nereden geldik nereye gidiyoruz beylerr

Ciddi bir şeyler yazıcam, okuyacak olanlar okusun. Uzun gelenler okumasın..
Haberlere bakıyorum da terör, isyan, yürüyüş, mücadele yani hep bir "kan" var. Herkesin eline kan bulaşmış, günah bulaşmış.
Haram yemeyen yok gibi, haram yemeyense illa bir günaha sarılıyor. Anlayacağınız temiz diyebileceğimiz bir insan dahi yok, sadece diğerinden daha temiz diyebileceğimiz insanlar var. O daha temiz insanlar da "ben keriz miyim" diyerek diğer harama bulaşmış insanlarla yarışmaya başlıyorlar. Türkiye'nin dışına çıkıyorum, Afrika gibi aç ülkeler Dünya'nın kanayan yarası zaten. Batı'da para savaşı, Doğu'da para savaşı, din savaşı yapıldığını zannedenler oluyor. O da yalan nedense hiç bir din liderini en ön cephede savaşırken görmedim. Diyelim ki savaşlar bitti, tüm Dünya'da silahlar ortadan kalktı. Belki güzel bir Dünya olur diyerek, o polisin sadece tahta jop taşıdığı meşhur ülke ingiltere'ye bakıyorum, savaş olmasa ne olacak. Ahlaksızlık olmuş diz boyu, yozlaşma almış başını gitmiş. insanlar ellerindeki silahları bırakmışlar ama, onu bırakırken ahlak ve erdemlerini de bırakmışlar. Ahlaksızlık derken evlilik dışı ilişkileri kastetmiyorum, o tartışılır belki. Ancak orada da herkes birbirinin silahsız kuyusunu kazıyor, yani dava aynı dava sadece silahlar yok. Yani özetle kardeşlerim, ne Afrika'da ölen çocukların akbabalar tarafından yenmesini ne de atom bombasıyla Hiroşima'da ölen çocukları umursayan yok. Ateist biri olarak diyorum ki, umarım bir Tanrı vardır ve bu Dünya'da masumca ölen insanlara yeni bir Dünya yaratır ve onları teselli eder..
Son olarak Tanrı'ya yaraşır bir kul değil, insanlığa ve vicdanınıza yaraşır bir insan olun..
Yazımı Nazım Hikmet'le sonlandırmak istiyorum;
Hiroşima'da öleli oluyor bir on yıl kadar,
Yedi yaşında bir kızım büyümez ölü çocuklar.
Sevgiyle kalın..