Merhaba panpalarım

Ben bugüne kadar hep halinde sessiz içine kapanık biriydim. Ama artık bıktım. Karısızlıktan, kızsızlıktan bıktım.
Şimdi diyiceksin: o zaman çık dışarı bi insalarla konuş, bi ortam yarat. Onu da mı biz öğretek amk.

Ama öyle kolay değil. En azından benim için değil. Benim hayatım boyunca bi kızla el ele tutuşmayı bırak, oturup 5 konuşmusluğum yok amk. Benimle her zaman alay etmişlerdir, o yüzdenden özgüven 0. Hani bi ortamta sessiz, sakin arada sırada sıkılınca gelip dalga geçtikleri biri vardır ya, hani o olsada olmasada olur. işte o benim. Değişik bi ses tonum var onun için hep alay konusu olmuşumdur.
Şimdi aynaya geçip bakıyorum, kafam büyük öyle kafa mı olur amk, ama olmuş işte. Kaşlar desen kalın. Yakışıklılık desen gram yok.
Giyinmeyi de fazla bilmem.
Sesle özgüven olayından bahsetmişsim zaten.

Şimdi panpalarım tek umudum sizlersiniz. Şu kardeşinize nolur yardım edin. Bi kaç taktik verin şu tipi biraz olsun düzelteyim. Hayatımın böyle geçmesini istemiyorum. Artık küçümsenmektden, kızsızlıktan bıktım.