Selamlar beyler sizlere hayatımdan bir kesit yazmak, içimi dökmek istediğim için buradayım. Uzatmadan direk başlıyorum beyler
P1
Küçüklüğüm pek parlak değildi beyler şükür halimiz yerinde beyler eskiden yaşım 5 veya 6 iken her yaz dedemlerde kalırdım. Dedem ve anneannem küçük ama sahile yakın bir evde yaşarlardı. Yazın ise ailem çalışırdı. Beni dedemlere bırakırlardı.Her zaman olduğu gibi bir yaz geçireceğimi umuyordum ki zaten o yaşta en fazla ne yaşıyabilirdim...

12 de burdayım beyler rezleri alın.

P2
Her zamanki gibi ailem ben dedemlere bıraktı , yemek yediler sonra ilk otobüsle döndüler. Dedemden bahsedeyim beyler dedemin o zamanlar hocaydı.O zamanlar hoca ne felan hiç bilmezdim ama inançlı biri olduğunu bilirdim. Anneannem ise ev hanımıydı, çoğu zaman örgü ile uraşır pek konuşmaz ama ikiside beni çok severlerdi ve her yaz gitmem onlar için sıkıntı değil tam aksine mutluluk kaynağıydı ama bu yaz dedem ve anneannem sıkkındı zaten suratlarında anlaşılıyor ama annemlere hiç belli etmemişlerdi, kaç yıldır böyle bir şey olmuyordu ve kanıksamıştım doğal olarak anneannem yemeğe çağırdı ve sofraya oturduk. Dedeme bu durumları sorduğumda ise benden kaçıyordu. Kimse birbiri ile konuşmuyordu ve odama geçmek için izin istedim, misafir odasında kalacaktım zaten büyük bir ev değildi. Yastığa başımı koyduğum gibi uyumuşum. Gece su içmek için kalktığımda ise dedem salonda oturmuş sanki biri ile konuşuyordu. Direk yattım ve çok korkmuştum, yanlış gördüğümü düşünerek uykuya daldım

Beyler gece on iki dedim fakat yarın işim çıktı.Bu nedenden dolayı şimdi yazıyorum erkenden yatıcam kusuruma bakmayın.

Edit:Zati okuyan yok ak