ben bundan yıllar önce 8 yaşımdayken babamı 12 yaşımdayken annemi kaybettim(Allah rahmet eylesin). zaten babam vefat ettikten sonra annem ve ben tek başımıza geçinmekte zorluk çekiyorduk. babam ve annem kaçarak evlendikleri için 2 tarafta bizi hiç sevmezdi ne bize misafirliğe gelirlerdi, nede bizi misafirliğe cagirirlardi. tabi ki babam öldükten sonrada aynen bu böyle devam etti hiçbir değişiklik olmadı.

annem benim eğitimimi sürdürebilmem için evlere temizliğe, merdiven silmeye falan başlamıştı fakat çok zorlandığını biliyordum hic dinlenme imkanı yoktu sadece ben mutlu olayım diye köle gibi çalışıyordu. ve artık nihayet bi gün gül yüzlü annemin o güzel bedeni bu kadar çalışma temposuna daha fazla dayanamadı ve dönüşü olmayan bir hastalığa yakalandı.

bunun üzerine bende okula gitmemeye başladım ve bu sefer görevimi yerine getirmek çalışmaya başladım fakat anneme kendimce ne kadar iyi bakmaya çalışsamda annemi daha fazla bu dünyada tutamadım. bir yandan annemin gidişine üzülürken diğer yandan bu koca dünyada tek başıma nasıl tutunacağımi düşünmeye başlamıştım...

*

Okunası

özet geç

Cenaze ve defin işlemleri bittikten sonra sözde amcam, dayım ve diğer akrabalarımın yanına gönderildim artık orada hayatımı sürdürmek için fakat ailem gibi benide sevmedikleri için hiçte iyi davranmadılar bana. Ve sonunda bütün akrabalarımı gezdikten sonra gezecek hic kapım kalmadı ve devlet sayesinde bakım merkezine yerleştirilecegimi duydum çok sevinmiştim ve artık yola koyulmuş ve hayatımı karartacak o bakım merkezine giriş yapmıştık fakat olacaklardan haberdar değildim...