bundan tam on yıl önce o gece kabus başlamıştı.23.05.06 salı günü ertesi gün okula gitmek üzere başımı yastığa koydum. sıradan bir lise öğrencisiydim, hayattan ne bir beklentim vardı ne de geleceğe dair umudum. varlığımın tek sebebi herhangi bir üniversiteyi kazanarak ailemi mutlu edebilmekti.

alarm çaldığında gözlerimi açtım ancak bir terslik vardı. güneş henüz doğmamıştı. masanın üzerinde duran saate baktım telefonumun cılız ışığıyla 12de takılı kalmıştı. yatağımdan kalkıp lavaboya gittiğimdeyse ışık çalışmamıştı, elektrikler gitti herhalde' dedim. camdan dışarıya baktığımda zifiri karanlıkla karşılaşmıştım. şaşırtıcı şekilde telefonumdaki saat de 12de takılmıştı. annem ve babamın odasına girdim, yatak boştu. telaşlanmaya başlamıştım.

aramaya yeltendiysem de sinyal yoktu. rüyada mıyım acaba diyerek yatağa geri döndüm. rüyada değildim yaşadığım her şey gerçekti ve saatler sonra uyandığımda aynı manzarayla karşılaşmıştım. gece bitmiyordu.

dışarıda yatmayı deneyimledim o akşam ilk defa.eve gel diyen yoktu, kimse yoktu. yalnız ve biçare hissetmek..bir banka uzanıp montumu üstüme örttüm. gözlerim kapanmıştı.

gözlerimi bir sesle açmıştım.ne olduğunu anlayamadım ilk başta. sağıma ve soluma baktım. doğrularak gözlerimi ovuşturdum.bir şeylerin düşme sesini duymuştum.

sesin geldiği yöne gidiyordum ancak adımlarım güçsüzdü. bira alıp oturduğum barın önüne geldiğimde donakaldım.
büyük bir çukur oluşmuştu önümde. sonra o sesi duydum.tiz bir çığlık sesi..

üzerime bir mont giyerek dışarıya çıktım. rüzgar esmiyordu hava ne soğuk ne de sıcaktı. ışığa dair tek bir belirti yoktu ortada. tamamiyle bir sessizlik hakimdi etrafa. attığım adımlar sokaklarda yankılannıyordu.bu bir şaka mı diye düşünüyordum.on dakika yürüme mesafesindeki okula gittim. kapılar kapalıydı ve kimse yoktu yine. korkum artmaya başlamıştı. koşarak şehrin merkezine gitmeye başladım. orada mutlaka insanlar olmalıydı.ses olmalıydı mutlaka. bitmek bilmeyecek gibi görünen yolda hızlı adımlar atıyordum. sonunda ulaşmıştım. ayın yansıması denizin üzerinde uzanmış yatıyordu adeta. dalga yoktu, deniz ölü gibiydi. insanlar da yoktu.tek başıma olduğumu anladım o an.ağlamak istiyordum, öldüm mü diye soruyordum. hayalet miydim ben? rüyada mıydım yoksa? evet dedim ve kolumu sıktım. uyanmamıştım.kendime yumruk attım devamında acıyı hissetmiştim. başımı avuçlarımın arasına aldım. büyük ihtimalle ölmüştüm.

okuyan varsa reserved alsın da akşam devam ederiz

sessizlik sıkmaya başlamıştı canımı. bitirdiğim biraları fırlatıp kırıyordum. kahkaha atmaya başlamıştım kafamın hafiften kaçmasıyla. rüya olsa bile tadını çıkarmalıyım diye düşündüm. araba kullanmayı küçükken bir kaç kere denemiştim. park halindeki araçlara tek tek üzerinde anahtar olan var mı diye bakmaya başladım.o sırada yolun üzerinde durmuş bir audi gördüm. koşarak yanına gittim. anahtar üzerinde, camları açıktı. bindim ve emniyet kemerimi taktım. önce yavaş yavaş devriyaj fren ve gazın yerlerini öğrendim.bir saat boş yolda çalışmanın ardından olayı kapmıştım. boş şehirde kafam güzel araba sürüyordum.bir yandan bira içmeye de devam ediyordum.

o gece yapmak istediğim tüm muallaklikleri deneyecektim. kaybedeceğim bir şey yoktu nasıl olsa. okuldan hoşlandığım bir kız vardı. onun evine doğru sürdüm arabayı. kapıyı nasıl açacağıma dair fikrim yoktu. evin karşısındaki inşaattan demir sopa aldım. kapının önüne gidip önce omzumla zorladım. ardından sopayla vurmaya başladım. kapı çok sağlamdı açamamıştım.ev en üst kattaydı, çatıya çıkıp oradan sarkmayı düşündüm. sonunda balkondaydım. demir sopayla camı indirip eve girdim. odasına girdiğimde kokusuyla karşılaşmıştım. düzenli bir yerdi. kitapları defterleri masasının üzerindeydi.bir defter ise farklıydı pembe kapaklı,ele avuca sığacak kadar küçük. açtığımda günlüğü olduğunu anladım. beraber yaşadığımız anlar da vardı. okumaya başladım. okudukça yaşarmıştı gözlerim.bir türlü çıkma teklifi etmediğimden yakınıyordu.o da beni seviyordu.ama ölmüştüm ki ben?ona nasıl kavuşacaktım tekrardan. yüreğim parçalanmıştı. gözlerimden yaşlar süzülürken tekrar çıktım balkona.bir sigara yaktım. nasıl iğrenç bir durumun içindeydim böyle? dünya yok olmuştu.ben yok olmuştum.

neyse kimse okumuyorsa yazmama gerek yok

ne yapacağımı bilmiyordum. üzerimdekileri çıkartıp denize atladım.su gerçekti ancak o kadar narin ve sıcaktı ki mayıs ayında böyle bir deniz sıcaklığı imkansız gelmişti. rüzgar olmadığı için denizden çıktığımda üşümemiştim. hatta monta ihtiyacım olmadığını anlamıştım. elbiselerimi giyerek dolaşmaya başladım. arkadaşlarımla sürekli gittiğim bir barın kapısına geldim. kapı açılmayınca omzumla birkaç kere vurdum ve sonunda içeri girdim. birkaç bira alıp meydanki banklardan birine oturdum. istediğim her şeyi yapmakta özgürdüm. madem burada sıkışıp kalmıştım tadını çıkarayım diye düşünüyordum. nasıl olsa geri dönecektim değil mi?

hayatımdaki ilk sigaramı da büfenin birinden alıp yakmıştım. koca şehir benimdi, özgürlük böyle bir şey olmalıydı.

sahil kenarında bir cafenin önünde durduk. banklardan birisine oturdu ve eliyle başını silip tekrar eline baktı. alnı kanıyordu.
-iyi misin?
cevap vermedi.ne olup bittiğini hala anlayamıyordum. sorularımın cevabını bulabilirim diye düşünmüştüm ancak tek cevap verebilecek kişi daha ağzını açmamıştı.
-burası neresi? neden buradayız?kim ateş etti bize?

uzun saçlarını eliyle arkaya doğru aldı ve suratıma donuk bir bakış attı.
-her şeyi berbat ettin.

çok sert çıkışmıştı hiçbir şey yapmamaya karar verdim. oturdum yanına ve denizi izlemeye başladım. bana döndü sonrasında
-her şeyi anlatacağım sana ama biraz beklemen gerekiyor.
-sonsuza kadar burada sıkışmadık mı? bekleyecek çok vakit var.
-maalesef öyle değil. açıklayacağım zamanı gelince.

montundan bir silah çıkartıp uzattı. silahı aldım ve belime sıkıştırdım. nasıl kullanacağımı veya niye silahı aldığımı bilmiyordum.gel işareti yaparak kalktı. arkasından gitmeye başladım. biraz yürüdükten sonra bir motorgibletin yanında durduk.
-atla.

belinden tuttum ve harekete geçtik. çok hızlı gidiyorduk.o sırada başka bir motor sesini duymuştum. arkamızdan bir jeep geliyordu. camdan maskeli bir surat çıkmıştı.
-peşimizdeler!
-ateş et.

silahı çıkardım.ve arkama dönüp ateş etmeye çalıştım. çalışmamıştı.kıza söylediğimde 'emniyeti aç' diye bağırdığını duydum. emniyeti arıyordum bu sırada hızlanmıştık. arkamızdan ateş edilmeye başlanmıştı. başarmıştım.emniyet açıktı ve arkama dönüp ateş etmeye başladım. silahın tepmesini ayarlayamadığım için elimden düşürdüm üçüncü mermide.

-sıkı tutun.

okumayın gece oldu

rez panpa devam et

Bu ne mk

çığlık kesildiğinde bir binanın köşesindeydim. benden başka birileri olabilirdi. aklım karışmıştı. sokağa tekrar baktım. çukur önümdeydi ve karanlıkta kalan binaları seçemiyordum. korkularımı yenmem gerektiğini düşündüm.o ana kadar öldüğümü sandığım için tekrar ölemem diye düşünüyordum. yavaşça ilerliyordum. hiç bitmeyecekmiş gibi görünen yol ve adım attıkça titremesi artan bacaklarım..

o sırada yanımdaki binadan bir gölge geldi üzerime. üstüme atladı ve düşürdü.yere yat! demişti atlarken. ardından silah seslerini duymuştum. üzerimize ateş açılmıştı. aynı gölge koş diye bağırmaya başladı.onu takip ettim ve sokaktan çıktık. hızlı bir şekilde koşuyorduk. neler olup bittiğine dair bir fikrim yoktu. nefes nefese kalmış, terlemiştim,titriyordum.ay ışığı önümdeki gölgeye vurmya başladığında kız olduğunu farkettim. elinde tabanca vardı. bilinmeze doğru koşuyorduk.

rez pampa

Rezerved

rez emeğine sağlık

Rezerve

Rezerved

panpa yaz aq üye olmayanlarda var okuyorlar emin ol . en az 20 kişi okumuyorsa cümle alem serkanı gibsin. okuyorlar sen yaz takibimdesin . güzel devam et.