partları çok uzun atıyorum beyler birazdan bitiricem hikayeyi

Üstüme saldıran şeyin şokunu hala atlatamamıştım ve babamın onu öldürmesini. Neler oluyodu bize, insanlar ölüyordu ve belkide çocuklar. Sokaklar artık kan kokuyordu. Yolumuzun üstündeki karakolu gördüm ve babama girelim belki silah buluruz dedim. Önce biraz yok desede onu ikna ettim ve içeri girmeye karar verdik. içerde insanlar varsa yardım isticektik ama içerisi boşsa karakoldan işimize yarar şeyleri alıp çıkıcaktık. içeri girdik içerde hiç kimse yoktu ama aksine sanki içeri kimse girmemiş gibi toplu ve düzenliydi. içeri girdikten sonra bilgisayarın başında ölü bi polis gördüm elinde silah vardı. Muhtemelen kendi kafasına sıkmıştı. Ölü olduğundan emin olduktan sonra silahını aldım ve çantaya attım. içeriyi gezmeye başladık. Babamla ayrıldık ve odaları kontrol etmeye başladık. Odalarda dosyalardan ve bilgisayarlardan başka hiç bişey yoktu. Babamla tekrar bir araya geldik ve hiç bişey bulamadığımızı birbirimize söyledik oda eli boş dönmüştü. Alt kata beraber inmeye başladık ve resmen o karanlığa daldık.



Babam cebinden telefonunu çıkardı ve ışığı açtı. Birazda olsa görebiliyordum artık. Düğmeyi buldum ve tüm ışıkları açtım. Ortalık yavaş yavaş aydınlanıyodu burası depo tarzı bi yer olmalıydı. Koridorda biraz ilerledikten sonra karşımıza bi kapı çıktı. Kapı kilitliydi. Babam geri çekilmemi kapıyı kırıcağını söyledi. Kapıya bir tekme attı ama kapı çok sağlamdı. ikinci ve üçüncüyü denedikten sonra yardım et dedi. Kapıya beraber omuz atmaya başladık. 2. Denememizde kapı kırılmış bizde babamla içeri dalmıştık ve yerdeydik. içerde yaratıklardan biri vardı köşede çökmüş bi şekildeydi bizi görünce ayağa kalkmaya çalıştı. O anki korkuyla belimdeki silaha davrandım ve ateş ettim. Kurşun göğüsüne isabet etmişti hala hareket ediyodu. 2.kurşunda kafasına denk getirmiştim. Ölmüştü artık. Büyük ihtimalle kendini içeri kitlemiş ve susuzluktan ölmüştü. Babamın yardımıyla ayağa kalktım ve resmen sevinçten çocuklar gibi hoplamaya başladım. Burası karakolun silah deposuydu çok bişey yoktu ama işimize yarar şeyler vardı en azından.

3 tane makineli tüfek bulduk (cs'deki 3-1 den) mermilerinide çantaya attım ve silahları sırtıma astım. Babamda çevik kuvvetin zırhlarını almıştı. Ellerimiz çok doluydu bir an önce eve gitmeliydik ve karakoldan çıktık. Hızlı bir şekilde eve geçtik. Asansör işlevini yitirmişti merdivenleri kullandık ve kapının önünde gördüğüm karşısında şok olmuştum.

Kapıda en iyi arkadaşım rüyam ile annem vardı. koşup anneme sarıldım babam ise donup kalmıştı. içeri girdik. şaşırmıştık annem sonra olanları anlattı.biz gittikten sonra yan komşu kapıyı çalmış.kardeşim zombi olunca ikiside banyoya kendilerini kilitlemişler. kardeşim zombiye dönüşüp kapıyı kırdığındaysa direk komşuya saldırmış ve annemde kaçmış.birsüre sokakta kaçtıktan sonra buraya gelebilmiş. arkadaşımıda yolda görmüş ve bizimle kalmasını söylemiş.oda ailesini kaybettiği için direk kabul etmiş.

.

babam bana anlattıklarının aynısını onlarada anlattı. sonra planlarımızı ve içinde bulunduğumuz durumu anlattık. sonrada biraz nefes aldık ve evde hepimizin aynı yerde kalmasına karar verdik herkes salonda kalıcaktı, odalardaki bütün eşyaları salona toplayıp güzel bi düzen oluşturduk gayette korunaklıydı rüyamla sohbet etmeye başladık ve nasıl yalnız kaldığını sordum.

B- evet anlat bakalım

rüyam yayını duyunca babası ile arabaya binip babasının bağlı olduğu askeri şubeye gitmeye çalışmışlar fakat babası yolda dönüşüp ona saldırmaya çalışmış.oda el frenini çekip kendini zor dışarı atmış.annemle buluşana kadarda ortalıkta hayatta kalmaya çalışıyormuş.sonra bende benimkini anlattım. ondan sonrada çok yorgun olduğunu ve uyumak istediğini söyledi.

salonda 2 tane koltuk vardı onları açıp yatak yapmıştık birinde annemle rüyam, diğerinde ise babamla ben yatıcaktık. babama uyumak istediğimizi söylerken rüya atladı o sıra ben nameisbarzoyla yatabilrmiyim lütfen diye. babam önce kötü bi bakış atsada içinde bulunduğumuz durumdan olsa gerekki izin verdi. hava çoktan kararmıştı karnımızıda doyurmuştuk. (rüya benim çocukluktan beri ilk aşkımdı ve hala öyleydi ama onun bana arkadaşça yaklaşımından dolayı çok yakın iki dost olmuştuk)
ilk önce o yattı, yorganı açıp gelsene yaptı eliyle. yatağa girdim ve sırtımı rüyama dönüp gözümü kapattım. yaklaşık 7-8 dakika sonra rüyam arkamdan bana sarıldı ve kulağıma korktuğunu söyledi. korkmana gerek yok babamla beraber bizi bu durumdan kurtarıcağımın sözünü verdim. bana daha sıkı sarılarak sakın beni bırakma nameisbarzo, senin yanında kendimi çok güvende hissediyorum dedi. hadi uyuyalım artık yarın yorucu bi gün olucak dedim ve uyuduk.

sabah helikopterin sesiyle uyandım. televizyon bütün gece açıktı zaten, kafamı kaldırıp televizyona baktım. televizyonda şehrin tahliye edileceği ve insanların tahliye bölgelerine gitmeleri gerektiğini söylüyordu. hemen bizimkileri uyandırıp televizyona bakmalarını söyledim. şehir,bir tedavi bulunana kadar boşaltılıyordu. 4 saat içinde tahliye bölgesine gitmeliydik ve şehri terketmeliydik böylece hayatımız kurtulabilirdi.o anda evi bir telaş sardı ben ve babam silahları ve mermileri yerleştirdik. annemle rüyam yemekleri ve suları çantaya yerleştiriyordu. herkesin sırtında çantası vardı. silahlar biraz daha ağır olduğu için silah çantasını babam aldı. bende gerekli bir kaç malzemeyi sırtladım ve artık gitmeye hazırdık. silah kullanmayı sevmiyordum, o yüzden elime sallamamı aldım. belimde silahımda hazırdı tabi. annemle rüyama silah vermemiştik, ellerinde bıçakları vardı. zaten kullanmaya ihtiyaçları dahi yoktu. kapıdan dışarı çıktık. sokak bomboştu, sanki herkes bizden önce gitmiş gibi.o yaratıklardan bile yoktu.

babama ara sokaklardan ilerleyelim caddeden daha güvenli olur dedim.oda beni onaylarak doğru diyosun ara sokaklardan tahliye bölgesine gidebiliriz dedi. sıralı bir şekilde yürüyoduk. en önde babam arkasında annem rüyam ve en arkada ben. arkamızı kolluyordum. 40-45 dakika kadar yürüdük ve hiç bir problem yoktu. tahliye noktasına 1 saatlik bi mesafemiz kalmıştı. annemle rüyam yorulduklarını söyledi ve bir binaya sığınmaya karar verdik. binaya girip en üst kata çıktık. kapı kilitliydi kapıyı tıklatıp içerde biri varmı diye kontrol ettik ve hiç ses gelmedi. babam kapıyı tek bi darbede kırdı. 10 dakikanız var acelet etmemi... cümlesini tamamlayamamıştı. en arkadan baktığımda babamın kafasına bi silah dayanmıştı babamda iki elini kaldırmış teslim olmuştu. babamın kafasına silahı dayıyan bir bayandı 20-23 yaşlarında sarışın bir genç kız. hepimize silahı doğrultarak bizi yavaş yavaş içeri soktu. ve dizlerinizin üstüne çökün diye bağırdı. salona girip dizlerimizin üstüne çöktük ellerimiz kafamızdaydı. babam kızla konuşmaya çalıştı, kızım yapma biz tahliye bölgesine gidiyoruz sende bizimle gel bu yaptığın çok saçma vb gibisine. bu konuşma kızı biraz saknleştirmişti. silahını indirdi ve bize güvenmediğini gözünün üstümüzde olduğunu söyledi.