ofiste olanlar aklımdan gitmiyordu

Aralık ayının bir cumartesi akşamıydı. Odamdaydım,her zamankinden daha çok içmiş, sigaraları birbiri ardına yakarak kızları, kenti,işleri ve önümdeki yılları düşünmüştüm. Geleceğime baktığımda gördüklerim hiç iç açıcı değildi. insan düşmanı, veya kadın düşmanı değildim ama yalnız kalmayı seviyordum. Küçük bir odada içki ve sigara içerek yalnız olmak güzeldi.iyi eşlik etmişimdir kendime hep.

-Sigaran var mı? diye soruyor hatun. Evet diyorum, sigaram var.
-Kibritin? diye soruyor. Romayı yakmaya yetecek kadar.
-Viskin? Acıların Mississipi Nehri'ni doldurmaya yetecek kadar viskim var.
-Sarhoş musun?
-Henüz değil..

risirvvvv

ananı gidip gibtim

reserved

insanlarla birlikteyken iyi hissetmem kendimi. Benden uzak şeylerden söz ediyorlar, benim duymadığım heyecanlar duyuyorlar. Ama onlarla birlikteyken kendimi güçlü hissediyorum. Şöyle düşünüyorum: onlar bütünün küçük parçaları ile hayatlarını sürdürebiliyorlarsa, ben de sürdürürüm. Ama yalnız kaldığımda, kendimi bir duvarla, soluk almakla, tarihle, kendi sonumla kıyaslayabildiğimde bazı tuhaf şeyler olmaya başlıyor. Zayıf bir adamım ben anlaşılan.

incil'i denedim. Filozofları, şairleri denedim, ama hepsi bir şekilde hedefi ıskalamışlardı. Tamamen farklı şeylerden söz ediyorlardı. Ben de uzun süre önce okumaktan vazgeçtim. içki, kumar ve ciks biraz işe yarıyordu, yaşantımla cemiyetin, kentin, ülkenin bir ferdi gibiydim; ancak tek fark benim "başarma" isteği duymamamdı. Böyleydim; entelektüel değildim, sanatçı değildim, sıradan insanı kurtaran köklerden de yoksundum. ARADA DEREDE KALMIŞ BiR ŞEYDiM, bu da deliliğin başlangıcı olsa gerek...

Sıkıldım, her şeyden, herkesten, duygulardan, düşüncelerden.
Beni benden alan birşeyler var, içimi kemiren, yaşama sevincimi, duygularımı donduran soğuk bir sancı var, bilmiyorum sizde var mı ? Artislikte yapamıyorsun şu sancıya, diklenemiyorsun. Amansız, apansız. Çaresizlik, ölümün diğer adı, anladım ... tamam..

Enseler, yüzler kadar iğrenç değillerdi; ama gene de insanı dehşete düşürmeye yetiyorlardı.

aşk iki kez geldiğinde ve iki kez yalan söylediğinde bir daha sevmemeye karar verdik. böylesi adilaneydi. bize ve aşkın kendisine...

arada var güzel şeyler

Hagibtir, dedim ve sürdü gün...

aferim lan, twitter'da takipçi sayım falan çoğaldı amk re-tweet'lerim arttı.

Aslında hiç kaybetmedim ; sadece sistemin istedikleri kazandı. Meteliksiz olabilirim ama niteliksiz değilim.

-Biliyorsun beni, severim markette dolanmayı, sonra tuvalet kağıtlarının olduğu rafa geldim ve 92 yaşında bir kadın gördüm, en hesaplı tuvalet kağıdını arıyordu.
- iyi de herkes yapar bunu.
-Tamam ama, 92 yaşındasın, yarın ölebilirsin, üç kuruşun hesabını yapmanın ne anlamı var? Yani, 92 yaşında sıçabiliyor olmak zaten muhteşem bir olay, neden en pahalı tuvalet kağıdını alıp bunu kutlamıyorsun?

Yanlış olan anlaşılmadı; doğru olan ise tükendi.

Hayatın çekilmez olduğu doğruydu. insanların çoğuna öyle değilmiş gibi yapmayı öğretmişlerdi. Arada sırada biri kendini öldürüyor ya da delirip kapatılıyor , ama diğerleri her şey yolundaymış gibi yaşamayı sürdürüyorlardı.

Kölelik kaldırılmadı, sadece bütün renkleri kapsayacak biçimde genişletildi.

insanlar benim zeki olduğumu düşünüyorlar. Böyle bir şey yok. Son derece normal bir insanım. Sadece çevremdekiler çok aptallar ve bunu duymaktan zevk alıyorlar.

Geçmiş yüzyıllarda yazılanlar beni pek açmadı; aşırı ciddi buldum. Bir kaç istisna dışında yapaylığa çok yakın. Bu bana devam etme gücü verdi. Yazmayı sürdürüyorum. Çoğunluk underground ve pek zengin değil. Olması gerektiği gibi.

Klagib müzik (Stravinsky ve Mahler) ve birayı severim. Romantik ve duygusalım. hayatıma giren kadınlardan birkaçı beni bulutların üzerine çıkarmayı başardı.

bak güzel kardeşim,
bak sana kardeşim diye hitap ediyorum çünkü bizim oralarda birine dayak atmadan önce böyle hitap ederiz ben 34 yaşında 2 çocuk babası bi memurum 2 kuruş para için belediyede veznedarlık yapıyorum akşamları hanım dırdırından çocuk gürültüsünden kaçmak için buraya giriyorum ve ne zaman gibik bi başlık açsam arkasında sen çıkıyosun. seni takip etmeye başladım bu yüzden iki kere işe gidemedim müdürümden azar yedim ve durumu ofisteki memurlara anlattım onlarda çok sinirlendi. ofisten hilminin pazarcı tanıdıklarına adminlerden aldığım ev adresini verdim şimdi sen düşün güzel kardeşim.