Yanlız olmaktan mutlu oluyorum ama 2 gun yanlız kaldıktan sonra birilerini arıyorum. Çağırıyorum takılıyoruz falan sonra yanlızlığı özlüyorum.

nabcam ben amk ne bu

Biz variz kardeşim

Üzdün kardeşim başın sağolsun biz bi aileyiz

Evet çok asosyal biriyim niye böyle oldum bende bilmiyorum babam ben 4 yaşındayken ölmüş zaten oradan beri hep içine kapanıpım. konu bile açamıyorum kendimi yazarak bile ifade edemiyorum. küçükken (orta okul ve lisede) hiç samimi arkadaşım yoktu hoca performans ödevini grup yapacaksınız dediğinde korkardım çünkü hep ben tek kalırdım herkes bir arkadaşıyla beraber yapardı ödevi bense beklerdim belki biri gelirde beraber yapalımmımödevi der diye. Düşünsenize okula iki dönem aynı servisle gidip geliyorsun ve serviste sevdiğin kız daha adını bile bilmiyor bir yerde ismin geçince o kim diyor öyle demesi öyle bi koyuyoki insana. Aile içinde de durum pek farklı değil pek giblenen birisi değilim mesela bi konuda bir fikir söylesem dayım bile dinlemeyin şunu yalan söylüyodur der .sonra yine ben haklı çıksam bile pek umursanmam. Derdimi anlatabilecek pek arkadaşım olmadığı için buraya yazdım