Hiç lafı uzatmadan direk hikayeye başlıyorum. Çayınızı ve sigaranızı hazırlayın.

O zamanlar daha okula başlamamıştım. Tam 5 yaşındaydım. Bu yaşım hayatımın en berbat yaşıydı. 5 yaşımdan nefret ediyorum.

Mahallede arkadaşlarımla oyun oynuyodum. En sevdiğimiz oyun kumlarla oynamaktı. Oyunumuzu bir ambulansın sren sesi bozdu. Normalde sren seslerini severdim ama bu sren sesi hayatımı karartan sesdi.

Ambulans'tan inen doktorlar vs. hemen arka kapıyı açıp bir sedye aldılar ve bizim binadan içeri girdiler. Ne olduğunu anlayamamıştım. Bende onlarla birlikte hemen yukarı çıktım. Bizim evin içine girmişlerdi şaşırmıştım.

Doktorlar hemen salona koştu. Meğerse ambulans annem için gelmişti. Babam zaten ben doğmadan önce bi trafik kazası geçirmiş ve vefat etmişti. Annemle ikimiz yaşıyoduk.

Doktorlar annemi sedyeye taşırken ağlamaya başlamıştım.

-Anne niye doktor amcalar zütürüyo seni, anne neden gözünü açmıyosun, anne nereye gidiyoruz vs.

Annemi ambulansa koyduktan sonra bende annemle beraber hastaneye gitmiştim. Olayı öğrenen halam, amcam, dayılarım vs. hepsi hastaneye gelmişti. Halam sağolsun beni hiç yanlız bırakmadı hep yanımdaydı. Bu yüzden halamı ayrı bi severim.

Halam doktorlardan bilgi almış ve diğer akrabalara söylemişti. Hepsi ağlamaya felan başlamıştı be olduğunu anlayamıyodum. Halamın yanına gittim ve ;

Ben : Hala annem ne zaman yanımıza gelicek? Neden odadan çıkmıyo?

Halam : Oğlummmm.

diyerek sarılmıştı bana.