Eve geldiğimde hava daha kararmamıştı... Televizyonu açıp haberleri seyretmeye başladım , uyuyakalmışım... Uyandığımda hava kararmıştı.Ama anlamadığım bir şey vardı.Ben salonda televizyon karşısında uyuyakalmıştım ama gözümü açtığım oda kendi odamdı... Acaba uyku sersemi hatırlamıyor muyum falan diye düşündüm o an yastığıma baktım. Yastığımda kan izleri vardı , sırılsıklam olmuştu. Kafamın arkasına darbe aldığımda oluşan yara kabuğunu atmış yatağa kan olarak akmıştı. Bunu boşverip salona gittiğimde şok oldum. Kendimi koltukta uyurken görmüştüm... Heralde hayatınız boyunca görebileceğiniz en korkunç görüntü budur. Korku içindeydim gitmeye korkuyordum. Salondan koşarak çıktım ve lavaboya doğru koştum. Elimi yüzümü yıkayıp aynaya bakmamla çığlık attım. Aynada kendimi değil bir başkasını görmüştüm. Gözlerim masmavi ve anlamsız bakıyordu , dişlerim bir zifir gibi siyahtı ve boynumdaki muskanın ucundan ayaklarıma damla damla kan damlıyordu. Bütün bunlar olurken bir şokla uyandım. Hepsi rüyaydı tabiki ama çok etkilemişti beni. Uyanır uyanmaz nerde olduğuma baktım , salondaydım saat 01:18'di.Su içmek için mutfağa gittim...

FiNAL PART 1/3
__________________

Şah Hoca merdivenleri çıkarken gülerek , hazır burdayken şu mücevherlerin kimin olduğunu da bir öğrenelim dedi.
Ayağa kalkıp Şah Hoca'nın yanına gittim... Bence bunun zamanı var hocam , köyümüzün hocasını kaybettik , bu halde beklemesi doğru değil dedim.
Sana dediğimi yap dedi.
Birlikte evin en üst katına mücevherlerin olduğu yöne doğru çıktık... Şah Hoca mücevherleri inceledikten sonra en üst kattaki salonun ortasına dev bir bakır tepsi yerleştirdi.
Etrafına yine arapça kelimeler ve çok sayıda mum koydu.
Bana dönüp "Şimdi en tehlikeli kısmına geldik , hazır mısın ?" dedi
Hazır olduğumu ve bir an önce şu işi halletmemiz gerektiğini söyledim.
Bıçağıyla elime bir çizik attı , kanımı bakır tepsiye akıttı.Ve yine mumlar büyük bir şiddetle yanmaya , kağıtlar havalarda uçuşmaya başladı...
En üst katta gölgeler dönüp dolaşıyor , adeta ev başımıza yıkılıyordu.

Babam annemi ve beni salona çağırdı... Anneme dolaptaki sandığı almasını söyledi... Merakla bekledim ne diyeceğini , fakat diyeceği her ne ise belli ki annem de bunun farkındaydı. Sandığı üzgün bir şekilde getirdi.
Bana sandıktan dedemden kalma bir kehribar tesbih , bir mühürlü yüzük ve bir de gümüş işlemeli silah verdi.
Ben ve annen şehirde ev arayacağız oğlum.Bu silah ve bu yüzük sende kalsın. Hoca seninle ilgili bir ton vesvese anlattı. Kafama taktığımdan değil , ama bizim de senin de artık onlarla kalması sakıncalı.
Başka bir yere gideceğiz dedi.

Kapıyı 4-5 yaşlarında küçük bir çocuk açtı... Maşallahı var altın sarısı saçları olan masmavi gözleri olan küçük bi çocuktu bu.
Evin içinde onunla yaşıt bir çok çocuk daha vardı.Bu çocuklar şehirdeki pek çok iş addıbının Şah Hoca'ya yolladığı çocuklarıymış.Çocuklardan her birini almak için bir çok lüks araç geliyordu.
Anlaşılan Şah Hoca güçlü birisiydi... iliminden mi yoksa iş hayatından mıdır bilemem ama çok bilge bir insan gibi duruyordu.
Bizi içeriye buyur etti... Bahçıvanından bizim için bir kuzu kesmesini ve çevirme yapmasını istedi.
Şah Hoca bizi gayet iyi ağırlamıştı... Hava kararmaya yakın yemeğimizi yedik ve başladık sohbete...
Şah Hoca ilk olarak parmağımdaki yüzüğü ve kehribar tesbihimi istedi göz atmak için. Hocanın yazdığı muskayla pek ilgilenmedi bir tehlike unsuru olarak görmedi belli ki.
Bu yüzüğü kim verdi sana ? diye sordu
Babam verdi hocam , dedemden yadigar olduğunu söyledi dedim.
Şah Hoca , köyümüzün hocasına dönüp "bunlar çok güçlü şerler... bu kadar büyük bir belayı bu çocuğun başına musallat etmeleri büyük vicdansızlık."dedi , hoca da onaylar gibi başını salladı.
Şah Hoca açık sözlü bir adamdı , bana dönüp
Bak oğlum sana durumu açık açık anlatıcam , ama bana ve hocana söz vermeni istiyorum. Sözümüzden çıkmayacaksın... Gireceğimiz yol çok zahmetli ve şerlidir ama eğer girmezsek bu ateşin soyu sana musallat olacak. Ananı babanı kurtarmamız artık zaten zor , ama seni kurtarmamız için bunları yapmalıyız dedi.
Odasından mumlar , bakır bir tepsi , soğuk suda yıkanmış gümüş bir bıçak ve ne anlama geldiğini bilmediğim simgeler olan tablolar getirdi.

Hava kararınca bahçeden bizim eve girecektik... Ancak bir farklılık vardı. Bahçedeki köpeğimiz beni görünce deli gibi havlamaya başlamıştı. Elimde büyüttüğüm , beni görünce oyunlar şakalar yapan hayvan birden bana düşman kesilmişti zincirini koparacaktı neredeyse.Ne olduğunu anlamamıştım , hocama kapıyı açtım. Hocanın içeri girmesiyle bana bağırması bir oldu.
"Çık dışarı ! bu köpek köpek değil... O iblis... Öldürecek seni"
Hocanın beni ite ite dışarı zütürürken gözüm köpeğe ilişti.. Havlarken adeta kendi nefesinde boğuldu ve olduğu yere yığıldı... Gözümün önünde ölmüştü.. Hoca bana dönüp bu ev sana mühürlü evlat , burda bekle beni dedi.
Hocam ben de geleyim diye ısrar etmeme rağmen beni yanına almadı ve üst katlara çıktı...

Hoca da uyandıktan sonra Şah Hocayla vedalaşıp köyün yolunu tutmaya başladık.iki tane hocanın benim yanımda olması beni güvende hissettiriyordu. Köye vardığımızda kahvede bana bir mektup verildi.
Mektup babam tarafından yazılmıştı... Köyden gideceklerini , taşınana kadar köyde sıkıntılarımı çözmemi istediklerini ve sonra yeniden bir araya gelmemizi söyledi.
Basit bir hesapla yaklaşık 1 ay anne ve babamı görmeyecektim.
Köyde bu mevzuyu çözmek en büyük amacımdı... Anne ve babamın gitmesiyle köy hocam bana bu akşam eve bir göz atalım dedi.

Sabah olduğunda Şah Hoca erkenden uyanmıştı... Köy hocamız henüz uyuyordu.Ben de uyanıp Şah Hoca'nın yanına gittim...
Hocam dedim , babamın cinnilerle bir şekilde temasa girdiği belli... Peki dedemin evindeki mücevherler nedir diye sordum.
Şah Hoca emin olmadığını söyleyip o mücevherlere dokundun mu ? diye sordu. Dokunmama fırsat verilmedi dedim.
Şah Hoca bana dönüp dokunmamakla iyi etmişsin evlat. Onlar cinnilere ait olabilir. Eğer dokunsaydın senin evlatlarına hatta torunlarına kadar peşini bırakmazlardı.Ama bunlar cinnilerden babana vaadedilmiş mücevherler de olabilir... Bunların hepsini çözeceğiz dedi.

Kapıyı hocanın kızı açmıştı. Nedendir bilmiyorum , yüzünü dahi görmemiş olmama rağmen beni çok heyecanlandırıyordu.Ama bunu kendime yakıştıramayıp , kızı düşünmemeye çalışıyordum.
içeri girdiğimde hoca mindere çömmüş telefonda konuşuyordu. Telefondaki belli ki Şah Hocaydı.
"Biz de yarım saate yanınıza geleceğiz hocam , evlat yanımızda" dedi
Telefonla konuşması bittikten sonra bana dur evlat , açı açına gitmek olmaz.Bi hoca ekmeği yiyip hoca suyu iç. Sonra bi temiz abdestlenir yola koyuluruz dedi.
Hocanın keyfi yerindeydi. Biraz daha rahatlamış görmüştüm onu. Dün gece olanları bildiğini ve üzüldüğünü ama benim için bunun daha iyi olduğunu söyledi.
Hocanın kızı yemekleri hazırladı , biz de yemeğimizi yemeye koyulduk.

Şehre indiğimde dayımlarla karşılaştım... Dayım babamın durumunun ağır olduğunu , annemin ise daha iyi durumda olduğunu söyledi.En azından bu beni bir nebze mutlu etmişti. ikisini birden kaybetmek bana çok ağır gelecekti.
Hastane odasına girdiğimde babamı gördüğüm anı unutamıyorum... Beni gördüğünde utandı ve sırtını dönmeye çalıştı ama elleri yatağa bağlıydı. Vücudu erimiş bitmişti.Çok kilo vermiş , yüzü çökmüştü...
Neden böyle bir şey yaptınız baba dedim ?
Yapmadık , her şeyi ben yaptım... Hırsım için yaptım dedi
Neden peki dedim
Yıllardır bana kalması gereken hiç bir şeyi deden bana bırakmadı. Hepsini amcanlar ve halanlar yedi... Ben de onlar kadar zengin olmalıydım , deden hakettiğini gördü deyip odada bağırmaya bana küfürler savurmaya başlamıştı.
Daha fazla duramadım yanında , ve bu babamı son görüşümdü.
Aradan 2 gün geçtikten sonra kaybetmiştik... Annemi görmeme fırsatım olmamıştı ama annem sonradan dayımların yanına geçmişti.
Ben mümkün olduğunca uzak durmaya çalışıyordum. Kendi problemlerimi aşınca annemi de iyileştirecektim elbette ama şu an için annem bana yük olacaktı.
Babamın cenazesinde son görevimi yaptım , annemi ziyaret ettim ve köye geri döndüm.
Artık kaybedecek çok da bir şeyim kalmamıştı.
Hocayla birlikte Şah Hoca'nın yolunu tuttuk. Babamın vefatını bildiğini ve artık daha dikkatli olmam gerektiğini. Aile erkeklerinden dedemden sonra babamın da öldüğünü ve sıranın bana gelmiş olabileceğini söyledi.
Artık işler çok daha tehlikeliydi...

Tıpkı annem ve babam gibi köydeki herkes bana ters bakıyor ve davranıyordu... Dedemin evine gitmeden köyün hocasına uğramak istedim.
Kapısını çaldım pencereden beni gördü. Eliyle bekle der gibi bir işaret yaptı.
Beni eve almayıp , kendisi dışarı çıkmıştı.Gel oğlum , gel evladım senle konuşalım biraz dedi.
"Hocam dün babama benim ruhumu şeytana secde ettirdiğimi söylemişsiniz.Bu ne demek oluyor ?" diye sordum
Hoca gülerek "Öyle dediğimi mi söyledi" dedi
"Evet hocam , ben babamın sözüne inanırım" dedim
"Elbette inanacaksın evladım ama o konuştuğun kişi baban değildir , baban cenaze gününden beri kendinde değil ve annen de öyle. Deden vefat etmeden önceki 1-2 hafta evinizden garip sesler , bağırışlar , çağırışlar geliyordu. Deden de baban da camimize aylardır uğramıyorlardı. Onlardaki değişimin herkes farkında fakat dün gördüklerimiz artık bizi emin etti." dedi
"Neler oldu hocam , ben o an bahçedeydim." dedi
"Bak oğlum belki sözlerime inanmayacaksın , beli ailene yakıştıramayacaksın ama ailen çok yanlış şeylerle çok yanlış işlere bulaştı. Dedenin ölümü onların elinden oldu." dedi
"Ne yaptılar hocam anlatın... Geldiğimden beri onlardaki değişikliğin ben de farkındayım.Ama neden bana yalan söylediler. Neden sizin benim hakkımda kötü şeyler söylediğinizi ima ettiler ?" dedim.
"Seni de yanlarına çekmek istiyorlar , eğer istersen onlarla kalma 1-2 hafta.Üniversite okuduğun şehire dön." dedi.

Hocam dedim ben bu dakikadan sonra siz ne derseniz onu yapıcam. Hoca bana kendisinin yeteri kadar tecrübeli olmadığını , diğer komşu köyden Şah Hoca isimli bir hocayı çağıracağını söylemişti. Açıkçası hocanın dediği her şeyi yapmaya sıcak bakıyordum , peki hocam dedim.
Peki anne ve babama nasıl davranmalıyım ? dedim.
Oğlum onlar ne olursa olsun senin annen ve baban... Durumdan haberdar olduğunu onlara hissettirme. Onlara karşı gelme. Geceleri onlarla aynı ortamda bulunma. Aynadan , tablolardan , fotoğraflardan ve cam yüzeylerden uzak dur. Onları izlediğini hissedebilirler dedi.
Peki bu cinni varlıklar ailemi ne zaman rahat bırakacak hocam ? dedim.
Bunları annen ve babandan öğrenmelisin ama bu noktada bunu yapamayız... Cinninin ne istediğini cinniden öğrenicez evlat dedi.
Büyük bir korku içine düşmüştüm , o sırada telefonum çaldı. Arayan babamdı.
Hocanın yüzüne baktım , "konuşabilirsin" der gibi başını salladı.
Telefonu açtığımda babam gayet keyifli bir sesle evi tuttuklarını ve bu geceyi dayımlarda geçireceklerini söyledi.
Evde tek kalacağımı söylediğinde biraz ürktüm ama hocam telefondan tek kalacağımı duyar duymaz bana hemen bir muska hazırladı.
Al oğlum , belki daha sana ve evinize musallat olmamışlardır ama sen yine de taşı. Cinniler yatsı namazından sabah namazına kadar kapı eşiğinde bekler. Onlara fırsat tanıma. Namazını kıl , iyi bir uyku çek. Sigara içme , evde ateş ve duman olmasın dedi.
Hocanın dedikleri bana huzur ve güven vermişti ama o gece hiç de düşündüğüm gibi kolay geçmemişti...

Muskam , dededen kalma tesbihim yanımdaydı. Yüzük parmağımdaydı , telefonumu ve sigaramı da almıştım bi eksiğim yoktu.Bir daha eve girmeyi düşünmüyordum. Anne ve babamı hayattaki her şeyden çok seviyordum ama beni öldürmelerine ya da beni şeytana kurban vermelerine razı olmayacaktım.
Sabaha kadar sigara içip köyü izledim. Hava soğuk olmadığı için çok zor olmadı kahvede uyumak. Sabah köylüler beni uyandırmış ve olanları sormuştu.Pek bir şey anlatmamıştım , babamla tartıştık biraz diyip işin içinden çıktım.
Köylülerden kardeşim gibi sevdiğim biri olan Cemal , hocanın beni evinin önünde arabada beklediğini komşu köye Şah Hoca'ya gideceğimizi söylemişti. Elinde poşet vardı , yeni elbiseler olduğunu gördüm.
Bu ne olacakmış Cemal ? dedim
Hoca sana evinin kapısını açacak , orda bir duş al abdestlen öyle git dedi.
Sağol Cemal dedim ve hocanın evinin yolunu tuttum.

Hoca sabaha kadar dualar okumuştu , ben de onu izlemiştim... Birlikte sohbet dahi etmemiştik... Hoca odunları bahçede unutmuştu ve hava ciddi anlamda soğuktu.Zor bir gece geçiyordu...
Zaman zaman pencerelerden babamın sesini duyuyor , kahkahaları yanımda hissediyordum.
Dikkatim dağıldığı anlarda hoca duasını sesli okuyor ve bana gerekli mesajı veriyordu.
Dikkatimi onlara vermemeliydim... Bu olaylar az çok insan pgibolojisini anlama konusunda beni eğitmişti.

Yemekler yendi , sofra toplandı... Ben de duşa girmek üzere hocanın yanından ayrıldım. Hoca kızına "ağabeyine banyoyu göster kızım" dedi.
Kız başını salladı ve önüme geçip yürümeye başladı... Hiç konuşmamıştı. Sesini henüz işitmemiştim. Sonradan öğrendim köydeki kimse duymamış...
Her neyse , duşa girip abdestimi aldım ama kendimi durduramıyordum. Kız aklımdan çıkmıyordu bir türlü , milyon kere abdest tazeledim. Kendimi kötü ve kirli hissediyordum. Hocanın yüzüne bakmaktan korkuyordum ve kapının sertçe çalınmasıyla irkildim.
Kapıdaki hocaydı.
Evlat , hadi 1 saat geçti. istiyorsan ben yardımcı olayım dedi.Yok hocam yok , ben hallediyorum diyip abdestimi aldım ve çıktım.

Hocanın bana anlattıklarını söylüyorum ;
"Evlat evde senin odan dışındaki bütün eşyalar sapa sağlam duruyor.Ama senin bütün eşyaların yanmıştı... Kıyafetlerin , yatağın , kitapların hepsi kül olmuş... Bu cinninin işidir.Ama gözüme ilişen bir şey de aile fotoğrafınız oldu."
Hoca evden aldığı fotoğrafı bana gösterdi fotoğrafta ben , annem , babam ve dedem vardı... Ama fotoğrafta bir terslik vardı. Annem ve babamın gözleri tıpkı o gün kabusumda gördüğüm gibi masmavi , dişleri zift gibi siyah ve suratları kanla doluydu...
"Artık bu evin ne yakınından geç ne de içine gir... Şah Hoca yarın eve gelip durum vaziyetine bakacak..Sen bizden haber bekle" dedi...

Hoca bana yüzünü döndüğünde var gücüyle "KAÇ OĞLUM , KAÇ EVLADIM !!" diye bağırdı ve hemen akabinde Fesna tarafından boynu kırılarak can verdi... Hocamın cansız bedeni yere düşmüş , Fesna hızla bahçede dönmeye başlamıştı... ilginç bir şekilde bahçede bulunabiliyor , ama evin içine giremiyordu.
Bir dedemin mezarının üstünde , bir de dedemin abisinin mezarının üstündeydi... Evin orta katından onu izliyor , Şah Hoca'nın bir an önce gelmesi için dua ediyordum.
Bu şekilde aklımı yitirmeden sabahı çıkarmam imkansızdı...

Babamın ölümü pek çor sırrı da beraberinde zütürmüştü... Dedem neden ve nasıl ölmüştü ? Dedemin evindeki mücevherler kimindi ?
Bunlar hep merak konusu olarak kalacaktı... Hocanın evine döndüğümüzde kapıyı Fesna açmıştı... Ete bürünmüş bu cinni kızla bir arada olmak artık beni çok geriyordu.
Serin bir geceydi ve yakacak odun kalmamıştı. Hoca ormana gidip 1-2 odun toplayacağını söylemişti. Dilerseniz ben alayım hocam dedim ama kendisi almak istediğini söyledi.Ben de ısrar etmedim.
Hoca çalışkan bir insandı.
Evde Fesna ve ben kalmıştık...

Hocayı ilk kez böyle çaresiz görmüştüm... Fesna gitti gideli kendisi güvenini yitirmişti.Tek güvencesi Şah Hocaydı ve o da ortalıkta yoktu...
Hocam üst kata çıkmalıyız , bu köpek eğer ki içeri girerse bizi öldürecektir... Ayrıca evin içi kedi ölüsü dolu burası bizim için tehlikeli dedim.
Hoca bana hak verdi ve benimle birlikte yukarıya yürümeye başladı.Tam merdivenlere geldik ki hocayı bahçeye öylece bakarken gördüm.
Hocam dedim , ses çıkmadı.
Hocam dedim , yine ses vermedi.
Kendisine doğru yaklaştığımda Fesna'yı gördüm... Fesna bir şekilde geri dönmüştü. Başı yere eğik bir biçimde dedemin mezarının önündeydi. Yavaşça yüzünü bize döndürdü ve ilk kez onun yüzünü görmüştüm.
Bu kabuslarımdaki mahluktu. Masmavi pis gözleri , zift siyahı dişleriyle bize bakıyordu. Cinninin ta kendisiydi.
Hocam kendisini kaybetmiş bir şekilde ona doğru yürüyordu.
Ben gitmemesi için onu tutuyordum ama mani olamıyordum...
Yavaş yavaş Fesna'nın yanına doğru ilerledi ve onun yanına gidip yüzünü bana doğru çevirdi.

Ben Fesna'yla göz teması kurmamaya çalışıyordum... O kapının önünde duruyordu o sırada büyük bir gürültü koptu.
Evin içinde babamın sesini duyuyordum... Bu babamın sesiydi ama arapça bir şeyler okuyordu.O bu kelimeleri söyledikçe ben canımın acısından kıvranıyordum. Fesna hızla yanıma gelip elleriyle kulağımı tıkadı.ilk kez temas etmiştik birbirimize o an..Çok kuvvetli ve çok soğuktu.
Babamın sesi her dakika artıyor , ve sesin artışıyla Fesna daha kuvvetli kulağımı sıkıyordu.
Hocam eve girmiş , beni Fesna'dan kurtarmıştı... Hoca bir şeyler okuyup Fesna'yı evden def etti ve olduğu yere yığıldı.
Neler oluyor hocam diye yanına gittim... Zor zahmet ayağa kaldırdım , hoca çok zor konuşuyordu.
Fesna... Fesnayı aldılar benden dedi...
Fesna'ya noldu hocam dedim.
Onu yanlarına aldılar evlat... Bu kapının önünde bizi bekliyorlar... Sabaha kadar pencerelerin kenarına dahi gitme.Bu eve giremezler ama onlardan gizlenmeliyiz dedi.

Hocanın bir kızı vardı... Kızı benle yaşıttı , yüzünü göremeyeceğim bir şekilde sarmıştı... Hoca beni odasındaki minderlere oturttu.
Bak oğlum dedi , ne evinin cdıbına taş atan ne de koyunlarınızı parçalayan bu köyün insanlarıdır.
insanoğlu yıllardır hırslarını uğruna şeytani vesveselere yönelir. Baban seni okutabilmek için çok uğraştı. Belki sen bilmiyorsun ama bütün köylü senin okul paranı yurt ücretini birlikte ödedik.Ama babanın işleri bir türlü düzelmedi , düzelemedi.Bir gün baban şehirden bir adam getirdi , o adam o eve şer ve şirden başka bir şey getirmedi. Baban istediği parayı buldu ama... diyip sustu.
Aması nedir hocam ? dedim
Kimden ve nasıl buldu bilemiyoruz. Aklıma gelen tek şey babanın cinnilerle iş birliği yapmış olması ki vaziyet onu gösteriyor dedi.
Aklıma direk dedemin evinin en üst katındaki mücevher ve eşyalar geldi...