Tam koridorun sonuna gelmiştim ki,sağ tarafta kalan odaların birinden,bir çocuğun yardım çığlığını duydum.Onu orada birakamazdim. Sesin geldiği yere doğru koşmaya başladım.Çocuk odanın birinde, yatağın altına girmiş saklaniyordu. Altına saklandığı yatakta da bir kadın vardı. Kolunda serum takiliydi. Ağzında oksijen maskesi olduğu için konusamiyordu.Çocuğu yatağın altindan çıkardım. Kadının kolunda bağlı olan sorunları çıkardım. Kadın o kadar kötü durumda değildi.

Kadını kolundan tutup kalkmasına yardımcı oldum.Çocuk arkama saklanmış koridora bakıyordu. Kadın;

+Az önceki silah sesleri,siz mi yaptınız?
-Evet, mecbur kaldım.

kadın hafif bir sırıtmayla yattığı yerden kalktı. Kolundan tuttum.Çocukta arkamdaydı.2 kişinin sorumluluğunu almıştım üzerime.
Merdivenlerden indik. Kadının sağ bacağında mermi izi vardı, yürürken topallıyordu.
Arka bahçeden dışarı çıktık.2 tane ambulans vardı. Daha önce böyle büyük bir araç kullanmamıştım. Bunlara binip buradan uzaklaşabilirdik.

Kapılar kilitliydi, anahtar olmadan açamazdım kapıları.
Kadına, çocuğuyla birlikte beni burda beklemesini söyledim. içeride bir ambulans şoförünü vurduğumu hatırladım. Onda anahtar olmalıydı.
Silahımda kalan 3 mermiyle birlikte tekrar o kan kokan, karanlık koridorlara daldım. Seri haraket ediyordum. Koşarak merdivenlere geldim. Hızlı hızlı çıkıp 2. kata geldim. Kurtulduğum odanın kapısının ilerisinde öldürdüğüm adamı gördüm. Belinde anahtar asılıydı.Onu alıp koşar adımlarla tekrar aşşağıya indim.

Dediğim gibi, beni bekliyorlardı. Yanında durdukları ambulansın kapısını anahtar ile zorladım, açılmadı.Diğer ambulansı denedim ve açtım. Olaylar patlak vermeden önce konuştuğum kadın hastanenin bahçesinde öylece duruyordu. Saat sabaha karşı 4.30 du.Zifiri bir karanlık vardı hala. Feneri yakıp yanına yaklaştım.Tam omuzuna dokunup iyi olup olmadığını soracaktım ki,onlardan birine dönüşmüş bir şekilde koluma atak yaptı. Bağırarak geri çekildim. Suratına silahımla vurdum. Yerdeyken de kafasına ateş ettim. Olanlar pgibolojik olarak çok etkilemişti beni. Kusacak gibi oldum. insanın kendi kendisini teselli etmeye çalışması kadar kötü bişey olamaz bu dünyada.

Küçük çocuk yanıma geldi, elimi tuttu."yanındayız, korkmana gerek yok" dedi.Bu cümleler, bunu bir çocuktan duymak istemsizce mutlu etmişti beni. Egildim,çocuğu kucağıma aldım "teşekkür ederim küçük dostum, artık sayende daha iyi hissediyorum" dedim.

Ambulansa bindik. Kadın yan tarafimda çocuk ise ambulansın arka tarafındaki sedyede oturuyordu.Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Sabah olmak üzereydi. Kalabalık yerleşim yerlerine gitmememiz gerekiyordu. Olur da onlarla tekrar karşılaşırsak, kendimi savunacak ne gücüm kaldı ne de mermim. Kendimizi savunacak şeyler bulmamız gerekiyordumAmbulansi sakin bir ormanlık yolda giderken kenara çektim. Arka tarafta silah olarak kullanabilecek birşeyler bulmam gerekiyord

Beyler partlar kısa kısa gelecek, telefondan yazıyorum, aynı anda kafamda sürekli toparlamaya çalışıyorum konuyu. Kusura bakmayın elimden geldiğince devam ettirmeye calisicam

2 adet ağır oksijen tüpü, birkaç şırınga2 taner neşter vardı. Neşterlerden birini kadına verdim. Belimdeki kemeri çıkardım, oksijen tüpünün etrafına dolaylı sirtima bağladım, lazım olabilirdi.
3 mermisi kalan silahimifa belime taktım. Yolumuza devam ettik.
Araçta çok benzin yoktu,en yakın kasabaya yaklaşık 3 km kalmıştı, bizi oraya kadar taşısa yeterdi

Tabelayi gördük sonunda kasabaya varmistik
Kimse yoktu sanırım. Marketler yağmalanmıştı buradan işimize yarayacak herhangi bisey bulamazdik.
Ambulansı sokağın kenarına çektim. içinden indik ve yavaş adımlarla sessiz sokaklarda yürümeye basladik

Silahımi sürekli havada tutuyordum.Bu şekilde birkaç metre yürüdük
ileride kapısı ağzına kadar açık bir ev vardı. Uç katli müstakil bir ev.
Zamanla acikiyorduk çok da yorulmustuk.
Eve yaklastikca içimdeki heyecan artıyordu. Kapının eşiğine geldiğimizde kadına;

+Ben gelene kadar burada bekleyin bir durum olursa avaziniz çıktığı kadar bagirin. Tamam mi?

Kadın onaylarmiscasina kafasını salladı. Gıcırtılı kapıyı hafifçe ittirerek açtım.

içeride pis bir koku vardı. Sabah saatleri olmasına rağmen içerisi fazlasıyla kasvetti. Kapıdan girer girmez üst kata doğru çıkan merdivenler karşıladı beni. Oraya çıkmadan önce sağ tarafta kalan mutfağa yöneldim. Buradan işimize yarayacak şeyler çıkartabilirdim.

Birileri bizden önce davranmış olmalı ki,mutfak dolapları sonuna kadar açık ve içlerinde hiçbir şey yoktu.
Onlar hakkında hala birşey bilmiyordum, bildiğim tek şey çok güçlü oldukları ve hızlı koşmaları. Herhangi biri ile tekrar karşılaşmak istemiyordum. Yukarı katlara doğru çıkacaktım.
Merdivenlere geldim. Yukarıdan pis bir koku geliyordu. Silahımı çekip merdivenleri hızlıca çıktım. Sabah vakti olmasna rağmen üst kat,alt kata kıyasla daha karanlıktı. Fenerimi yakmadım, içeride birisi varsa dikkatini çekmek istemiyordum.
Odaların birine yavaşça girdim.Çok güzel bir bebek odasıydı. Masanın üzerinde bir fotoğraf vardı. Karı ve koca, yanlarında ise bebekleri. Fotoğrafı ters çevirip masaya koydum. Etrafa bakınmaya başladım.

Odadan çıkıp, diğer odaları kontrol ettim. Burada işe yarar hiçbir şey yoktu.Bir üst kat daha vardı.
Üst katta kalan odaların birinden ses geliyordu.Bir kadın sesi, evet.Biraz daha kulak verdim. Emindim.Yukarıda birileri vardı.

Üst katta da sadece 2 oda vardı. Sesin geldiği odaya geldim. Kapı yarım açıktı. içeri girdim.

Ellerinden ve ayaklarından bağlı bir kadın. Bağırıyor kurtulmaya çalışıyor. Sağ omuzunda ısırık izi var. Onlardan birine dönüşmüş.Onu öylece görmek beni çok etkiledi. Masanın üstünde duran kağıt dikkatimi çekti.Üzerinde şunlar yazıyordu;

"Sevgilim, seni böyle görmeye dayanamıyorum. Seni öldürmek istiyorum, acına bir son vermek istiyorum ama yapamıyorum, beni affet."

Kağıdı yerine koydum. Silahımın kabzası ile kadının kafasına vurdum. Yere düştüğünde 4-5 kere daha vurdum.
Artık dayanamıyordum, bu kadarı fazlaydı benim için.Ölmek istiyorum.

Tam aşşağıya inecektim ki,ambulansın sireni çalıştı. Neler olduğuna anlam veremedim. Dışarıya baktığımda kadın ve çocuğu bağırıyordu. Acele etmemi söylüyorlardı.Ne olduğuna anlam veremedim. Kafamı sol tarafa çevrdiğimde ise gördüklerim beni iyice bitirmişti,

Geldiğimiz yoldan, sayamıyorum... onlardan.Bir sürü, neden bu kadar fazlalar. Neden buraya geliyorlar? Anlam veremiyorum.
Aşşağıya inip derhal buradan uzaklaşmalıydık.