Ka:Orijin! Olum. Nergiz'i hatırlıyor musun?
O:Nergiz? Şey değil mi? Ben küçükken mahalledeki balon satan kadın. Gecekonduda yaşıyordu.
Ka:Aynı zamanda sevdiğim kadındı.
O:Ne? Vay abim bee. De ne alaka?
Ka:Zombilerle alakalı işte. Bunu kaçırdılar. Zombiye çevirmek için bir planları olan insanlar var. Bende bu yüzden sen uyan diye dua ettim. Her şeyi nakite çevirttim.
O:Eee abi. Var mı yapabileceğim bir şey?
Ka:Sen düğünü iki hafta sonraya al. Ben Katre'nin yanına mahalleden bir kız göndereceğim gelinlik alsın diye.
O:Abi Katre'nin gelinliği varmış. Ben uyurken almışlar.
Ka:Daha ne lan o zaman?
O:Damatlık almadım daha. Katre zaten 18 oldu.
Ka:giberim alıyorsun. Neyse Nergiz'i kurtarmaya geleceksin. itiraz yok.
O:itiraz edeni giberler de abi düğün yerini ayarladık biz.
Ka:O iptal. Parası da burada. Her şey burada.
Zarfın içinde 50 bin lira vardı. Tabii yeni düğün salonunun davetiyesi.

Not:Siz siz olun düğün yapmayın. Olum çok sıkıcı oluyor. Hem masraf ne gerek var amk.

Bu durumu Katre'ye açtım.
O:Katre.
K:Efendim.
O:Düğünü erkene çekiyormuşuz.
K:iyi de damatlık...
O:Halledeceğim ben.
K:Ne zamana?
O:iki hafta sonra.
K:Yaşasın.
O sırada da doktor çıktı.
D:Doktor
D:Şanslısınız. Arkadaşınız hayati bölgelerinden herhangi bir yerine darbe almamış. Bugün dinlenecek. Yarın taburcu olur. iki güne de iyileşir yarası. Koldan veya omuzdan yana sorun yapmaz.
K:Yanına girebilir miyiz?
D:Yormadan tabiiki güzel hanım.
Katre ve Kemal Abiyle içeri girdik.
K:Açelyam nasılsın?
A:iyiyim Katreciğim. Enişte bey geldi sağolsun. Bu abi kim?
Ka:Ben bu aşkın mimarı, sizin binayı satın alıp aha bu tatlı çifte veren adamım. Kemal ben.
A:Bende Açelya.
Ka:Memnun oldum.
Gibi bıdı bıdı sohbetlerin ardından Açelya taburcu oldu ve üç kişi bizde kaldık.

Binaya geldiğimizde Açelya'nın belalısı balkonda bekliyordu.
pekekent:P
P:Açelya beni seviyor musun lan kahpe?
A:gibtir git.
Binaya girerken arkamızdan pat diye bir ses geldi. Irkildim. Arkami döndüğümde pekekent kendini atmıştı.
O:Ettiğini buldu züt herif.
Herkes şok olan gözlerle bana baktı. Ama ben yoluma devam ettim.
Birkaç gün ben, Katre ve Açelya oturduk evde. Kokular iyice artmıştı artık. Bende tabii damatlığı halletmiştim.
Düğüne son 7 gün kala Kemal Abi aradı.
Ka:Orijin. Neredesin olum? Damatlığı aldın mı?
O:Aldım abi.
Ka:iyi olum. Yarın Nergiz'i kurtarmaya gideceğiz bilgin olsun.
O:Eyvallah abi.
Ka:Burada birkaç günlüğüne sizde kalacağım. Dinlenmem lazım.
O:Gel abi ayıpsın.
Ka:Sizin orada silah dükkanı var mı?
O:Var abi.
Ka:Bir saate ordayım. Görüşürüz.

Beyler silahçı kıyak adamdır bilmem söyledim mi?

Direkt silahçıya gittim evdekilere işim var diye. içeri girdim.
M:Silahçı
M:Buyur yegenim av mı var?
O:Evet abi. Av tüfeğin var mı?
M:Tüfengin senin köpen.
Silahçı arkasını döndüğünde Kemal Ağabey içeri girdi.
Ka:Selamün aleyküm. Bana bir tabanca lazım. Memduh?
M:Vay Kemal! Silah senin köpen.
Ka:Nergiz için silah bilader. Önemli.
M:Destek lazım mı? Yalnız adam var.
O:Ben yabancı değilim abi.
Ka:Orijin?!
O:Abi silah almaya geldim bende.
Ka:Memduh! Son kez geleceksen bilader!
M:Adamsın bilader! Son kez gelmeyeceğim. Bilersin.
Ka:Eyvele! Bu arada sana anlatmam gereken birkaç şey var.
M:Eyvele kardaş anlatırsın. Ben hep burdayım artıkın.
Ka:Eyvele!
M:Buyur silahlar. Para istemen!
Ka:Eyvele!
O:Eyvele abi.

GEÇMiŞ OLAYLAR PARTI KiLiT KISMI

O gece Kemal Ağabey ile rakı içtik. Kafaları dağıtmak ve tabii Nergiz ile olayını öğrenmem için. Zaten kafa güzelleştikçe anlattı.
Ka:Evlat. Bu Nergiz daha 17 yaşındayken mahalleye geldi. Babası pekekentin önde gideniydi. Kızına taciz ettiği söyleniyordu fakat her seferinde kaçmış Nergiz bir keresinde öyle söyledi. Benim gençliğimde de bilirsin kemik gözlük ve karizma saçlarım var herkes benim peşimde. Babam zaten yok. Anama da ben bakıyordum. Bir gün Nergizlerin gecekondudan sesler geldi. Nergiz camı kırıp kaçtı. Açmaya vakti yoktu yani sen düşün. Üstünde ev kıyafetleri ve yalınayak o gece sokakta kaldı. Mahalleden kimse yardım etmedi o gece. Bende evden bir battaniye, bir terlik, bir sandviç ayarlayıp biraz da para aldım. Yanına gittim. Bira alıp o gece içtik. Her gece içelim dedi ve her gece içerdik. Ve evlat Nergiz'ten sonra ilk kez biriyle rakı içiyorum. Neyse benim annem Nergiz'i hiç sevmezdi. O gece birlikte olduk. Bir oğlum oldu. Şimdi 18 yaşında.
O:Yaaa nerede peki abi?
Ka:Sonrada annem Nergiz'i kovdu. Bende annemle kavga ettim. Evden ayrıldım. Zaten evden ayrıldıktan 1 sene sonra vefat etti. Bende eski eve geri döndüm. Kirada olmak zordu ama o 1 senede tüm bu illegal işleri kurdum. Nergiz'i arattım her yerde. Bulamadım. Sonra bir not geldi oğlum 3 yaşındaymış bir aileye vermişler. Babası huur çocuğuymuş.
O:Benimde öyleydi gibtiğim adamı.
Ka:Sonraları bu çocuğa uzaktan seyirlere daldım. Nergiz'in hayalini kurdum. Sonra sen çıkageldin baban huur çocuğuydu. Annene hiç karışmadım. Ama sana destekteydim hep. Bilirsin. Son üç senede Nergiz adında birinden bahsediliyormuş sokaklarda sürünüyormuş. Buldum o kadını, bizim Nergizmiş. Bir gecede olsa rakı içtik. Sonra kayboldu. Tekrar aramaya koyuldum. Ve sen uyurken buldum. Bir laboratuvarda temizlikçiymiş. Zombi virüsü üretiliyormuş. Bu gibindirik kokuda ondan işte. Özledim amk özledim karıyı lan.

Savaş başlıyor beyler

Dertleşip yattık. Sabah olunca Memduh Ağabey'i de alıp depo gibi bir yere vardık. Ka:Sabah üç beş adam tutup saldırttım. Biri yaralıyken kaçabilmiş. içeride en az 21 kişi var fakat bölük bölük. Bizim silahlar saçma olduğundan yayılıyor. Şansımız var.
iki kişi desteğe çağırmış onlarda bu sırada geldi.
Ka:Haydi beyler. Giriyoruz.
Dışarda kimse yoktu. Sadece kapıda üç kişi. Mermi manyağı yaptık. içeri girdik. Karşımızda on kişiye yakın vardı ölümüne sıktık. Desteklerden biri omzundan vuruldu. Devam edebilirim diyordu. iyi dedik. Zaten Kemal Abinin gözü Nergiz'i arıyordu kimseyi de giblemezdi. Odalardan geçiyoruz koku iyice rahatsız edici bir hal aldı.
M:Şuradaki maskeleri alın.
Maskeleri alıp yola devam ettik. Artık öldüre öldüre giden Kemal Abiden korkuyordum. Nihayetinde de son kapıdaydık.

Ses verin az bakim

Kemal Abi kapıyı tekmeleyerek bağırıyordu. Kırdı ve o beklenen kelimeyi bağırarak söyledi. "NERGiZ!!!"
içerde insanlara iğneler vuruluyor ve ölümleri beklenip zombi kafesine alınıyordu. Daha sırada Nergiz Ablaya gelmemişti bu güzel bir haberdi. Fakat mermi manyağı yapacak bir tabur asker namlularını bize yöneltti. Kemal Abiyi duvara itelerek siper almasını sağladım. Ardından siper almak için başka bir duvara kaçtım. O sırada destekten biri öldü. Mermiyi kafasına yedi. Biz ise öldüre öldüre insanların oraya kadar yaklaştık. Bazıları kurşun yiyerek ölmüştü bile. Kemal Abi sadece sıkmaya odaklı olduğundan insanları kurtarma işi ben ve Memduh Abiye düştü. Nergiz Ablaya gittiğimde tuhaf bir şey oldu.
Nergiz:N
N:Oğlum!
O:Geldik abla.
Bağlandığı sedyeden çıkardım onu. Koşarak kaçmaya başladı. El bombası atılmıştı ve omzundan vurulan destekçiyi de kaybettik. Göz gözü görmüyordu ve zombi kafesinin kilidi açılmıştı. içeriye en az 500 zombi girmişti ve bir avuç insana karşı şansları %100dü. Herkes kendi başının çaresine bakacaktı. Mekandan tek çıktım.

Mekandan bir an önce uzaklaşmak adına koşabildiğim kadar koştum. Şehre varınca Kemal Abiyi aradım.
O:Abi neredesin? iki arkadaş öldü.
Ka:Biz Memduhla iyiyiz. Nergiz nerede lan!?
O:Kurtardım onu rehinlikten ama bombadan sonra sadece binadan kaçarken gördüm.
Ka:Oh oh şükürler olsun. Eve geç. Kızların yanına git. Ben Memduhla dükkana geçip geleceğim. Bugün kıyamet kopacak şehirde.
O:Eyvallah abi. Eve sağ gelin!
Ka:Sende aslanım.
Uzun bir koşunun ardından minibüse bindim amk. Eve varıp kapıyı kitledim. Kemal Abi ve Memduh Abi gelirse kapıyı çalardı.
O:Bir depoya gittik. Zombi haberi doğruymuş. 500e yakın zombi serbest kaldı. Evdeyiz artık yarın duruma göre yemek stoğu yapacaģız. Açelya, artık burada kalmanın bir sorunu yoktur. Ne kadar birlikte o kadar iyi.
A:Benim için daha iyi. Güvende hissederim kendimi.
K:O gün ki haber mi?
O:Ne yazık ki.

Akşam oldu. Şehirde tuhaf bir sessizlik. Bina içinden hırıltılar geliyor. Haberler...
istanbul, izmir, Muğla, Antalya, Ankara ve Bursa'da tuhaf yaratıklar grup halinde geziyor.
---
Ankara'da pek çok dükkan yağmalandı. Kaos ortamı hakim.
---
istanbul'da belirli ilçelerde yaratıkların hakimiyeti var.
---
Dünya'da pek çok önemli şehirlerde patlama. ABD, Rusya, Japonya, Birleşik Krallık ve Fransa'da olağanüstü hal ilan edildi.
---
Bugünlük haberlerden bu kadar. Siz siz olun o zütü koruyun. Bu yaratıklar ebemizi gibecektir. Bilginize.
---
K:Artık şüphem kalmadı. O gün girmişlerdi haber kanalına.
O:Artık savaş zamanı.
Binanın içinde patlama sesi duyduk.

Bi ses verin

O:Herkes gözünü iyi açsın. ikinci kata inerken dikkat edin. Memduh Abi, sen burada Katre ile kal.
M:Tamam aslanım.
Memduh ve Kemal abiler gelirken silahçıyı boşaltmıştı. Bana da bir tabanca ve iki şarjör düşmüştü.
O:Üst kat Açelyaların. Orası boştu değil mi?
A:Aynen boş.
O:Ben önden ardımdan Kemal Ağabey. Peşime de Açelya sen geliyorsun.
Bizim bina 5 katlıydı. Dördüncü katta da biz vardık. Üçüncü katta sessizlik vardı.
O:Açelya sen gir içeri.
A:Tamam.
Alt kata inerken Kemal Abi omzumdan tuttu.
Ka:Seninle Nergiz hakkında konuşmalıyız.
O:Abi kaçtı işte.
Ka:Bak emin misin?
O:Abi yalan borcum mu var? Kaçtı.
Ka:Yine de onu aramaya çıkabilirim.
O:Abi ne kadar çok adam o kadar iyi. Gitme.
O sırada ikinci kata inmiştik zaten. içeride o günki hırıltılardan daha şiddetli hırıltılar vardı. Ve bir ses daha. Dit dit dit ve

Beyler ses verin lan. Son 4 part zaten sonra azad olacağız

Kapıyı patlatmalarıyla kendimizi yerde bulmamız bir oldu.
içerdeki huur:Oc
Oc:Ananızı da bunlarla gibeceğiz lan!
Üstümüze 20ye yakın zombi üşüştü. Zor ayağa kalkıp merdiven yukarı kaçmaya başladık. Bodrum katın ışığı da yandı. Oradanda gelenler vardı. Üst kata çıkıp Açelya'yı girdik daireye.
O:Açelya! Açelya!
Manzara şaşırtıcıydı. Açelya üç ayrı zombiyi silahsız öldürebilmişti.
O:Ebesinin amı. Hadi hadi.
Daireden çıkarken iki üç zombi saldırmaya başladı tekmeleyip merdivenlerden yuvarladık. Bu sırada huur çocuğu ateş ediyordu bize ama hiçbir zombi onu sallamıyordu. Kıyafetlerinin kokusundan olsa gerek. Bizim daireye girdik.
O:Memduh Abi. Al şu silahı ben Katre'yi balkonda koruyacağım.
M:Tamam yegenim.
Katre'nin arabadan iteleyerek balkona çıktık.
K:Ne oldu?
O:Binayı zombiler bastı.
Ve o an şehrin dört bir yanından gelen zombiler. Her biri sürü halinde. Eşsiz bir hırlama senfonisiyle geliyorlardı.

Balkondan salona doğru baktım. Herkes ellerinde silah huur evladıyla savaşıyordu.
O:Katre kafanı eğ kal burada ben savaşacağım.
K:Dikkat et kendine Orijin!
Elimi tuttu. Mutlu oldum. Balkondan çıkar çıkmaz koluma kurşunu yedim.
O:Vurun şu iti.
Kemal Abi, ayağından vurmuştu iti. Teker teker zombileri indirip yanıma geldiler. Memduh Abide huur evladına bakacaktı.
Ka:iyi misin?
O:iyiyim abi. Konuşturun şu zütü.
Ka:Önce yaranı saralım.
Kemal Abi, pratik hekim kadar bilgiliydi. Narkoz yokken resmen inleyecektim biliyordum. Ağzıma bez verdi. Kurşunu çıkarmaya davrandı ve dağlayacaktı yarayı. Yanımda bıçağı ısıttı. Ve işlemler başladı.
"AAAAAAAAAAARHHHHHHHHH!"
Katre'nin o bakışını gördüm. Evet o bakış beni bitirecek olan. Orada bayılmıştım.

Uyandığımda ortalık zombi cesediydi. Herkes buradaydı. Katre ise yanı başımdaydı. Ağlamıştı, gözleri bunu söyleyebiliyordu bana. Sonra o huur çocuğunu gördüm. Elleri ayakları bağlı vaziyetteydi. Ayağa kalktım ve sıfatına tükürdüm.
O:Neden yaptın bunu lan?!
Oc:Siz insanlık ölmeye mahkumsunuz. Bu kadar huur çocukluğunu biz durduruyoruz. işte doğal seçilim. Artık politikacıları yalayacak bir düzen yok. Artık büyüklerin batıl inançlarını kabul edecek bir düzen yok. ihtiyarların ve (Katre'ye bakarak) engellilerin yaşayacak hayatı yo...
O:zütünü giberim senin. Kaç kişisiniz? Kimsiniz?
Oc:Kimseyiz. inin aşağı kata. Bilgisayarda yazar kaç kişiyiz. Artık kaçmak yok. Herkes öldü. Yeni düzen bizim.
Yüzüne yumruk vurdum. Yere düştü. Öldüresiye dövecekken Kemal Abi tuttu.
Ka:Orijin! Açelya. Benimle inin ikinci kata. Bina daha temizlenmedi.
A:Tamam abi.
M:Ben ne yapayım Kemal?
Ka:Sen burada Katre kızımla kal.

Final part gelecek toplaşın. Ses verin

Girdik daireye. Kapıda Açelya ve Kemal Abi kalacaktı. Bilgisayar vardı birkaç tane. Online yayın yapılıyordu anlık fakat kimse görüşme açmamıştı. Sanırım bu yüzden büyük ekran karanlıktı. Birkaç şeye tıkladım. Küreselmiş adam haklıydı. Sonra büyük ekran yandı. Kabul ettim görüşmeyi.
Nergiz:N
N:Kimse yok mu? Başaramayacaksanız. Hey sana diyorum.
Kamerayı açtım.
N:Orijin!
Kemal Abi koşarak geldi.
Ka:Nergizim!
N:Kemal! :'(
Ka:Neredesin? Bu yayına ulaşabilir misin nereden geliyor? Seni bulmam gerek Nergiz!
N:Salgını engellemek için yaptıklarını duydum Kemal. Şimdi ne yeri ne de sırası. Ben sizi bulacağım. Siz o binayı özgürleştirin. Orası bu işin kalelerinden biri. Ben sizi bulacağım.
Ka:Yaktın ciğerimi kadın!
N:Seni seviyorum adam!
Ka:Sensizlik zor.
N:Biliyorum. Oğlumuza iyi bak.
Ka:Hiç iyi bakmaz olur muyum? Senin bana emanetin. Kendine iyi bak güzelim. Her şey için sağol.
içeri dinliyordum şok oldum.
O:Baba?
Ka:Sana bir şey olmasın diye aslanım. Baban olacak yani sahtesinin gavat olacağını bilemedim.
O:Yaaa! Amıma koysan çok daha iyiydi be.
Sıkıca sarıldık.
N:Bir gün bende katılacağım oraya.
O:Annem değil mi?
Ka:O geceden kalan.
N:Oğlum. Seni seviyorum.
O:Bende annem. Dikkat et.

---SON---