o kadar büyük kin varki içimde

kabul eder etmez, merhaba dedi. Çıkacak olduğum için muhabbeti uzatmak istemiyordum. Nasılsın napıyorsun sorularından sonra çıkmam gerektiğini söyledim. peki saat kaçta gelirsin? dedi. Bilmiyorum dedim sadece. saat yedi buçukta girer misin? dedi. Bakarız diyip geçiştirdim.

kusura bakma dedi fazla gevezeyim. Muhabbetinden sıkıldığımı fark etmişti. Ayıp olmaması için oyun msnemi verdim.

ablamın izmirde oteli var. Bir keresinde onların yanına gitmiştim. Kızları çok güzeldi. Bir tanesini tavlamak için fazla uğraşmıştım. Güzel oldukları kadar da nazlılar. dedi. Canım muhabbet etmek istemiyordu. En güzeli kesip atmak diyip, eheh doğrudur demek ile yetindim.

biraz havadan sudan muhabbet ettik. Nereli olduğumu sordu. izmirli olduğumu söyleyince muhabbet izmirin kızlarına geldi.

vip aldım. 14 yaşındaydım o zamanlar. Ergenlikten sonra güzelleşmiştim. Bakan bir daha bakıyor, bakmaya doyamıyordu. O sıralarda popmundo denen oyundan birisiyle tanıştım. Popmundo aşka çocuk yapmak istediğimi, biyolojik baba aradığı yazmıştım. iki üç kiği mesaj attı. Bunlardan ilk mesaj atanı kabul ettim. Sunmuş olduğum bütün şartları kabul etti.

internette fazla zaman geçiriyordum. Bir süre sonra rl hayatta yapamadığım sosyal hayatı rpde yapmaya çalıştım. Arkadaşlar edindim. Popmundo diye bir oyuna başladım. Başlamaz olaydım keşke. Her şey bundan sonra başladı.

yazları evde geçirmeye başlamıştım artık. Evden dışarı adımımı atmıyordum. Televizyon ve bilgisayar hayatımın tek anlamıydı artık. Bakkala inmeye bile üşeniyordum. Dışarı giyecek kıyafetim olmadığı halde gidip almıyordum. Tipik asosyaldim. Arkadaşım yoktu, sosyal hayatım yoktu, boş geçiyordu günlerim.

bende bahsettiğin bencil adamlardan biri olarak gücendim panpa:(

annemle gezmeye gittiğim zamanlar yavaş yavaş uslu durmam gerektiği öğrendim. Ne zaman bir şey istesem hayır dese üstelemezdim. Eve gidince hesabını fazlaca soruyordu zira.

artık dedemlere eskisi kadar sık gitmemeye başladım. Hatta aydan aya bile isteksiz gidiyordum. Dört duvar arasına sıkıştım kaldım. Ne oyun arkadaşım vardı, ne de oyun parkı. Dağlık bir yerdi, incin top atıyordu. Arada bir annemle bir saat otobüs bekler, kemeraltına giderdik.

up up up

seni kimse giblemiyor amcık.
ömrün boyunca da ciddiye alınacak bir tarafın olmayacak.
sorry about that.

beyler göreyim rezerveleri

http://inciswf.com/1296317785.swf

up up up

arkadaşlar rezerveleri alın bitirince bir şey sormam gerek

Merak etmiştir hani, yaşlı insanlar malum. Dedemin yanına gittiğimde, dedem kimsin sen dedi. Benim dede ben buradayım merak etmeyin dedim. Dedem ne işin var burada diye bastonu geçirdi koluma. içimdeki acıdan kolumun acısını hissedemiyordum bile. Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. Mahalledeki herkes görmüştü, arkadaşlarım görmüştü, rezil olmuştum.

Bir akşam babamlar teyzemlere gittiğinde, ben dedemlerde kaldım. Babam dönüşte alacaktı. Dedemlere sokakta oyun oynadığımı söylemişti.
Gece vakti arkadaşla oyun oynarken, karanlıklıktan dedem belirdi. O sırada demirlik vardı yanımda. Ona sımsıkı tutup, sallanmaya çalışıyordum. Dedemin geldiğini görünce yanına gidip, burada olduğumu söylemek istemiştim.

Çocukluğum, ne kadar arkadaşlarımı kıskansam da güzeldi benim. Annem akşam vakti yemek yemem için yalanlar uydurur, eve sokmaya çalışırdı beni. Bazı günler yalan söylemeyi beceremez, mahallede kovalamaca oynardık. Ayçeyle birlikte yerdik yemeği.
Bigiblet yarışları yapardık sonra. Bir keresinde ayçenin bigiblet tekeri patladı diye, kendi bigibletimin tekerini de patlatmıştım. Ona ne oluyorsa, aynı şeyin bana da olmasını isterdim. ileride onunla aynı evde yaşacağımı, aynı okulda okuyacağımı, aynı mesleği yapacağımı düşünürdüm. Hatta düşünürdük. Bazı geceler, yıldızlar belirgin olduğu zaman betona klim serer üzerine yatardık. Hepimiz gökyüzüne bakar, hayallerimizi anlatırdık. Yıldız kaydığında aynı anda dilekler tutardık…

Çocuktum işte, korkuyordum ölümden. 4 yaşındayken annemin babasını kaybettiğimizde ölümün ne demek olduğunu öğrenmiştim çünkü. Dedem öldüğünde aklım ermiyordu henüz. Anneannemin evinde kadınlar ağlaşırken ben ve kuzenlerim balkonda gülüşüyorduk. Dedemin ölümünden 3 gün sonra merdivene oturup, dedemi beklediğimde aslında hiçbir zaman gelmeyeceğini anlamıştım. Bekledim, bekledim, bekledim… gelmedi hiç. Bakkala artık dayım bakıyordu, dedem yoktu.