ofiste olanlar aklımdan gitmiyordu

https://www.youtube.com/watch?v=2BASLQBHbqM

http://www.imgim.com/image/50nc5qg.jpg/

Ofiste olanlar aklımdan gitmiyordu. O pahalı purolar, şık elbiseler, kanlı biftekler ve mâlikanelerin uzun girişlerini hâyâl ettim, Refah, Avrupa’ya seyahatler, Güzel kadınlar... Benden çok mu zekiydiler ? Tek fark paraydı ve onu elde etme isteği.

Ben de yapardım. Para biriktirecektim. Bir fikir yakalayıp kredi alacaktım. insanları işe alıp kovacaktım. Masamın çekmecesinde viski bulunduracaktım… Karım olacaktı. Ona ihanet edecektim ve o bunu bilecek ama servetimden yararlanmak için kabullenecekti. Yüzlerindeki hâyâl kırıklığını görmek için insanları işten atacaktım. Hak etmedikleri hâlde kadınların işine son verecektim.

insanların ihtiyacı olan şey buydu; ümit…

(edit: konu günceldir. canınız sıkıldıkça açın okuyun beyler. kendinizden bir şeyler bulacaksınız... )

Beş yıldır
aynı
lamba siperliğine
bakıp duruyorum
üzerinde bir tür
bakar tozu birikti
ve buraya gelen kızlar
temizlemeyecek kadar
meşguller

ama önemi yok
zaten ben de
şu ana dek
farkedemeyecek kadar
meşguldum;

ışığın
beş yıllık
toz nedeniyle
iyi aydınlatmadığını...

Milyonlarca kadının içinden biri çıkar ve içinizde uykuya yatmış ne varsa canlandırır. Yapılarında bir uyum vardır, giydikleri elbisedir bazen sizi çeken; ya da kendilerine özgü bir hava...

Sorun seçimlerini hep iki kötü arasında yapmak zorunda kalmandaydı; ve seçimin ne olursa olsun bir parçanı daha kesiyorlardı. Kesecek bir şey kalmayana dek. insanların çoğu yirmi beş yaşında mahvolmuştur. Araba süren, yemek yiyen, çocuk sahibi olan, kendilerine en çok benzeyen başkan adayına oy vermek gibi her şeyi yapılabilecek en kötü şekilde yapan zütlerden oluşmuş bir toplum.

Bu kız beni sıkan her şeyden haz duyuyor, benim haz duyduğum her şeyden sıkılıyordu. ideal bir çifttik. Aramızdaki tahammül edilebilir ve tahammül edilemez mesafe sayesinde sürdürebiliyorduk ilişkimizi. Her gün ve gece tekrar karşı karşıya geliyorduk; hiçbir şeyi çözümleyememiş ve çözümleme umudu olmaksızın. Mükemmeliyet.

Hemen herkes dahi doğar geri zekalı gömülür..

Saçmalık, yaşamak, beklemek, aramak. Düşünmekten beynim ağrıyordu.
Bir kere aşık olmuştum, ilk gençlik rüyalarımı görmeye başladığım yıllarda.
Irene bizim yanımızdaki evde yaşardı. Onun yanında kalbim zonklardı. Sonra en yakın arkadaşımla kırlara gittiler.O gün vazgeçtim sevmekten...

Biliyor musun doktor, insanın aklı başına çok tuhaf zamanlarda geliyor - ya gençlik tükendikten sonra, ya fırtına dindikten sonra, ya da kızlar eve gittikten sonra...

Yatağa girdik. Işığı söndürdükten sonra sordu. "Şimdi mi istersin yoksa sabah mı?"
"Sabah," diye yanıtladım ve sırtımı döndüm.
Sabah kalkıp kahve yaptım, yatağa getirdim.
Güldü. "Geceyi pas geçen ilk erkeksin," dedi.
"Boşver," dedim. "Hiç olmasa da olur."

Nerede değilsem, orada iyi olacakmışım gibi gelir..

Yaşam az sayıdaki kadına hoş bir zarafet vermiş, kalanını da görmezlikten gelmiş...

Kelebeklerin ve arıların arzuladığı bir çiçek olmak varken, sinekleri cezbeden bir tak parçasıydım. Yalnız yaşamak istiyordum, yalnız olunca daha iyi hissediyordum kendimi, daha temiz; ama onlardan kurtulacak kadar zeki değildim...

Hiç çıldırmayan insanlar ne kadar berbat hayatlar yaşarlar..

ilgi duymuyordum. Hiçbir şeye ilgi duymuyordum. Nasıl kaçabileceğime dair hiçbir fikrim yoktu. Diğerleri yaşamdan tat alıyorlardı hiç olmazsa. Benim anlamadığım bir şeyi anlamışlardı sanki. Bende bir ekgiblik vardı belki de, Mümkündü. Sık sık aşağılık duygusuna kapılırdım. onlardan uzak olmak istiyordum. Gidecek yerim yoktu ama. intihar? Tanrım, çaba gerektiriyordu. Beş yıl uyumak istiyordum ama izin vermezlerdi...

Sarhoş olmayı hep sevmeye karar verdim. Sıradanlığı alıp zütürüyordu, sıradanlıktan yeterince sık uzaklaşabilirsen sıradan olmazdın belki..

Bazı erkekler kadınlarla ilişki yürütmekte başarılıdırlar. Ben hiç beceremedim. Çok sıkıcı bir şey ilişki, bittiğinde gerçekten düzülmüş hissedersin kendini...

nedir ki evlilik? Onaylanmış bir gibiş, onaylanmış gibişler ama hiç şaşmaz, sonunda sıkıcı olur, işe dönüşür, ama dünyanın istediği buydu; kapana kısılmış, yapması gereken bir işi olan zavallılar...

Elbette yazdığım kadar büyük ve sürekli bir endişe duyuyor olsaydım, bütün engellere rağmen şezlongumda daha fazla oturamaz, ertesi gün soluğu yanınızda alırdım.

"bir düşünsene babalık", demişti. "sende bu kafa varken ayda gibişen ilk erkek olabilirsin.."

Serserilerin yanında rahatımdır, çünkü ben de serseriyim. Kanun sevmem, ahlak sevmem, din sevmem, kural sevmem. Toplumun beni şekillendirmesinden hoşlanmam.