1. 26.
    0
    özet geç bin dicem az gelicek

    özet geç soy ağacını gibtiğimin ekşici orosbu cocuğu
    ···
  2. 27.
    0
    artık görmek için gözlerimi kapamam yetiyor diyebildi son takati ile...
    ···
  3. 28.
    0
    dıbına koyuyum insan bi ön sevişme koyar zütogluzütler direk mevzu yapmışınız
    ···
  4. 29.
    0
    istanbul o geceden sonra asla istanbul olmadı jelisaya... sanki boğazda bile mana arar gibiydi... gözünün alabildiği heryere bakıyor birşeyler görmek istiyor idi...
    ···
  5. 30.
    0
    jelisanın dıbına koyim sana bişi olmasın
    ···
  6. 31.
    0
    jelisa hayatı olan bir kız idi... işi, düzenli bir yaşamı ve yakında evleneceği bir nişanlısı...
    öte tarafta ise tam bir hayatsız var idi... dünyanın bile onca çabasına rağmen içine alamadığı barındıramadığı bir insan...
    ···
  7. 32.
    0
    ben okuyamadım.
    ···
  8. 33.
    0
    okumadım
    ···
  9. 34.
    0
    ben gibemicem @5 sen gib
    ···
  10. 35.
    0
    sanki bedeni deil de melodileri dans ettirir bir eda ile gitti achbar ordan... jelisa harf elinde kımıldamadan duruyordu orda... bilemezdi ki aylarını alacak idi o bir tek harf...
    ···
  11. 36.
    0
    jelisa şaşkındı, sanki ruhu bedenini terketmiş gibi hükmedemiyordu gözlerine bile...
    ben seni bulurum dedi achbar ve cebinden çıkardığı bir harfi verdi jelisaya...
    ···
  12. 37.
    0
    dinlediği her şarkıda, gittiği her mekanda, gördüğü her insanda aradı... ama nafile dediği bir anda bir şey oldu... bir rüya ile uyandı gecenin ortasında... gözyaşları yastığını sırılsıklam etmiş, ve halen de yanağından dudaklarına dokunurcasına ve ulaşma çabasına girmişçcesine akıyorlardı...
    ···
  13. 38.
    0
    gökyüzüne yükseliyordu rüyasında, bulutlarda idi, o kadar garip bir duyguydu ki bu, gülümsemelerine eşlik edenleri daha önce hiç görmemişti... hani seyyahın dediği gibi (bkz: ben seni gördüm ya meğer hiçbişi görmemişim)
    ···
  14. 39.
    0
    sonunda bir yere vardı, içine girene kadar tek bir ses bile duymadı, içine girdiğinde ise duyduklarından kendini gönül veçhelerine bıraktı... sonunda birşey geldi içinden diline sölemesi gereken... yutkundu, tüm benliğini topladı veeee...
    ···
  15. 40.
    0
    hiç pes etmedi, sıkılmadı, ah bile demedi, kiii başına gelen onca şeye rağmen... günlerce aç kaldığı, etrafındakilerden işittiği lafların tonlarcası, ve daha bir çokları...
    ···
  16. 41.
    0
    artık bilmeye başlamıştı bazı şeyleri... harf çiçek idi, çiçek ise kokusuyla onu bir yere zütürecek idi... aynı kokuyu bulmalıydı...
    ···
  17. 42.
    0
    gizem en büyük manadır bu alemde... beytlerini hiç yanından ayırmadan devam etti yoluna... oysa onun inandığı şeyler çok farklı idi... hayatı çok farklı idi... okudğu kitaplar, izlediği filmler, gezdiği yerler, takıldığı insanlar, dinlediği müzikler, ve daha neler neler... ama tek bir an silivermişti sanki bir damla lahzasında...
    ···
  18. 43.
    0
    jelisa yüzündeki yaşlara dokunur iken hala hissediyordu aldığı güzelliği... bir çiçekti o... ne adını ne de kendini bilmiyordu, lakin sanki ilk zamandan beridir kokusunu içinde barındırıp çekiyordu... sırra doğru gitmeye karar verdi...
    ···
  19. 44.
    0
    vaktimiz yok dedi achbar, gideceğin yeri biliyorsun, sana bir kapı göstermek için burdayım, ama kapıdan girecek olan sensin bunu unutma dedi ve birşey daha verdi gitti...
    ···
  20. 45.
    0
    bir ses duydu tanıdık, ohhh biri beni duydu sonunda diye düşünürken, sese yöneldiinde gördüğü achbar idi... herşeyi bi anda unutuvermişti sanki silinmişti... sarıldı doyasıya öpmeye koklamaya başladı... achbar hiç tepki vermiyor sadece gözlerinin olabildiğince ışık saçtığı o diyara gülümsüyor idi...
    ···