okuduğum yüzlerce kitabın özel cümleleri

kalın ve ağır zırh, kanatlı elbiselere dönüştü. ızdırap geçici mutluluk ebedi oldu. selam herkese

- Uyuyan bir katille uyuyan bir azizin farkı yoktur
- Yalan ancak ayrıntılarla gerçek olur, birini kandırmanın en iyi yolu ayrıntılardır.
- Terk ettiklerimi dikiz aynalarında aramak artık acıtmıyordu beni…
- “Kurtuluş” dedim. ‘Ankara’da bir mahalle.’ Fazlası değil. Belki bir de Bob Marley’in en iyi şarkısı. Daha fazla düşünmeye gerek yok. Adı her yerde. Kendisi yok. Kurtulmaya gelmiyoruz dünyaya. Daha da saplanmak için buradayız. Dibine kadar.

Kinyas Ve Kayra-Hakan Günday

-insanların birbirlerine aşıkken gündelik hayatlarına devam etmelerini anlayamıyordum. Böylesi bir hareket bana ihanet gibi geliyordu. Kötü sahnelenmiş bir piyes gibi! Sanki bir insana değil de, bir koltuğa aşık olunuyormuş gibi! Ben gece gündüz hissettiklerimi, kızı, birlikte neler yapabileceğimizi, ona neler anlatabileceğimi düşünürdüm.
- Her uykusuzun kendine ait teorilerle dolu bir evreni vardır. içinde hiçbir misafir bulundurmayan bir evren! Yaşarken ölmeyi, ölerek yaşamayı sadece uykusuzlar bilir. Gözlerinin altında biriken her küçük torba gördükleri hayallerle doludur.
- Bir fahişe ile bir rahibenin, bir cani ile bir polisin yan yana yattığı mezarlıklar bana, hayattaki tek gerçek, tek yalansız manzara olarak görünürdü. Ama hoşuma gitmeyen şeyler, içinde yine karşıma çıkan o insani kurnazlığı, ikiyüzlülüğü barındıran mezar taşı yazıları, dini sembollerdi. Yine devreye insanın yarattığı o tiyatro sahnesinin plastik dekorları giriyor ve ölümü dahi kendi çıkarına göre biçimlendiriyordu.

Kinyas ve kayra-Hakan günday

Sevginin apayrı bir yeri vardı onda,

'En büyük mutsuzluk sevilmemiş olmak değil sevmemektir'

diye belirtir bunu.