Okula kayıt için babamla birlikte otobüs biletlerimizi aldık sabah 5 otobüsü ile yola çıktık, Beyler o kadar güzel bir kız vardı ki otobüste aklımı aldı amk
kızın da yanın da babası vardı herhalde oda kayıt yaptırmak için gidiyordu, benimle aynı yaşta duruyordu, yeşil gözlü kumral saçlı düzgün fizikli efsane bir şeydi..
Yol boyunca kızı sürekli dikizliyordum beyler hele üstünde kırmızı bluzundan taşan yuvarlak bembeyaz memeleri vardı en çok onları dikizledim,
içimden de diyorum ulan inşallah aynı kampüse düşeriz de ben bunu düşürmek için uğraşırım.
Kız konularında kendime güvenim biraz vardır beyler konuşkanımdır ama mevzuya da hemen giremem çabalarım bocalarım ama bir şeyler yaparım.
Kendime de güvenim iyidir fiziğim düzgündür öyle göbekli falan şişko değilim dümdüz çubuk gibi de değilim 12 yıl futbol oynamanın verdiği bir sporcu fiziği vardır.
Eh işte yüzümüz gözümüz de fena değil, neyse zütüm kalkmadan devam edeyim..
izmir'e varmıştık artık hava baya sıcaktı, kızla birlikte aynı servise bindik indiğimiz yerde kızı kaybettim amk orada bir üzüldüm ki sormayın..
Neyse geldik okula kayıt işlemlerimizi falan yaptırdık, gözüm bir yandan da kızı arıyor belki görürüm diye ama göremedim anasını avradını gibiyim.
Çıktık okuldan yemeğimizi yedik babamla sonra bindik istanbul otobüsüne geri döndük, Yolda babamla şu konuşmalar geçti;

-Sen burada okuyamazsın pompa
+niye baba?
-baksana her taraf kız adamın aklını çeler
+yok baba ya ben derslere bakarım
-pompa şuan kendini kandırıyorsun
+yani derslere de ağırlık veririm tabi
-bir de vermeseydin puşta bak, aklını başına al, bizde yokuz kendini düşürme.
+tamam babacım.
-Gerçi bu annenin Nurgül diye bi arkadaşı var o izmir de oturuyormuş telefon numaranı falan ona verecekmiş sana göz kulak olsun diye, ondan haberini alırız.
+Biliyorum baba konuştuk (nerden çıktı bu Nurgül amk ya karı kesin zehir edecek bana izmiri)
Yol bitti geldik istanbula 10-15 gün geçirdim sonra tekrar izmire gitmem gerekti Yurt kaydı için. Her şey bundan sonra başladı işte hayatımın asıl macerası

edit: Devam diyin ya da şukulayın yeter beyler boşa anlatmak istemiyorum 2-3 kişi olsa da yeter bana

Devam yazmak için giriş yaptım yardır pnp

Devam panp

izmir Ege üniversitesi Halkla ilişkiler bölümünü kazanmıştım, Dershane de verdiğim uzun çalışmalar yaptığım tekrarlar işe yaramıştı.
Sonun da istediğim okulun istediğim bölümündeydim. Ailem, arkadaşlarım, tanıdıklar hepsi beni tebrik ediyorlardı.
Çok mutluydum, Ailem'in buruk bir mutluluğu vardı tabi 18 yıldır evde gözleri gibi baktıkları tek bir çocuk vardı ve o gidiyordu.
Tercihlerin açıklandığının akşamı Annemle balkonda oturduk okul kaydı, yurt işleri, oraya zütüreceklerimi falan konuşuyorduk,
Uzun uzadıya konuştuktan sonra annem çayından bir yudum aldı ve şu konuşmalar geçti;
(Verilen isimlerin hiç birisi gerçek değildir)

-Nurgül teyzeni hatırladın mı oğlum?
+yoo hatırlayamadım.
-Hani Ihlamur dere de otururken bize çok gidip gelirlerdi sen daha 9-10 yaşlarındaydın o zamanlar.
+Valla hayal meyal hatırladım. Ne oldu ki ?
-Heh işte Nurgül teyzende izmir de oturuyor 7-8 sene önce oraya taşındılar, Seni ona emanet edicem aklım kalmaz.
+Anne beni kimseye emanet etmene gerek yok.
-Olmaz olmaz, Hem başına bir iş geldiği zaman Nurgül teyzen yardımcı olur, bende seni ziyarete gelince onlarda kalırım.
+iyi tamam anne nasıl istersen.

Bu konuşmalar gerçekleşirken Nurgül teyzeyi pek hatırlayamadım, Kendi kendime de diyorum "Ulan miss gibi izmir amk ortamın kralı da var, ne diye emanet ediyorsun beni başkalarına üüff"
falan diye söyleniyorum..

Bir kaç kişi okusa yeter beyler devam diyin devam ederim..