nick bulamadim cok onemli mi

artık istanbula dönmüştüm seneler sonra istanbuldaydım ya yeniden o bana yeterdi...

ama bişeyler yolunda gitmiyordu... mekanlar aynı insanlar farklı... caddeler aynı sesler aynı yürüyüşler farklı geliyordu..

kaybetmiştim şehrimi. eski arkadaşlar yoktu artık.. ismimden çok kimliğim soruluyordu geceleri..

rahat yürünemez bir şehir olmuştu.

bakırköyde bir pasta cafe açtım. halbuki hiç anlamazdım.

herkes hata yaptıgımı söylüyordu. benim artık tek bir amacım vardı.. müzik dinleyip sohbet edip tatlı bir iş yapmak istiyordum.

yorulmuştum saçma sapan aktivitelerden ... artık susuyordum. öğrenmiştim fikrimi gizlemeyi. yada anlatmanın gereksizliğini..

ama bu iş çok yordu. hiç öyle tahmin ettiğim gibi olmadı gece 1 e kadar çalışıyor sabah 4.30 da geri uyanıyordum..

245 metrekare alanda sıkışmış kalmıştım..

4 ay boyunca hiç bir yere adım bile atamadım. ofiste yatıyor tuvalette banyo yapıyordum..

bu artık çok zıttı..

zaten arkadaşlıklar yalan olmuş.. ve zaten herşeyin para karşında bir kur sahibi.

yani doların euro karsındaki kur oranı gibi. 1,3

gitmeliydim buralardan çok uzaklara gitmeliydim..

herkesten kaçmalı.. zaten senelerdir kaçıyordum..

ama ne kadar hızlı koşarsan koş hep seninle geliyor aklın..

tek istediğim şey huzurken neden varamıyordum..

@22 amna kodugumunun malı seni

sen portakalda vitamin iken o adamın burda 5 bin entrysi vardı

üç aylık üyesin..

adamı sildiler bir kaç kere anlamadın galiba.

diyor ki şair; neyse.

@21 üçküncüler birbirine dayanıyor, dedeler sizi, eeheheh

özet geç bin

bazen bakıyorum da sistemin oyuncağı olmuşuz..

yani iç içe kutular gibi bu...

senaryo bunlar dediğimiz şeyler bile senaryonun bir parçasıymış..

hani sorar ya sevgilin kıskanc bir triple dün gece nerdeydin diye...

bi kız buldum sabaha kadar seviştik dersin gülersin..

ooooof of der. geçer

halbuki doğruyu söylemişsindir..

sabaha kadar sevişmişsindir...

ama o kadar rahat söylemişsindir ki ...

dışarıda rüzgarın ayak sesleri ekranın önünden uçup giden sigara dumanı kadar manasız anlamsız bir zamanın içindeyim...

20 li yaşlarımda hep merak ederdim beş sene sonra nerde olacam 10 sene sonra nasıl olacak diye..

işte burdayım..

sessiz bir ev sessiz bir oda balkondan yıldızlar gözüküyor...

yıpranmış bir hayatın artık kullanılmayan tecrübelerine sahip öylece bir köşeden yıldızları izliyorum

bir mum yakmıştım geceye.. sadece göz bebeklerime aydınlatmaya yetecek kadar..

yüzümü değil... hala hotel california çalıyordu.ve agzımdan ekgib olmayan o şarap tadı.

camdan dışarı bakıyordum... her yanan ışık bir dertti benim için. hepsinin bir derdi vardı hepsinin bir sorunu.

ama her ışık gecenin sonunda kapandı..


teninden süzülen sıcaklığın dudaklarıma ilk değdiği anı hatırlıyorum. garip bir histi ne yapacağını bilememin verdiği caresizlikle adeta sürgün edilmiştim tenine.

sendeydim işte..

ben beyaz bir sayfa iken sen usta bi yazardın..

ve sen her gece yazardın biraz daha kalbime..

taki git artık bu parodi bitsin diyene kadar yazdın..

...

yine gece işte..

kim bilir kaç ayrı yerde yaşanıyor aynı gece.

hastanenin serum kokan koridorlarında yada bir clubun geçici sağırlık yapan kalabalığında.


ağzımda iğrenç bir tadla uyanmıştım kusmak istiyordum. tek istediğim buydu.

sağ elim alçıdaydı.. burası hangi hastane kim getirmişti beni buraya...

kaç saattir burdaydım ???

en son hatırladığım şeydi kendi kanımın sıcaklığını hissettiğim.

titriyordum. hafızamdaki son kareydi bu.

inancımı kaybetmemiştim ama Allaha karşı isyan etmiştim.

kırgındım ölemediğim için..

hiç halim yoktu öylece uzandım dakiklarca tavana baktım..

canım sigara istiyordu. dudağımın kenarında bir hortum duruyordu yutkunurken batıyordu.

evet intihar etmiştim...

http://www.youtube.com/watch?v=z8HvqpGZTQI&NR=1

Yürü Dilber Yürü Saçın Sürünsün
Aç Beyaz Gerdanın Sinen Görünsün (Vay Vay)
Evvel Benim idin Şimdi Kiminsin
Şimdi Uzaklardan Bakan Ben Oldum (Vay Vay)

Asmalarda Üzüm
Yosmalarda Gözüm
Biraz Daha Büyürsem
Çapkınlıkta Gözüm

@51 pkk nın anasını avradını

sizi ışidin genç sakalsız militanlarına emanet eder devam ederim

pkk kamplarında yetişmiş bebek katili ve yoğuşuk huur çocuğu."her biji gerilla, hadi daglara! katil tece hesap verecek" yazan o ellerini ayaklarını gibeyim senin.

satilik les kokulu kullanilmis yazar. saldirma huyu yoktur. saldiracak beyni yoktur. cikarabildigi sesler.zaa xd zamqie vb .ucuz bi fiyata anlasabiliriz. ilgilenenler pm

O'nun ilk aşkı olmayabilirsin, son aşkı da; hatta bir tanesi de, daha
önce aşık oldu, tekrar olabilir... ama şu an seni seviyorsa daha ne
olabilir ki? tıpkı senin gibi, o da mükemmel değil ve ikiniz birlikte
asla mükemmel olamayabilirsiniz. ama şayet o seni güldürebiliyorsa, iki
kez düşündürebiliyorsa -kabul edersin ki; insanlar hata yaparlar- onu
seninle tutmaya çalış ve ona verebileceğin herşeyi ver. seni günün her
anında düşünmüyor olabilir ama sana kırabileceğini bildiği bir parçasını
verecektir -kalbini. yaralama onu, değiştirmeye çalışma, çözümlemeye
kalkma ve verebileceğinden fazlasını bekleme. seni mutlu ettiğinde
gülümse, kızdırdığında fark etmesini sağla ve yokken özlediğini bil...

safi huurcocugu gibin oldurun gitsin

peki Kürkçü mü olmak zordur; her gittiğinde geri dönecek olan tilkiyi bekleyen…. tilki mi olmak zordur; her gidişinde aynı yere dönecek olan.. Kürkçü mü daha karaktersizdir; her gelişinde tilkiyi affeden? yoksa tilki midir karaktersiz olan her gidişin sonunda aynı adrese döneceğini bile bile giden ...

kelimeler dökülüyor ... aklım yüreğimin işgalinde yine...

sanki her kelime dar ağacına gidiyor gibi korku dolu ve bir sonraki bırakmak istemiyor parmak uçlarını..

unutulmasın diye gece ve hayat devam etsin diye..

satırların intaharıdır ayrılık mektupları
ve
zaman veda vaktidir..

saatler gece yarısı...

adam kendini öldürmeye çalışıyor başaramıyor beyler bir el atalım

bundan bir kaç saat önceydi saat sekizde evime geldim...

patates kızartayım dedim fişe taktım

sonra geldim sözlüğü açtım öyle usul usul takılırken dalmış gitmişim...

aradan 40 dakika sadece 40 dakika geçmişti..

odanın kapısının altından duman sızıyordu..

yerimden fırladım kalktım mutfaga girdim alevler tavandan aşağıya doğru akıyordu..

bulasık makinasının üstü tamemen erimiş perdeler tutuşmuş çırağan sarayı gibi yanıyordum

aklımı gibim ki tuttum büyük bir kova su döktüm...

alev parladı.. çok korktum lan sağ kolum tamamen sol elim kısmen yandı ...

artık korkunc bir duman cıkıyordu... nefes alamamaya başladım..

iş çığrından çıkmıştı... evden cıkmaya karar verdim...

ama dış kapanın ikinci anahtarını bulamıyordum..

döndüm bir mutfaga pankilmeiştim

bir kac kova daha su döktüm...

ben sözlükte kastırırken millet itfaiyeye haber vermişti bile...

adamlar mutfagın oldugu cama dayandı camları kırdı bütün mutfağı yıkadı.

sinirim çöktü... ellerim kasılmaya başladı.. sinirden ayaklarımda acayip bir uyuşma vardı..

nefesim tıkanıyordu ağlıyordum..

tüm olay dindikten sonra evden dışarı cıkardılar beni..

tüm sokak toplanmış yüzümde bir maske bi bana bi eve bakıyorlardı..

itin zütüne girmiştim artık...

buraya bir hafta önce taşınmıştım..

ailemden ablamı aradım gelsen iyi olur dedim ağlayan bir ses tonuyla...

hastaneye zütürdüler... sagıma soluma krem sürdüler bir hap verdiler..

uyumamı tavsiye ettiler.

biraz yürüdük dayanamadım geri geldim...

şimdi size al... hatıra..

özet: bundan sadece bir kaç saat önce evimi yaktım...

kolum cok acıyor lan..

bu arada yarın capsleri koyacam... ...

seni seviyorum...

taktığın bilekliği

sevdiğin acayip yeşili

yaşadığın şehri..

küsüp gitmelerini dudak bükmelerini bile seviyorum

seni sevdiğin herşeyle birlikte seviyorum..