın diye arada yavşak faruk da bizimle geliyodu ders çalışmaya. Diğerlerinin notları benim kadar kötü değildi hatta Derin gizemle yarışır derecedeydi nerdeyse o yüzden gelip ders çalışmalarına gerek yoktu ama biz o 4-5 kişi gayet iyi olmuştuk ve sürekli beraber takılıyoduk.son sınavlardan yaklaşık 2 hafta kadar önce yine 5 kişi buluşmuş ders çalışıyoduk kütüphanede. evde sürekli dersi kaynattığımız için ben özellikle kütüphanede çalışmayı istiyodum ve notları en kötü olan ben olduğum için ne desem kabul ediyolardı.biz çalışırken Derin'in telefonu sürekli çalmaya başladı. kütüphanede yasak olduğu için açmadı Derin ama sürekli çalınca biz derse ara verdik o da dışarı konuşmaya çıktı. bana göre toplasanız 10 saniye bile geçmeden Derin'in çığlığını duyduk kapıdan. kütüphanedeki herkes şaşkın şaşkın kapıya bakarken direk kapıya koştuk biz. kapıya koştuğum o 2-3 adımda aklımdan bin bir tane senaryo geçti.en son kapıdan çıktığımızda Derin'i yerde dizlerinin üstüne çökmüş ağlarken bulduk. Derin'i ağlarken ilk gördüğüm günü hatırlarsınız beyler sınıftaydık hani.o gün yanına giderek hayatımı değiştiricek bi karar aldığımın farkında değildim. kütüphane kapısında onu ikinci kez ağlatan şey ise benim gelecek hayatımı büyük ölçüde etkileyecek şeylere sebep olacaktı.

O yıl yaz yavaş yavaş yüzünü göstermeye başladığında her şey mükemmel gidiyordu benim için. sevdiğim kız yanımdaydı,en yakın arkadaşlarım mutluydu, ömer bininden ses seda yoktu ve evde her şey mükemmeldi. hatta evde her şey normalden kat be kat mükemmeldi. babamın aldığı telefonları görünce mecburen anneme her şeyi anlatmak zorunda kalmıştık ve beklediğimin aksine gayet normal tepki verip merakla babamı sormuştu. hatta ablamın ısrarlrıyla babam bir akşam yemeğe bile gelmişti ve o evdeki en sorunsuz akşam yemeğini yaşamıştık hep beraber. annemler benim gördüğüm kadarıyla çok konuşmadı ama babam ilk defa evde olduğu için o kadar mutlu görünüyordu.bu kadar mutluluğun benim için fazla olduğunun bilincinde olduğum için hep kötü bir şey olmasını bekledim ama olmadı çok şükür.o zamanlar hayatımdaki tek sorun yerin dibindeki derslerimdi ama onca mutluluğun yanında dersleri umursamıyordum bile.yaz tatili geldiğinde ise artık işe falan gitmek aklıma bile gelmiyordu. bütün zamanımı Derin'le ve bizimkilerle geçirmek istiyordum ve bari o yaz ayrı kalmayalım diye dua ediyordum sadece.

Yıllardır aşık olduğum kız önümde çocuklar gibi eğleniyordu beyler.onu çok kez ağlarken görmüştüm tanıdığımdan beri ve resmen onu böyle görmeye hasret kalmıştım. bütün gün onu izledim beyler bir yandan onu izlerken bir yandan abazalara ters ters bakıyordum mesaj vermek için. biri ters bişey dese yine dayağımı yiyip otururdum herhalde ama öyle tip tip bakmalarına da izin veremezdim. Derin zaten çok güzeldi benim için ama sanki bikiniyle daha güzel olmuştu.ilk iki günümüz plajla ev arasında geçti sadece ama sonra Derin'in fikriyle keşfe çıkmaya başladık. kerpeyi bilen var mı bilmiyorum ama bomboş yer beyler hiçbir şey yok yani. yanımda başkası olsa sıkıntıdan patlardım ama o olunca bütün tatil boş boş otursak bile çıtım çıkmazdı. tatilin yarısını yiyip bitirdiğimizde artık geceleri de sahile gitmeye başlamıştık.o ateşin etrafına toplanıp boş boş şarkı söyleyen gençleri oldum olası sevmemişimdir ama o yaz yalnız kalmamak için onlarla baya muhabbet kurmuştuk. hele içlerinde bir çiftle tanışmıştık ki o 5 günlük arkadaşlığın ileride çok farklı yerlere geleceğinden hepimiz habersizdik.

Yine gözüme bir damla uyku girmeden sabah ettim o geceyi ve uzun zaman aradan sonra Derin'le buluşmak için yola çıktım. sahil demişti sadece ama ben onu nerede bulacağımı iyi bildiğimden direk hep oturduğumuz banklara gittim. henüz gelmemişti ama oraya geleceğinden adım gibi emin olduğum için oturup bekledim. yarım saat falan anca geçmişti ki uzaktan salına salına gelirken gördüm onu. yanıma geldiğinde bir an boş bulunup sarılmak için ayağa kalktım ama Derin direk banka oturunca ben de yerime çöktüm yine sessizce.ne diyeceğimi bilmediğimden lafa onun girmesini bekledim ama yapmadı beyler.o gözünü denize dikip uzun uzun denizi izledi ben de onu. içimden sayısız cümle kurdum, defalarca özür diledim yalvardım yakardım ama ağzımdan tek bir kelime çıkmadı. sonra ne oldu bilmiyorum ama gitmesinden korktum galiba ve özür dilerim Derin dedim güçlükle. yüzündeki ifadeyi hiç değiştirmeden denize diktiği gözlerini yavaşça bana çevirdi ve bana bakmaya başladı o denizden güzel gözleriyle.o gözlerle ne zaman karşılaşsam dilimin nasıl tutulduğunu zaten biliyorsunuz beyler söylememe gerek bile yok yine dilim tutuldu ve tek kelime çıkmadı ağzımdan.ben öyle büyülenmiş gibi bakarken Derin'in ağzından çıkan kelimelerle kendime geldim. neden söylemedin sinan dedi sakin bir sesle. kızarsın diye korktum diyebildim sadece ve gözlerine bakmaya devam ettim. sana sedayı sevmediğimi defalarca söyledim ve sen günlerce benden habersiz onunla konuştun. bana yalan söyleyip onunla buluşmaya gittin sinan daha mı iyi oldu şimdi her şey dedi.o an için ne dese ne yapsa razıydım beyler çünkü sonuna kadar haklıydı. dakikalarca onu dinledim.her söylediği sözde onu ne kadar kırdığımın daha çok farkına vardım ve kendimden tiksindim.en son değermiydi seda için deyince daha fazla tutamadım kendimi ve çocuk gibi ağlamaya başladım karşısında.

Onu duyduktan sonra kıyamet kopsa umrumda olmazdı beyler. eskisi gibi olmuşmuyduk bilmiyorum ama en azından yeniden kavuşmuştum Derin'e ve bu sefer kaybetmeye hiç niyetim yoktu. hiçbir şey yapmadık saatlerce sadece oturduk o bankta ama o an için dünyanın en huzurlu insanı bendim.bir süre sonra Derin acıktım dedi hafifçe gülerek. hemen kalktım banktan ve yiyecek bir şeyler aramaya başladık. sinan üşüdüm ben eve mi geçsek deyince ben de üşüdüğümü farkettim ve kabul ettim teklifini. bizim evde kimse yoktu ve hazırda yiyecek bir şeyler olduğundan da emin olmadığım için bize gitmekte ısrar etmedim. hızlı adımlarla Derin'lere gittik ve kapıda nurten teyzeyi görünce onu bile özlediğimi farkettim. hava soğuk olduğu için bizi hemen içeri aldı ve Derin aç olduğumuzu söyleyince hep beraber mutfağa geçtik.tam yemeğe oturmuştuk ki nurten teyze ömer'i sordu bize.onu hatırlamak bile istemiyordum ama nurten teyze sorunca okul değiştirdiğini falan her şeyi anlattım. konu dönüp dolaşıp Derin'e hastanede açıldığım o geceye geldi ve şaşkınlıkla dönüp Derin'e baktım.ben onun bunu nurten teyzeye neden anlattığını soran gözlerle ona bakarken Derin bana dönüp her şeyi biliyo sinan dedi hafiften gülerek. sonra nurten teyze bana dönüp ağlatıcaktın beni o gece be oğlum deyince anladım o gece odada yalnız olmadığımızı ve yalan yok nurten teyze beni o halde gördüğü için baya da utandım.

Beyler yarın akşamüstü gelip 4-5 parta tamamlayıp bitiricem hikayemi hevesle dinleyen arkadaşlar da çok var biliyorum ama bazılarınız kes artık diye mesaj ata ata valla yazma hevesi falan bırakmadı bende. sırf bu gün 50'ye yakın mesaj aldım sonunu anlatsana diye. sonunu çok merak ettiğinizi biliyorum ve yarın sonunu da yazıp gidicem. ağustos sonu gibi buluşma ayarlamak isteyen arkadaşlar var ona da seve seve gelmeyi düşünüyorum eğer arada atlayıp anlatmadığım kısımları da merak ediyorsanız toplaşınca anlatırım ama buraya daha fazla ayrıntı yazmak istemiyorum

Hastaneye geldiğimde herkes ayrı bi köşede ağlıyodu ve içlerinde Derin'i göremeyince hepten büyük bi korku sardı içimi. kimseye bişey demeden odanın penceresine yöneldim ve Gökçe ablanın orda olmadığını görünce direk en kötü senaryo geldi aklıma. herkes ağladığı için kimseye bişey soramadan dakikalarca oturdum orda. hayatımın en kötü dakikalarıydı desem yeridir beyler kim olduğunu bilmediğim koca koca adamlar ağlıyodu gözümün önünde ve ben Derin'in nerde olduğunu dahi bilmiyodum. koridorun sonundan nurten teyzenin geldiğini görünce ayaklanıp yüzüne diktim gözlerimi. "oğlum" diye sarıldı boynuma.o güne kadar ilk defa böyle görüyodum onu ve ağlamamak için kendimi zor tutuyodum. artık ne olduğunu anlamıştım ama birinden duymadan inanmak istemiyodum bi türlü. "nurten teyze" deyip baktım gözlerine soru sorar gibi ama herhangi bi cevap duymak istemiyodum. "başımız sağolsun oğlum" deyince kendimi bi köşeye atıp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.o zamana kadar sevdiğim birini hiç kaybetmemiştim.o güne kadar sevdiğim çok kişi de olmamıştı zaten ama Gökçe abla için saatlerce günlerce ağladım hala da aklıma geldikçe tuhaf olurum.15 Ağustos 2005 beyler.o melek gibi kız o gün gerçek anlamda melek oldu ve ayrıldı aramızdan.

O gece rüyamda Derin'i görmek umuduyla yattım ama bütün gece ömeri gördüm. arada burak da gelip gitti ama genelde ömer ve o yavşak gülüşü vardı rüyamda. içimde çok büyük bir nefret vardı ona karşı ve cidden fırsatım olsa ellerimle boğardım onu ama elimi kıpırdatamaya bile mecalim yoktu. Sabah uyandığımda yanımda gece olduğu gibi ayla teyze ve annemi buldum. ikisi de uyuyakalmıştı ve ben onlar uyanana kadar ayla teyzenin kim olduğunu düşündüm.ilk defa görüyordum ama gizemle aynı renk olan altın sarısı saçları cevabı veriyordu aslında bana. önce ayla teyze uyandı ve gözümü açık görünce hemen halimi sordu. sanki daha iyiydim o sabah ve kendimi hiç naza çekmeden iyiyim dedim direk. daha sonra hemşirenin gelmesiyke annem de uyandı ve yavaş yavaş ziyaretçiler gelmeye başladı yine. çok geniş bir çevrem yoktu belki ama cenk ve arkadaşlarını görmeye gelen herkes bana da uğruyordu ve tanımadığım onca insanın beni ziyaret etmesi cidden çok mutlu ediyordu beni. burak dün gece geleceğini söylediği için bütün gün onu bekledim ve akşamüstü her zaman olduğu gibi apar topar bir şekilde girdi odadan içeri burak.