ofiste olanlar aklımdan gitmiyordu

Tamamen normal olan size acayip geldiğinde, sıçmış ve de kopmuş bir hayat yaşamış olduğunuzu anlıyorsunuz

"bir düşünsene babalık", demişti. "sende bu kafa varken ayda gibişen ilk erkek olabilirsin.."

en iyilerimizin sonu genellikle kendi ellerinden olur sırf uzaklaşmak için, ve geride kalanlar
birinin onlardan uzaklaşmayı neden isteyebileceğini
bir türlü tam olarak anlayamazlar..

Topluma karşı kin beslemiyordum. Onlardan biri olmadığım gerçeğini çoktan kabullenmiştim.

Acı çekmek için ayyaş olmak, bir kadın tarafından sıfırlanmak gerekmiyordu , ama acı çekip ayyaş olunabilirdi. Bir süre, gençlikte özellikle, talihin senden yana olduğunu sanabilirdin, bazen senden yanadır da gerçekten. Ama senin farkında bile olmadığın ve senin aleyhine işleyen birtakım ortalama hesaplar ve kanunlar vardır, her şeyin yolunda gittiğini sandığın zamanlarda bile.Bir gece, sıcak bir salı gecesi o ayyaş sen oluverirsin, sensin o ucuz pansiyon odasında olan, ve daha önce o odalarda olmuş olmanın da bir yararı olmaz, daha da kötüdür hatta, çünkü bir daha bu duruma düşmemeye karar vermişliğin vardır. Bir sigara daha yakmaktan, bir içki daha içmekten, o sıvası dökük duvarlarda bir çift göz, bir çift dudak aramaktan başka bir şey de gelmez elden.

öğrenmek için Karl Marks okumayın lütfen, çok kuru tak. insanlık ruhunu tanımaya çalışın. Marks, Prag'a giren tanklardır, bu yola girmeyin, öncelikle Celine okuyun. 2.000 yılda yetişmiş en büyük
yazar. Camus'nün Yabancı'sı, mutlaka. SUÇ VE CEZA, KA-RAMAZOV KARDEŞLER, tüm Kafka, keşfedilmemiş yazar John Fante'nin bütün kitapları, Turgenyev'in öyküleri. Faulkner'dan,
Sheakspear'den ve özellikle George Bernard Shaw'dan uzak durun, inanılmaz siyasi bağlantıları sayesinde şişirilmiş bir balondan başka bir şey değildir Shaw, önündeki yol asfaltlanmış ve gerektiğinde kıç yalamasını bilen bir diğer yazar da Hemingway'di sanırım, ancak aralarında önemli bir fark Hemingway'in ilk yazılarının iyi olmasıdır, oysa Shaw baştan sona tak yazdı. işte, devrimle başladık, edebiyata vardık, aralarında bir bağ var. her şeyde bağlanabilirlik var zaten, ama yoruluyorum ve yarını bekliyorum

Milyonlarca kadının içinden biri çıkar ve içinizde uykuya yatmış ne varsa canlandırır. Yapılarında bir uyum vardır, giydikleri elbisedir bazen sizi çeken; ya da kendilerine özgü bir hava..

Zordur benimle yürümek. Bunu benimle yola çıkanlar bilir, hepsi yarı yolda gittiler. Suç kimde? Ben zoru seviyorum, onlar sevmiyor. Yapacak bi şey yok. Suçum var mı, tabii ki var: Zor yola, kolay kişilerle çıkmak en büyük hatadır.

Dünyanın haline bir baksana, hava kirliliği, cinayetler, zehirli sular, zehirli yiyecekler, nefret, umutsuzluk, her şey var. Dünyadaki tek güzel şey hayvanlar. Ama onların da soyunu tüketiyorsunuz. Yakında evcil farelerden ve yarış atlarından başka hayvan kalmayacak. Çok üzücü bir durum bu. Senin sürekli içmene şaşırmamak lazım.

insan kendini çok derin tahlil etmemeli, yoksa hiçbir şey yapmaz, yaşam durur. bir kaya parçasının üstünde hiç kımıldamadan oturan bilgelere döneriz. bu da ne kadar bilgecedir bilemiyorum. aşikar olanı silerler ama bir şey sildirir onlara. tek bir sineğin kendiyle düzüşmesi gibidirler bir anlamda. kaçış yok, etki yok, etkisizlik yok. kendimizi zarar hanesine yazmaktan başka çare yok: oynayabileceğimiz bir hamlemiz kalmamış. mat olmuşuz.

Yɑlnız biɾ dünyɑdɑ yɑşıyoɾduk. Heɾkes öyle değilmiş gibi yɑpıyoɾdu, bɑş edebiliyoɾmuş gibi.

kadınlara yalan söylemekten çekinmeyin, yeter ki kendileri için söylendiklerini bilsinler...

Milyonlarca kadının içinden biri çıkar ve içinizde uykuya yatmış ne varsa canlandırır.

Kötü olanla, bize kötü olduğu öğretilenler farklı şeyler olabilir. Toplum bize bazı şeylerin kötü olduğunu öğretip bizi köleleştirmeye çalışır.

Özgürlük için savaşmak gerekir derler. Bunu biliyorum. Ama ben Japonlarla, italyanlarla, Almanlarla ya da Ruslarla savaşmak zorunda kalmadım özgürlüğüm için. Amerikalılarla savaştım; aile kurumuyla, okul bahçesiyle, patronlarla, sokak hanımefendileriyle, dostlarla, sistemin kendisiyle..

insan ilişkileri yürümüyordu zaten. ilk iki hafta bir şeye benziyor, taraflar daha sonra heyecanlarını yitiriyorlardı. Maskeler düşüyor, gerçek yüzler belirmeye başlıyordu: çatlaklar, geri zekalılar, sapıklar, kinciler, sadistler, katiller. Modern toplum kendi türlerini yaratmıştı ve hepsi birbirlerinden besleniyorlardı. Ölümüne bir düello-lağım çukurunda. insan ilişkilerinde umulabilecek en uzun sürenin iki buçuk yıl olduğuna karar vermiştim..

benim için birini terk etmeseydiniz ya da
biri sizi terk etmeseydi, hiçbirinizi tanıma
fırsatı bulamayacağımı anlıyorum şimdi..

Yalnızlık üzücüdür; tek başınalık üzücü değildir. Yalnızlık bir tamamlanmamışlık duygusudur. Sen birisine ihtiyaç duyarsın ve ihtiyaç duyulan kişi mevcut değildir. Yalnızlık karanlıktır, onda hiç ışık yoktur. Karanlık bir evdir, birisinin gelip ışığı yakmasını beklemek ve beklemektir.

Tek başınalık, yalnızlık değildir. Tek başınalık kendinin tam olduğunu hissetmek anldıbına gelir. Hiç kimseye ihtiyaç yoktur, sen yeterlisin