ofiste olanlar aklımdan gitmiyordu

https://www.youtube.com/watch?v=2BASLQBHbqM

http://www.imgim.com/image/50nc5qg.jpg/

Ofiste olanlar aklımdan gitmiyordu. O pahalı purolar, şık elbiseler, kanlı biftekler ve mâlikanelerin uzun girişlerini hâyâl ettim, Refah, Avrupa’ya seyahatler, Güzel kadınlar... Benden çok mu zekiydiler ? Tek fark paraydı ve onu elde etme isteği.

Ben de yapardım. Para biriktirecektim. Bir fikir yakalayıp kredi alacaktım. insanları işe alıp kovacaktım. Masamın çekmecesinde viski bulunduracaktım… Karım olacaktı. Ona ihanet edecektim ve o bunu bilecek ama servetimden yararlanmak için kabullenecekti. Yüzlerindeki hâyâl kırıklığını görmek için insanları işten atacaktım. Hak etmedikleri hâlde kadınların işine son verecektim.

insanların ihtiyacı olan şey buydu; ümit…

(edit: konu günceldir. canınız sıkıldıkça açın okuyun beyler. kendinizden bir şeyler bulacaksınız... )

Bu kız beni sıkan her şeyden haz duyuyor, benim haz duyduğum her şeyden sıkılıyordu. ideal bir çifttik. Aramızdaki tahammül edilebilir ve tahammül edilemez mesafe sayesinde sürdürebiliyorduk ilişkimizi. Her gün ve gece tekrar karşı karşıya geliyorduk; hiçbir şeyi çözümleyememiş ve çözümleme umudu olmaksızın. Mükemmeliyet.

Beş yıldır
aynı
lamba siperliğine
bakıp duruyorum
üzerinde bir tür
bakar tozu birikti
ve buraya gelen kızlar
temizlemeyecek kadar
meşguller

ama önemi yok
zaten ben de
şu ana dek
farkedemeyecek kadar
meşguldum;

ışığın
beş yıllık
toz nedeniyle
iyi aydınlatmadığını...

Ahlaksız biri değilim ben, aksine fazla ahlaklıyım...

Bazı erkekler kadınlarla ilişki yürütmekte başarılıdırlar. Ben hiç beceremedim. Çok sıkıcı bir şey ilişki, bittiğinde gerçekten düzülmüş hissedersin kendini...

Sorun seçimlerini hep iki kötü arasında yapmak zorunda kalmandaydı; ve seçimin ne olursa olsun bir parçanı daha kesiyorlardı. Kesecek bir şey kalmayana dek. insanların çoğu yirmi beş yaşında mahvolmuştur. Araba süren, yemek yiyen, çocuk sahibi olan, kendilerine en çok benzeyen başkan adayına oy vermek gibi her şeyi yapılabilecek en kötü şekilde yapan zütlerden oluşmuş bir toplum.

Bir kadınla geçinmenin yolu yoktur...

"bir düşünsene babalık", demişti. "sende bu kafa varken ayda gibişen ilk erkek olabilirsin.."

Bir Kadın sana karşı olduğunda, unut gitsin. Önce seni severler, sonra bir şeyler değişiverir içlerinde. Bir çukurda ölüşünü, bir araba tarafından çiğnenişini seyrederler ve üzerine tükürürler...

geleceğin de geçmişin gibi olacaktı; bir kere tiksine tiksine işlediğin günahı daha sonra defalarca seve seve yapacaktın...

Sarhoş olmayı hep sevmeye karar verdim. Sıradanlığı alıp zütürüyordu, sıradanlıktan yeterince sık uzaklaşabilirsen sıradan olmazdın belki..

ilgi duymuyordum. Hiçbir şeye ilgi duymuyordum. Nasıl kaçabileceğime dair hiçbir fikrim yoktu. Diğerleri yaşamdan tat alıyorlardı hiç olmazsa. Benim anlamadığım bir şeyi anlamışlardı sanki. Bende bir ekgiblik vardı belki de, Mümkündü. Sık sık aşağılık duygusuna kapılırdım. onlardan uzak olmak istiyordum. Gidecek yerim yoktu ama. intihar? Tanrım, çaba gerektiriyordu. Beş yıl uyumak istiyordum ama izin vermezlerdi...

Hiç çıldırmayan insanlar ne kadar berbat hayatlar yaşarlar..

Kelebeklerin ve arıların arzuladığı bir çiçek olmak varken, sinekleri cezbeden bir tak parçasıydım. Yalnız yaşamak istiyordum, yalnız olunca daha iyi hissediyordum kendimi, daha temiz; ama onlardan kurtulacak kadar zeki değildim...

Yaşam az sayıdaki kadına hoş bir zarafet vermiş, kalanını da görmezlikten gelmiş...

Milyonlarca kadının içinden biri çıkar ve içinizde uykuya yatmış ne varsa canlandırır. Yapılarında bir uyum vardır, giydikleri elbisedir bazen sizi çeken; ya da kendilerine özgü bir hava...

Nerede değilsem, orada iyi olacakmışım gibi gelir..

Yatağa girdik. Işığı söndürdükten sonra sordu. "Şimdi mi istersin yoksa sabah mı?"
"Sabah," diye yanıtladım ve sırtımı döndüm.
Sabah kalkıp kahve yaptım, yatağa getirdim.
Güldü. "Geceyi pas geçen ilk erkeksin," dedi.
"Boşver," dedim. "Hiç olmasa da olur."

nedir ki evlilik? Onaylanmış bir gibiş, onaylanmış gibişler ama hiç şaşmaz, sonunda sıkıcı olur, işe dönüşür, ama dünyanın istediği buydu; kapana kısılmış, yapması gereken bir işi olan zavallılar...

Saçmalık, yaşamak, beklemek, aramak. Düşünmekten beynim ağrıyordu.
Bir kere aşık olmuştum, ilk gençlik rüyalarımı görmeye başladığım yıllarda.
Irene bizim yanımızdaki evde yaşardı. Onun yanında kalbim zonklardı. Sonra en yakın arkadaşımla kırlara gittiler.O gün vazgeçtim sevmekten...