niye hiç siklenmiyorum

çünkü gibin yok

iyi yazıyor gibi devam et

gösteripde vermiyon giberim ha

devam et bin

harbiden gibtin bin beni

bugün bu kadar, sonra belki yazarım yine, yeni bir başlık altında.
bu başlığı da niye giblenmiyorum diye açmıştım, üzülünce çocukluğum geldi aklıma, hatırladıkça yazdım amk..

titremekten bile yorulmuştum artık,ses kesilmişti. artık vurmuyordu bana. gözlerimi açmaya korkuyordum.ama bitti demiştim içimden. sonunda bitti..
tam bir oh çekecek ve gözlerimi açacakken yandım..
gözüm yanıyordu, çığlıklar atmaya başladım, annem ise bağırmayayım diye ağzıma sigara paketini tıkıştırıyordu..
elindeki sigarayı gözüme bastırıyordu,ona vuruyordum, tüm gücümle ama etkilenmiyordu. çelik gibiydi.
ya da ben çok güçsüzdüm.
canım o kadar çok yanıyordu ki başırmaktan sesim çıkmaz hale gelmişti, tarif edilemez bir acı hissediyordum.
sigarasını kapalı gözüme bastıra bastıra söndürmüştü..
o gün göz kapağım yanmış, delinmişti.sigara gözümü yakmış,ve sol gözümü kör etmişti. artık görmeyen gözüm ilerleyen günlerde enfeksiyon kapıp yumruk kadar olmuştu.ben evde kilitliydim, beni hep kilitlerdi eve. doktora zütürmedi annem beni.
günlerce olduğum yerde yattım..tek kelime etmedim o günden sonra.

Anani gibem panpa :(

anlat amk

neyse amk, gibleyen yok başka zaman devam ederim.
edit:@6 hevesim kaçtı panpa, sonra yazarım, verdim şukunu
edit:neyse lan bir iki şey daha yazayım

ama siniri bir türlü geçmedi, ağlamaktan halim kalmamıştı artık, sesim çıkmıyordu.
annem ise hala bana vuruyor, hatta tekme bile atıyordu. yerde,2 duvarın birleştiği köşede, kıvrılmış kalmıştım.
ne olur dedim... ne olur annecim bir daha asla ağlamayacağım..ne olur beni sev... vurma bana..
ama sesimi duydukça sanki daha çok sinirleniyordu,en sonunda dövmeyi bırakıp yanıma eğildi.
korkudan gözlerim sımsıkı kapalıydı, bitti,gitti sanmıştım.. hala titriyordum.

kolumdan tuttu beni.ben yerde yatıyordum, sadece bir tane eski, sararmış kirli bir kanepemiz vardı evde,ve sadece annem otururdu o kanepeye, beni yaklaştırmazdı bile..
neyse, beni kolumdan tuttu ve kaldırıp duvara doğru fırlattı.
çok güçsüz, çaresizdim,korkudan tüm gücümle ağlıyor, çığlık atıyordum.
ben ağladıkça annem sinirleniyordu.
bağırmaktan sesi kısılıp beni dövmeye başladığında,dua ediyordum içimden. allahım ne olur bitsin..ne olur..

elinde sigarası vardı yine.
hiç ekgib olmazdı sigarası yanından..
mendil satarak kazandığım tüm parayı sigaraya, bazen de içkiye harcardı. mahalleli onunla deli diye dalga geçerdi hep. neyse,detaylarla sizi sıkmayayım..

hıçkırdığımı duyup hızla yanıma geldi,1 oda 1 salondu evimiz zaten, iğne düşse yan odadan duyardı.
bana bağırdı her zamanki gibi.ben de refleks olarak ellerimle yüzümü koruyordum, titriyordum korkudan..

babam ben doğarken ölmüş, annem küçüklükten beri beni döver, zorla trafik ışıklarında mendil sattırırdı.
çok fakirdik. bazen açlıktan ağlardım, ağlamamdan nefret ederdi.
beni her ağladığımda döverdi, sessiz sessiz ağlardım bu sefer.
yine böyle sessiz sessiz ağladığım bir zamanda, yanlışlıkla hıçkırdım ağlamaktan.
duydu.
geldi hemen, çok korkuyordum, yine beni dövecekti,ama keşke dövseydi..