Başka çaremizde yoktu. 3 Kafadar yolda kalmış ve gecenin köründe bir tek o köy evini bulabilmiştik kalmak için. Etraf mısır tarlaları ile doluydu. Ben, Onur ve Mücahit çocukluktan beri arkadaşdık. Maceraperestliğimiz bizi taka batıracaktı. Evi tuttuğumuz adamın yüzünde sırıtma vardı ve ben ürpermiştim. Yataklara geçtik ve pencereden tarlaları izlemeye başladık. Garip olan şey gölgeler görüyordum ben. Onur ve Mücahit zıbarmıştı, ben kolay uyuyan biri değildim. Gölgelerin arasında bir kadın yüzü görmemle bağırdım "Kalkın lannnnnn kadın var tarlada!

Bizimkiler gerçekten iplemedi. Ben emindim o yüzü gördüğüme. Fenerleri alıp dışarı çıktılar ve benimle dalga geçtiler. Uyumaya çalışırken Onur'un sırtına yapışmış bir kağıt dikkatimi çekti. Şöyle yazıyordu kâğıtta "Şüphesiz intikam buralarda mısır koçanları gibi kuru, Rüzgar gibi sessiz alınır"

"Lan onur bu ne?" diyip kağıdı gösterdim onlara. Evi tuttuğumuz adamın sırıtışını anlattım. Mücahit sakin olmamız gerektiğini söyledi. Hemen çantamdan bıçağımı çıkarttım ve ne göreyim! Pencere yine o yüz

Duvara yazmayayım ses verin