ofiste olanlar aklımdan gitmiyordu

Kendime bir kahraman bulmak zor artık benim için, bu yüzden kendi kahramanımı kendim yaratmalıyım: Kendimi. Bu bazı zor gecelere neden olur. Ve günlere. insan esnek, değişimlere açık olmalı; fakat heves etmek yeterli değildir değişmek için. Adımlar doğal olmalı ve hayatın içinden gelmeli.

Ben de küçük şeylerden mutlu olabilirim; ama bu kadar takun arasında o küçük şeyleri çıkarmaya üşeniyorum.

Özgürlük kurşunlanıyor. ‘Öldürme’ hakkı en önde gelen hak bu ülkede. Tembellik erdem olmuş. Milliyetçilik suç. Muhafazakarlık bir tarih hatası. Tanrı otuz yaşın üstünde. Genç olmak tek din. ‘Ah­lak’ kirli ayaklardan farksız, işe burun kıvırma moda. ‘Aşk’ penisi­lin almayı gerektiren bir hastalık. Evde annenin yüreği kan ağlarkan bitli ve çıplak bir oğlana çiçek uzatmak ‘Aşk’. Sevgi yabancılar için, aile için değil.

”Güzelliğinle neden uğraşıyorsun? Kabullensene?”
“Başka bir şey gördükleri yok da ondan. Bir tak değil güzellik. Uçar
gider. Çirkin olduğun için talihlisin. Biri seninle ilgilendiğinde başka bir
şey için olmadığını biliyorsun.”
“Pekala,” dedim.”Talihliyim.”
“Çirkin olduğunu ima etmek istemedim. Başkaları için çirkin
olabilirsin. Harikulade bir yüzün var aslında.”
“Teşekkür ederim.”
Birer içki daha içtik.
“Neler yapıyorsun?” diye sordu.
“Hiç. Bir tak yapmak gelmiyor içimden. istek duymuyorum.”

reserved

üç yıllık yemek ve içki ikmali yapılmış bir mağaraydı istediğim. kumla silecektim kıçımı. her şeyi; bu basit, korkakça ve sıkıcı yaşantının içinde boğulmaya yeğlerdim.

Önemlidir.. Tembellik etmeyi bilmek lazım. işin özü tempodur. Yaptığından tamamen uzaklaşıp doğru zamanda mola almazsan her şeyi kaybedersin. ister aktör ol, ister ev kadını, fark etmez. Doruk noktalarının arasında hiçbir şey yapmadığın boşluklar olmalı. Yatağa uzanıp tavanı seyret, bu çok çok önemlidir. Hiçbir şey yapmamak, çok çok önemli. Ve bu çağdaş toplumda kaç kişi yapıyor bunu? Çok az. Bu yüzden herkes kaçık, saldırgan, öfke ve nefret dolu.

Bazen dehşetin dibine inersin, ümidi kesersin; ama ölmezsin, işte bu ölümden beter.

Biliyor musun; kötü olanla, bize kötü olduğu öğretilenler farklı şeyler olabilir? Toplum bize bazı şeylerin kötü olduğunu öğretip bizi köleleştirmeye çalışır.

Geçmiş yüzyıllarda yazılanlar beni pek açmadı; aşırı ciddi buldum. Bir kaç istisna dışında yapaylığa çok yakın. Bu bana devam etme gücü verdi. Yazmayı sürdürüyorum. Çoğunluk underground ve pek zengin değil. Olması gerektiği gibi.

Klagib müzik (Stravinsky ve Mahler) ve birayı severim. Romantik ve duygusalım. hayatıma giren kadınlardan birkaçı beni bulutların üzerine çıkarmayı başardı.

Enseler, yüzler kadar iğrenç değillerdi; ama gene de insanı dehşete düşürmeye yetiyorlardı.

Asla gerçekten yaşamadım, yaşatmadılar... Sanki bunun için çabaladılar... Çoğu aniden hayatıma girdi ve ne olduğunu anlayamadan çekip gitti... Gittiklerine yanmıyorum da gibtir ol git diyemediğime yanıyorum... Yalnızım ve mutluyum. Hayatıma girecek ve hayatımı berbat edeceklere şimdiden söyleyeyim: "gibtir olun gidin!"

Yalnızlık üzücüdür; tek başınalık üzücü değildir. Yalnızlık bir tamamlanmamışlık duygusudur. Sen birisine ihtiyaç duyarsın ve ihtiyaç duyulan kişi mevcut değildir. Yalnızlık karanlıktır, onda hiç ışık yoktur. Karanlık bir evdir, birisinin gelip ışığı yakmasını beklemek ve beklemektir.

Tek başınalık, yalnızlık değildir. Tek başınalık kendinin tam olduğunu hissetmek anldıbına gelir. Hiç kimseye ihtiyaç yoktur, sen yeterlisin

Acı çekmek için ayyaş olmak, bir kadın tarafından sıfırlanmak gerekmiyordu , ama acı çekip ayyaş olunabilirdi. Bir süre, gençlikte özellikle, talihin senden yana olduğunu sanabilirdin, bazen senden yanadır da gerçekten. Ama senin farkında bile olmadığın ve senin aleyhine işleyen birtakım ortalama hesaplar ve kanunlar vardır, her şeyin yolunda gittiğini sandığın zamanlarda bile.Bir gece, sıcak bir salı gecesi o ayyaş sen oluverirsin, sensin o ucuz pansiyon odasında olan, ve daha önce o odalarda olmuş olmanın da bir yararı olmaz, daha da kötüdür hatta, çünkü bir daha bu duruma düşmemeye karar vermişliğin vardır. Bir sigara daha yakmaktan, bir içki daha içmekten, o sıvası dökük duvarlarda bir çift göz, bir çift dudak aramaktan başka bir şey de gelmez elden.

Topluma karşı kin beslemiyordum. Onlardan biri olmadığım gerçeğini çoktan kabullenmiştim.

en iyilerimizin sonu genellikle kendi ellerinden olur sırf uzaklaşmak için, ve geride kalanlar
birinin onlardan uzaklaşmayı neden isteyebileceğini
bir türlü tam olarak anlayamazlar..

"bir düşünsene babalık", demişti. "sende bu kafa varken ayda gibişen ilk erkek olabilirsin.."

Tamamen normal olan size acayip geldiğinde, sıçmış ve de kopmuş bir hayat yaşamış olduğunuzu anlıyorsunuz

Ama genellikle,
en yoğun ve tutkulu
anlarda,
bir kez daha
sinema salonunda
etrafındaki çiftler kumrular gibi fısıldaşırken
elindeki patlamış mısır torbasıyla
bir başına oturan
yalnız adam olmayı
arzulardım..

Ne kadar yaratıcı ve çetin çocuklarız hepimiz,
neden izin veriyorlar
ölmemize?