http://d.haber3.com/bu-fo...-cok-korkunc-24595-1g.jpg

Son 2 yıldır başımdan geçen olayları sizlerle paylaşıyorum.Bu uyarımı asla şov amaçlı algılamayın ; bu tarz olaylardan etkilenecek kişilerin bu hikayeyi okumamasını rica ediyorum.

Bundan 2 yıl önceydi.Vizelerim harika geçmiş , geriye sadece çok rahat gireceğim finaller kalmıştı.Ben de finalleri üniversite okuduğum şehirde değil , ailemin yanında beklemeyi tercih etmiştim.Yurda gidip eşyalarımı falan topladım , ardından otobüse atlayıp bizimkilere sürpriz yapmak için yola koyuldum.

Annem , babam ve dedem bir arada yaşıyordu.Köyümüz büyük sayılacak bir köy değildi.Çevremizde 2-3 köy daha vardı , onun dışında kuş uçmaz kervan geçmez bir yerdi.Herkes birbirini tanıyordu ve şehir hayatına kapalı insanlar yaşıyordu.Bütün köy bizi tanır çok severlerdi.Üniversiteyi kazandığımda köyün meydanına fotoğrafım asılmıştı hatta.

Yolculuk bitmişti , otogardan bizim köye gitmek arabayla 1 saatti.Ben de cepteki son parayı taksiye atıp köye gidecektim.Köye vardım , evin kapısını çaldım kapının açılmasıyla şok oldum.

Köyün bütün insanları bizim eve toplanmıştı , yerde beyaz örtüye sarılı üstünde bıçak olan dedemin naaşı yatıyordu.Babam ağlaya ağlaya yanımda geldi , sarıldık.
Neden haber vermediniz baba dedim
Arayacaktık oğlum ama dersinden geri kal istemedik dedi

Defin ertesi gün yapılacaktı... O gün dedemi yatağına taşıdık , başında dualar okuduk ve sabahın olmasını bekledik.

Bütün gece dedemin baş ucunda dualar etmiştik... Sabah olduğunda köyün hocasıyla birlikte defin işlemini yapmak için köy mezarlığına doğru yola koyulduk. Köydeki tanıdıklarımız da dedemin naaşının arkasından bizi takip ediyordu.
Mezarlığa vardık , tam defin işlemi gerçekleşecekti ki babam işlemi durdurdu... Hepimiz şaşkın şaşkın babama bakarken babam elindeki kağıdı hocaya gösterdi.
Dedem vasiyet olarak kardeşinin yanına gömülmek istediğini belirtmişti... Dedemin abisi 22 yaşında vefat etmiş ve kendi evlerinin bahçesine gömülmüştü.O ev bizim komşu köyümüzdeydi. Harabe bir halde duruyor , bahçesinde dedemin abisinin mezarıyla yıllardır bekliyordu.
Köyde yeterli sayıda araba ve otobüs olmadığı için define gelen insanların çoğu evlerine geri dönmüştü.
Ben , babam , hoca , köyden 2-3 abi ve dedemin çok yakınları dışında herkes dönmüştü.Biz de yola koyulup komşu köye , dedemin çocukluğunun geçtiği eve doğru harekete geçmiştik.

Ev 3 katlı müstakil bir evdi... Tapusu bizdeydi ama alacak insan yoktu o yüzden satılığa da çıkarmamıştık. Restore ettirecek paramız da yoktu. Komşu köy Rum köyüyüdü. Köyün çoğunluğu Ortodokstu ve köydeki müslümanlara çok sıcak davranmazlardı. Yıllar önce köyün papazı meydanda silahla vurulduktan sonra müslümanlara karşı bir soğuk savaş başlatmışlar ve muhattap olmayı kesmişlerdi.
Kendilerine göre haklılardı tabi ki... Biz dedemin tabutu sırtımızda yürürken köyün meydanından geçtik , başlarıyla selam verip bakışlarını başka yöne çevirdiler...
Ve nihayetinde eve varmıştık... Son gördüğümden beri iyice harabeye dönmüştü. Kapıdan içeri girer girmez çok kötü bir kokuyla karşılaşmıştık. içerde onlarcak kedi , şarap şişeleri , ne olduğu belirsiz Yunanca olduğunu tahmin ettiğim yazıların bulunduğu kağıtlar vardı...

Tahta sürgülü bir kapı vardı , kapıyı güç bela açıp evin bahçesine çıktık. Dedemin abisinin mezarı direk karşımızda bize dönüktü. Gidip onun mezarını da temizledik. Otlarını falan aldık... Daha sonra köydeki abilerimiz ve ben mezarı kazıp dedemi defin ettik.O sırada babam ve hocaya gözüm takıldı.
Evin en üst kattaki balkonuna çıkmış hararetli bir şeyler konuşuyorlardı... Aradan 5-10 dakika geçmeden hoca kapıyı vurup çıktı.Biz aşağıda babama bakıyorduk. Babam bize seslenip bir an önce gömün , derhal gidiyoruz buradan dedi.
Neden baba demeye kalmadan babam da hararetli bir şekilde kapıyı kapattı , biz de hızlıca peşinden gittik. Açıkçası bu halleri bizi korkutmuştu...
Babamın peşinden giderken yolun yarısında cep telefonumu evin içinde unuttuğum aklıma geldi. Hava da yavaştan kararmıştı , komşu köye gidene kadar güneş batacaktı bile... Ben de biraz korkmuştum zaten , ertesi gün gider alırım diyip ses çıkarmadım.Ama babam ve hocanın bu tavrı beni meraklandırmıştı.
Kendi evimize girer girmez babama hocanın neden böyle davrandığını ve evden neden alel acele çıktığımızı sordum.

Babam annemi ve beni salona çağırdı... Anneme dolaptaki sandığı almasını söyledi... Merakla bekledim ne diyeceğini , fakat diyeceği her ne ise belli ki annem de bunun farkındaydı. Sandığı üzgün bir şekilde getirdi.
Bana sandıktan dedemden kalma bir kehribar tesbih , bir mühürlü yüzük ve bir de gümüş işlemeli silah verdi.
Ben ve annen şehirde ev arayacağız oğlum.Bu silah ve bu yüzük sende kalsın. Hoca seninle ilgili bir ton vesvese anlattı. Kafama taktığımdan değil , ama bizim de senin de artık onlarla kalması sakıncalı.
Başka bir yere gideceğiz dedi.

Ben babama hocanın benim hakkımda ne anlattığını sordum. Babam da , hoca gün boyu seni izlemiş oğlum. Bilmiyoruz ne farklılık gördü ama bana "Oğlun ruhunu şeytana secde ettirmiş , bu köyde yıllar önce böyle bir olay yaşandı tekrar yaşanmasını istemiyoruz. Tasınızı , tarağınızı toplayıp terk edin bu köyü dedi" dedi.
Başta babamın şaka yaptığını sandım ama ciddiydi.Ama babamın benim kadar şaşkın olmaması beni şaşırtmıştı.
"Ne diyorsun baba ? Sen neden kabul ediyorsun böyle bir şeyi ?" dedim.
"Kabul etmeliyiz oğlum , bu köyün halkı cahildir evimizi ateşe verir canımızı alırlar" dedi
Tekrar tekrar şok olmuştum.
O gece sabaha kadar uyumamıştım... Annem ve babam içerdeydi. Birden büyük bir gürültü koptu.
Evimizin cdıbına koskoca bir taş atılmış , taşa bağlı olan kağıtta arapça bir şeyler yazılmıştı.

Gece annemi ve babamı uyandırmadım. Aslında çok büyük bir gürültü kopmuştu ama onların farketmemesi açıkçası şaşırtmıştı beni.
Neyse , daha sonra sabah olduğunda babama olanları anlattım ve gösterdim. Kağıda baktı , "ne yazıyor baba" dedim , "bilmiyorum oğlum" dedi ve kahvaltıya yöneldi.
Babamdaki bu vurdumduymazlık ve sakinlik beni şaşırtıyordu. Onlar annemle arabaya atlayıp şehrin yolunu tuttular.
Ben de komşu köye telefonumu geri almak için dedemin evine gidecektim. Açıkçası korkuyordum ama gitmek zorundaydım.
Kapından iner inmez gördüğüm manzara beni şok etti. Babam ve annem arabanın başında öylece durmuş bana bakıyorlardı ters ters.
"Ne oldu size , neden gitmediniz ?" dedim
Babam bana "gitme o eve" dedi
"Sen nerden biliyorsun baba" dedim
"Gitme o eve" dedi tekrar.
"Bütün köyün gözü üstümüzde , o evde bir şeyler olduğunu düşünebilirler , gitmemen bizim için daha iyi" dedi
Tamam diyip eve çıktım , onlar gözden kaybolunca yola koyuldum.

Tıpkı annem ve babam gibi köydeki herkes bana ters bakıyor ve davranıyordu... Dedemin evine gitmeden köyün hocasına uğramak istedim.
Kapısını çaldım pencereden beni gördü. Eliyle bekle der gibi bir işaret yaptı.
Beni eve almayıp , kendisi dışarı çıkmıştı.Gel oğlum , gel evladım senle konuşalım biraz dedi.
"Hocam dün babama benim ruhumu şeytana secde ettirdiğimi söylemişsiniz.Bu ne demek oluyor ?" diye sordum
Hoca gülerek "Öyle dediğimi mi söyledi" dedi
"Evet hocam , ben babamın sözüne inanırım" dedim
"Elbette inanacaksın evladım ama o konuştuğun kişi baban değildir , baban cenaze gününden beri kendinde değil ve annen de öyle. Deden vefat etmeden önceki 1-2 hafta evinizden garip sesler , bağırışlar , çağırışlar geliyordu. Deden de baban da camimize aylardır uğramıyorlardı. Onlardaki değişimin herkes farkında fakat dün gördüklerimiz artık bizi emin etti." dedi
"Neler oldu hocam , ben o an bahçedeydim." dedi
"Bak oğlum belki sözlerime inanmayacaksın , beli ailene yakıştıramayacaksın ama ailen çok yanlış şeylerle çok yanlış işlere bulaştı. Dedenin ölümü onların elinden oldu." dedi
"Ne yaptılar hocam anlatın... Geldiğimden beri onlardaki değişikliğin ben de farkındayım.Ama neden bana yalan söylediler. Neden sizin benim hakkımda kötü şeyler söylediğinizi ima ettiler ?" dedim.
"Seni de yanlarına çekmek istiyorlar , eğer istersen onlarla kalma 1-2 hafta.Üniversite okuduğun şehire dön." dedi.

Açıkçası bu konuşma geçerken hocaya da çok güvenmiyordum... Çünkü büyük bir yalanın içindeydim. Annem ve babamdaki büyük değişiklik , yaşadıklarım ve hocanın dedikleri beni etkilemişti.
Hocaya ailemle kalmak istediğimi söyledim. Daha anne ve babama bu olaylardan bahsetmemiştim bile. Akşam bahsedip ona göre hocaya söyleyecektim.
Bir yalan uydurup hocanın yanından uzaklaşmak istedim ,
"Telefonla görüşmem lazım hocam , bunları sonra konuşabilir miyiz ?" dedim
"Elbette evladım" dedi
Ben tam arkamı dönmüş gidiyordum ki birden beni kendisine çevirip sert bir tokat attı.
"Yalan söyleme" diye bağırdı."Telefonun o evde kaldı , gitme o eve." dedi
Ben şok içindeydim o an ki öfkemle hocanın beni tutan ellerini kendimden ayırdım.
"Ne ulan ne ? Ne var bu evde ?" diye bağırıp hızlı hızlı eve gitmeye başladım.
içimden de sövüyorum tabi hem babama hem hocaya...

Ben kafamda onlarca soru varken dedemin evinin olduğu köye kadar geldim. Günlerden pazardı , bütün köy köyün girişindeki küçük kilisedeydi.
Onlara selam verip , dedemin evinin yolunu tuttum. Güler yüzle karşıladılar... Her neyse , evin önüne geldiğimde düne nazaran evin daha da kötü koktuğunu farkettim. Ulan günden güne taka batıyor ev diye kendi kendime takılırken kapı açıldı. Dedemin mezarını tam istediğimiz şekilde örtememiştik. Ordan da biraz dışarıya koku geliyordu açıkcası. Kürekle biraz daha toprak attım , telefonumu aldım ve tam kapıdan çıkacakken üst katlara çıkmak aklıma geldi.
Bu eve çok kere geldim ama en üst kata halen çıkmamıştım... Neler var neler yok merak etmiştim açıkçası. Hava da aydınlıktı ve ben az da olsa korkumu yenmiştim. Yavaşça merdivene doğru yöneldim ve başladım üst kata çıkmaya...

Orta katta pek bir şey yoktu... Dedem sıkı bir tesbih koleksiyoncusuydu. Yerde 2-3 tane güzel tesbih bulmuştum attım onları cebe. Paramparça olmuş eski bir bigiblet , içi boş bir gardrop , kedilerin içine girdiği bir çekmece falan vardı... Anlayacağınız orta katta pek bir halt yoktu.En üst kata çıkacaktım... Merdiven biraz daha uzundu evin orta katı ve en üst katı arası biraz daha mesafeliydi , konak evlerin çoğu böyledir zaten... En üst kata çıkmamla büyük bir şaşkınlığa uğradım , içeride sanırım köyün hristiyanlarının depoladığı onlarca vazo , madalya , mücevherat vs. vardı. Gerçekten neye uğradığımı şaşırmıştım. Bunlar kimindi burda ne arıyordu acaba bizim olabilir mi diye düşünürken birden başımın arkasına sert bir darbe aldım ve yere düştüm. Bayılmışım...
Uyandığımda annem ve babam baş ucumdaydı. Babam çok sinirliydi...

"Sana o eve gitme diye söylemiştim ?" di mi dedi
"Telefonum ordaydı , sana haber verecektim baba" dedim
Babam hazır cümleye atlamamışken konuyu değiştirmek için
"Ne oldu bana ?" diye sordum
"Bilmem , tansiyonun düşmüş heralde" dedi ama arkadan birisinin bana vurduğundan emindim.
Babam salak bir adam değildi , az çok farketmiştir ensemdeki darp izini.Ama salağa yatıyordu. Babamın bir şeyler sakladığından artık emindim.
Hocanın yanına gittiğimi ve onun anlattıklarını söylemeyezdim o sinirle bana daha kötü şeyler yapmasından korkuyordum.
Nedendir bilinmez ama hiç bir dayanağım olmamasına rağmen başıma vuranın babam olduğuna emindim.
Babam da tavrımdan dolayı az çok tahmin etmişti.
"Bu gece erken uyu , dinlen... Yarın benle şehire geleceksin" diyip aşağı indi babam
Ben de balkona çıkıp bir sigara yaktım , köyü izliyorum...

Gece güzel bir film koyup uyumuştum. Sabah uyandığımda annem de babam da yatakta değildi. Acaba gitti mi bunlar diye düşünürken birden ahıra gözüm ilişti. Ahırda annemi ve babamı koyun ölülerini toplarken gördüm. Nasıl ve ne şekilde olduysa gece babamın ahırındaki bütün koyunların boyunları kesilmişti ve kanları hala kurumamıştı. Kısa bir sürede olduğu belliydi ama kim bunu neden yapsın ? Babama kalsa köydekiler bizim gitmemizi istedikleri için yapıyordu ama hocaya sorduğumda öyle bir şeyin olmadığını söylüyordu.
Babama yardım etmeye gittiğimde , "bir an önce gitmeliyiz burdan" dedi... Ama sanki babam köylülerden değil , başka şeylerden kaçıyor gibiydi...
Bütün bunların cevabını da tam o akşam anlayacaktım.

Babama istersen polise haber verelim dedim. Gerek yok , bir şey yapamazlar iş işten geçti dedi.Şehire inecek miyiz baba dedim.Biz annenle inicez , emlakçıya depozito vericez.En geç 45 gün sonra yeni eve taşınmış olucaz dedi.
Peki baba dedim... Annem ve babam evden çıkar çıkmaz soluğu köyün hocasının yanında aldım... Beni yine evine buyur etmemişti. Dedemden kalma tesbih elimdeydi , tesbihe ve yüzüğe gözü ilişti henüz konuşmaya başlamadan ama bir şey demedi.
Hocaya olanları anlattım , sakin bir şekilde beni dinledi ve evine çağırdı...

Hocanın bir kızı vardı... Kızı benle yaşıttı , yüzünü göremeyeceğim bir şekilde sarmıştı... Hoca beni odasındaki minderlere oturttu.
Bak oğlum dedi , ne evinin cdıbına taş atan ne de koyunlarınızı parçalayan bu köyün insanlarıdır.
insanoğlu yıllardır hırslarını uğruna şeytani vesveselere yönelir. Baban seni okutabilmek için çok uğraştı. Belki sen bilmiyorsun ama bütün köylü senin okul paranı yurt ücretini birlikte ödedik.Ama babanın işleri bir türlü düzelmedi , düzelemedi.Bir gün baban şehirden bir adam getirdi , o adam o eve şer ve şirden başka bir şey getirmedi. Baban istediği parayı buldu ama... diyip sustu.
Aması nedir hocam ? dedim
Kimden ve nasıl buldu bilemiyoruz. Aklıma gelen tek şey babanın cinnilerle iş birliği yapmış olması ki vaziyet onu gösteriyor dedi.
Aklıma direk dedemin evinin en üst katındaki mücevher ve eşyalar geldi...

Hocam dedim ben bu dakikadan sonra siz ne derseniz onu yapıcam. Hoca bana kendisinin yeteri kadar tecrübeli olmadığını , diğer komşu köyden Şah Hoca isimli bir hocayı çağıracağını söylemişti. Açıkçası hocanın dediği her şeyi yapmaya sıcak bakıyordum , peki hocam dedim.
Peki anne ve babama nasıl davranmalıyım ? dedim.
Oğlum onlar ne olursa olsun senin annen ve baban... Durumdan haberdar olduğunu onlara hissettirme. Onlara karşı gelme. Geceleri onlarla aynı ortamda bulunma. Aynadan , tablolardan , fotoğraflardan ve cam yüzeylerden uzak dur. Onları izlediğini hissedebilirler dedi.
Peki bu cinni varlıklar ailemi ne zaman rahat bırakacak hocam ? dedim.
Bunları annen ve babandan öğrenmelisin ama bu noktada bunu yapamayız... Cinninin ne istediğini cinniden öğrenicez evlat dedi.
Büyük bir korku içine düşmüştüm , o sırada telefonum çaldı. Arayan babamdı.
Hocanın yüzüne baktım , "konuşabilirsin" der gibi başını salladı.
Telefonu açtığımda babam gayet keyifli bir sesle evi tuttuklarını ve bu geceyi dayımlarda geçireceklerini söyledi.
Evde tek kalacağımı söylediğinde biraz ürktüm ama hocam telefondan tek kalacağımı duyar duymaz bana hemen bir muska hazırladı.
Al oğlum , belki daha sana ve evinize musallat olmamışlardır ama sen yine de taşı. Cinniler yatsı namazından sabah namazına kadar kapı eşiğinde bekler. Onlara fırsat tanıma. Namazını kıl , iyi bir uyku çek. Sigara içme , evde ateş ve duman olmasın dedi.
Hocanın dedikleri bana huzur ve güven vermişti ama o gece hiç de düşündüğüm gibi kolay geçmemişti...

Eve geldiğimde hava daha kararmamıştı... Televizyonu açıp haberleri seyretmeye başladım , uyuyakalmışım... Uyandığımda hava kararmıştı.Ama anlamadığım bir şey vardı.Ben salonda televizyon karşısında uyuyakalmıştım ama gözümü açtığım oda kendi odamdı... Acaba uyku sersemi hatırlamıyor muyum falan diye düşündüm o an yastığıma baktım. Yastığımda kan izleri vardı , sırılsıklam olmuştu. Kafamın arkasına darbe aldığımda oluşan yara kabuğunu atmış yatağa kan olarak akmıştı. Bunu boşverip salona gittiğimde şok oldum. Kendimi koltukta uyurken görmüştüm... Heralde hayatınız boyunca görebileceğiniz en korkunç görüntü budur. Korku içindeydim gitmeye korkuyordum. Salondan koşarak çıktım ve lavaboya doğru koştum. Elimi yüzümü yıkayıp aynaya bakmamla çığlık attım. Aynada kendimi değil bir başkasını görmüştüm. Gözlerim masmavi ve anlamsız bakıyordu , dişlerim bir zifir gibi siyahtı ve boynumdaki muskanın ucundan ayaklarıma damla damla kan damlıyordu. Bütün bunlar olurken bir şokla uyandım. Hepsi rüyaydı tabiki ama çok etkilemişti beni. Uyanır uyanmaz nerde olduğuma baktım , salondaydım saat 01:18'di.Su içmek için mutfağa gittim...

Suyu doldurup tam arkamı döndüğümde annem arkamdaydı. Bağırıp , bardağı yere düşürdüm. Annem birden yanıma gelip korkma olum biziz , televizyon başında uyuyakalmıştın kıyamadık uyandırmaya demişti
Anne neden uyanıksın sen ? diye bağırdım. Olum senin sesine uyandım dedi.
Yalan söyleme anne dedim.Ben ses falan çıkarmadım , kabus gördüm eyvallah ama karabasan gibiydi işte bağırmadım ben dedim.
Bağırdın oğlum diyip bana sarılmaya geldi , elini itip gelmeyin peşimden dedim ve fırladım sokağa.
Bütün köy uyanmıştı... Sanki daha önce dedeme ne yaptılarsa şimdi bana yapıyorlardı. Köylülerden ilyas amca beni evine almaya çıktığında babam evin balkonundan çıkıp "eğer onu evine alırsan yedi ceddini öldürürüm ilyas" dedi.
Neye uğradığımı şaşırmıştım , ilyas amca beni eve almaktan vazgeçmişti.
Babam içeri girdi.
Ne yapacağımı bilmiyordum. Ailemi bıraktığımda dayımlardaydılar.Ama gece ben kabuslarla cebelleşirken eve girmiş ve sinsice beni izlemişlerdi.
Ve bana yardıma koşan insana engel olmuşlardı. Gecenin bu vakti daha da sıkıntı çıkarmamak için köyün kahvesine gidip 2 sandalye çektim ve uyudum.

Muskam , dededen kalma tesbihim yanımdaydı. Yüzük parmağımdaydı , telefonumu ve sigaramı da almıştım bi eksiğim yoktu.Bir daha eve girmeyi düşünmüyordum. Anne ve babamı hayattaki her şeyden çok seviyordum ama beni öldürmelerine ya da beni şeytana kurban vermelerine razı olmayacaktım.
Sabaha kadar sigara içip köyü izledim. Hava soğuk olmadığı için çok zor olmadı kahvede uyumak. Sabah köylüler beni uyandırmış ve olanları sormuştu.Pek bir şey anlatmamıştım , babamla tartıştık biraz diyip işin içinden çıktım.
Köylülerden kardeşim gibi sevdiğim biri olan Cemal , hocanın beni evinin önünde arabada beklediğini komşu köye Şah Hoca'ya gideceğimizi söylemişti. Elinde poşet vardı , yeni elbiseler olduğunu gördüm.
Bu ne olacakmış Cemal ? dedim
Hoca sana evinin kapısını açacak , orda bir duş al abdestlen öyle git dedi.
Sağol Cemal dedim ve hocanın evinin yolunu tuttum.

Kapıyı hocanın kızı açmıştı. Nedendir bilmiyorum , yüzünü dahi görmemiş olmama rağmen beni çok heyecanlandırıyordu.Ama bunu kendime yakıştıramayıp , kızı düşünmemeye çalışıyordum.
içeri girdiğimde hoca mindere çömmüş telefonda konuşuyordu. Telefondaki belli ki Şah Hocaydı.
"Biz de yarım saate yanınıza geleceğiz hocam , evlat yanımızda" dedi
Telefonla konuşması bittikten sonra bana dur evlat , açı açına gitmek olmaz.Bi hoca ekmeği yiyip hoca suyu iç. Sonra bi temiz abdestlenir yola koyuluruz dedi.
Hocanın keyfi yerindeydi. Biraz daha rahatlamış görmüştüm onu. Dün gece olanları bildiğini ve üzüldüğünü ama benim için bunun daha iyi olduğunu söyledi.
Hocanın kızı yemekleri hazırladı , biz de yemeğimizi yemeye koyulduk.