Panpa 1 ay felanda sürmesin ama ben beklerim sonunu 2-3 hafta sen yeterki yaz

DERINLE HALA GORUSUYONUZMU PANPA

Gönder panpa

Panpa devam böyle sarıyo en ince ayrintisina kadar anlat

Rezzzzzzzzz

Gizemle de konuştuktan sonra ben yavaştan kalkmak için izin istedim Derin'den. saat 10 falandı hatırladığım kadarıyla ve minibüs aradım hastanenin çevresinde. beni tüm minibüslerden nefret ettiricek o minibüsü uzun süre bekledikten sonra görüp atladım içine. şoförle beraber toplam 4 kişiydik minibüste ve ışıklı mışıklı garip bi minibüstü. şoför desen 20 25 yaşlarında jöleli falan garip bi tipti. geçip minibüsün en ön koltuğuna oturarak o gecenin en büyük hatasını yaptım.o gün kimseyle konuşmamış olucak ki hiç susmamaya yemin etmiş gibi konuşmaya başladı benimle. babamı 2 yıldır görmediğimi söyleyince kendi babasını anlattı bana dakikalarca. minibüsteki dayıların da inmesiyle şoförle yalnız kaldım.o yol hiç o kadar uzun gelmemişti gözüme ve bi an önce inmek için can atıyodum.ben öyle boş boş şoförün anlattıklarını dinlerken arkamızda bi minibüs korna çalmaya başladı. şoför camdan kafasını uzatarak "aha sıçtık" deyip gazı kökledi.o ana kadar bülbül gibi şakıyan adam bi anda sus pus oldu.bi süre sonra telefonunu çıkarıp abisini aradı. "abi bu pekekentler beni buldu yine takıldılar gece gece peşime" falan deyince ben iyice tırsıp arkama yaslandım. abi ben iniyim şurda falan dediysem de duramayiz kardeşim şimdi indiricem ben rahat ol deyip indirmedi beni.o sırada minibüs yolundan baya baya sapmıştık ve nereye gittiğimize dair en ufak bi fikrim yoktu. rahat bi yarım saat boyunca sürdükten sonra ben iyice ısrar edince bi köşede durup aceleyle indirdi beni. gecenin o saatinde hiç bilmediğim bi yerdeydim beyler ve cebimdeki para taksiye falan yetmiyceğinden rahat 1-2 saat yürüdüm evi bulmak için.eve girene kadar sürekli küfür ettim o minibüsçüye ve hala da aklıma geldikçe ederim.eve gider gitmez yattım uyudum yine küfür ede ede.

Yaz kardeşim Nasıl diyim yüzüklerin efendisi serisini okurken sonlara doğru hiç bitmese keşke diyerek okuduğum gibi okuyorum uzun uzun yaz hatta askerlik anını yaz yine okurum

Rezzzzzzz

Rez panpa sen devam et 2005 den 2016 ya kadar gel biz dinleriz

Hadi panpa bekliyoruz

beyler yine uzun yazmışım tek part olarak atmıyo bölüp atıcam bi saniye

Sabah uyandığımda hayatımın en kötü günlerinden birine uyandığımı bilmeden üstümü giyip işe gittim. hala dün geceki şoföre olan sinirim geçmemişti ve baya baya uykusuzdum. öğleden sonra saat 3-4 civarı telefonum çalmaya başladı. normalde öyle çok çalmadığı için sessize falan almıyodum.o yüzden iş sırasında çalınca sami abi laf etmesin diye aceleyle bahçeye çıktım. arayanın Derin olduğunu görünce sevinçle açtım telefonu ama Derin karşımda ağlıyodu yine.bi anda söndü yüzümdeki gülümseme ve aceleyle nolduğunu sordum. sesim yüksek çıkmış olucak ki sami abi de yanıma gelip gözlerini dikti bana. Derin sadece ağladı ve "hastaneye gel" diyebildi kekeleyerek. noldu diye sordum ama cevap vermeden kapattı telefonu.o an gözüm ne işi gördü ne de sami abiyi önlüğü çıkarıp "sami abi ben gidiyorum abi çok önemli" deyip çıktım. sami abi merakla nolduğunu sordu ama acelem var abi deyip çıktım ordan.

(bkz: ilk defa bişey istiyorum beyler yardım)

Hastaneye geldiğimde herkes ayrı bi köşede ağlıyodu ve içlerinde Derin'i göremeyince hepten büyük bi korku sardı içimi. kimseye bişey demeden odanın penceresine yöneldim ve Gökçe ablanın orda olmadığını görünce direk en kötü senaryo geldi aklıma. herkes ağladığı için kimseye bişey soramadan dakikalarca oturdum orda. hayatımın en kötü dakikalarıydı desem yeridir beyler kim olduğunu bilmediğim koca koca adamlar ağlıyodu gözümün önünde ve ben Derin'in nerde olduğunu dahi bilmiyodum. koridorun sonundan nurten teyzenin geldiğini görünce ayaklanıp yüzüne diktim gözlerimi. "oğlum" diye sarıldı boynuma.o güne kadar ilk defa böyle görüyodum onu ve ağlamamak için kendimi zor tutuyodum. artık ne olduğunu anlamıştım ama birinden duymadan inanmak istemiyodum bi türlü. "nurten teyze" deyip baktım gözlerine soru sorar gibi ama herhangi bi cevap duymak istemiyodum. "başımız sağolsun oğlum" deyince kendimi bi köşeye atıp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.o zamana kadar sevdiğim birini hiç kaybetmemiştim.o güne kadar sevdiğim çok kişi de olmamıştı zaten ama Gökçe abla için saatlerce günlerce ağladım hala da aklıma geldikçe tuhaf olurum.15 Ağustos 2005 beyler.o melek gibi kız o gün gerçek anlamda melek oldu ve ayrıldı aramızdan.

beyler bu gecelik son olsun hem yorgunum hem de yine kötü oldum hatırlayınca. Derin'le o olaydan yıllar sonra Gökçe abladan konuşurken bana onun en sevdiği şarkıyı söyledi hatta hasta yatağında bile çok dinlemiş.o günden sonra ne zaman aklıma Gökçe abla gelse açar onu dinlerim.ben yine onu dinleyip yatmaya gidiyorum siz de yatmadan önce dinlersiniz belki diye linki bırakıyorum buraya hadi Allaha emanet

https://youtu.be/fregObNcHC8

iyi geceler panpa

Bitsin istemiyorum bu yazı (basin saolsun bu ara okurken ben bile etkilendim)

uzdun be panpa :((

Şarkı tarih 2009 ama ölüm 2005 garip be panpa

Ayrac 96