sen en çok yaşamaya ihtiyacın olduğu zaman ölmek istedin mi? ben istedim. istedim de beceremedim ölmeyi. Sorsana bi yaşamayı becerebildin mi ki diye? yaşamayı becerebilseydim belki ölmesini de becerebilirdim. düşündüm de ben ne beceriksiz adammışım. yeni yeni anlıyorum herşeyi. Ama artık çok geç. Peki ya senin hiç ölümden döndüğün oldu mu? benim oldu. Gecenin dördünde yatagından düşüp yerlerde sürüklendiğin, nefes alamadığın, bağıramadığın, yardımına kimsenin gelmediği oldu mu? o zaman değiştim işte ölümün yalnız olduğun zamanlarda geleceğini o zaman anladım. o zaman anladım iste herşeyi. o zaman anladım seni nasıl sevdiğimi. bütün herşeyi bıraktım koşa koşa yanına geldim işte o zaman. sana ne kadar değer verdiğimi de o zaman anladım.

keşke bunları yaşamasaydım keşke bunları yaşamış olmasaydım dedim ben hep o zaman bunu yazmazdım dedim ya da keşke şu an sadece bunları okuyup geçen biri olsaydım dedim

Bende dedim ki iyi demişsin dedim ve arkamı dönüp sukulayip gittim

Peki ya sen bişeyler okumak isteyip de bunu okuduktan sonra dedinmi keşke okumasaydim ben de işte o zaman anladım okumamam gerektiğini o zaman anladım

sana birşey söylemek istiyorum uzun zaman önce söylemem gereken birşey ama sen bunu duyunca benden nefret edeceksin
çok farklı olacak herşey uzaklaşacaksın benden. uzaklaşta benden. seni kırmaktan üzmekten başka bişey yapmıyorum farkındayım. senden ne kadar uzaklaşmayı düşünsem, uygulamaya kalksamda beceremedim ben. hep kendimi senin yanında buldum uzaklaşamadım senden konuşmadığımız zamanlar bile. farkettin veya etmedin bilmiyorum ama beceremiyorum işte senden uzaklaşmayı.
artık vakti geldi diye düşünüyorum artık hazır hissediyorum kendimi kaç defa yazmayı düşündüm kaç defa söylemeyi düşündüm cesaretim yok seni kaybetmeye, olmaz diyorum kendime kaybedemem onu. kaybettim ben onu bi kere diyorum. kaybedince ne olduğunu gördün diyorum ama bakıyorum böylede olmuyo bilmen gerek artık birtek bunu biliyorum suan sadece.