-
1.
0Böyle biri değildim ben, insanları severdim eskiden.
Tanımadan evvel...
çevremdeki insanlar da benim gibi, yapmacık, sevimsiz, sahtekar, kendini düşünen bencil insanlar...
oldum olası doğru arkadaşlar edinemedim, nerde kendini düşünen benciller varsa onlarla arkadaşlıklar kurdum.
zamanla ne kadar iyilik yaptıysam, onların bana zararı dokundukça nefretim arttı, kıskançlığım en yüksek seviyeye geldi.
içimde anlatamadığım bir kin var, akıtamıyorum.
tersim şu sıralar; aksi, huysuz, geçimsiz..
o kadar kızgınım ki etrafımdaki insanlara.
kendini düşünen, kendinden başka kimsenin iyiliğini istemeyen insanlarla dolu şu sıralar etrafım.
laf edemiyorum, düğümlenmiş gibi adeta dilim.
edit: rezerveleri alın amk lan bitince bir şey soracağım
- 2.
-
3.
0Ortaokuldayken lisedeki arkadaşların hep sahte olacağından bahsederlerdi. Oysa ortaokulda da arkadaşım diye göstereceğim kimse yoktu ki.
Tek bir kız arkadaşım vardı, buse diyelim biz onun adına. Ne zaman onunla dertleşsem, ona sıkıntımı anlatsam, başkalarından duyardım bir başka gün. Bir şey diyemiyordum, tek arkadaşımdı. -
4.
0yazık lan
burdayız biz dök içini amk -
5.
0Çoğu zaman yaptıklarına göz yumduk. Arkamdan konuştu, ses etmedim. işi düştü, yardım ettim. Çocukluk arkadaşımdı çünkü, kıramıyordum. 1 yıl küs kaldığımız oldu, ben yine dayanamadım barışmak istedim. Neden istediysem…
-
6.
+1 -1bunu kim okucak gavat
-
7.
0Küçükkende böyleydi her şey. Ayçe adında bir arkadaşım vardı. Hep o beğenilirdi, hep o sevilirdi, hep favori kişi oydu. Ben çirkin bir kızdım. Annem, ben doğduğumda o kadar çirkinmişim ki kucağına dahi almak istememiş. Uzun boylu, sıska bir kızdım işte. Ayçe güzeldi ama gözümde. Benden bir yaş büyüktü. Kısaydı amma velakin. Bizden 1-2 yaş küçük arkadaşlarda hep ayçeyi benimserlerdi, onu severlerdi, onu beğenirlerdi. Bayramlarda dudu teyze hep ona ‘’çok güzel olmuşsun ayol.’’ Derdi. Bende mal gibi sırıtır bakardım öylece. Sanki bana diyormuş gibi, gülerdim öyle.
-
8.
0Bazen kıskandırırdı ayçe beni. Zaten kıskandırmak onun yapabildiği tek iyi işti. Ne zaman bir şey alsa abarttıkça abartır, kıskandırana kadar devam ederdi. Babam sık sık ‘’seni o ayartıyor hep, biliyorum ben. O sana hava atıyor sende gelip ondakinin aynısını istiyorsun hemen.’’ Diyordu. Durumumuz iyiydi bizim. Ama ben o kadar iyi bilmiyordum, sahip olduğumuz şeylerden haberim yoktu. Pazarcıydı benim babam. Bu yüzden durumumuzun iyi olduğunu düşünmüyordum. Çocuktum daha annemler bu konularda pek bir şey anlatmıyordu. Her akşam tam babam bahçeden arabayla içeri gireceği zaman içime doğmuşçasına alt kata iner, ordan bahçeye çıkardım. Babama ilk sorduğum soru ‘’baba Pazar nasıldı?’’.
-
9.
0Gece saat on ikiye kadar sokakta olurdum. Ayçeyi annesi erkenden eve alır, yatırtırdı. Baskıcı bir anneye sahipti. Benimle arkadaşlık etmesine karşıydı. Hani kendini beğenmiş, diğerlerinden üstün gören insanlar var ya, onlar gibi. Kızlarının hep zengin kocalarla evlenmesini isterdi. Çıkarcıydılar. Zamanında ablamla ayçe nin ablası da arkadaştı. Ayçenin annesi aynısını ablama da yapmış, annem öyle söylemişti.
-
10.
0Dedem bizi o evden kovduğunda 5-6 yaşlarındaydım ben. 10 dakikalık bir yol mesafesi olan bir yere taşındık. Babam yine de babamsız yapamam dedi. Annemle sık sık tartıştılar bu yüzden. Dedem, mirası amcamlara bırakmıştı. Amcamlar dedemlere uğramıyor, her akşam babam dedemleri görüyordu. Alınacak bir şey olduğunda yahut yapılacak, hep babam ilgilenirdi. iyi biriydi benim babam, diğer babalar gibi değildi.
-
11.
+1yaz pompa yaz amk 2 ilk entry de benimi anlattın :(
-
12.
0Okul zamanları cumadan ödevlerimi bitirir, cumartesi ve pazarımı dedemlerde geçirirdim. Babamın hale gittiği zamanlarda annemin yanına gider, onunla yatardım. Bana hep ninemleri anlatırdı. Zamanında yaptıklarını, nasıl biri olduklarını. Ben inanmazdım, severdim ninemle dedemi. Bir keresinde dedemlerde kaldığımda gece ninem dua ederken ağlamıştım. Çünkü bir gün ölecekti ve günahları için Allahtan af diliyordu.
-
13.
0Çocuktum işte, korkuyordum ölümden. 4 yaşındayken annemin babasını kaybettiğimizde ölümün ne demek olduğunu öğrenmiştim çünkü. Dedem öldüğünde aklım ermiyordu henüz. Anneannemin evinde kadınlar ağlaşırken ben ve kuzenlerim balkonda gülüşüyorduk. Dedemin ölümünden 3 gün sonra merdivene oturup, dedemi beklediğimde aslında hiçbir zaman gelmeyeceğini anlamıştım. Bekledim, bekledim, bekledim… gelmedi hiç. Bakkala artık dayım bakıyordu, dedem yoktu.
-
14.
0Çocukluğum, ne kadar arkadaşlarımı kıskansam da güzeldi benim. Annem akşam vakti yemek yemem için yalanlar uydurur, eve sokmaya çalışırdı beni. Bazı günler yalan söylemeyi beceremez, mahallede kovalamaca oynardık. Ayçeyle birlikte yerdik yemeği.
Bigiblet yarışları yapardık sonra. Bir keresinde ayçenin bigiblet tekeri patladı diye, kendi bigibletimin tekerini de patlatmıştım. Ona ne oluyorsa, aynı şeyin bana da olmasını isterdim. ileride onunla aynı evde yaşacağımı, aynı okulda okuyacağımı, aynı mesleği yapacağımı düşünürdüm. Hatta düşünürdük. Bazı geceler, yıldızlar belirgin olduğu zaman betona klim serer üzerine yatardık. Hepimiz gökyüzüne bakar, hayallerimizi anlatırdık. Yıldız kaydığında aynı anda dilekler tutardık… -
15.
0Bir akşam babamlar teyzemlere gittiğinde, ben dedemlerde kaldım. Babam dönüşte alacaktı. Dedemlere sokakta oyun oynadığımı söylemişti.
Gece vakti arkadaşla oyun oynarken, karanlıklıktan dedem belirdi. O sırada demirlik vardı yanımda. Ona sımsıkı tutup, sallanmaya çalışıyordum. Dedemin geldiğini görünce yanına gidip, burada olduğumu söylemek istemiştim. -
16.
0Merak etmiştir hani, yaşlı insanlar malum. Dedemin yanına gittiğimde, dedem kimsin sen dedi. Benim dede ben buradayım merak etmeyin dedim. Dedem ne işin var burada diye bastonu geçirdi koluma. içimdeki acıdan kolumun acısını hissedemiyordum bile. Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. Mahalledeki herkes görmüştü, arkadaşlarım görmüştü, rezil olmuştum.
-
17.
0arkadaşlar rezerveleri alın bitirince bir şey sormam gerek
-
18.
0up up up
- 19.
-
20.
0beyler göreyim rezerveleri