http://d.haber3.com/bu-fo...-cok-korkunc-24595-1g.jpg

Son 2 yıldır başımdan geçen olayları sizlerle paylaşıyorum.Bu uyarımı asla şov amaçlı algılamayın ; bu tarz olaylardan etkilenecek kişilerin bu hikayeyi okumamasını rica ediyorum.

Bundan 2 yıl önceydi.Vizelerim harika geçmiş , geriye sadece çok rahat gireceğim finaller kalmıştı.Ben de finalleri üniversite okuduğum şehirde değil , ailemin yanında beklemeyi tercih etmiştim.Yurda gidip eşyalarımı falan topladım , ardından otobüse atlayıp bizimkilere sürpriz yapmak için yola koyuldum.

Annem , babam ve dedem bir arada yaşıyordu.Köyümüz büyük sayılacak bir köy değildi.Çevremizde 2-3 köy daha vardı , onun dışında kuş uçmaz kervan geçmez bir yerdi.Herkes birbirini tanıyordu ve şehir hayatına kapalı insanlar yaşıyordu.Bütün köy bizi tanır çok severlerdi.Üniversiteyi kazandığımda köyün meydanına fotoğrafım asılmıştı hatta.

Yolculuk bitmişti , otogardan bizim köye gitmek arabayla 1 saatti.Ben de cepteki son parayı taksiye atıp köye gidecektim.Köye vardım , evin kapısını çaldım kapının açılmasıyla şok oldum.

Köyün bütün insanları bizim eve toplanmıştı , yerde beyaz örtüye sarılı üstünde bıçak olan dedemin naaşı yatıyordu.Babam ağlaya ağlaya yanımda geldi , sarıldık.
Neden haber vermediniz baba dedim
Arayacaktık oğlum ama dersinden geri kal istemedik dedi

Defin ertesi gün yapılacaktı... O gün dedemi yatağına taşıdık , başında dualar okuduk ve sabahın olmasını bekledik.

niye girdiniz oruspu evlatları

Türkiye deki tüm köyleri bombalayacam amk tüm cinli perili hikayeler köyde bi kerede rezidansta geçsin anasını ya

Bütün gece dedemin baş ucunda dualar etmiştik... Sabah olduğunda köyün hocasıyla birlikte defin işlemini yapmak için köy mezarlığına doğru yola koyulduk. Köydeki tanıdıklarımız da dedemin naaşının arkasından bizi takip ediyordu.
Mezarlığa vardık , tam defin işlemi gerçekleşecekti ki babam işlemi durdurdu... Hepimiz şaşkın şaşkın babama bakarken babam elindeki kağıdı hocaya gösterdi.
Dedem vasiyet olarak kardeşinin yanına gömülmek istediğini belirtmişti... Dedemin abisi 22 yaşında vefat etmiş ve kendi evlerinin bahçesine gömülmüştü.O ev bizim komşu köyümüzdeydi. Harabe bir halde duruyor , bahçesinde dedemin abisinin mezarıyla yıllardır bekliyordu.
Köyde yeterli sayıda araba ve otobüs olmadığı için define gelen insanların çoğu evlerine geri dönmüştü.
Ben , babam , hoca , köyden 2-3 abi ve dedemin çok yakınları dışında herkes dönmüştü.Biz de yola koyulup komşu köye , dedemin çocukluğunun geçtiği eve doğru harekete geçmiştik.

Ev 3 katlı müstakil bir evdi... Tapusu bizdeydi ama alacak insan yoktu o yüzden satılığa da çıkarmamıştık. Restore ettirecek paramız da yoktu. Komşu köy Rum köyüyüdü. Köyün çoğunluğu Ortodokstu ve köydeki müslümanlara çok sıcak davranmazlardı. Yıllar önce köyün papazı meydanda silahla vurulduktan sonra müslümanlara karşı bir soğuk savaş başlatmışlar ve muhattap olmayı kesmişlerdi.
Kendilerine göre haklılardı tabi ki... Biz dedemin tabutu sırtımızda yürürken köyün meydanından geçtik , başlarıyla selam verip bakışlarını başka yöne çevirdiler...
Ve nihayetinde eve varmıştık... Son gördüğümden beri iyice harabeye dönmüştü. Kapıdan içeri girer girmez çok kötü bir kokuyla karşılaşmıştık. içerde onlarcak kedi , şarap şişeleri , ne olduğu belirsiz Yunanca olduğunu tahmin ettiğim yazıların bulunduğu kağıtlar vardı...

ALLAH YOLUNUZU VE BAHTINIZI AÇIK ETSiN ARKADAŞLAR...
... BABAMIN DA DEDiĞi GiBi , ALLAH'IN YOLUNDAN ŞAŞMAYIN.

Erken bitmesi için erken geldim , yemeği gece yerim artık...

Bütün bu konuşmalar olurken hocanın bizi alt katta dinlediğini gördüm. Hiç ses çıkarmamış aramızdaki konuşmaları dinlemişti. Daha sonra ablasını odaya çağırıp azarlamıştı.
Kapı dinlemek adetim değildir ama kulağımı kapıya dayadım.
Durumumun çok kötü olduğundan bahsediyordu ben bunları dinlerken iyice ağlamaya başlamıştım ve son olarak dediği beni hepten yaralamıştı.
Annem ve babamın hastaneye kaldırıldığı , ruh sağlıklarının ve fiziksel sağlıklarının iyi olmadığını söylemişti..
Bunu duyar duymaz içeriye girdim
Hocam ailemi görmem gerek dedim. Gitmemen senin için daha iyi dediler ama dinlemedim. Onlar o durumdayken burda duramazdım.
Ölmeden annemi ve babamı görmek istedim...

Babam bana o eve gitmememi söyledi ben nedenini sordukça sinirleniyor söylememekte ısrar ediyordu ben telefonumu orda unuttuğumu yarın gidip alacağımı söyleyince boşver yenisini alırız dedi durumumuz pek iyi değildi yarın sabah saat 5 gibi kalktım ve o eve doğru gittim hemen girip telefonu alıp çıkacaktım içeri girdim kimse yoktu telefonu unuttuğum odaya girdim telefon bıraktığım yerdeydi gidip aldım cebime koyduktan sonra biri arkadan yaklaşıp kafama sert bir şeyle vurdu bayılmıştım uyandığımda boş bi oradaydım kömürlük gibi bi yerdi birden kapı açıldı ve odaya karartılar girdi başta anlamadım sonra biraz kendime gelince onların zenci olduğunu farkettim evet 9 kenyalı zenci oradaydı bana bakıp 31 çekiyorlardı biri uyandı hadi deyip malafatıyla beni tokatlamaya başladı ben yapmayın deyim karşı koydukça üzerime geliyor yüzüme vuruyorlar 5 dk karşı koyduktan sonra alıştım hepsini 13 er posta boşalttılar sonra numaralarını aldım eve giderken dedem mezarından çıkmış 45 cm haşmetliyle üzerime yürüyordu oracıkta 96 postada o gibti ve eve mutlu döndüm çok güzel bir gündü buda böyle bir anımdır

Fesna gittikten sonra o ev eskisi kadar güvenli değildi..Evi cinnilerden Fesna koruyordu... Gün doğduğunda ortalık sakinlemişti , hoca da ben de sabaha kadar uyumamıştık...
Sabah olur olmaz eşyalarımızı alıp Şah Hoca'nın yanına gittik... Yolda telefonum çaldı arayan dayımdı.
Annemin benimle konuşmak istediğini söylediler , peki dedim.
Telefonu elime aldım , annemdi
"Oğlum... Beni merak etme. Rüyalarımda görüyorum , doğru yoldasın. Kurtar bizi oğlum." dedi
Annemin sesini duyunca kendimi tutamayıp ağlamaya başladım.
"Halledicem anacım , sana yemin olsun halledicem güzel annem." diyip kapattım telefonu.
Şah Hoca'nın evinin önüne vardığımızda öğle ezanı yeni okunuyordu. Hocalar namaz kılarken ben bahçede onları bekledim ikisi de geldi ve bana dönüp
Artık dedenin evini görme zamanı evlat... Ortada sahibinin kim olduğu belli olmayan bir mücevher yığını var... Ama önce köyün papazı Mikai Andros efendi ile görüşmemiz gerek dedi.
Şah Hoca'ya köyün Ortodoks yerlilerinin müslümanlara karş mesafeli olduklarını söyledim
Niyetimizin iyi olduğunu anlayınca onlar da iyi davranır evlat dedi.
Ve hep birlikte dedemin evine doğru yola koyulduk.
Fakat dikkat ettiğim bir şey vardı
Dededen kalma yüzüğüm Şah Hoca'nın parmağındaydı.

"Affet bizi oğlum... insanoğlu bir hırs uğruna neler yapıyor bu dünyada ? Baban yıllarca seni okutabilmek için , sana iyi bir hayat sunabilmek için çalıştı çabaladı ama gücü bir yere kadar yetti. Yıllardır haksızlıklarla uğraştı senin baban oğlum ve hiç bir karşılık alamadı... Amcanlar ve halanlar istedikleri hayatı yaşarken senin baban ufacık maaşla seni okutmaya çalıştı affet...
Şimdi merak ediyorsun bütün bunlar nasıl oldu diye ?
Maddi gücümüz bitmişti... Ben evi ve arabayı satmıştım. Koyunlarımı yok pahasına satıyordum.
O sırada bir gün yüzük bozdurmak için kuyumcuya gittim. Gümüş bir yüzüktü bu , evet oğlum... Bu yüzük , o sana emanet ettiğim yüzük.O yüzüğü bozdurmaya giderken bir adamla karşılaştım oğlum. Bana bu yüzükle neler yapabileceğimi anlattı. Bana nelere sahip olabileceğimi anlattı.
Yüzük bendeydi , o ise bu işin ilimini biliyordu. Ancak yüzüğün sahibi kimse tehlike onundu.O yüzden yüzüğü kendisi almak yerine bizi ateşe itti , cahilliğimize ver oğlum.
Ve daha sonra köyde , dağda , Rum köyde onlarca define bulduk. Bunları bizim evimizde saklarken bir gece bütün hepsini dedenin evine kaçırıp sakladım.Şehirdeki büyücü adam geldiğinde ise onu öldürmekle tehdit ettim ancak o bizden güçlüydü... Şeytanlarını , cinnilerini evimize yolladı... Annenle aramız açıldı , deden sağlığından oldu , evimizin huzuru kaçtı... Sırf o yüzden evimize geldiğinde seni eve almadım. Sırf o yüzden üniversite okuduğun şehre dön dedim...
Şeytan bizi oyuna getirdi oğlum... Şehirdeki adamın büyüsüyle mücevherlere cinler musallat oldu... Sana o yüzden o eve gitme dedim... Sana o yüzden o eve uğrama dedim...
Hocayla neden kavga ettiğimizi merak ediyordun bir de... Hocan bütün bunları yakıp kurtulmak istiyordu. Cesurdu ama cahildi. Bunu yapsa hem o , hem sen , hem biz ölecektik...
Anlayacağın senin baban , sen mutlu ol diye kötü bir adam olup cehennemde yanacak bir adam...
Ama son kez söyle oğlum , seni affettim baba de...
Seni çok seviyorum , hoşça kal...
Allah'ın yolundan şaşma... "

Açıkçası bu konuşma geçerken hocaya da çok güvenmiyordum... Çünkü büyük bir yalanın içindeydim. Annem ve babamdaki büyük değişiklik , yaşadıklarım ve hocanın dedikleri beni etkilemişti.
Hocaya ailemle kalmak istediğimi söyledim. Daha anne ve babama bu olaylardan bahsetmemiştim bile. Akşam bahsedip ona göre hocaya söyleyecektim.
Bir yalan uydurup hocanın yanından uzaklaşmak istedim ,
"Telefonla görüşmem lazım hocam , bunları sonra konuşabilir miyiz ?" dedim
"Elbette evladım" dedi
Ben tam arkamı dönmüş gidiyordum ki birden beni kendisine çevirip sert bir tokat attı.
"Yalan söyleme" diye bağırdı."Telefonun o evde kaldı , gitme o eve." dedi
Ben şok içindeydim o an ki öfkemle hocanın beni tutan ellerini kendimden ayırdım.
"Ne ulan ne ? Ne var bu evde ?" diye bağırıp hızlı hızlı eve gitmeye başladım.
içimden de sövüyorum tabi hem babama hem hocaya...

Tahta sürgülü bir kapı vardı , kapıyı güç bela açıp evin bahçesine çıktık. Dedemin abisinin mezarı direk karşımızda bize dönüktü. Gidip onun mezarını da temizledik. Otlarını falan aldık... Daha sonra köydeki abilerimiz ve ben mezarı kazıp dedemi defin ettik.O sırada babam ve hocaya gözüm takıldı.
Evin en üst kattaki balkonuna çıkmış hararetli bir şeyler konuşuyorlardı... Aradan 5-10 dakika geçmeden hoca kapıyı vurup çıktı.Biz aşağıda babama bakıyorduk. Babam bize seslenip bir an önce gömün , derhal gidiyoruz buradan dedi.
Neden baba demeye kalmadan babam da hararetli bir şekilde kapıyı kapattı , biz de hızlıca peşinden gittik. Açıkçası bu halleri bizi korkutmuştu...
Babamın peşinden giderken yolun yarısında cep telefonumu evin içinde unuttuğum aklıma geldi. Hava da yavaştan kararmıştı , komşu köye gidene kadar güneş batacaktı bile... Ben de biraz korkmuştum zaten , ertesi gün gider alırım diyip ses çıkarmadım.Ama babam ve hocanın bu tavrı beni meraklandırmıştı.
Kendi evimize girer girmez babama hocanın neden böyle davrandığını ve evden neden alel acele çıktığımızı sordum.

Sabah olduğunda hoca köye inmişti... Hocanın ablası uyumaya devam ediyordu.Ben de elimi yüzümü yıkamaya giderken merdivende hocanın kızıyla karşılaştım.
Günaydın dedim... Başını salladı.
Konuşmayacak mısın dedim... Bunu dememle hocanın ablası birden kapıda belirdi "o konuşmaz" dedi.
Ters bir biçimde söylemişti...
Biliyorum bunca zaman konuşamamıştık zaten dedim.
Evet ama istese de konuşamaz... O senin benim gibi değil dedi.
Nasıl yani dedim ?
Bak evladım ben Fesna'ya bakışını gördüm (Kızın adı Fesnaymış o an öğrendim).Şu an dünya üzerinde kimse ona öyle bakamaz ama sen istisnasın çünkü sen de onlara bulaşmışsın dedi.
Kimlere dedim ?
Fesna bizim gibi adem'in soyundan değil , o ateş'in soyundandır... Onun yüzünü görmek istemezsin dedi.
Peki nasıl oluyor da görüyorum , nasıl oluyor da onu hissediyorum dedim.
Onu bu köyde sadece hoca , ben ve sen görüyoruz... Bu yaşa kadar hocanın bir kızı olduğunu biliyor muydun ? Tabi ki bilmiyordun çünkü Fesna görülmez evlat dedi...
Hocan günlerdir bunu senden saklamak istiyor , cinnilerin ne kadar içine bulaştığını görme diye Fesna'yı sana normal gösteriyor ama durumun kötü evlat. dedi.
Kadın konuştukça gözümden yaşlar süzülüyordu... Kimsenin görmediği , kimsenin hissedemediği şeyleri görmeye başlamıştım.

Soğuk suda yıkanmış gümüş bıçağı mum ışığında ısıttı... Bakır tepsinin üstüne elimi getirip bıçakla bir kegib atıp kan damlattı. Kanın bakır tepsiye damlamasıyla simgeler ve mumlar birden parlamaya başladı.Şiddetle yanıyorlardı... Avcumdaki yanık canımı son derece çok yakıyordu.
Şah Hoca yüzünü bana çevirdi ve gözlerin içine bakmamı söyledi... Ağzından dua ekgib olmuyordu. Arapça bir şeyler söylüyordu ne dediğini anlamıyor , Arapçanın A'sını bilmiyordum ama farkında olmadan ona Arapça bir şeyler söylemeye başladım. Bütün bunlar oluyor , ben şaşkınlığımı koruyamıyordum. Sanki kendi bedenime hapsolmuş , başkasının hayatını yaşıyor gibiydim.
Şah Hoca'nın talimatıyla köy hocamız mumları söndürüp beni Şah Hoca'dan ayırdı... Şah Hoca karamsar değildi , neyse ki o kadar da kötü değil vaziyetin dedi... Aferin evladım , imanın seni kurtarmış... Elbette her şey yolunda değil ama seni Allah ın izniyle şifaya kavuşturucaz dedi... Hocamın muskanının yanına bir muska daha yazdı. Dedemden kalma yüzüğü aldı , tesbihi rafa kaldırdı...
Bunları iyileştiğinde kullanacaksın artık dedi... Şah Hoca'nın bu dediklerini beni mutlu etmişti... Bizi eve salmadı , geceyi o evde geçirdik ve uzun bir zaman sonra gerçekten huzurlu bir uyku çektim.

Ben kafamda onlarca soru varken dedemin evinin olduğu köye kadar geldim. Günlerden pazardı , bütün köy köyün girişindeki küçük kilisedeydi.
Onlara selam verip , dedemin evinin yolunu tuttum. Güler yüzle karşıladılar... Her neyse , evin önüne geldiğimde düne nazaran evin daha da kötü koktuğunu farkettim. Ulan günden güne taka batıyor ev diye kendi kendime takılırken kapı açıldı. Dedemin mezarını tam istediğimiz şekilde örtememiştik. Ordan da biraz dışarıya koku geliyordu açıkcası. Kürekle biraz daha toprak attım , telefonumu aldım ve tam kapıdan çıkacakken üst katlara çıkmak aklıma geldi.
Bu eve çok kere geldim ama en üst kata halen çıkmamıştım... Neler var neler yok merak etmiştim açıkçası. Hava da aydınlıktı ve ben az da olsa korkumu yenmiştim. Yavaşça merdivene doğru yöneldim ve başladım üst kata çıkmaya...

Geceyi hocanın evinde geçirecektim... Kapıyı kızı açtı içeride bir kadın daha vurdu. Hocanın ablasıymış...
Elini öptüm , hoca durumu anlattı kendisinden hayır duaları aldım. Dualar kendimi iyi hissetmeme sebep oluyordu.
Saat ilerleyince herkes yatağına çekilmişti.
Hoca kendi odasında , hala ve hocanın kızı bir odada , ben de çatı katındaki küçük odada kalacaktım.
Ve günlerdi görmediğim kabus geri gelmişti ;
Rüyamda Şah Hocanın evinin önündeydim... Kapıdan içeriye girdiğimde evin içinde bir kız şarkı söylüyordu.. Sesi takip ettiğinde duş alan birisini gördüm.Çıplak değildi , üstündeki kıyafetten tanıdım bu hocanın kızıydı. Yavaşça yanına sokuldum , yüzünü açıp bakmak istiyordum omzuna dokunmamla geri dönüp çığlık atmaya başladı. Gördüğüm yine aynı mahluktu gözleri masmavi , dişleri zift karası olan o mahluk bu sefer hocanın kızı kılığındaydı...
Yine bağıra bağıra uyanmıştım. Uyandığımda hoca yanımdaydı.O gece yine kimse uyumamıştı.
Kendimi onlara karşı borçlu hissediyordum.Özellikle hocamın yüzüne bakmaya utanıyordum kızıyla ilgili düşüncelerimden dolayı.
Belki de bu şeytanın bana oynadığı bir oyundu...

Babama istersen polise haber verelim dedim. Gerek yok , bir şey yapamazlar iş işten geçti dedi.Şehire inecek miyiz baba dedim.Biz annenle inicez , emlakçıya depozito vericez.En geç 45 gün sonra yeni eve taşınmış olucaz dedi.
Peki baba dedim... Annem ve babam evden çıkar çıkmaz soluğu köyün hocasının yanında aldım... Beni yine evine buyur etmemişti. Dedemden kalma tesbih elimdeydi , tesbihe ve yüzüğe gözü ilişti henüz konuşmaya başlamadan ama bir şey demedi.
Hocaya olanları anlattım , sakin bir şekilde beni dinledi ve evine çağırdı...

Orta katta pek bir şey yoktu... Dedem sıkı bir tesbih koleksiyoncusuydu. Yerde 2-3 tane güzel tesbih bulmuştum attım onları cebe. Paramparça olmuş eski bir bigiblet , içi boş bir gardrop , kedilerin içine girdiği bir çekmece falan vardı... Anlayacağınız orta katta pek bir halt yoktu.En üst kata çıkacaktım... Merdiven biraz daha uzundu evin orta katı ve en üst katı arası biraz daha mesafeliydi , konak evlerin çoğu böyledir zaten... En üst kata çıkmamla büyük bir şaşkınlığa uğradım , içeride sanırım köyün hristiyanlarının depoladığı onlarca vazo , madalya , mücevherat vs. vardı. Gerçekten neye uğradığımı şaşırmıştım. Bunlar kimindi burda ne arıyordu acaba bizim olabilir mi diye düşünürken birden başımın arkasına sert bir darbe aldım ve yere düştüm. Bayılmışım...
Uyandığımda annem ve babam baş ucumdaydı. Babam çok sinirliydi...

Eve geldiğimde hava daha kararmamıştı... Televizyonu açıp haberleri seyretmeye başladım , uyuyakalmışım... Uyandığımda hava kararmıştı.Ama anlamadığım bir şey vardı.Ben salonda televizyon karşısında uyuyakalmıştım ama gözümü açtığım oda kendi odamdı... Acaba uyku sersemi hatırlamıyor muyum falan diye düşündüm o an yastığıma baktım. Yastığımda kan izleri vardı , sırılsıklam olmuştu. Kafamın arkasına darbe aldığımda oluşan yara kabuğunu atmış yatağa kan olarak akmıştı. Bunu boşverip salona gittiğimde şok oldum. Kendimi koltukta uyurken görmüştüm... Heralde hayatınız boyunca görebileceğiniz en korkunç görüntü budur. Korku içindeydim gitmeye korkuyordum. Salondan koşarak çıktım ve lavaboya doğru koştum. Elimi yüzümü yıkayıp aynaya bakmamla çığlık attım. Aynada kendimi değil bir başkasını görmüştüm. Gözlerim masmavi ve anlamsız bakıyordu , dişlerim bir zifir gibi siyahtı ve boynumdaki muskanın ucundan ayaklarıma damla damla kan damlıyordu. Bütün bunlar olurken bir şokla uyandım. Hepsi rüyaydı tabiki ama çok etkilemişti beni. Uyanır uyanmaz nerde olduğuma baktım , salondaydım saat 01:18'di.Su içmek için mutfağa gittim...

Ben babama hocanın benim hakkımda ne anlattığını sordum. Babam da , hoca gün boyu seni izlemiş oğlum. Bilmiyoruz ne farklılık gördü ama bana "Oğlun ruhunu şeytana secde ettirmiş , bu köyde yıllar önce böyle bir olay yaşandı tekrar yaşanmasını istemiyoruz. Tasınızı , tarağınızı toplayıp terk edin bu köyü dedi" dedi.
Başta babamın şaka yaptığını sandım ama ciddiydi.Ama babamın benim kadar şaşkın olmaması beni şaşırtmıştı.
"Ne diyorsun baba ? Sen neden kabul ediyorsun böyle bir şeyi ?" dedim.
"Kabul etmeliyiz oğlum , bu köyün halkı cahildir evimizi ateşe verir canımızı alırlar" dedi
Tekrar tekrar şok olmuştum.
O gece sabaha kadar uyumamıştım... Annem ve babam içerdeydi. Birden büyük bir gürültü koptu.
Evimizin cdıbına koskoca bir taş atılmış , taşa bağlı olan kağıtta arapça bir şeyler yazılmıştı.