noldu bize piçler

iş güç deyince aklıma geldi amk. şu an dünyadan elektrik enerjisi çekilse ne bileyim mağara çağına dönsek piyasada öğrendiğim çakallıklar değilde dedmin öğrettiği sapan yapmak hayatta tutar belki beni.

gitmeden 1 soru. en son kime "canın sağolsun senin" dediniz binler?

sokayım hayatın anldıbına mumkunse, banane amk, neymiş o düşünce bu düşünce hepsini gibeyim, beynin karanlık yanıymışta karmaşık düşüncelermiş. gibimsonik beyin çözümlemeleriymiş. ben mutlu olmak için çalışıp para kazanacaktım binler. şimdi hırsla para kazanıyorum, türlü piyasa kurnazlıkları biliyorum da mutlu olamıyorum. avradını gibtimin yerinde büyük mü ıskalıyorum acaba diye düşünüyorum, sonra işe güce dalıp yine unutuyorum. çabuk geçiyor artık yaralar, düşünceler çok şeyi umursamıyorum. sanki beynimin belli 1 kısmı eğleniyorda içi hiç mutlu değilmiş gibi hissediyorum. sürekli yorgun hissediyorum mutlu olmayan kısım yüzünden. hep 1 yerlere çekip gitmek var içimde ama neresi ben bile bilmiyorum. birazdan 1-2 tek atar sabaha işe giderim yine. unutur giderim belki 1-2 gün sonra döner bakar gülerim kendime ama şunu biliyorum binler 1 taklar olduda biz farkında değiliz. neyse bukadar işte uzamasın daha fazla.

isteyen binler için özet geçeyim; dertlendim amk sebebi başlıkta yazıyor zaten, şimdi dağılın

ben artık bahar geldi diye sevinmiyorum. yazlıkta yediğim dondurmanın tadı yok artık. bahar olunca düşündüğüm mart ayından itibaren işimin yeni sezonu mali hesapları. kız arkadaş deyince artık o kadar masum bakamıyorum, yanağından öperken ellerim titremiyor, aldatmayı aldatılmayı öğrendim ben. yaz olunca hangi kodumun yazlık memleketinde, hangi mekanda takılırım var artık aklımda. yaptıkları yapmacık otantik evler kesmiyor binler beni. ben dut ağacından düşmeyi özledim amk. düşüp kolumu kırmayı, güleyim diye amcaların bana çikolata vermesini özledim. aslında o amcaları özledim ben, uzun zamandır görmedim var mı lan aranızda gören?

bugün 1 müzik dinledim binler farkettim ki ben çok uzun zamandır müzik dinlememişim gerçekten. ben egeli bir binim. babam memur çok şehir değiştirdik küçükken ancak emekli oldu babam ve tam büyüme çağım ait olduğum yerde oldu. zeytin, mandalina ağaçlarının altında, yakamoza bakıp yazın kavruldum da kışın soğuk oldu üşüdüm ama burada üşüdüm belki bazılarınız için bu durum kurak toprak üzerinde dsi kanallarının yanında oldu belki bazılarınız dağın arasından gelen gürül gürül suların arasında, çam ormanının arasında ıslıkla anlaştı. nolduk amk çok mu işe güce daldık? nasıl ıskalıyoruz amk hayatı. anladık tamam büyüdükte, büyümeyi böyle anlatmadılar bize. küçükken düşünmezdik kimsenin üzerine bomba atacağını. düşünmezdik insanın insanı petrol yüzünden öldüreceğini. en büyük kavgamız misketten olurdu bizim amk. kafamız patlardı dikiş atarlardı geçerdi. şimdi hiçbirşey dikiş tutmuyor gibi duruyor amk.

@3 okumuyorum panpa, kim bilmem. okuyorsun sanırım benzettin. ayrıca ses etme gibmeyim kalbini.

kendime bakıyorum, bize bakıyorum en son ne zaman gerçekten seviştiğimi bile hatırlamıyorum. gibiştiğimi demiyorum bakın gerçekten doya doya seviştiğimi. şu an en az 5-6 kız biliyorum seni seviyorum diyen de 1 ay sonra vazgeçecek olan. giberim o kadar nasıl goğsune yatıp kalbini dinlerim ben o kızın zaten. denesem yapışır korkusu olduğu için içimde denemem bile. e peki kendime soruyorum be adam neden birlikte oldun madem? gibtin noldu be adam? belki yarın kalkacağım ve demin 1 kanalda yarışan adamlardan biri ölmüş olacak. isyan derken bişeyler derken çok mu ıskalıyorum ulan hayatı?

@1 @2 sina kologlu

televizyon kanallarını geziyorum ki çok izlemem haberler bikaç şey dışında. bir kanalda futbol maçı oynanırken diğer kanalda libya bombalanıyor, bir diğerinde japonyadaki depremden yola çıkıp buraya akıl verirken bir diğerinde ibrahim tatlıses anlatılıyor 1 daha geçiyorum birileri yarışıyor. hepsi 1 parmak hareketimle gördüğüm dünyalar ve yaşıyor insanlar bunu ve bağlantı kurmaya çalışıyorum aralarında. 1 kanalda gösterilen adamlar ingiltere' de futbol oynarken diğer adamların üzerinde acaip adamların uçakları geziyor. ikiside yaşıyor yahu amk.

bu başlıkta dertlendim biraz onları yazıcam mızıldıyanın dıbına korum.
1 adım geri çekilip bakmaya çalışıyorum amk. noldu bize diyorum, bana nolmuş böyle. çok mu acımasız olduk, tamam gibime takmıyorum da çok şeyi onların dünyasından geldiği için benim dünyama ait olmadığı için ama böyle ederken ucunu kaçırıp umursamaz mı oldum iyice amk. güya fenomen olma yolunda ilerliyoruz da ben neden takmuşuz gibi hissediyorum. birçoğumuz başta entry girmeye başlarken birşeylere karşı gelirim, küfrederim, rahatlarım havasındayken kendi adıma şu an ağzımdan salyalar damlayarak oyuna çok kaptırmış gibi hissediyorum kendimi. neler oluyor şu an farkında mıyım amk bilemiyorum.