nereye varacağını bilemediğim bir hayat

meğer olay dün akşam olmuş ve sınavım olduğu için bana söylememişler. aniden kalp krizi geçirmiş ve bu sefer dayanamamış. dayım da başkasından duymasın diye gelip kendi söyleyip beni alıp zütürecekmiş, biletlerimizi fln ayarlamış. öbür gibik dayım da 40 yılda bir bi işe yarayacağını sanmış ben burdayım işgüzarlığı yapıyormuş sadece. beyninin kıvrımlarını gibtiğim. geldiysen geldin senden yoklama isteyen mi oldu amcık ? la bu kadar gereksiz bi adam olamaz ya, tamam sakinim.

eşyalarımı hazırlayıp dayımı beklemeye başladım. yoldayken aradı hazır mısın diye, hazırım herşeyden de haberim var, dayım aradı dedim. bi küfür de o etti. neyse atladık gittik ama sabaha kadar beni nasıl oyalayacağını bilemiyor tabi, yemek fln derken vakit geçmiyor sabaha kadar. hadi kafan dağılsın seni sinemaya zütüriym dedi ama ben tabi oğlu da gelecek onunla da ilgilenmiş olacak diye düşündüğümden tamam dedim. garip insan işte, sinemaya gelince anladım ulan benim ne işim var orda ? benim aklımdan neler geçiyo sinemayı kim giber ? girmedik. biraz oyalanıp eve gittik. bi ilaç verdi rahat uyumam için, önceki günden de uykusuz olduğumdan daldım çok zorlanmadan. sabah memlekete indim ama tabi ki bizi karşılamaya kimse gelmemiş, bunları ben farkedecek halde değilim zaten ama sonradan anlatıyor dayım. cenaze gasilhanede yıkanacak ordan alıp köye zütürülecek. direkt gasilhaneye gittik.

tabi ben bir süredir görmediğim için görmek istedim, bir de adetmiymiş neymiş en büyük ile en küçük girermiş içeri. bu hikayenin okunacak bir yeri varsa burası beyler. hepinizin başına geleceği için rahatlıkla söylüyorum. annenizin yanına zaten giremezsiniz ancak babanızın yanına da girmeyin mümkünse. girmeyin abi iyi halleriyle hatırlayın. çünkü en son hangi halde gördüyseniz o halde kalıyor gözünüzde. vücuduna yapılan müdahalenin izleri, buz gibi bir dokunuş, bir daha hiç açılmayacak gözler. asla unutamadım, sanırım unutamam da. 40 lı yaşlardaki abim zaten kendinden geçti, ben ise daha sakin davranabildim. çünkü aramızdaki bütün resmiyet ve çocukluğumdan kalan onca hırsa rağmen özlemiştim onu, görmek istiyordum.

zaten insana en ağır gelen iki kısım onu o halde görmek bir de üzerine kendi ellerinizle toprak atmak. o toprak kapandıkça hayatınızda bir sayfanın kapandığını bilmek, evdeki boşluğu şimdiden kestirmek. etraftaki kalabalık ( ki bizim orası için cenazenin kalabalıklığı önemlidir), kim geldi, kim aradı farkında bile değilim. aklımı toplayınca düşündüğüm tek şey şu oldu. lan oğlm bu nasıl bir acı ki ya ? ulan ben 70lerinde kaybettiğim eceliyle ölen kalp hastası, en azından tek parça defnedebildiğim babam için bu kadar üzülüyosam, bu trafik kazasında yakınlarını kaybedenler, evlatlarını şehit verenler nasıl dayanıyor bu acıya ? insan düşündükçe üzülmeye utanır amk.

gece gelicem. kısa bir ara.

3. sayfada kaldım bin devam et lan sardı. eğer yalansa giberim seni fena

reserve

gibicem feriştağını devam et lan artık

rezerve bakalım

http://www.incicaps.com/r/zzzadsvbiz-2.jpg/k/7/
çok acıklı lan devam et

bir solukta okudum.

vay bin vay ulan baba dedin mezar dedin toprak dedin içime ettin ha

hay amk baba dedin ölüm dedin damardan girdin bu sefer bakalım bizde senin gibi hazırlıklı olduğumuzu sandığımız şey başımıza gelince kaldırabilecekmiyiz

reserved

devamı yokmu ?

devam etsene panpa :(
lan ağlıcam şmdi ya nasıl bi hayat bu aq :(

devamı var bu gece gelecek, şu liseliler bi yatsın, görüşürüz.

lan giberim ne gecesi başla anlatmaya gece cataclysm almaya gidicem sonra tabi zombiye bağlıcam

lan hadi artık devam etsene taşşaklarına kurban oldugum

evet beyler devam ediyorum son kısmı tekrarlayarak :

tabi defin işlemlerinden sonra taziyeye geldi sıra, herkes el üstünde tutuyordu, abilerimden de sülalenin geri kalanından da hiç görmediğim ilgiyi görüyor, birşeylerin değiştiğini düşünüyordum artık. orda söylenen sözler, verilen destek mesajları, arkandayız laflarının tamamen bir gövde gösterisi olduğunu sonradan anlayacaktım. bütlere dönmem gerekiyordu ama kafam da hiç yerinde değildi. haliyle 1-2 dersten fazla veremedim bütlerde. alttan hala dersim vardı. o saatten sonra geldi aklıma bundan sonra ne olacağı. sahi nolacaktı ? neydi son durum ben sormaya utanırdım, neyimiz vardı bizim, neyimiz kalmıştı ?