0
heralde insan içine atıyormuş ama içinden atamıyormuş hastalık gibi bırakamıyorum kızı gündüzleri ayrı bir insan geceleri ayrı bir insan oluyorum ağlıyorum geceleri gündüzleri unutuyorum fotoğraflarına bakmak da bir hastalık oldu senin için ne desem ki bilmiyorum uyuşturucumsun sanki bağımlıyım sana seni bıraksam da dert bırakmasam da dert -gerçi bırakabilseydim bırakırdım heralde- sormadan edemiyorum kendime "acaba sevecek mi bir gün" bazen diyorum ki kendi kendime "bu kadar reddedildikten sonra kabul edemezsin. kız seninle dalga geçiyor." bazen de" o senin göz yaşın, o senin uykusuzluğun, o senin zikrin, o sevdiğin kız onu reddedemezsin."
ama bu ikisi de içimde oluyor reddetsem de hayalini reddediyorum dil döksem de hayaline dil döküyorum belki bir gün karşıma çok iyi bir insan çıkar ve onu unuturum diyorum ya o iyi insan çıkacak ya da ben hayaliyle yatıp kalkmaya, yatmadan önce ona sarılmaya devam edeceğim
Gözlerim açık
Görüyorum rüyanı
Çöldeki su hayali gibi
Aşılıyor bana umudu
Seni sevmeyi öğetiyor
Sana sarılmayı
Yüzüne bakabilmeyi
Utanıyorum
Karşılaşmaktan
Göz göze gelmekten
Korkuyorum, kaçıyorum
Bilmiyorum nereye bu kaçış
Sanırım kendime doğru
Unutmak istemiyorum
Sevmek istiyorum
Unutacaksam neden sevdim
Senin de sevdiğini hayal ediyorum
Oturuyoruz dünyanın
Denize bakan bir kıyısına
Sarılıyoruz birbirimize
Susuyoruz
Hayali bile güzel
Hem hayalin olmasaydı
Nasıl severdim ki ben?
atlattım çok şükür sadece yazmak istedim efkar bağımlılık yaptı heralde ah şu kızlar var ya jazz dinleyen adama arabesk ,türkü dinlettiler vallahi helal olsun