hadi oyalanma birazdan yarın olacak
insan bu su misali kıvrım kıvrım akar ya
değişmeden önce sanatın fırçasında
inanmazdım dosyalara sığacağına
yasemin kokuları savruluyor iğreti avlularda
esirlik bedava
ne kolay öpüşüyorlar yıllar süren intiharla
yarına yazılı okyanuslarda
aç kursakların gölgesi vururken yaşadıklarına
bütün kuşları havalanmada
attım kendimi sonsuza
nereye baksan tadimlik bir sofra
cehennemler pahasına
inanma aşka

nal sesleri sönüyor perde perde
uyandırmayı istediğim anda bile
tüm becerikli ozanlar biraraya getirile
ekmek gibi dilimlediğimiz yatak sarılmış bize
linç edilmem için artık bütün deliller elde
linç edilmem için artık bütün deliller elde
adını bile
canhirâş eziyyete bulunmazsa isâre
içinden gelmese de
prangalar vuruldu sanki bir an dilime
sıcak bir gülüşünle
ihanetler acılara dönüşürdü kalleşce
kan revana dönen aleminde
olanca güzelliğiyle
plağın bir yüzünü kaplayan uzun parçalar eşliğinde
anlardık kı uygunduk birbirimize
tembelce ulaşıyorlar hedeflerine

yüzleri var türlü biçim
esmerdi inceydi tartımlı tümceleri
sar tenli
değişir her şeyin rengi
aldım şapkamı gidiyorum şimdi
dev bir kadın heykeli dikti
düşmez ki
yıldızlarla sevişmeli

sağol panpa aldın şukunu

eskidikçe eskiyor sevinç de kaygı da
zütüreceğim
en güzel sevinçlerimi bile
loş barların köşesinde
inanayım her gece tekliğime
yasayacaksin gozlerimde
orada yaşayacağım isteğimce
bir daha ölsende
at koşusunun önünde
zahirin otağında imtiyazlı hece

seni bu halde gören sasirir zanneder ki kimsen yok
açmıyorsa derininde bir ince kardelen
rengiyle
en uzun gecelerimde
doğruluyor ve
en sağlam yelkenleri germişim içime
seyrisefain idaresi önünde

şukuladımda panpa hiç mi üşenmedin

fırtına istilâlarına mezâr oldu kucağım
iki uyurgezer nokta
rüzgarlı bozkırlarda
amcamsa sabah sabah burnu çay bardağında
ve bir daha asla
ulaşır uçurumuna
nasıl sığmış avuçlarıma koca dünya
ve yepyeni bir dünya kuruverin sonra
anam en güzel yaşında
ruhumun vahyini duysam da gecirsem tasina
işkence odalarında
mahmur bir tohumdan delikanlı bağrıma
son çiviyi çakıyorsan yorgun sabrına
ince dallara çıkıp erik attığında

kolay değil aşkı ve yaşamayı terketmek
alır başımı giderim yalın kat
cehennem yürekli bir yiğit
af dileyebilmeli merhamet
koparır elini kolunu gurbet
makine dimdik demirden put
ağlama salkımsöğüt
rüzgar ona dertlerimi bari sen anlat
lale bahçelerinde soyut
bir geri adım için gerek milyon cesâret
o zaman haram edilsin cennet
rüzgar ona dertlerimi bari sen anlat
onu sonra anlatirim fakat
o zaman haram edilsin cennet

o sular tuzludur
taşa çalıp kırdım benlik putunu
uykusunu koydu uyanıklığını koydu
rüyalar unutulmuştu
azınlıkta oldukları bir okulda bile sorarlar soru
ne ölümü düşünürdüm ne yaşamak korkusu
ve yüceltirdi ince bezekli kuskununu
er gövdesinde dolaşan bulutun simyası bu
3 iki alay karşılarış yolun ortasında bir gelgit ağır ve sert
10 haziran 2002 rotterdam hollanda
cehennemi yaşama pahasına
elin değdirme yarama
kavuşmak bir gün toprağa
eğer zehir sana
neden kin ve korkunun kuyularında
bir tarafta sebilsin bir metelik ara
omuzlarında sırtının oluğunda
gökler kanıyordu ıssızlığın bozgununda
anlayamıyorum eğilip kalkmaya

helal panpa ne diyeyim güzel olmuş şuku

tadi senden gelir
uçsuzbucaksiz enginlerde
tohumların özleminde
senin bakışların baba bende
inanayım her gece tekliğime
cihana bir daha gelmek hayal edilse bile
kedi desen öyle
ipekten süzülen nefeste
mahmur bir seher vaktinde
insan sevince
yosunlu kayaların dibinde
asırlık çınarların özlemine
neydi gözlerinin haresinde çözdüğüm bilmece
cehennem ateşleri koyup döşüme
hasat mevsimi bitmiş bahçelere
ellisinden sonra bunayip otobuslerde
ceylanlar vurulmuş kurtlar nerde
korkuyorum sıra sende
1 süleymaniye delileri yunmuş yıkanmış olarak gizli gemilerle
3 ali korna kağıdına basılmış parlak çocuklar ise
8 tarihi yönlendiren sayı

solar elvan elvan kavrulur gider
lambasız bütün evleri
caysın be iyi
karşıda tepelerin hayal perdesini
merhaba demeyi
rüzgar ile esti çiçekle bitti

abdal pir sultan gördüm
sende bütün ümitlersende bütün özlemler
durmadan taş basmamızı istiyor
aşktır gövden sana kalmıştır
silbaştan oluyor
dağılmış pazar yerlerine benziyor şimdi istasyonlar
aranmak ister
sana bir avuç su bir tutam kar
aşklarım mı? bir nefesle solabilen bu şeyler

o küçücük yuvamız bize saray olmuştu
kestiremedik ne yaptığımızı kim olduğumuzu
serseri adimlari turfandaradyodan ajans ve hava durumu
ikimize benziyordu
jezabel kan içinde yatardi
eyi eyledik dostumla
nasıl yağacağız tarlalara
kaygıma sevincime acıma
onlar da kimsesizler sevdalarına
ki asfalt orada
lüzumsuz artık kürek çekmek yarınlara
acılar unutulduktan sonra
yanar ateş el kadar sobanın koynunda
ateş gülümsedi seni andığımda
ne kadar güçlü olsa da
ama inan sonludur aşk da
dikenlerin batmasın ama
akşamdır güneş uyuklar evlerin çatılarında
mavi göğün altında

bir yaralı parmağa işememişsen
alev alev ruhta canda bu ateş
rüzgarların çeneleri çözülmüş
on dördünde o da aşık değilmiş
ne yapsam nafile gelmiyor düşeş
10 haziran 2002 rotterdam hollanda
9 hayat ötesi bir rakam

aylardan mayıs ki dallarda çiçektir
jezabel kan içinde yatardi
aşklarınız da
nasıl kapanır bu kanayan yara
ki bütün azalarım hülyada
istersen bir şiir gibi okuma
rüzgarla uğuldayan konaklara
alçak sesle konuşuyorlardı aralarında
verecektir en olgun meyvelerini mutlaka
azalır kervan yol çetindir çığlık kısa
tabakta bırakılmış yazık atılacak bir sevda
insan duvarları olmayan tapınakta

Bu ne şimdi çük

dükkanlara evlere kahvelere
4 uzakdoğunun uğursuzu
ruhumda taptaze bir gerinis
35 derece sıcaklık vardı
daha doruklara çok var
35 yaşıma
ve ter karışıyor hayatıma
1800’ler ile 1930’lar arasında
lüzumsuz artık kürek çekmek yarınlara

emeğe saygı şukunu verdim panpa

ruhum bu hitapla bezgin eriyor
altın benekli
mayışmamıza bir limon yetecekti
insansız=düşmansız yerlere attı ismini
işte tanı bu gençleri
ilkmayıs sabahlarının güzelliğini
rengi uçmuş yüzünün gözleri çökmüş içeri
en önce göğüsledi ipi
zulmettikçe hicvedeceğim seni
sokak bir kerhane gibi işlerdi bahriye gediklileri

tarikatçılar cinciler
ufka damlayan alınteri
rahat etti dişleri
bir gülüşün nicesinin dirimi
o kadar güzel bir yüzdü ki
birlikte yürüyemiyeceğizki
lambasız bütün evleri
unut yitiklerini
ellerim çolak hüseyin eli
yağmur değil yaştır gözümüzdeki
eski yunandan beri
sokak sokak arayasım geldi

Vay amk ne yazdın be panpa Helal olsun

paramparça düşmüş gönül ufkuma
ayrı durumlu iki renk
murat yalan ölüm gerçek
uzansaydık yağarak iplik iplik
kudurmuş arzularla zamanı yenmek
solgun iğneleriyle ilk ışıkların dikerdi ağırbaşlı halk
enginlerde rehbersiz o yolu bulup gezmek
korkarım teninden avuçladığım buğu uçup gidecek
en sekmez lüverin namlusundan fırlayarak
rüyaları istemiyorum artık
can bedenden ayrılacak
ikimiz yan yana ilerliyorduk
avutamaz olur artık
neleri alıp zütürmedi benden ayrılık
anne ağlar şarkıya ev alaca aydınlık
ninnilerinle uyuyuptürkülerinle uyanmak

Adamsın panpa

doğruyu söyleyen şu dilimdendir
rüyamızı kuşatan hudutların
anaları yoktu yollarına bakan
kara kan akar gecelerden
eve hep geç saatlerde gelen babaların ayakizlerinden
rahma çağdaş terimlerle yanaşmak için

Begenmedim yedin cuguyu panpa

4 şiirimiz erkek emzirir abiler
10 eylül polatli
2 şiirimiz her işi yapar abiler
10 eylül polatli
7 evrensel bir değer
9 hayat ötesi bir rakam
35 yaşıma
7 evrensel bir değer
3 ali korna kağıdına basılmış parlak çocuklar ise
9 hayat ötesi bir rakam
9 hayat ötesi bir rakam
75 yılında türkiye cumhuriyetine armağanımdır
8 eylül sair nefi sokagi
75 yılında türkiye cumhuriyetine armağanımdır
9 hayat ötesi bir rakam
29 06 98 taşkışla ist
9 hayat ötesi bir rakam
7 evrensel bir değer
9 hayat ötesi bir rakam
9 hayat ötesi bir rakam
7 evrensel bir değer
5 şiirimiz mor külhanidir abiler
5 şiirimiz mor külhanidir abiler
35 derece sıcaklık vardı
4 şiirimiz erkek emzirir abiler

Yazarken her ne kadar sövmüş olsanda yazmışsın şuku panpa +