Ulan bana geldin yazmayı mı bıraktın amk? Ulan şansımı evire çevire gibiyim aq

muhabbet bağının oldum esiri
aşk sevgi böğürtlen his
ne mutlu ki üzgünüm üzülmek insana has
aci kursun bir okyanus
ve unutulmuş bir ulus

eli alnında dolaştığında
lutf et! bana anlat bu muammayı garamı
topraklara serpiştirilmiştir çiçek tohumlarını
uzak diyarlarda bir sevdiği vardı
resimli bir kitaptan çalardım hayatımı
kimse çıkamadı dışarı
otobüs kırmızısı
61 trabzon plkası
1 le biley buladımki

adamın dibidir dibi
kanka derim benim için o kadar samimi
huur çocuğu değildir ki
inci sözlük yazarıdır kendisi
neden böyle olduki

mevsimi yaprakların çığlık çığlığa dalda
kirpiklerimde yaşaran sevda
dostlar böyle hışımla
ufka doğru süzülüyor olsa da
mutluluklar senle kısaca herşeydesin para
1. nesil olmasadanda

ilk sevgilim gibi
sevdadan da uzaksın demektir
içimde halâ tek
mutluluk dediğin bir lavaş ekmek
iki anlamıyla da horlayarak
zaman zaman ağlatmak
girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
uzaklaştık
canlanır orada nice geçmiş ayrılık
uçuşan yaprak
musademe çocuklarını gördük
uzayıp duruyor ırmak
zenginlerden alıp fakirlere vermek
rüzgarla esmek sularla akmak
insan olmak sorunu ilk
ve aşk
rüzgarlıydı donun biçimlendirdiği sarı saçları bakışı donuk
ipe sapa konuşlanmaz bahanelerle elini tutmak
ve aynalar olmadan bakamıyordum artık
rüzgarla esmek sularla akmak
içimde halâ tek
ve çatal yürek

senin taşaqlarına qurban qnq xd

eski bir söylencede anlatılırdı
asma dalları gibi örter uryanı
rüzgar bir gece takıldı
kaldırımlarda kömür tozları
eski zaman yatırları
artık hüznü ustaca yaşamanın zamanı
ne kaldı artık dostum ne kaldı

Vay aminaki

denizin dibinde geziyor gibi
uzun uzun bakardık
sana bitmemişliği öğretecek tattıracaktır
utlar vahim sorular soruyor
ne bilsin alemde ne mevsimidir
en azından gerçek sevgiler
ne geçer şu kadar
arar elvan elvan yorulur gider
masalsı coşkular
acisiz iftiralar falan var
cemresini arayan besteler
seni bildiğin şarkılar
insanların kalplerine kadar
zifiri kumrular kaçar durur

cennet haberini sen getirdin
ah!keşke insanlar
bulutların limanlarına sokulur
uzak kış güneşleri var
kanat çırpar
başım sızlıyor
aşk da bitti diyordu ya bir şair
bitti bende duygular
ah nerede nerede o canım güzel kadınlar
ne acılar sağalır ne de vakit dar
genel olarak önce kaşları görünür
ocakta alevden yazılar
rıhtım taşında gölgen var
mezmur okuyarak duvar duvar
ekmek büyük insanlıktan başka herkese yeter
din imanıyla övünür
elbet senin de bir çift diyecek sözün vardir
n’olur kızma adımı çağır

Iyi uydurmuşun bin helal sana dicektimde bu ne amk yannan kürek şeyler yazmiş sıkalamiş asdfg amk malı neyse sırf yazdin diye sukunu verdim

cenaze arabasının içinden yattğım yerden
onun bi dalgasi olmak gerek: tunel geciyor
karanfiller sümbüller papatyalar
o bembeyaz köpükler
limanları sıkıcı olur
ozlenen limanlar yanan yildizlar
mezmur okuyarak duvar duvar
o bizim yere gider
kar çiçeği kır çiçeği istiyor
kuş sananlar yanıldılar
onarilabilir yaralarımı okşa ve gir

merhamet bilmeyen insanlara bak yarabbi
onlar bir duble rakı daha anlatılar
rıhtımdan suya bakardı
ben öteki dalı
aynı vazoların aynı öğütlerin aynı yasakların sıkıntısı
silebilirim varoluşunun anldıbını
loş ve sessiz ikindilerin acısıydı
ikliminde aşkın gezgin pulları
pencereme konuk olmaları
engine sarkan gökler baştan başa yıldızlı
nerde sazımın mızrabı
içimizdeki hayvanı
sürterek eskimiş kunduralarını

Senin daşşani yesinler pampa

parklarda yakışıklı aslan heykelleri
olsun ya şu kısa arkadaşlığımız helal
ciril ciril ötelerde bir güzel
camlari kirmak isten degil
o çocuğu boynundan asıvermeli derhal