Ben ağlıyorum ya hani. Tutamıyorum ki kendimi. Başlarda ikimiz de iyi vakit geçirmenin peşindeyken nasıl oldu da hayatım olmanı istedim, bilmiyorum. Ağlıyorum durmadan. Sandığımdan o kadar fazlaymışsın ki bende, o kadar canım, içim parçam olmuşsun ki. Ben nasıl ağlamayım. Bana ağlama deme, sakın. Benden nefret et hadi. Seni seviyorum. Nefret et benden. Anlatırsın sonrakilere, bir kız seni seviyorum dedi bana, ben nefret ettim dersin. Meze yaparsın beni. Ne güzel işte.
Ben bir daha sensiz gülemeyeceğim. Evet 90 kere söyledim ama olsun. Ben bir daha omzuna yatıp mecnunun “gülmem var benim” dediği sahneye dakikalarca gülemeyeceğim. Gülmemiz bittikten sonra sana sıkıca sarılıp koklayamayacağım. Boynumu sev dediğinde sevemeyeceğim. Başkaları sevecek boynunu. Elleri kopsun inşallah. Bu da benim bedduam işte. Sonra “buldun mu, yerime kimseyi buldun mu, başını omzuna koydun mu” diye sorarım sana. Evet dersin. Bedduam isyana dönüşür. Zaten hali hazırda ağlarken, ağlamama biraz daha acı katarım. Orhan Gencebay sevmem ki ben. Lakin bu konunun bununla alakası yok.

http://www.youtube.com/watch?v=_1SAYfYQWZ4
Ben seninle beraber yaşlanmak istedim. 70li yaşlarımıza geldiğimizde sana dönüp “hadi altımıza sıçalım gelin temizlesin” diyerek kahkahalar atmamızı istedim hep. 20lerimizde neysek, 70imizde de öyle olalım istedim. Senle farklı bişeye dönüşemem zaten. Sen de. Biz buyuz. Do’yuz biz. Do’yamam. Mümkün mü do’ymam. Sen benim mucizemsin. Sen benim en düşük olasılıklarımın kaçınılmaz gerçeğiydin.

Önümde senin jack daniels şişen var. Ben var ya, onun içine not yazıp okyanusa salmak istemiyorum şuan. Bir Molotof kokteyli hazırlayıp en sevdiğim ormanı yakmak istiyorum. Belki sesimi duyarsın, yanıyor olmama üzülürsün, benimle beraber yananlara üzülürsün, atlar da vardır belki orda. Kurtarmaya gelirsin. Muhtaçlık sendromu diye bişey buldum şuan. Beni ifade ediyor.
Uçak olduğunumu düşünüyorum şuan. Kanatlarımın havada rahatça süzülmesini düşlerken ,aslında kanatlarımın altındaki o cihazın beni havada tuttuğunu farkediyorum. O cihaz sensin. Beni bırakıyorsun. Hafifçe düşmek de var,çakılmak da.En azından hızlı düşerim belki.Hızlı olan herşey çok güzeldir. Bizim gibi. Söylediğim lafların arkasındaki enkazı sakın arama, canlı çıkmaz ordan. Bırakıp gideceğin her enkaz, diğer bir enkazdır sonuçta.
Sen şimdi gidiyorsun ya hani, ben hiç gitmeni istemiyorum.

“Yarayla alay eder yaralanmamış olan
Bak sararıp soluvermiş tanrıça kederlerden
Sen çok daha parlaksın çünkü..
Sen tüm göklerdeki yıldızların ilki
Sen aydınlatırsın geceyi..

Dün o anahtarlığı fırlatmak istedim mi sanıyorsun sen? Sen benim elimi çıkardın cebimden. Elimi tuttun ya. Ben o an elini tutmak istedim. Tutsaydım mutlu olacaktım, mutlu olacaktın, mutlu olacaktık. Ama sen mutlu sonlardan korktun. O yüzden kaçtım. isyanımın dışa vurumuydu biraz da. Sana olan muhtaçlığımın, çaresizliğimin, kederimin dışa vurumuydu. Sen korkma. Ben üzülürüm daha iyi. Sedanın odasından korkuyorsun ya sen, ben de korkuyorum. Ama sen korkma ölürüm sana ben..
Sen benden nefret etsene. Bak o zaman istediğin olacak. Ama biliyor musun? Ben bundan sonra asla sensiz mutlu olamayacağım. Ben bundan sonra sensiz gülemeyeceğim. Ben bundan sonra sensiz espri yapamayacağım. Sensizken yaptığım esprilerin hiçbir manası yok zaten. Benim esprimin devdıbını getiren adam yokken hiçbir anlamı yok. Kombo yapamıyorum sensiz. Yapmak istemiyorum. Ben bundan sonra sensiz kalacağım ya hani, gülmeyeceğim. Gerekirse gülmemek için 3-0 prolene iplik ile dudaklarımı birbirine dikerim. Ama gülmem. “Yalnız sensin benim yüzümü güldüren”..
Yere düşen cipsleri yiyorum ya ben, yemem bir daha. Tadı yok ki sensiz. Sen bana onu yeme kızım, onu yeme evladım demediğin müddetçe hiç tadı yok. Ben bundan sonra sensiz ne yapacağım biliyor musun? O bilekliği, o kapağı, o çöpü ve daha senin haberinin bile olmadığı nicesini saklayacağım ömrümün sonuna kadar. Biliyorum o yastık kılıfını çıkaracağım, yastığımın yanına koyacağım. Ömrümün sonuna kadar koklayacağım. Seda diyecek ki leş gibi senelerdir yastık kılıfıyla yatıyosun, yıka şunu. Dicem ki bi git manyak mısın. Kokuyor işte. O kadar güzel kokuyor ki..
Ben bir daha sensiz saçmalayamam. iki ikidir, üç üçtür. Bırak ketçap mayonez olsun. Banane. Sen bensiz olabiliyorsan, ketçap da mayonez olsun. Ben sensiz kalamıyorsam, katçap da ketçap olarak kalmasın. Mayonez olsun. Nerden geldik şimdi bu konuya müdür?
Her şey nasıl başlamıştı hatırlıyor musun? Kalabalıktı. Sırt sırta çarpıştık. Arkada aydilge diyordu ki, yanımda canın var, tükenir dertler, yanımda canın var, yanımda canım. Çok güleceğiz daha yanında canınla vs vs vs.. Döndük birbirimize. Baktık birbirimize.. Şuan hala sırt sırtayız. Hiç dönmedik sanki o gün. Oracıkta kaldı her şey, kalabalığın ortasında kaybolup gitti.
Ben bir daha sensiz gülmeyeceğim. Keşke karşımda gülerken, daha önce hiçbir yerde rastlamadığım o kusursuz ellerinle, o kusursuz yüzünü kapatmasaydın. Ben de gülerken yüzümü kapatıyorum ya. Ben bir daha sensiz yüzümü kapatmayacağım. Çünkü gülmeyeceğim. Sensiz gülmenin anlamı ne ki. Sözlüklere sorsam cevap veremez.
Kalemim bitti kim bilir kaç kelime önce. Hala yazamıyorum bunları kağıda. Halbuki ben 0.5 uçlu kalemle yazmayı severim. Klavyeyle değil. Bilirsin, en çok sana yazıyor, en az sana söylüyorum.
Cemal diyordu ya hani filmde, mecnun yani. “Hiç olmasaydık ya biz, nolcaktı o zaman”. Dünden beri ağlıyorum. Ve diyorum ki kendi kendime “hiç olmasaydık ya biz, nolcaktı o zaman..” Sorunun cevabı sende. Bana dinlettiğin şarkıda dediği gibi “ gözlerindeki cevaba, korkuyorum bakmaya”..

http://www.youtube.com/watch?v=MT6I1GCFNkE
Üye oldum. Sözlükten anlamam. Sol tarafta muhabbet kuşlarıyla ilgili bir başlık gördüm. Aklıma meclis parkı geldi. Hani birbirimizin yanından teğet geçtiğimiz yer. Ufak ufak atıştıran yağmur, damak, kola, cips, ev. Mutfakta sana iki defa yaptığım kahveden bir yudum bile almadığın gün. Bilekliklerini bana verdiğin, akabinde 2 tanesini çöpe attırdığın gün. Benim onları çöpten topladığım ilk gün. Ufonun karşısına geçip “ya biz tartışıyoduk sen niye şimdi bizi mayıştırdın ki” dediğimiz ilk gün.
Neyse, ben bunları anlatmayacaktım. Başa saralım. Meclis parkında bekliyordun beni. Solunda bir ağaç. Bak demiştin. Kuşlar vardı yeşil. Yemyeşil. Çok güzellerdi. Ben kuş sevmem. Seninle birlikte sevmiştim. Kötü dediğim her şeyi sevebilirim seninle.
“Sözlüğe girme, beni bulamazsın, sana nickimi vermem” dedin durdun. Ama ben o kadar iyi biliyordum ki arama butonuna GiZEM yazdığımda “ne sen leylasın, ne de ben mecnun” yazısıyla karşılaşacağımı. Sana boşuna demiyorum “sen benim aynamsın, farklı yerlerdeki, farklı şekillerdeki bensin” diye. Boşa konuşmuyorum.

Sana atamadım dediğim eşyaların hepsini attım. Mazi kalbimde yaradır. Kapattım yarayı. Sen yenisini açtın, ben ona ağlıyorum. Geçmişi istemiyorum. Güzel olsaydı geçmişte kalmazdı. Ne bahsetmek istiyorum geçmişten, ne de o kızların seni ne kadar sevdiğini duymak istiyorum. Benim sevgimin önünde ikisi de diz çöker.

Niye giydin ki o poları. Tam ciddi bir şey konuşacağız, polarda kocaman AT yazıyor. C yazıyor. Yanında 3 var. Diyor ki bana 3 harfli. Cin diyor bana. Ben nasıl gülmeyim? Nasıl güldürmeyim seni? Nasıl gülmeyelim?
Bana bileklikleri çöpe attığını laf arasında söyledin. Sen söyledikten saatler sonra acile gittim ben. Elime bir eldiven geçirdim. Geldiler. Halbuki orda olmamaları lazımdı. Oktay abinin çöpleri çoktan atmış olması lazımdı. 21:00 olmadan çöp poşetleri yenilenir çünkü. Demekki onlar beni beklemiş. Beni bekleyene giderim.

Senin elinin değdiği coco star çöpü bile ne kadar değerli biliyor musun sen? Ona senin ellerin değdi.. Nerden bileceksin ki. Aptal çocuk.
Evet hayatında seni şu an en çok seven kadını kabul edemiyorsun. Geri getiremem. Düzeltemem. Ben sadece yapabileceğim kadarını yaparım. Gitme de, gitmem. Git de, giderim. Giyme de, giymem. Bugün konuşma de, konuşmam. Ama severim. Sen sevme desen bile.
Ben senin gözlerinin içine bakarak seni seviyorum dedim. Kendime inanamıyorum. Ama dedim. Söylemediğim zamanlarda da hep sevdim ki seni. Çok güzel sevdim.