Gördüğüm şey karşısında dondum kaldım ne yapacağımı ne diyeceğimi bilememiştim. Runanın elindeki kitap o kitaptı "ilk Aşk" kitaptan daha çok arasındaki mektup önemliydi  ama runa çoktan mektubu okumaya başlamıştı bile mektubu bitirmiş olacak ki elinden düştü. Ve beni gördü gözlerinden yaşlar süzülüyordu hiçbirşey söylemeden gitti tek kelime etmeden gitti. Ne kadar anlatmaya çalışsamda olmadı dinlemedi o gün benim için mahzen yeriydi efkarlı bir müzik açtıktan sonra bizimkileri arayıp sahile indim olanları anlattım.

E- olum anlatsaydın olanları
Be- dinlemedi ki lan
S- kanka bari ara
Be- cevap vermiyo
S- mesaj attın mı
Be- aklıma hiç gelmedi lan doğru söyledin
Mesajım şuydu;
Runa biliyorum haksızım sana bunları anlatmam gerekiyordu ama bir kere olsun beni dinle yanlış düşünüyorsun düşündüğün gibi bişey değil. Konuşmamız lazım lütfen.
Mesajıma cevap vermedi. Okula açılana kadar konuşmamıştık hemde hiç ne mesaj olarak nede yüz yüze. Okul açılmıştı ve runa ilk gün gelmemişti merak etmiştim attığım onca mesaja da cevap vermedi. O gün gelmeyince iyice merak etmiştim.

Ertesi gün okula gelmiştim oda okukdaydı hemen yanına gittim konuşmak istemiyorum fakan dese de izin vermedim
Be- Bir kere olsun dinledin mi de kendine göre yorumladın olayı
R-  neyini dinliycem kuzey gerizekalının biri sana aşk mektubu yazmış ve sen bunu saklamışsın banu da seni seviyormuş neden söylemedin bunları beni kandırmaya ne hakkın vardı
Be- dinlemeden bilmeden konuşma be bir kere olsun dinle
R- açıkla bu aşk mektunun nesini açıklayacaksan açıkla bakalım
Be- o mektubu yazan kız ayça. Ben o kızı çok sevdim hemde çok sevdim 9. Sınıfın sömestr tatiline girecekken ona sevdiğimi söyleyecektim...
R- bunu mu açıklayacaktın
Be- yaa bi dinle-bağırarak- ona sevdiğimi söyleyecektim ama söyleyemedim çünkü son görüşmemizde bana arkadaş olarak davrandı söyleyemedim bidahada çünkü o öldü ve öldükten sonra elime bu bana yazmış olduğu mektubu geçti özür dilerim runa ama ben bu mektubu asla atmam
Bunları söylerken çok kötü olmuştum derken runa bana sarıldı ve özür diledi

Artık 11. Sınıf olmuştuk o çömezlik günleri geride kalmıştı fiziksel ve ruhsal olarak bayağı gelişmiştim lisenin ilk gününe oran ile. Runayla herşey çok güzeldi ama runa gün geçtikçe değişiyordu. Bilmiyordum bana kötü davranmaya başlamıştı neden böyle yapıyordu ki anlam veremiyordum 1. Dönem öyle böyle bitmişti. 2. Dönem başlamıştı runayla hala ilişkimiz devam ediyordu ama günler geçtikçe daha da kavga etmeye başlamıştık kim bilir belki de ayrılmak istiyordu ama ayrılmamıştık 2. Dönem bitmek üzereydi okulun kapanmasına 1 hafta kalmıştı perşembe okul çıkışıydı eve gittim babamda evdeydi. Evde rutin konuşmalardan sonra bir anda çok kötü bişey oldu annem bayılmıştı panik olmuştum babam hemen annemi alıp arabaya zütürdü.

Hastaneye gelmiştik babam koridorda bağırıyordu. Annemi derhal bir odaya alıp iğnelerle bişeyler yapıyorlardı bilmiyordum. Babamla birbirimize sarılıp ağlıyorduk bir kaç saat sonra annemi normal odaya aldılar doktor geldi söylediği sözler şuydu "Artık son evreye girilmiş durumda acilen kalp nakli gerekiyor" gelen sözlerle yıkılmıştık. Annem kalp nakil sırasında ilk sıradaydı ve bayağıdır bekliyordu bunu ama gelmemişti o kalp bir türlü. Bir hafta okula gitmedim ertesi hafta cuma günü okula gitmiştim keşke gitmeseydim.

Runa yanıma geldi runa-r ben-be
R- kuzey ben gidiyorum
Be- nereye
R- ingiltereye, ayrılalım
Ne diyeceğimi bilememiştim
itiraz etsemde en sonunda kabul etmiştim seviyorduk ama  gerekiyordu o yarın ingiltereye gideceğini söylemişti kabul ettim yüzüm asılmıştı ama belki ilerde tekrardan bir araya gelebilirdik neden olmasın diye kendi  kendimi teselli etmiştim.  Karneler verilmişti yine çok iyi bir karne ile eve gelmiştim annem karnemi görünce tebessüm etmişti. Akşam bizim çocuklarla mesajlaşmıştım kos koca 1 yıl bitmişti ama bu olanlar beni daha da güçlü yapmıştı olmayınca olmuyordu. Cumartesi günü çok rutin geçmişti gideceğini biliyordum son bir defa belkide sesini duymak için aramıştım.

Ama aradığımda hattını kaptığını fark ettim kötü olmuştum hemde çok ama yapacağımda bişey yoktu. O günü ders çalışarak kafa dağıtarak geçirmiştim. Ertesi gün babamın bağırış çağırışlarıyla uyanmıştım
B- kuzey kuzey kalk oğlum hastaneye gidiyoruz
Be- Anneme bişey mi oldu baba
B- annene kalp bulunmuş oğlum annen iyileşecek
Babam gülümsüyordu ben ise sevinçten havalara uçmuştum mutluydum hemen hastaneye gittik birkaç tetkik yaptılar kalbin anneme uyumunu kontrol etmişlerdi ve kalp çok büyük bir oranla anneme uyuyordu hemen ameliyat aldılar pazar günü saat 9 du saat öğlen 12-1 gibi doktor dışarı çıktı "Ameliyat başarlı geçti hastanın durumu iyi" dedi ve gitti sevinçten havalara uçuyorduk.

Annem ameliyattan çıktı bir süre yoğun bakımda kaldı o dönemde bizim ekip herzaman yanımdaydı lise de belki çok şey kaybetmiştim ama gerçek dostlar kazanmıştım ve bu his herşeye değerdi. Annemle uzun bir süre sonunda konuşmuştuk. Hastane akraba akınına uğruyordu memleketten falan akrabalar geliyordu. Annem artık büyük ölçüde iyileşmişti yine böyle bir günde doktor odaya geldi birkaç kontrolden sonra "Gülbahar hanım herşey çok iyi bir sıkıntınız yok" diyip tekrar kapıya yönelirken tekrar bize döndü "Kalbi bağışlayan kişinin ailesi ile görüşmek ister misiniz?" Diye sordu hepimiz onaylar şekilde başımızı sallayarak güldük doktor yarın geleceklerini söylemişti.

Ertesi gün kalbi veren kişinin geleceği saat yaklaştıkça bende heycanlanmıştım. Sebepsiz bir heycandı. Odaya geldiklerinde elimde olan çiçek yere düşmüştü bir an hiçbirşeye anlam verememiştim sevinmekle mahvolmak arasında kalmıştım çünkü bunlar Runa nın annesi ile babasıydı ve runa yoktu. Kalbi veren kişinin ailesi dediğine göre doktor kalbi veren runaydı. Runanın anne babası ise acı bir tebessümle gülüyorlardı beni biliyorlardı ve herşeyden haberleri vardı. Oturduk sarıldık ağladık runanın babası olanları anlatmaya başladı runanın babası-rb
Rb- Saat 10 gibi yola çıktık havalimanına gidiyorduk derken sağ arka kapıya çok hızlı bir şekilde bir araç çarptı. Bizde bişey yoktu ama runa orada oturuyordu. Hastaneye geldiğimizde ise bir kaç saat sonra beyin ölümünün gerçekleştiğini söylediler bizde organlarını bağışladık artık siz benim kardeşim sende benim bir oğlumsun kuzey runa senden çok bahsetti
Boğazım düğümlendi kelimeler takıldı boğazıma kırık cam gibi kesiyorlardı boğazımı söyleyemedim bişey ağladım hemde çok. Artık kimseyi sevmek istemiyordu kimse çünkü kimi sevsem ölüyordu. Kalbine hapsolduğum kızın kalbi artık annemdeydi. Runa kalbiyle hem beni yaşattı hemde annemi. Runa artık yoktu bir arkadaş bir sevgili bir dosttu o benim için  ama artık yoktu.
Hergün birazdaha zor geçsede zanala herşeye alışmıştım bu lise denilen yer bana çok şey kaybettirmişti ama beni çok güçlü yapmıştı belki hiç kardeşim olmamıştı ama kardeşten de öte dostlar kazandırmıştı bana...

-SON-

Panpalar takipte kalın hikayelere devam edicem