kafamda düşünceler uçuşurken ormandan toprak yola çıktık artık ovaydı burası düzlüktü orman tarafının aksine, ileride bir çoban koyun güdüyordu, dayım durdur arabayı dedi, niye dedim durdur çobana soralım nasıl bir aileymiş bunlar dedi, durdurdum annemler arabada kaldı dayımla ikimiz indik çobanın yanına vardık gözüme ilk çarpan şey koskoca sürüde hiç köpek olmamasaydı, böyle bir sürüde en az 2 köpek olması gerekirdi, bir diğer şey ise tamamen keçilerden oluşuyordu bu sürü, selamun aleyküm dedi dayım çoban ise selam almadı bize doğru baktı sadece, bunların derdi neydi o zamanlar bilmiyorduk sadece tuhafımıza gidiyordu, dayımda alışmış olacak ki selam almamalarına, sert bir karşılık vermedi gece gece elin addıbına, birşey sorcacağız dedi sadece, çoban kafasını salladı sor manasında, biz şu gerideki ... köyünden bir gelin alacağız karahasanların basri derler işte onun kızı nasıl bilirsin onları dedi, çoban sırıtmaya başladı, dayım bana bakıyordu napıyor bu amk delisi der gibi, lafa ben girdim hayırdır çoban emmi dedim neden gülüyorsun, o köy dedi dışarıya gelin vermez alamazsınız, niye vermesin dedim, vermez onlar birbiri ile evlenir asla başkasına vermezler dedi, o sırada dayım lafa girdi çoktan verdi babası kızı dedi, hatta düğün 3 çarşamba sonra, çobanın gülmesi kesildi gözleri büyüdü, nasıl dedi size nasıl kız verirler, o zaman dedi siz onlarınsınız, ağlamaya başladı, siz onlarınsınız onlarınsınız diyip duruyordu koskoca adam, benden uzak olun uzak olun onlarınsınız diyerek koşa koşa gitti, dayımla birbirimize baktık, arabaya doğru gidiyorduk tekrar, sürüdeki keçiler kendi kendilerine otluyorlardı çoban hala koşuyordu, herhalde buraların delisi de bu dedi dayım, arabaya bindik anneannem sordu ne dedi oğlum çoban niye koşuyor, anneanne dedim çoban deli çıktı birşeyler zırvaladı boşver, yola koyulduk annemler uyudu arkada yol boyu başka muhabbet olmadı, önce dayımları bıraktım sonra annemle biz de evimize vardık babam tv izliyordu kardeşim hala arkadaşlarıyla dışardaydı üniversite okuduğu şehirden geleli bir hafta falan olmuştu, babama selam verdikten sonra odama geçtim annem de babamla günün kritiğini yapıyordu salonda, yol yorgunluğuyla uyudum gece saat 2 gibi tekrar uyandım uyanır uyanmaz aklıma yine köy geldi, bir sigara yaktım mutfağın balkonuna geçtim dışarıyı izliyorum aynı zamanda köyü düşünüyorum, o an aklıma bir fikir geldi internetten köyü araştıracaktım

sigarayı söndürdüm kapattım balkonun kapısını takıntım vardı bu konuda illa kapalı olacaktı kapı pencere yatarken, geçtim odama eski bir laptopum vardı pedere yıllar evvel işyerinden vermişlerdi o da bana vermişti onu kullanıyordum hala, açtım onu aradım köyün adını google'da, çok fazla sonuç bulmadı, bulunanlarda gezmeye başladım, hep eski içerikliydi haberler, gazete arşivlerinden falan sayfalar çıkıyordu önüme, geneli eski gazete küpürleri yani, ... bölgesinde 2 köyü hastalık vurdu gibi bir haber vardı biraz değiştirerek veriyorum ifşa olmamak babında, tıkladım haber içeriğine, ... ilçesine bağlı ... ve ... köylerinde ... hastalığı baş gösterdi son 3 ayda sözkonusu köylerde toplam 450den fazla kişi hayatını kaybetti, iki köyde de kalan aileler başka bölgelere göçetti, köyler kaderine terkedildi gibi bir haber vardı, köylerden fotolar vardı, birisi bugünkü gittiğim köydü kesinlikle orasıydı sadece daha yeşillik ve daha fazla kerbin ev vardı onun dışında tamamen aynıydı, ama nasıl olur daha bugün oraya gittik ve orada yaşayan insanlar vardı, habere göre de terkedilmişti, iş daha da ilginçleşiyordu, heyecanla ve merakla diğer haberlere tıkladım bu köyle ilgili, başka bir sayfada karşıma beni asıl şaşırtan fotoğraf çıktı, o günkü gördüğüm çobana çok benzeyen eski bir fotoydu bu, dikkatle bakınca kesinlikle emindim bugünkü gördüğümüz çobandı bu, hastalıkla ilgili bir gazeteci sözkonusu çoban ile röportaj yapmıştı gazetenin tarihi 1983, lakin çobanın yüzü bugünkü çobanın yüzünün aynısı, nasıl oluyordu bu? onlarca yıl geçmesine rağmen bu adam aynı gazetedeki yüz ile karşımdaydı yaşlanması saçlarının beyazlaşması falan gerekmiyor muydu?, bir ürperme geldi ama devam ettim okumaya, çoban diyordu ki hastalıktan değil bu olanlar, onlar sapkındı, hastalık devletin uydurması, onlar hırsları uğruna büyük belalara bulaştılar hiçbiri hastalıktan ölmedi kaçanları da er geç bulacaklar, sadece bir kaynakta bu röportaj yayınlanmıştı diğerleri hep hastalık olarak vermişti haberi, röportajın altında gazetecinin adını buldum onu internette arattım 2 sene önce hayatını kaybetmişti, düşündüm taşındım biraz diğer haberlere de göz gezdirince hemen hemen hepsinin aynı içerik olduğunu gördüm ve sabah köyün o civara tekrar gidip o çobanı bulmaya karar verdim yattım uyudum saat 4 e geliyordu, az bir uykuyla aileme de haber vermeden sabah erkenden köye doğru yola çıktım

Adamların karısı kızı çarşaflı ama evlerinde domuz başı asılı, köyde cami yok nasıl bir yerdi burası? hepimiz sessiz sessiz oturuyorduk ben ve ailem şaşırmanın verdiği etkiyle sessizdik lakin karşımızdakiler neden dilsiz gibi duruyordu, baktım bunların ne içersiniz açmısınız falan diye soracağı yok, telefonla uğraşayım dedim elimi cebime attım telefon arabada kalmış ben bir arabaya gidip telefonumu alayım basri amca dedim ses etmedi, kalktım çıktım evden arabaya giderken ilk kapıyı çaldığımız evin penceresinden kapıyı açan çocuk bana bakıyordu, arabadan telefonu aldım sonra baktım çocuğa böyle karşılıklı iki düşman gibi bakışıyorduk, pencere kapalıydı camın arkasından bakıyordu, sonra o mimiksiz velet gülmeye başladı ama bu öyle şirin bir çocuk gülmesi değil tüyleri diken diken eden nefret dolu bir gülüş, bana bakıp gülüyordu gülüyordu gülüyordu, inanılmaz derecede rahatsız ediciydi, birden gülmeyi bıraktı, arkasından iki el belirdi, yetişkin eliydi bunlar, vücudu perdenin arkasındaydı sadece elleri gözüküyordu, çocuğun boynunu sıkıyordu, çocuk resmen boğuluyordu, sonra hareketsizleşti kafası ağzı açık geriye düştü boğularak ölmüş gibiydi, ananı avradını gibiyim koştum basri'nin evine bağıra bağıra basri amca çocuğu boğuyorlar basri amca koş, basri kalktı hangi ev dedi koştuk dayım ben basri pencerenin perdesi çekiliydi kapıyı çaldık, o da ne biraz önce öldüğünü net olarak gördüğüm çocuk açtı, basri bana baktı bu çocuk muydu dedi, bu çocuktu az evvel birisi boğuyordu çocuğu dedim, işte çocuk burda sapasağlam gördüğün gibi dedi, nasıl olur dedim 1 dakika evvel çocuğu boğdular, hava değişimi çarpmıştır yeğenim hayal görmüşsündür dedi, hayal falan değildi amk, bildiğin mala bağlar vaziyette girdik basrinin evine benim gözlerim kocaman olmuş önüme bakıyordum, dayımın sesiyle irkildim kendine gel oğlum hayaldi işte erkek adamsın dedi, kafamı iyiyim der gibi salladım, telefonu çıkardım çekmiyordu, laf açmak maksadıyla kızın babasına dönüp basri amca burada telefon çekmiyor sanırım dedim, köyün arka kısmında hammatşeri tepesi denilen bir yer var belki görmüşsündür yolda sol tarafınızda kalıyordu oraya gelip istasyon kurdular 3 sene evvel ama kısa süre sonra yıkıldı tekrar geldiler tekrar kurdular yine yıkıldı ondan sonra da uğraşmadılar bir daha, yani burada hat çekmez dedi, tepeyi anımsayamadım ama başka bir soru sordum basri'ye, araba falan da görmedik hiç dedim, bizim köyde vasıta kimseye lazım olmaz her türlü ihtiyacımızı kendimiz yaparız biz bu halimizden memnunuz dedi, nasıl yani amk?, adam deli gibi konuşuyordu kafası kırıktı sanırım amk gavadının hayır insanın hastane ihtiyacı olur köyde bulunmayan bir eşyaya ihtiyacı olur, bu insanlar bildiğin yüzyıllar öncesinde kalmıştı, kızla anası ayakta dikilmeye devam ediyordu anneannem kadına dönüp ayakta niye bekliyorsunuz oturun kızım dedi,