Önce kendimden bahsedeyim. Sözlüğü uzun zamandan beri kah gülerek kah ağlayarak takip eden bir kardeşinizim.20 yaşıma daha dün girdim. Ailemin durumu iyi olsada ne bir gün yaşıtlarım gibi bar ortam kafede takılabildim ne bir arkadaşıma hediye alabildim diyeceğim ama hiçbir zaman gerçekten arkadaş diyebileceğim biri olmadı. Beni seven biride olmadı.Hep ezildim beyler. Hiç bir zaman o sosyal medya bebelerinden olamadım iğrendim. içime kapanık değildim belki ama bazı şeyleri geç öğrendim. Onlar gibi olmayı güldüklerine gülmeyi aralarına katılmayı belki ben seçmedim ama zaten seçemezdim.Ne umudum var artık olmayan çevremden nede hayallerim hele o lisem küçücük yaşta ne kadar yıkıldım

Ah be kardeşim ben istemezmiyim güleyim eğleneyim seviniyim dostum olsun ama sırtımdan bıçaklanmakta değil benimkisi bildiğin motorlu testereyle girdiler

Kardeşim küçük bi ilin en iyi anadolu lisesini kazanarak başladı benim hikayem belki küçüktüm filan ama hayallerim boyumu 20 ye katlardı.ilk başlarda alışamasamda devam ettikçe en azından 2-3 kişiyle o gibiklerin ortamından kurtulup kendi çevremi kuruyordum. tabi o zamanlarda karı kız bizim için hayal bizim neyimize sadece bir kıza teklif etim oda yüzüme güldü hatta haykırdı itin zütüne soktu bildiğin bütün o cool çocukların daşşak malzemesi oldum bildiğin 1 yıl böyle geldi geçti. Sonra o 2-3 kişi dediğim ortamımdan sadece 1 çocuk kaldı.biz o çocukla beraber içtik beraber yattık beraber güldük beraber ağladık. sonra ben bi kızla daha tanıştım mahallemizden ama aklımı başımdan aldı deli gibi vuruldum buna. ortamlardan uzak sessiz sakin mazlumun biriydi tam 9 ay çıktık sonra beni o yanımda kalan tek kişiyle aldattığını gördüm gözlerimle ertesi gün çocuk bana herşeyi anlatıcam deyip yanına çağırdı ama 10 kişilermiş 1 temizde dövdüler beni ilk ozaman böyle olmaya başladım